Opeens had ik Ria F. aan de lijn. Het was al een tijdje geleden dat we elkaar gesproken of gezien hadden en aangezien het mijn laatste dag van de vakantie was kon er nog net op tijd een afspraakje gemaakt worden. Ik ken haar al vanaf mijn 12de, nee eigenlijk vanaf mijn 11de jaar.
Ria op SirRocco!
Toch wel benauwd en onzeker stapte ik in 1972 de 1e klas in van de GROTE school binnen. Geboren in augustus was ik altijd een van de jongste in de klas en zo kwam het dat ik als 11 jarige al de grote stap moest maken. Ria had al een plek in de klas bemachtigd en zei kordaat. “Hier is nog een plaats vrij!!” Zo gezegd, zo gedaan en hebben we daarna vele jaren naast elkaar in de verschillende klassen gezeten. Af en toe een uitstapje naar een andere school en klas maar toch de meeste tijd naast elkaar. Ria had veel verstand van jongens, ik minder! Sterker nog, meestal dachten ze dat ik zelf een jongen was met mijn halflang Poppy achtig frans jongenskapsel en passie voor sport. En als de band van mijn fiets kapot was pakte ik toch gewoon de fiets van mijn broer met stang. Waarom niet?
Samen met Marlies B. en Marlies C. hadden we een leuke tijd. Ook bij de meisjes thuis in Echt en Ohé en Laak kwam ik regelmatig over de vloer. Met de moeder van Marlies C. besprak ik ’s ochtend vroeg om 8.00 uur altijd wat het sterren- en prinsenfront weer te melden had in Nederland aan de hand van de verhalen in de Story. De vader van Ria informeerde altijd of ik echt helemaal uit Roosteren kwam met de fiets en was daar verwonderd over. Van mijn moeder wist ik dat hij vroeger een hele goeie voetballer was geweest, en dat intrigeerde mij. De moeder van Marlies B. overlaadde me met vlaai en koekjes en haar vrolijke lach en humor.Vaak kwamen de meisjes ook mee naar Roosteren en leerde ik ze allemaal paardrijden. Dat ging altijd gepaard met veel gegiechel en hoge kreetjes en uitspraken als “ooh wat zielig, hij heeft maar 3 pootjes” en dan ging het nota bene over een fazant, of “ooh nee hij loopt” het paard dus, maar die lopen normaal toch ook? Het waren duidelijk stadsmeisjes!
Ria en ik hoeven elkaar niet vaak te zien want we pikken moeiteloos de draad weer op waar we de keer daarvoor gestopt zijn. Systematisch passeren we alle hoogte- en dieptepunten, de leraren, de klasgenoten en de jongens. Tijden zijn veranderd en zaken die toen gewoon waren, dat zouden we nu echt niet meer accepteren, bv een leerkracht die lekker weggezakt een sjekkie zit te rollen en roken voor de klas.
Vrijdag was de favoriete dag en hadden we een mild rooster en hoefden niet steeds van lokaal te veranderen. Steevast stormde dan de leraar aardrijkskunde binnen en zei “het ruikt hier naar mensenvlees” en gooide de ramen open! Het was de geur van zijn voorganger en toen bestond Axe Dry nog niet!
Na school wilde we wel eens belanden in het kroegje “de Kemp” op de “Grote straat” in het centrum. Ik kan me niet herinneren dat we daar iets bestelde, misschien één cola, en we waren echt nog piepjong. Kan me niet voorstellen dat ouders van nu het goed zouden vinden dat hun dochters van 13, 14 jaar in de kroeg zouden zitten. Ook dat is veranderd, en het was allemaal vrij onschuldig. Er kwam vast ook geen dwang van de kroegbazen uit dat er iets besteld moest worden anders zou ik dat nog wel weten! Het was gewoon een zorgeloze tijd en naarmate we ouder werden kwamen ook de zorgjes en moesten we toch opletten dat we onze diploma’s haalde.
Toen het bezoek van Ria teneinde liep, vertelde ze me wie er allemaal al niet meer waren. Daar schrok ik toch van. In mijn gedachte was iedereen jong en vitaal en de dood was een terugkerend thema in de boeken van Jan Wolkers, maar toch niet iets van onze generatie?
Ik bracht Ria met de auto naar huis en onderweg babbelden we nog door. Toen we vlak bij haar huis waren realiseerde ik me dat ik de oude route was gereden die ik ook altijd nam als ik met de fiets naar haar huis reed. Kriskras door de woonwijken!
We hebben geen volgende afspraak gepland, dat komt vanzelf wel weer en dan gaan we gewoon verder waar we nu zijn gestopt!
Coltruien en broeken met wijde pijpen, helemaal hip! Eerst leren het paard te verzorgen, daarna pas rijden!