mei 30

Meet The Fockers!

P1010681 (640x480)

Of het morgen er zo heftig aan toe gaat als in de film “Meet the Fockers” waarin een jongeman dingt naar de hand van een schone, maar de schoonvader wil geen “chink in my chain” of te wel  “zwakke plek in mijn ketting”, denk ik niet. We gaan een dag tegemoet met één grote drentenfamilie en dat staat garant voor veel plezier,!

 

DSC00331 (1280x960)

Nu zit ik een beetje te dubben over de wandelroute. Niet dat die niet mooi is, maar er moet toch ook minimaal één terras in zijn opgenomen, want honden moeten nu eenmaal geregeld drinken!  Na wat bellen heen en weer en omlegging van de route is het geregeld. Het gezelschap zal bestaan uit 13 honden, bijna allemaal familie van elkaar. Alleen de reuen Gorky en Siebe zijn “aangetrouwd”.  Ook Kari en Saku zijn nog nieuw voor de familie, maar door de verloving van Lennaert met Saku horen ze nu er ook bij, en voor de baasjes is het dan ook een beetje een spannende dag, vandaar de woordspelling, “Meet de fokkers”, wij dus!! (Trailer film : http://www.youtube.com/watch?v=2DBf7IHBAA8 )

We willen onze gasten laten kennismaken met typische Limburgse gerechten, zoals asperges,  kouw sjottel, zoer vleisj en natuurlijk vlaai. Ook de Alfa edelpils zal niet ontbreken. Het gezelschap zal zich zeker van hun beste kant laten zien, want dat hebben ze al vaker bewezen en zal morgen de tafel, meer dan overvol zijn met nog allerlei meegebrachte eet- en drinkwaar!

getimage2 (7) (600x450)

De honden zullen zich goed amuseren en ik weet zeker dat ik dan weer voor een paar dagen stof en foto’s heb om mijn blog te vullen…………………………..

………en zie je ons morgen lopen en ben je lezer van dit blog kom gerust even een praatje maken en weet je direct wie Gorky, Cartouche, Siebe, Kari, Saku, Belle, Hera, Heros, Lucy, Lando, Lana, Lobke, Lennaert is!

P1120271 (1280x960)

 

P1120263 (1280x960)

Jeanny

mei 29

20 jaar geleden deel 3!

P1090899 (1280x960)
Deel 3

De Maas had dan toch haar tanden laten zien, en er moest veel veranderen, want dit mocht nooit meer gebeuren. Maar zoals zeker is dat de mens ooit zal uitsterven en de aarde niet meer om haar as zal draaien, ook zo zal de Maas ooit terugnemen wat van haar is, de natuurlijke loop en uiterwaarden. Voor Roosteren en andere maasdorpen betekende dit dat er niet meer gebouwd mocht worden in de uiterwaarden en dat er een plan ontwikkeld werd om mens en dier te beschermen en waar natuurlijk ook nog geld mee  verdiend moest worden. Door het gekibbel hierover gingen er 2 jaren voorbij en de Maas klopte weer aan de deur. Hoe kan dit nou? De waterstanden hadden hun normale peil bereikt en er bestond toch helemaal geen gevaar. Tja, maar  onze Belgische buren, die hadden niet zolang gekibbeld over mooie plannen maar gewoon een hele dikke betonnen kademuur opgetrokken, met als gevolg dat het water in plaats van 2 kanten maar één kant kon uitwaaieren………..en dat was weer toevallig richting Roosteren.

Alweer rukte leger, brandweer en Duitsers uit, maar nu om een hoge, lemen wal rondom Roosteren te leggen. De Maas werd inderdaad tegengehouden, maar de volgende tegenslag diende zich aan.  De klei voor de wal was afkomstig uit een inklinking depot en bleek vervuild te zijn….. en alweer verbleven mijn ouders met de Kerst bij ons en kwam het gekibbel op gang tussen milieugroepen, landschapsarchitecten, de politiek, grindmaatschappijen, boeren en gelukkig ook onze Belgische buur.

Uiteindelijke werd “de Grensmaas” geboren, een ambitieus plan dat veiligheid  zou brengen, geld zou opleveren door grindwinning en van de gebieden rond de Maas een groot natuurgebied zou maken , en wel 15 jaar in beslag zou nemen.  De dijken werden verhoogd en jaren lang lag alles er lelijk en troosteloos erbij zonder mooie begroeiing en zicht op verbetering. De boeren moesten hun grond afstaan en alles werd terug gegeven aan de natuur. Wat miste ik de gele graanvelden en de groene vette weides met mooie koeien. De koeien werden vervangen door oerossen en  5 wilde paarden, en  inmiddels loopt er een ontembare kudde van wel 60 paarden rond!

3 jaar na de watersnoodramp hebben wij het huis gekocht van mijn ouders en hebben met hun samen nog 13 jaar geleefd in de “gevarenzone”. Elke keer als het waterpeil steeg voelde  we weer die spanning en ging vader voorraden inslaan en alles klaar zetten en deze keer zou hij “zeker blijven”!

In december 2013 was het 20 jaar geleden en mijn ouders zijn er niet meer. Op hun graf prijkt een grote Naamse steen die als laatste onderdeel van het Grensmaastraject werd opgebaggerd bij de brug van Maaseik . Tijdens de oorlog hadden de Duitsers de brug opgeblazen en al die jaren was de steen bewerkt en gepolijst door het stromende water, verder niets mee gedaan alleen heel simpel hun beider voornamen in gebeiteld.

In Roosteren is de Maas nog altijd de baas! Ze heeft teruggekregen wat van haar was.  De boeren en de bedrijven, op enkele uitzonderingen na zijn verdwenen. Heel sporadisch mag er gebouwd worden, en dan alleen in de kern van het dorp. De uiterwaarden worden bevolkt door alles wat wild is. ’s Winters overwinteren er duizenden ganzen afkomstig uit Rusland, je ziet er aalscholvers, reigers en soms een verdwaalde ooievaar.  Vossen en reeën zijn na 100 jaar teruggekeerd en inmiddels is de bever ook al gespot.

Maar al die natuur heeft één heel groot nadeel, nergens, nee nergens mag ik mijn hond loslaten!

http://home.kpn.nl/cat1/


P1090899 (1280x960)Maar het blijft mooi!

O

P1090890 P1090877

 

Deel 1

Deel 2

mei 28

20 jaar geleden deel 2!

Deel 2

We namen mijn ouders en 2 broers in huis om te wachten wat er verder ging gebeuren. De volgende dag ging ik met mijn vader terug naar Roosteren. Overal zat het verkeer verstopt door het ramptoerisme en  was het moeilijk ons dorp te bereiken. Roosteren was inmiddels hermetisch afgesloten door het leger om te voorkomen dat de zo maar achtergelaten huizen niet werden geplunderd.  We moesten ons identificeren en wachten op vervoer. Men was nog altijd bezig om vee te evacueren en we hoorden dat er al 120 varkens waren verdronken bij ons in de straat. Het water was zo hoog dat tractors en vrachtwagens stil vielen en toen…….verbaasd keken we naar de Duitse “Feuerwehr” die waren uitgerukt om te helpen en nog ergens in een achteraf loods nog voertuigen hadden staan met draaikoepels en zoiets wat leek op een kanon erboven op!  Het kanon werd gelukkig alleen maar gebruikt om de boterhammen aan op te hangen en werden wij, na legitimatie naar het ouderlijk huis gebracht, Het waren vrolijke, hulpvaardige duitsers die na een hele nacht evacueren door moesten naar het volgende dorp. Ze hebben onder het afdak van mijn ouders hun boterhammen en hete soep verorberd, en de “Wiedergutmachung” was een feit”.

IMG_0002

Door naar het volgende dorp!

De straat was een oorlogsgebied. Draaikolken hadden bestrating weggeslagen en overal dreven, kerstbomen, groene containers en olievaten die door de grondwaterdruk uit de grond waren geperst, slijk, olie, vieze troep, rotzooi, in een woord bizar!!

IMG_0006

Dit bleef achter!

De schade in en om ons huis viel mee.  Mijn vader, altijd op alles voorbereid, en oud Indiëganger, dus nooit verlegen om een doortastende oplossing, had alle deuren er uit gehaald en de Maas vriendelijk door de voordeur naar binnen late stromen en door de achterdeur weer naar buiten.

IMG_0001 (2)

Ze kwam binnen zonder kloppen en ging weg zonder een woord!

De schade  in het dorp was enorm, maar het rare is dat deze verwoesting nauwelijks de pers haalde, maar dat had er weer mee te maken dat niemand het gebied in mocht behalve de inwoners zelf en die vergaten foto’s te maken.

De kerst hebben mijn ouder bij ons doorgebracht en zijn nog 2 weken gebleven. Ondertussen begon de grote schoonmaak, en werden mijn foto ontwikkeld en verspreid. De verbazing was groot voor diegenen die het niet gezien hebben……

IMG_0003 (2)

Draaikolken hadden bestrating weggeslagen!

Jeanny

Deel 1

Deel 3

mei 27

Het regent….en 20 jaar geleden deel 1!

Het regent!

Het heeft vandaag hier overal verschrikkelijk hard geregend. Met het oog op onze geplande activiteit komende zaterdag ben ik hier niet zo blij mee.
Vorig jaar heb ik voor een bevriend blog een feuilleton geschreven in drie delen over de gevolgen van de zware regenval in 1993. Het kan geen kwaad dit binnen mijn eigen blog nog eens te herhalen!

Deel  1

Ik heb al eens vrolijk verteld over het mooie Land van Swentibold, het land waar ik woon en als je er met Google Earth naar kijkt de Belgen de Duitsers de hand kunnen schudden, zo smal.  Op zondag kun je In Maaseik naar de kerk om 10.00 uur en vervolgens kun je om 12.00 uur het lof volgen in Schalbruch.  En dan niet met de auto of fiets, nee gewoon lopend, zo smal. Maar dit mooie stukje Nederland heeft ook een “duistere kant” en daar gaat mijn volgende bijdrage over……

Er bestaat een oude Roostere uitspraak. “ In Roosteren is de Maas de baas” Als kind vond ik dat overdreven, ik hield van de Maas. In de zomer waadde we tot halverwege en vochten verbalen oorlogen uit met Belgische kinderen, en altijd was er wel iemand die gezien had dat de kinderen van “Ben van de Garaasch” weer in de Maas hadden gezwommen en kregen we straf en mocht ik 6 weken geen paard rijden!  De Maas was gewoon een rustige regenrivier  die door de vele kronkels niet bevaarbaar was en had men in de jaren 30tig het Julianakanaal gegraven van Maastricht naar Maasbracht voor de scheepsvaart. In de winter steeg altijd het waterpeil en dit was alleen maar spannend en er kon niets gebeuren want de Maas deed al jaren hetzelfde, nl stijgen en weer droogvallen tot in 1993……..

December 1993 was een erg natte maand, het weer was lauw en het regende en regende. Voor mijn werk moest ik in Utrecht zijn en toen ik met de trein terugkwam en diverse grote rivieren overstak viel me op dat er toch wel erg veel water Nederland binnenstroomde en de glanzende plassen overal steeds groter werden. Thuis aangekomen, inmiddels in Susteren,  dan toch maar eens met mijn ouders gebeld want zij woonde 50 meter van de Maas vandaan, en dan in een meander en hebben zij aan 3 kanten de Maas en 500 meter verderop in hun rug het Julianakanaal. Volgens mijn moeder was er niets aan de hand, ja de Maas was hoog, maar dat waren ze gewend en, of ik met kerst kwam eten en wat kon er nog gebeuren?

Die nacht gebeurde er heel  veel. De Maas kon het water niet meer afvoeren en besloot het ooit afgegeven recht van rechtdoor te stromen terug te nemen. De mensen werden verrast in hun slaap en toen was het al te laat. Het hele dorp liep onder en ook andere grensdorpen hadden het zwaar te verduren. Mijn ouders zaten als ratten in de val. Ze konden geen kant meer op.  Eigenlijk wilde ze ook niet weg  aangezien ze een huis en een garage bedrijf te verdedigen hadden. Nu waren het toen toch al mensjes in de 60 met een breekbare gezondheid en was er ook nog een aan de rolstoel gekluisterde broer in huis, dus ik nam geen genoegen met hun” nee”, en regelde via de brandweer dat ze alsnog geëvacueerd moesten worden.

Maas 1993 (8)

Aan 3 kanten de Maas!

Het leger en brandweer uit het hele land was uitgerukt om overal in de Limburgse maasdorpen de mensen en vee te evacueren.  Roosteren is normaal alleen maar te  bereiken via de Maasbrug over Maaseik en de brug over het Juliana kanaal. De mensen konden geen kant op en konden alleen nog maar met shovels en tractors uit hun huizen worden gehaald. Zo ook mijn ouders. Uren lang wachten we in een sporthal op hen maar bij elke lading , natte, verkleumde en verdwaasde mensen waren ze niet bij. Er werd omgeroepen dat er nog een laatste legerwagen was gearriveerd met de laatste “geredde inwoners” uit Roosteren.  En ja, gelukkig, daar waren ze! Ze zagen eruit alsof ze een dagje waren gaan vissen. Pap helemaal in vis/jacht stijl en Mam, tja als Mam. Om te voorkomen dat haar sokken en schoenen nat zouden worden had ze die maar uit gedaan en stond ze daar hartje winter met de slippertjes aan………

IMG_0001

De Kempstraat! Het gele huis is van mijn ouders!

 

IMG_0004

Vanuit het raam bij de buren!

Jeanny

Deel 2

Deel 3

mei 26

Het smalste stukje….

smal 3Zaterdag wordt een unieke dag! Voor de allereerste keer zal een roedel van 13 Drentsche Patrijshonden  een wandeling maken binnen het smalste stukje Nederland! In de buurt van Roosteren kun je ons tussen 13.00 uur en 16.00 uur ergens tegenkomen.

In het roedel wandelen sowieso 3 generaties mee, en zal ook Saku, de moeder van de volgende generatie, en haar moeder Kari aansluiten. Ook dit is natuurlijk uniek. Daarna is er tijd ingeruimd  voor een fotosessie want als verschillende generaties bij elkaar zijn, is het altijd leuk om combinaties te maken en te fotograferen. Zo zal Gorky er ook bij zijn en met inachtneming van de nodige ruimtes, kunnen er dan misschien in één shot 3 dekreuen genoemd binnen mijn blog/site, op de foto! Maar ook Lennaert samen met Lucy, Lana, Lobke en Lando zal een mooi plaatje zijn!

En wat dacht je van Belle, Hera, Cartouche, Kari, Saku en Lennaert? De mogelijkheden zijn onbegrensd, en dat zal ook het thema zijn van onze tocht. We begeven ons tussen Duitsland en België, en er zullen Belgen, Nederlanders, Belgische Fransen, Limburgers en “Drenten” meewandelen.

Jos Hessels kan als burgervader tevreden zijn over zoveel  “smalste stukje”-promotie binnen zijn mooie groene gemeente Echt-Susteren die er op dit moment het allermooist bij ligt!

In eerste instantie was het de bedoeling om van Maaseik naar Isenbrook te lopen. In vogelvlucht is dit zeker niet ver, maar met de honden lopen we liever door de vrije natuur en niet langs de provinciale weg. Door de vrije natuur wordt de wandeling toch al aanzienlijk langer, en dan moeten we nog eens terug!! Dat willen we de deelnemers die al ettelijke honderden kilometers afgelegd hebben met de auto, niet aandoen. Er moet ook tijd overblijven voor een goed gesprek, een heerlijke maaltijd en een meer dan goed glas wijn! Onze tuin…..daar denk ik even niet aan…! Het zal een “gestuuf” en “gerausch” zijn maar  dat hebben we hier wel voor over, en als het bevalt………..dan wil ik die oversteek van België naar Nederland toch nog eens een keer maken!

smal

http://www.hetsmalstestukjenederland.nl/

http://echt-susteren.nieuws.nl/nieuws/20130630/Het-smalste-stukje-Nederland

 

 

 

 

 

10277745_817798028249991_2866685500681469828_n

 

 

mei 25

Verwachtingen en verplichtingen….

IMG_6168 (1280x960)Vanmorgen constateerde ik tevreden dat het tellertje van mijn blog oploopt richting de 10.000 bezoekers! Het zijn niet allemaal unieke bezoekers, maar dat geeft weer aan dat er al een aantal trouwe lezers zijn. Dat schept verwachtingen en…..verplichtingen! Een aantal bevriende bloggelaars hebben hun lezers de mogelijk gegeven om zich zelf eeuwige roem te bezorgen door zich te melden als … de zoveelste bezoeker…..Nu prijk ik zelf ook op 2 sites en heb mijn roem al vergaard. Wel wordt ik er consequent van beschuldigd “gefoeteld” te hebben, en oké ik heb het tellertje wat opgepompt, op een vroege ochtend, toen nog iedereen sliep, met behulp van desktop, laptop, Iphone en Ipad maar dat noem ik geen foetelen, maar gewoon gebruik maken van de mogelijkheden en het “toelaatbare” van het systeem!

Maar hierbij dus een oproep. Zie je dat het tellertje staat op 10.000, maak een foto, printscreen, whatever…en mail het naar jeanny.wessels@home.nl

En dan moet ik blijven zorgen dat iedereen geboeid blijft en een blik in mijn agenda verteld mij dat ik een hete zomer tegemoet ga met allerlei belevenissen en evenementen. De Stones zijn gisteren begonnen aan hun Europese tournee en ze komen al akelig dicht in de buurt en begint mijn “I know it’s only rock ’n roll but I like it hart sneller te kloppen. De vele oefeninterlands  geven aan dat de WK ook niet meer ver weg is, en als ik ergens een mening over heb, dan is het zeker ook over voetbal, maar ik beloof nu plechtig aan de niet voetballiefhebbers dat het een vlot en leesbaar verhaal zal blijven. Dat herinnert me er trouwens weer aan dat ik de WK pool moet invullen. Vier jaar geleden heb ik lekker gewonnen! Als een man de voetbalpool wint is het kennis, en als een vrouw de voetbalpool wint is het schijnbaar domheid “Uruguay in de kwartfinale? Hoe kun je nu zoiets invullen? ” Ja dus!, ikke, hoppa!! Mijn tip: maak een slimme combinatie van zekerheden, zoals Spanje, Duitsland, Argentinië en Brazilië, en voeg daar wat outsiders bij. Dit jaar Chili en België!

Verder zal mijn zomer bestaan uit activiteiten met de honden, zoals een clubmatch, wandelen en een dekking! En daar tussendoor de trainingen, de stommiteiten, de katten, de vakantie, een boekbespreking, mijn gastschrijvers, leuke plaatjes en mijn stille verdrietjes!

Wat die leuke plaatjes betreft, niet alle foto’s halen het blog……maar bij wijze van uitzondering!

IMG_1838 (1280x853) IMG_2664 (912x608) IMG_2810 (1280x853)P1000667 (1280x960) P1000732 (1280x960) P1000740 (1280x960) P1010238 (1280x960) P1010482 (1280x960)

mei 24

Beerse…. jachtgebruikshonden..

P1010491 (2) (1280x1077)

Het was een mooie dag in Beerse, niet te koud, en niet te warm. Behalve Lennaert werd er getraind met Lobke, Siebe, Gorky, Joris, Izzy en Lucy. Lennaert begint net als de andere keren onstuimig, maar op een gegeven moment vindt hij de concentratie en lijkt het net of de jachtgebruikshonden-oefeningen dagelijkse kost voor hem zijn. Zelf moet ik nog veel leren en weet niet altijd welk commando bij welke oefening hoort. Een beetje zenuwachtig laat ik hem dan los, maar hij heeft dan toch goed staan op te letten en te kijken hoe de anderen het doen want hij weet (tot mijn eigen verbazing) wat de bedoeling is en voert de proeven gedreven uit. Nu doe ik wel altijd “zoek” en “blijf” spelletjes met hem in de tuin maar dat kun je bijna niet vergelijken.  De dag was voorbij voordat ik het wist, en hebben we het mooie terrein verkend en ons vergewist dat de honden, ook al zijn ze uit het zicht, het grote terrein niet makkelijk kunnen verlaten. Het is echt wel een mooi oefengebied en ben ik weer tevreden huiswaarts gekeerd met mijn drent…….maar nu zit ik alweer te piekeren of ik toch met hem moet gaan proberen een jachtdiploma te halen!
P1010494 (1280x960) P1010509 (1280x960)P1010491 (1280x960) P1010471 (1280x960)

mei 23

Kort….

Morgen moet er weer gewerkt worden en dan bedoel ik dat Lennaert aan de bak moet. Zelf heb ik mijn werkweekje net afgesloten maar morgen al weer vroeg uit de veren om op tijd in Beerse België te zijn voor jachtgebruikshondentraining. Voordat ik vertrek moet ik nog een belangrijke bestelling ophalen, nl. “Keesevlaai” Volgens mij is er niemand die kersenvlaai niet lekker vindt en zeker de meetrainende Belgen zijn er verzot op. Dat ik en Lennaert kom is meegenomen, en iedereen is vervangbaar, maar die vlaai!!!!

IMG_2633

Iemand zei tegen mij “je moet niet zoveel bloggen, één berichtje per week is voldoende, ik kan het bijna niet bijhouden met lezen, je moet de lezers meer tijd gunnen”!

Ik zei “ooh, oké” en knikte! Vandaag volg ik de raad van deze wijze persoon op, en ziehier één kort berichtje, een niemendalletje over een stuk vlaai! Maar dan ingegeven door tijdgebrek…….en komend weekend worden jullie weer suf geblogd!

“Ich mot noe effe score” https://www.youtube.com/watch?v=yDLEsI2mKCU en dat moest ik gisteren ook nog in het stemhokje, en jawel hoor, een “Stemfie”. In sommige landen in Europa is het verboden, en daar mag je ook niet score en daar mag je ook niet bloowe, gelukkig heb ik K E E SE V L A A A A A I I I I!!!!!!

 

foto

mei 22

Aftellen……

P1010461 (1280x960)In het kader van op alles voorbereid zijn werd er weer “gedate” tussen Lennaert en Saku. Dit keer onder begeleiding van Moeder Kari, Papa Cartouche en Yvonne. Alles verliep vlotjes! De twee reuen waren de eerste 500 meter wat al te enthousiast wat resulteerde in flinke spierballen voor beide bazinnetjes!

Lennaert was door zijn eigen capriolen opeens erg moe! Ja, dat komt ervan!!! Uitsloven, vrouwtje voorslepen, wegspurten, terug spurten..……dan zijn die teefjes toch een stuk slimmer. Die tuttelen wat rond, snuffelen links en rechts en kloppen de hondenkoekjes uit je zak, die ze dan niet hoeven te delen, want de heren zijn bezig met heel belangrijk en hard renwerk!

Nu was het ook wel drukkend en benauwd weer, en Lennaert snakte naar een frisse duik in de Maas,  maar zijn we terug gelopen aangezien  in de verte toch wel erg veel paarden samen klonterde. De wandeling was niet zo lang als gebruikelijk maar de tongen hingen toch bijna tot op de grond.

Het 4 tal heeft zich nog goed vermaakt in de tuin. De teefjes gingen eens lekker overal hurken om een plasje achter te laten, en dan moest Lennaert er overheen piessen en dan weer Cartouche en dan weer Lennaert. Wie die plaswedstrijd gewonnen heeft is onduidelijk!

P1010459 (1280x960) P1010464 (1280x960)

Wat wel duidelijk was, is dat Lennaert en Saku elkaar steeds opzoeken. Saku was wel een beetje aan het flirten met Cartouche en die vindt zo’n jonge meid natuurlijk reuze interessant, en hij weet waar Abraham de mosterd haalt maar daar was Saku toch niet van gediend. Met een stevige snauw liet ze weten dat hij moest opzouten, en zocht daarna het gezelschap op van Lennaert. Die vervulde de perfecte rol van tedere minnaar en bereikte dus veel meer dan Cartouche! Maar voor het echte werk zal hij toch tot augustus moeten wachten want dan zou Saku volgens de planning loops worden. Maar op de een of andere manier heb ik toch het gevoel dat er ergens een foutje zit in die zorgvuldige planning…

P1010448

Na wat geknuffel gingen ze  tikkertje spelen en gingen Kari en Cartouche ook mee doen.  Cartouche knalde met een achterpoot tegen een stoel en had toch wel erge pijn! Nee onze reuen hadden niet zo veel geluk gisteren, maar nu liggen ze al de hele dag een beetje beurs maar gelukzalig in het gras te snuiven waar de twee madammekes hun sporen hebben achtergelaten!

https://www.youtube.com/watch?v=aEtfgfv5iN4