apr 30

Flessenpost!

IMG_0613 (2)

Vorig jaar 30 april 2013 kregen wij bezoek uit het buitenland terwijl de rest van Nederland voor de televisie zich lag te vergapen aan het koningsblauw van Maxima.

Het buitenlandse bezoek nam een fles mee, en wel een weloverwogen keuze nl. “Oranjebitter n feestelijke borrel” De oranjebitter werd geproefd gewikt en gewogen, en zoals dat gaat tussen partijen die elkaar aftasten kreeg de oranjebitter de kwalificatie lekker en zeer goed mee. Nu wonen we naast de Maas en we hadden de fles leeg kunnen drinken en in de Maas kunnen gooien, maar dat hebben we niet gedaan!

 

Ergens op een blog werd er aandacht besteed aan dit samenzijn en verschenen wat foto’s. Een oplettende mevrouw herkende de fles en gaf aan dat zij een poosje geleden deze fles had geschonken aan de schenker!
Vervolgens heb ik een streep getrokken op de fles en er een datum bijgeschreven “dit zou nog wel eens van pas kunnen komen”!

September 2013 was het zover. De fles maakte in cadeauverpakking weer de lange weg naar het buitenland en werd weer in de handen gedrukt van de schenker. Nu waren we in de buurt van de Schelde en hadden de fles kunnen leegdrinken en in de Schelde kunnen gooien, maar dat hebben we niet gedaan!,  De fles bleef maar één maandje in het buitenland om vervolgens weer terug te keren naar Nederland, en naar de mevrouw die oorspronkelijk de fles had gekocht en geschonken! Nu waren we in de buurt van het Hollands Diep en we hadden de fles kunnen leegdrinken en in het Hollands Diep kunnen gooien, maar dat hebben we niet gedaan.

Opvallend was dat hoewel er toch af en toe werd gedronken uit de fles het bitterpeil nog altijd tot aan de streep stond. Er moet geknoeid zijn met deze fles, het kan niet anders!

In februari 2014 ging de fles weer op tournee en belande in de buurt van het kanaal Dessel-Schoten. Nu hadden we de fles kunnen leegdrinken en in het kanaal  kunnen gooien, maar dat hebben we niet gedaan. Voorzichtig  werd er een glaasje uitgedronken en zakte de kwalificatie van zeer goed tot matig!
Zaterdag 26 april 2014 was het Koningsdag in Nederland en belande de fles Oranjebitter in een desolate omgeving ergens in een buitenland.
Weer werd er voorzichtig genipt aan dit koninklijke vocht, en het viel me op dat het bitterpeil nog altijd tot aan het streepje stond, maar er werd toch doorgedronken. Helaas viel het drankje niet goed en werd geopperd de fles in de eerste de beste sloot te werpen en er een brief in te doen met de kwalificatie “slecht”.

Dat vond ik te ver gaan en heb de fles met het allerlaatste restje meegenomen met nog een bodempje “Oranje Bitter , ’n Feestelijke borrel”.  Vandaag, 30 april 2014, precies een jaar later, helemaal alleen ga ik me nu te buiten aan de rest van de inhoud en denk terug aan de mooie momenten die we allemaal samen met deze fles beleefd hebben en hoop dat het altijd zo zal blijven!

apr 29

Onze Drent..

IMGEindelijk “Onze Drent” het lijfblad van de Nederlandse vereniging  “De Drentsche Patrijshond” is bezorgd. Op pagina 24 staat een artikel geschreven door Bart van der Pol, lid van de Fokbeleidcommissie. Hier heb ik al een tijdje op zitten te wachten en ik had op mijn blog/site al wat documenten en foto’s in de “hold” gezet en er zijdelings voor de aandachtige lezer al een pagina aan gewijd. (klik!)

Op de foto prijkt fokker Jan Faes uit Vosselaar(België)  met Hera de moeder van Lennaert.

En wat in het artikel staat is allemaal waar want ik ben er zelf bij geweest. Sterker nog Jan Faes was op dat moment niet echt aan het opletten en ik maakte hem er attent op. Hij keek, hij keek nog eens, zijn ogen werden groter, en voor de allereerste keer kwam hij niet uit zijn woorden…….ja dat was zijn Hera en….mijn Lennaert……hij probeerde het uit te leggen aan de omzittende en er werd al eens verstoord in zijn richting gekeken, en heb ik maar het initiatief genomen om mijn vinger op te steken en de spreker en de toehoorders deelgenoot te maken van het feit datDe Hera” zelfs live aanwezig was in de zaal….. Volgens mij is hij die middag terug naar Vosselaar gezweefd en wel dusdanig hard dat hij geflitst werd en een royale verkeersboete heeft opgelopen!

Lennaert en Hera zijn moeder staan toch maar netjes in dit rijtje!

Lennaert en Hera zijn moeder staan toch maar netjes in dit rijtje!

Ja, hier mogen Simonne en Jan zeker trots op zijn. Maar ook wij voelen ons vereerd want het feit dat ook Lennaert daar op de presentatie verscheen is toch niet zo vanzelf sprekend, want als Hera en Cartouche gezamenlijke voorouders gehad zouden hebben stond Lennaert niet in dit rijtje. Dus het is niet alleen de combinatie waar Hera uit voorkomt, die uniek is maar ook nog eens het vervolg, de combinatie  Cartouche X Hera is uitermate uniek!

Misschien dat nu al een aantal lezers afgehaakt zijn, want fokken is soms hogere wiskunde. Er kan zoveel mis gaan, men is zo kritisch en de honden moeten perfect zijn omdat iedereen nu eenmaal een perfecte hond wil hebben. Maar wat is perfect? Kijk eens naar wij mensen en dan naar ons gebit. Kapitalen worden er uit gegeven aan beugels en jarenlang lopen kinderen met alle kleuren van de regenboog rond en gaan gebukt onder de dagelijkse beugelschoonmaak stress. Het resultaat mag er zijn, allemaal een mooie stralende glimlach. Maar honden dragen geen beugels, en als er één tandje scheef staat krijgt een hond al een beoordeling mee die hem uitsluit van de fok. Hoeveel atletisch vermogen, jachtpassie, gouden karakters, gezondheid enz. is op deze manier niet verloren gegaan?

Lennaert heeft 5 broers en 6 zussen, maar ook nog eens 3 driekwart broers en 2 driekwart zussen. Cartouche heeft ook met Hadise, de zus van Hera een nestje geproduceerd, en al deze 16 nakomelingen bezitten dezelfde lage verwantschap als Lennaert!

Een gevleugelde uitspraak in de fokkers wereld is “Fokken is gokken”! Het zat ons ook wel eens tegen maar in dit geval steken we in België en Nederland de vlag uit!

 

Hera

Hera

Cartouche

Cartouche

 

 

 

 

apr 28

Ria..

RiaVia Facebook werd ik benaderd door een mooi gesoigneerde mevrouw, en dacht “wie is dat ook alweer?!” Het bleek Ria te zijn die ik dan toch al vanaf mijn 12e ken! Samen zaten we eerst op de MAVO en daarna de HAVO. Op de HAVO zaten we regelmatig naast elkaar en werd ik gewaarschuwd door de leraar Nederlands dat ik me niet moest inlaten met Ria want die zou de school toch vroegtijdig verlaten! Dit geeft een beetje aan waar we Ria ongeveer zouden moeten plaatsten, maar dit beeld klopte helemaal niet. Ria was een lief, zachtaardig meisje met blond halflang haar en af en toe wafelgolfjes en hele dunne spillebeentjes, met een spijkerbroek, strakker dan strak, en een lachebekje eersteklas.  Ze kreeg verkering en na ons eindexamen verdween ze uit beeld!

Zondag  stond ik een beetje gedachteloos naar de voetbal te kijken, kwam vers uit bad en had toch een beetje te veel gel in mijn haren gedaan, en keek even naar rechts. Er kwam een mooi gesoigneerd stel aan lopen en in een flits dacht ik de vader van één van de voetballers te herkennen……..en dat was ook zo, en de mevrouw kwam naar me toe……en vroeg of ik Jeanny was? Ria??? “Ik herkende je direct” zei ze “maar dacht toen, daar staat een jong meisje”  Nou zeg, zo’n pot gel doet wonderen! Niet te geloven, jaren niet gezien en gesproken en alle herinneringen kwamen boven.

Samen met mijn broer waren ze prins en prinses geweest. Hij heel groot en zij heel klein. Op de een of andere manier was ik toegevoegd aan de raad van elf maar ik weigerde de daarbij behorende attributen te dragen. We kwamen niet uitgepraat en pikte de draad weer op als vanouds en lagen in een deuk om dezelfde stommiteiten. “Weet je nog dat Luis (uitspreken Luus) van zijn Puch werd gereden, en dat hij in het ziekenhuis lag en we hem zijn gaan opzoeken” “Ja dat weet ik nog, en hij leek heel erg op Jesus Christ Superstar!”  En dat de aardrijkskunde lerares zogenaamd de krant ging lezen en daar gaatjes in gemaakt had om ons in de gaten te houden, en dat we tijdens de biologie les iemand een opgemaakt “iets” lieten vallen en dat ik de klas werd uitgestuurd, ….en….en…

We babbelde enthousiast door en de toeschouwers in onze omgeving die dan schijnbaar toch meeluisterde gingen zich geregeld met ons gesprek bemoeien en werden ook steeds vrolijker.
Een mevrouw wiens zoon meevoetbalde, maar al een tijdje niet meer was komen kijken, omdat ze dan slecht speelde vond onze vrolijkheid wel aanstekelijk. En ja hoor! Haar zoon scoorde de 2-0 en was het verder een gelopen race!

“Zit Joep ook op Facebook?” Vroeg ze,  “Ja natuurlijk, gewoon uitnodigen tot vriendschap, dat vindt hij leuk”.

Het was een gezellig weerzien en na het laatste fluitsignaal scheidde zich weer onze wegen! “Ik blijf je blog lezen” zei ze nog…..”en dan schrijf ik over jou” riep ik haar na!

Vandaag heb ik al geconstateerd dat mijn broer de vriendschap via Facebook heeft geaccepteerd.  Het Facebook heeft vele gezichten, maar dit is de mooie kant!

apr 28

Koffiemolen..

IMG_2678

Chris was met de auto naar de garage en hij kwam terug met een koffiemolen, tenminste dat waren zijn woorden toen hij uitstapte!

Maar dan wel een mooie koffiemolen met sprekende kleurtjes. Het bleek dat de leenauto’s allemaal niet beschikbaar waren en kreeg hij van mijn broer Joep een klassieker mee.

Nu lijken die kleurtjes wel erg over de top en niet natuurlijk, maar dat is toch niet waar. In onze tuin staat een donker rode brem en het rood van deze brem komt overeen met het koffiemolen rood. Ook het geel bloeit momenteel volop, en kon ik in één shot deze “onnatuurlijkheid” vastleggen. 

IMG_2681

IMG_2679

Het kevertje, want daar hebben we het hier over, is nu weer terug naar de garage, maar het was wel leuk om er een dagje naar te kijken! 

AutoBustin

 

 

 

 

apr 27

Vervolg…

Omdat het gisteren zo leuk was hier nog een vervolg….. Jan Prince, baasje van Siebe had zijn waadpak aangedaan om eventueel te helpen als het mis zou gaan. En gelukkig, het ging mis! Zijn pak liep vol met water en ik zal zijn blik niet vergeten toen het koude water bepaalde levels in zijn waadpak bereikte! Daar zijn helaas geen foto’s van. (Ik stond “schijnbaar” in de weg, maar de rest was  gewoon niet in staat foto’s te maken en Lennaert was op dat moment te water en die had ook mijn support nodig!) Sorry Jan! Ik moest kiezen, en had ik geholpen dan had ik waarschijnlijk ook een nat pak opgelopen. Je vrouw Karin lachte trouwens het hardst!

 

IMG_2526 (1280x853)

Hier gaat het nog goed!

DSC03459 (1280x857)

Blub, blub!

IMG_2358 - kopie (853x1280)

Hera en Lobke, een mooi span!

IMG_2473 (1280x853)

Hera is er niet vies van!

IMG_2611 - kopie (1280x853)

Lobke doet het goed!

IMG_2628 (1280x853)

De oversteek!

IMG_2668 (1280x853)

Siebe in actie!

 

DSC01474[2] (644x484)

Libre en Karine

 

 

apr 26

Cadeautje..

Len2

 

Soms krijg je zomaar opeens onverwachts een cadeautje, en soms krijg je er meer! Vandaag had ik dat geluk en ik hoefde al die cadeautjes nog niet eens uit te pakken!

26 februari j.l schreef ik onderstaand mailtje aan een aantal drentenvrienden!
 “Ik heb een dikke brief uit België ontvangen en ben nu officieel lid van de “Jachtgebruikshondenvereniging Antwerpen”. Voor een niet jager is dit een toch wel rare gewaarwording maar verheug me wel op de oefeningen en alles wat Lennaert en ik kunnen leren”.

Op voordracht van onze vriend Louis zijn we met een aantal bezitters van pups van Hera en Cartouche lid geworden van deze vereniging om samen met onze honden één zaterdag in de maand oefeningen te doen.

Vandaag was het de 2e keer dat we hadden afgesproken, en aanwezig waren de zusjes Lobke en  Libre, moeder Hera, Siebe en Lennaert.  Louis met zijn Gorky waren er dit keer niet bij en had Karin en Jan van Siebe en Lobke een programma voorbereid met voor Lennaert een aantal nieuwe elementen. Nu staat Lennaert bekend als een stuiterbal en ongeleid projectiel, en ontkennen heeft geen zin, want dat is ook zo……tot vandaag!. Opeens vielen een aantal puzzelstukjes op zijn plaats. Zijn onstuimigheid en alertheid zette hij vandaag om in jachtpassie. Ik merkte het al tijdens de voorbereidende oefeningen. Hij  liet zich niet meer afleiden door …alles wat maar kan afleiden.. en keek aandachtig toe hoe andere honden hun proeven deden.  Behalve met dummy’s werd er ook gewerkt met een eend en konijn. Toch wel enigszins verbaasd volgde ik de verrichtingen van mijn eigen hond. Had ik vorige keren nog vol bewondering gekeken naar zijn zusjes, moeder Hera, Gorky en Siebe wat die allemaal deden en durfde……….vandaag  kon ik ook vol bewondering naar Lennaert kijken, en gaf hij me het ene cadeautje na het andere.  Dit resultaat had ik echt zo snel nog niet verwacht! Ook de fokker Jan, aanwezig met mams Hera was in zijn nopjes over de verrichtingen van zijn gefokte honden!

P1010158

De dag vloog voorbij en tevreden ben ik huiswaarts gekeerd om te constateren dat ik nu naar nieuw leer, hond, eend, konijn en een vleugje oranjebitter ruik. Wat wil ik nog meer!

Hier: Meer foto’s!

Len3

(foto’s Karin en Jan Prince)

 

apr 25

Voetballen!


Pupil van de week

 

Ik durf het bijna rond deze tijd niet te zeggen maar ik ben een groot voetbal fan! Niet alleen in de “even” jaren als de oranjekoorst toeslaat en iedereen fan is, nee!!!, ook als het regent, stormt, te nat, te koud of te ver weg is.

Grote stadions vind ik minder. Ik wil het gras ruiken, de mannen(jongens) horen vloeken, elkaar coachen, elkaar vrijspelen, de modder zien opspatten, de keeper die een onhoudbare bal toch krakend met het allerlaatste vingertopje tot hoekschop verwerkt. De wedstrijden wil ik lezen, liefst niet veel geroezemoes en commentaar om me heen, en al helemaal niet van personen die de wedstrijd helemaal niet volgen en dan beginnen te zeuren over dat er niet gescoord wordt terwijl er fantastisch verdedigd wordt, maar je moet het wel willen en kunnen zien!

Nu heb ik het geluk dat mijn enigste zoon nog altijd graag een balletje trapt en kan ik dan ook trots zeggen “Me, Soccermum”.  Al vele jaren reizen we met het rood witte- (VV Roosteren) en groen witte gezelschap (SC Susteren) door heel Limburg en doen plaatsen aan met namen als Ubach Over Worms, de Slek, Simpelveld en drinken altijd twijfelachtige koffie in de koude, of loeiwarme en naar fritevet ruikende kantines!

Hij is niet zo technisch begaafd, maar wat wil je met veel te lange benen en schoenmaat 47 op 12 jarige leeftijd. Probeer dat maar eens onder controle te krijgen, en dan ook nog eens een bal, en rennen, en rondkijken, kappen, draaien op een vierkante centimeter! Daar tegenover staat wel veel snelheid, conditie, inzicht en de juiste mentaliteit en volgens de trainer moet je Christian 3 keer passeren en denk je als spits nu ben ik er langs dan komt maatje 47 weer langs gezeild, en dat maakt hem tot een gewaardeerde voorstopper!

Lennaert gaat ook graag naar het voetbalveld en dan naar de amateurs van Roosteren.  Hij heeft me een paar maanden geleden de schrik van mijn leven bezorgt door in zijn eentje maar al eens naar het voetbalveld te rennen in het dorp. Hij hoorde de opwarmmuziek in de verte en de vage knallen van het inschieten. Ook had hij mijn rituelen herkent en wist hij dus al waar we naar toe gingen. Ik treuzelde een beetje, en zoef weg was hij. 2 keer stak hij de drukke Maaseikerweg over en in volle galop naar het voetbal veld. Gelukkig kennen ze hem daar en werd hij opgevangen, maar het waren toch 7 hachelijke minuten toen hij uit mijn gezichtsveld was.

_DSC0212-934-700-600-80-c-rd-255-255-255

 

 

apr 23

Pap…

papAls mijn vader nog leefde zou hij vandaag 86 jaar zijn geworden. Maar helaas is hij er al 4 jaar niet meer en dat doet nog altijd pijn!  Als ik verloren zou zijn gelopen dan hadden ze me altijd teruggebracht, dan was het van “dat is er een van Mie van Ben van de Bustin” en dat zagen ze dan aan de gelijkenis met mijn moeder, en vooral de neus! Uiterlijk lijk ik niet veel op mijn vader, alleen het stuk boven mijn neus, de ogen en de frons tussen mijn wenkbrauwen, net dat stuk dat je ziet op de achterbank in de achteruitkijkspiegel!
Wat ik wel van hem heb meegekregen is zijn liefde, kijk en gevoel voor de natuur. Elke dag fietste hij naar de Maas en wist precies waar de patrijzen en fazanten zich ophielden, waar de hazen in hun onzichtbare legers zaten en waar de brasems samenschoolde in de Maas.

Dit weekend werd ik me weer bewust van dit stukje overerving. Ik wandelde achteraan in een groep met 20 mensen en 18 honden en we namen een stukje route door een oud stadspark. Tussen de kruipende klimop en maagdenpalm zat een kat diep weggedoken. Iedereen liep voorbij inclusief de honden die moeite hadden met al die parkgeurtjes. Ik zag hem direct zitten, waarom en hoe weet ik niet, het is er gewoon!

Een paar weken geleden dook er opeens een foto op in een besloten groep van Facebook. Het trok mijn aandacht omdat er paarden opstonden. Het was een stoere foto van jongemannen die met bravoure door de straten van Roosteren trokken in de zware winter van 1944-1945, er ligt sneeuw en ze dragen sjerpen, en ze vieren waarschijnlijk dat ze al bevrijd zijn. Mijn vader had niet zoveel met paarden maar hij vertelde dat er Duitse paarden achterbleven en dat die verdeeld werden tussen de boeren onderling, en dat zij daar op gingen rijden! Ik had deze foto nog nooit gezien en ik denk niemand van de familie, maar links achteraan ontdekte ik mijn vader als jongeman van 16 jaar op één van de Duitse paarden. Aan de hand van fotomateriaal van een nicht, waar het betreffende paard terrecht is gekomen, werd mijn vermoeden bevestigd.

1966717_596401073775921_1874468167_n

Wat had ik hem graag deze foto laten zien en geluisterd naar zijn verhalen!

apr 22

Bezorgd…..

Naar aanleiding van mijn korte berichtje van gisteren kreeg ik ‘s avond al bezorgde reacties…….Ja zeg!  “Sjannie van de Busting” heeft ook een serieuze kant!

Ik was wat kort van stof, maar verkeerde in Scherpenheuvel toch in een neutrale stemming, totdat………ik een poging deed op de terugweg de autoweg te bereiken en in een scene terecht kwam uit “De komst van Joachim Stiller”!! Overal opengebroken wegen en omleidingen naar een vaag niemandsland, en jawel hoor een lokale wielerkoers, en hoewel de TomTom zijn uiterste best deed heb ik sommige rotondes toch zeker 3 keer genomen en dan met een tijdsverschil van 15 minuten!!

Dat gecombineerd met “trek je suf Lennaert”  en een stevige hoofdpijn wegens het tegen de zon in turen ……dan komt ook mijn donkere kant naar boven, en mocht ik een hond zijn, en op dat moment   gekeurd worden, dan scoorde ik “MATIG”, en grommelen naar de baas….dus ongeschikt voor de fok!

Maar keuren is altijd een momentopnamen dus ook mijn gemoedstoestand.

DSC03189

Als goedmakertje vandaag een uitgebreide fotoreportage van de terugkomdag 30 maart bij het Faes roedel, maar dan in “up tempo” gepropt in mini movie van 7 minuten en 58 seconden!

Even de fiets op slot, de hond naar buiten, de kat ontwormd, dubbele knoop in de veter, haren in de foam, kop koffie erbij en boxen op “Heavy Happy Sound”!

Klik HIER