sep 29

Tot de dood hen scheidt….

Elke ochtend als ik de gordijnen van mijn slaapkamer opentrek kijk ik tegen de kastanjeboom aan in de tuin.Mijn vader heeft hem geplant en hij zal nu zo’n 42 jaar zijn. Ik bond er wel eens SirRocco aan vast en paarden zijn paarden, die bijten graag in van alles en zo ook in deze zorgvuldig gekozen “dure” tamme kastanje. Nu nog zie je het litteken in de boom waar SirRocco zijn tanden in heeft gezet!  Maar het allerergste was toen dat hij de frisse jonge kruin heeft geknakt en opgevreten en toen was mijn vader toch wel erg boos …….op mij natuurlijk 🙂 !

Maar het boompje was veerkrachtig, en ging niet dood, het ontwikkelde gewoon een dubbele kruin en groeide gevoed door de vruchtbare Maas klei als kool.

Elke ochtend als ik de gordijnen van mijn slaapkamer opentrek kijk ik tegen de kastanjeboom aan in de tuin en zie hoe de dubbele kruinen bij de aanzet  helemaal met elkaar vergroeid zijn, en dagelijks op het hoogste punt ijveren om het meeste zonlicht en de eerste verfrissende regendruppels. Vele jaren met elkaar stevig verbonden en nu wordt hun verstrengeld zijn, een last. De topzware hoofdstammen drukken zwaar tegen elkaar en blokkeren elkaars sapstromen. Nu houden ze elkaar nog in evenwicht, maar het zal niet langduren en dan splijt de mooie trotse boom van boven tot beneden. Er kan een stevige ijzeren band omheen gesmeed worden maar ik herinner me ergens vaag een sprookje dat een metalen band gesmeed om een hart ook altijd zal breken als er een stille niet zichtbare aanhoudende druk van binnenuit komt.

Elke ochtend als ik ………dan denk ik even na over de boom. Hoelang houdt hij het nog vol? Dat hij ooit zal splijten is onomkeerbaar. De twee kruinen zullen even de vrijheid voelen van het licht en de zon voor hen alleen, maar het zal tevens het einde van deze mooie trotse blikvanger in de tuin betekenen……tot de dood hen scheidt!

P1020210 (800x600)

Ochtendgroet!

P1020211 (600x800)

Je kunt onderaan al zien dat sap eruit geperst wordt!

 

sep 26

Voederrituelen….

Nu is voederen een beetje overdreven want het zijn maar 4 beesten die ’s morgens en ’s avond aan mijn kop liggen te zeuren, ikke! Ikke! Nu! Nu!

Het voer van Lennaert en Cartouche wordt in de schuur bewaard op een veilige plek, nl. een plastieken ton op hoogte, en nog eens extra verzwaard. Dit is wel nodig, want Lennaert heeft zich als pup van 5 maanden al eens “overvreten” nadat hij een zak had opengescheurd!

Om het allemaal wat makkelijker te maken krijgen ze nu ook hun brok in de schuur. De bak van Lennaert wordt altijd als eerste gevuld en geduldig moet hij wachten totdat de bak van Cartouche is gevuld. Cartouche wacht nergens op, die begint direct te vreten. Lennaert zit dan doodstil met gigantisch grote ogen naar me te kijken. Als ik dan een beetje rondtut, blijft hij in één staar kijken en loopt het kwijl uit zijn mond. Hij wacht toch wel altijd netjes op het commando “ja”! Ondertussen heeft Pumelotje de poes de activiteiten in de schuur gehoord en begint ook met huppelsprongetjes te maken, steeds weglopen en weer terugkomen, om aan te geven dat zij de volgende is die iets in haar bakje wil hebben. Pumelotje krijgt brok maar ook “zacht” voer. Nu ben ik geen voorstander van dat zachte kattenvoer, want de kleine afgemeten porties zitten in een handige ritsch ratch verpakking, maar is ook veel duurder. De goedkopere merken zitten in grotere blikken bestemd voor meerder maaltijden maar dat vind ik niet zo fris in de koelkast.

Maar oké! Voor Pumelotje maak ik een uitzondering ook omdat ze tijdens de geboorte in mijn handen belandde, en ik haar eigenhandig heb drooggewreven en aangelegd. In haar eentje smult ze dan van een “te grote “ portie zacht voer omdat poes Miesje hier haar neus voor ophaalt. Dat is toch wel raar want Miesje is hier “de deftige dame” in huis, maar zij is tevreden met alleen maar brok. Hier ben ik niet rouwig om want ze is een Noorse boskat en die hebben nogal eens last van hun gebit en dan is harde brok meer dan goed!

Lennaert heeft in jeugd ook nog eens zakken potgrond en veredelde teeltaarde voor rozen verscheurd. Ik had nog wel de ambitie om na zoveel vergeefse pogingen weer een mooie bloementuin te krijgen………maar die is toen definitief teniet gedaan. Tegenwoordig is mijn tuin alleen maar functioneel en Drentenproof….ach en daar is ook niets mis mee!

P1120304 (600x800)

Nou ja Drentenproof?! In elk geval mollenproof!

ravage

Welcome in paradise!

vreet-225x300

sep 24

Tweeduizendtien(er) jaren!

disco

Christian heeft het er maar druk mee! Het laatste weekend van oktober komen 17 kinderen van zijn klas in de tuin kamperen. We hoeven ons “nergens zorgen over te maken” (lees: te bemoeien!!)  is ons met klem medegedeeld en worden we summier van informatie voorzien.

Ze zorgen zelf voor tenten, eten en slaapspullen.  Hun begin doel is nobel, nl. inleveren van alle mobieltjes, geen social media, en afzien in koude tenten met alleen een vuurkorf om een beetje op te warmen. Ze willen zelfs geen gebruik maken van de badkamer, want een keertje tandenpoetsen overslaan moet kunnen!

Inmiddels is er toch al geïnformeerd of er gedoucht mag worden, of er dan toch wat alcohol mag worden gedronken en of de schuur kan worden omgebouwd tot discotheek met  een heuse dansvloer.

Nee! zeker geen probleem want wij zijn ook jong geweest , maar dat van die alcohol dat kan alleen in goed overleg en de buren moeten worden bij gepraat wat betreft een basdreun die tot in de late uurtjes kan doorgaat…….bij deze zijn ze gewaarschuwd 🙂

Voor de herfstvakantie gaat Christian nog een week naar Verdon om te raften, abseilen, tracking enz….pfff…het leven is zo slecht nog niet in de “tweeduizendtien(er)” jaren!

http://www.rafting-verdon.com/

rafting abseil

 

sep 22

Memorie…

opa's opa

De opa van mijn vader van zijn moeders kant hield een dagboek bij. 50 jaar lang schreef hij over zaken die om hem heen gebeurde en hem bezig hielden. Jammer genoeg schreef hij niet over zijn gezin maar toch is het een leuk en aardig tijdsdocument.

Het kleine dagboekje bleef bewaard en heeft Chris in 2002 het handschrift ontcijferd en er een leesbaar document van gemaakt. 50 jaar in vogelvlucht in een roerige periode door de ogen van een steeds ouder wordende man die met hard werken zijn gezin moest onderhouden. Te leuk om niet te delen!

Klik op link:   MEMORIE VAN LANDBOUWVOORVALLEN

sep 20

Beetje eng en nuttig….

P1020187 (800x685)

Trouwe Lennaert!

 

Vader en zoon lijken niet op elkaar. Natuurlijk het zijn allebei patrijshonden met alles erop en eraan, en de meeste mensen hebben moeite om ze uit elkaar te houden. Ze hebben ook allebei het karakter van een Drentse patrijshond……maar toch zijn ze zo verschillend.

Cartouche staat vrij in het leven!  Rennen, snuffelen, afdwalen, “nu ben ik moe!”, eten, drinken, “jippie de meisjes!!!”

Lennaert is een beetje eng! Die luistert naar gesprekken en kijkt van links naar rechts naar diegenen die aan het woord is. Die leest lichaamstaal en herkent patronen. Hij zit stil, rustig en spreekt met zijn oren en pupillen!  Hij is altijd in de buurt en stuur je hem 100 keer naar buiten en doe je alle deuren dicht, 5 minuten later staat hij alweer naast je!

Zo’n bedachtzame attente hond heeft natuurlijk prikkels nodig en jammer dat hij een vrouwtje heeft getroffen dat zich het dummy gooien nog niet eigen heeft gemaakt…..

Na wat zoek oefeningen was het apporteren aan de beurt vloog de dummy hoog en ver.. en hoog….en ………bleef hoog hangen in de kastanjeboom!

P1020194 (800x600)

Tja en nu???

Met hulp van zoonlief proberen via een 3 punter worp de dummy uit de boom te knikkeren.  De dummy kwam niet in beweging! Dan maar stunten met de “snoekhaak” van opa! En na wat slingerachtige worpen a la Thierry la Fronde kwam de dummy los. Die haak heb ik al 10 keer in mijn handen gehad om weg te gooien……………maar steeds bewijst hij zijn bestaansrecht, gewoon een nuttig instrument!

P1020197 (800x434)

Goed mikken!

 

P1020195 (800x600)

Bijna een driepuntertje!

P1020200 (800x600)

De “snoekhaak” van opa!

 

sep 18

Heiligdomsvaart…

Ook ik was ooit gastschrijfster, en dan bij Karin Prince. Eén van mijn bijdrage ging in 2013 over de “Heiligdomsvaart” in Susteren. Op het moment zijn de passiespelen en de reliekenstoet weer verleden tijd en moet er weer 7 jaar gewacht worden: http://www.heiligdomsvaart.nl/

28 april 2013 plaatste Karin het volgende stukje door mij geschreven:

Wij wonen met ons Drenten roedel in het ”Land van Swentibold”. Gekscherend heb ik al eens gezegd dat als we een kennel beginnen en we moeten een naam kiezen, dan wordt het “Kennel van het Land van Swentibold” Het is een streek helemaal ingeklemd tussen België en Duitsland. Hemelsbreed is het maar 5 kilometer van België naar Duitsland. Andere benamingen zijn “De groene Taille” en “Nederland op zijn smalst”.

De naam is afkomstig van  Koning Swentibold. Dit was een heidense  Belgische koning die zich tot het Christendom bekeerde en respectievelijk in Aldeneik, Maaseik en Susteren kerken en kloosters liet bouwen. Nu nog worden om de 7 jaren in Susteren de Heiligdomsspelen en Heiligdomsvaart gehouden en komt er allerlei geestelijk hoog bezoek. Zelf heb ik met mijn trouwe ros en eerste grote liefde, SirRocco, een afgekeurde gallopper, ook mogen deelnemen aan deze stoet. Ze waren op zoek naar ruiters met rustige paarden. Ruiter was ik wel, maar rustig was SirRocco niet. Ik moest Gerlindes of Herlindes voorstellen, één van de dochter van King Swentibold die later non werd in Maaseik. Nou die rol was wel aan mij besteed. Ik had een musketierspak aan met een punthoed met sluier. Ik vloog van links naar rechts door de stoet en mijn sluier bleef in de bomen hangen. De meegedragen relikwieën konden nog net op tijd in veiligheid gebracht worden en de toeschouwers deinsde terug als ik met mijn renpaard verscheen. Na 3 uur zwoegen en constant mijn paard terughoudend eindelijk in volle bevrijdende galop naar huis langs de Maas. Wandelaars keken wel erg verbaasd naar deze musketier met punthoed!  Ze hebben me nooit meer gevraagd voor de stoet. Daar snap ik nou niks van. Ik heb me toch heel devoot gedragen!

Dus rijden jullie deze zomer naar het zuiden, en je ziet afslag Roosteren, Maaseik dan ben je in “Het land van Swentibold”.

 

56246-904c1d0e26b26ba911407d05f538d14b[1]

 

sep 17

Ob la di…

Vorige week heeft me al het nieuws bereikt dat Saku niet zwanger is van Lennaert.
Het is wat het is, en vooral de mensen die hadden verwacht dat ze zo rond kerstmis een puppy onder de boom zouden vinden zijn natuurlijk teleurgesteld. Nu ken ik al deze mensen niet, want dat is iets wat normaal de fokker regelt, maar in Amerika woont Jenna met haar drent  Fowler en zij hadden zich zo verheugd op een klein meisje voor Fowler. Jenna zou haar dan vanuit Amerika komen ophalen.

Oproep!

fowler

Zelf had ik graag ook weer kleine puppy’s gesnoven en stiekem gehoopt dat ik bij de geboorte aanwezig kon zijn, maar het is niet anders!

De twee mannen Lennaert en Cartouche moet ik nu goed in de gaten houden want de walnoten beginnen al te vallen en de druiven worden rijp. Ze proberen de hele dag hun kostje bij elkaar te scharrelen maar het is toch beter dat ze hier niet van eten, dus loop ik de hele dag als een politieman door de tuin. En kan ik me tevens nuttig maken in die tuin en met dit lekkere nazomer weer…………..is dat zeker geen straf!

P1020182 (800x600)

sep 15

Onrust….

Het was een onrustig weekend in huize “de Wesselaartjes”

In het dorp werd de rotonde op de schop genomen en daar was een heel weekend mee gemoeid. Roosteren ligt ingeklemd tussen de Maas en het Julianakanaal en als dan ook nog eens de wegen richting Echt en Born worden afgesloten, dan kun je geen kant op. Het doorgaande verkeer richting Maaseik en andersom werd via provisorische oplossingen omgeleid. Ons normaal redelijke rustige straatje werd nu gebruikt als vluchtweg en dat ging gepaard met hard remmen, piepende banden en veel te hard rijden omdat het irritatielevel inmiddels flink was gestegen.

Daar tussen door had de Rotaract club van Maastricht, onder het moto “Feel good, do good” een route uitgezet voor oldtimers maar ze raakte hopeloos verstrikt in de verkeerschaos. In hoeverre zij hun moto hebben kunnen vasthouden is me niet bekend, maar nu weten ze wel direct of ze waardige leden zijn van deze club! 🙂

P1020180 (800x600)

Wat ook veel onrust veroorzaakte in ons normaal zo rustige dorp was de deelname van de pas 14 jarige Britt Eberson aan “Holland’s got talent”!  Wow!!! en wat heeft ze een talent. Een paar jaar geleden deed ze voorzichtig haar eerste schrede op het podium tijdens de carnavals Jeugdzitting in het dorp. Ze zong toen “VasteloavendKriebel”  en haar aanstekelijke dansje, stem en onbevangenheid bezorgde je een kriebel. En nu één paar jaar verder, en zeker ook hard werken staat ze al op zo’n groot podium. De jury en publiek was lovend. Maar er was ook kritiek…….op haar jurk! En ik kan wel de gedachtegang volgen waarom men uiteindelijk bij zo’n jurk uitkomt maar talent herken je niet aan opsmuk maar aan juist nonchalance. Dus Britt, de volgende keer,  een spijkerbroekje en een Tshirt met bv. de tekst “Keep Calm I’ve got Talent!!” Zo’n jurk heb jij helemaal niet nodig!

http://www.rtlxl.nl/#!/hollands-got-talent-227457/5a6249e3-3081-4f09-8188-8c87b4f506b3

Roosteren wordt toch maar verwend als je bedenkt dat Raoul Steffani inmiddels ook al is uitgegroeid tot een gewaardeerde  Bariton die al vele grote optredens op zijn naam heeft staan.

Maar het is nog niet gedaan met de “onrust” want tegen de avond vloog opeens een luchtballon rakelings over ons huis.Die had de landing ingezet en het ging maar kantje boord goed allemaal. Hij kwam net niet terecht in de Maas en de mand dreunde op een akker. Op de foto’s zie je de dijk, en daarachter ligt de Maas. Dat had  best slecht kunnen aflopen. Waarschijnlijk verstond de “stuurman” dan toch zijn vak en laveerde hij de kostbare lading naar het allerlaatste veilige punt!!

P1020175 (800x600)

 

P1020179 (800x600)

sep 13

Maasbrug Roosteren Maaseik deel 2.

 Maasbrug Roosteren Maaseik

Deel 2

Hans Noblesse

1914-1918

Tijdens de Eerste Wereldoorlog is de brug afgesloten geweest met een driedubbele versperring van prikkeldraad waarvan de middelste elektrisch werd aangesloten. Deze versperring is nagenoeg langs de hele Nederlandse grens aangebracht en beter bekend als “De Draad”. Deze versperring was gemaakt, zodat er geen Belgische jongens via Nederland naar het leger aan de IJzer zouden trekken.

Op 11 november 1918 was de Eerste Wereldoorlog afgelopen en moesten de Duitsers huiswaarts keren. Na diverse onderhandelingen op 13 november op de Maasbrug tussen Duitse en Nederlandse officieren, mochten de troepen door het neutrale Nederland via Roosteren en Susteren huiswaarts keren. Dagenlang heeft deze aftocht geduurd en er zijn naar schatting 80.000 á 100.000 soldaten de brug gepasseerd.

terug deel 2

Terugtrekkende Duitsers in november 1918

onderhandelinen 2

Onderhandelingen tussen Duitse en Nederlandse officieren

 

 

Op een forum over de Eerste Wereldoorlog heb ik een topic gemaakt en vele foto’s over dit onderwerp geplaatst.

http://forumeerstewereldoorlog.nl/viewtopic.php?t=20796

Dit topic is inmiddels al bijna 100.000 keer bekeken.

1940-1945

Op 10 mei 1940 vielen de Duitsers ons land binnen. Ze zijn via Roosteren, waar een kort maar hevig gevecht plaatsvond, op de kanaalbrug bij de sluis verder getrokken naar Maasbrug in Maaseik. Om 4.50u heeft de Belgische officier Vinck het ontstekingsmechanisme in werking gesteld waardoor de helft van de brug vernietigd werd. In september 1944 hebben de Duitsers de brug volledig vernield tijdens hun terugtocht.

 

onderhandeling 2

Vernielde brug in Tweede Wereldoorlog

Na de Tweede Wereldoorlog is er een tijdelijke Engelse pontonbrug geweest. Deze is later vervangen door een houten brug (Timber Pile Bridge), die aangelegd werd door de Amerikanen.

De aanleg van de huidige brug is begonnen in 1948. Deze werkzaamheden zijn in diverse fases uitgevoerd en hebben tot 1952 geduurd. De totale kosten bedroegen 8.500.000 frank. Op 28 september 1952 is de brug geopend.

 

bouw 2

Bouw van de huidige brug met ernaast de houten noodbrug

Enkele jaren geleden ben ik begonnen met het verzamelen van foto’s over de Maasbrug en ik plaats deze op http://maasbrugroosterenmaaseik.blogspot.nl/. Hier heb ik al vele positieve reacties op ontvangen.

Tot slot wil vermelden dat de Maasbrug in september 1999 is omgedoopt tot Pater Sangersbrug. Op het midden van de brug is een kunstwerk aangebracht dat de onlosmakelijke verbondenheid tussen de beide Limburgen aangeeft.

 

handen 2

 

 

mooi 2

Mooi beeld van de huidige brug en haar omgeving

 

Referenties / Bron: Themanummer van de Maaseikenaar jaargang XXX 1999 nr. 4

 

 

sep 11

Maasbrug Roosteren Maaseik deel 1.

Gastschrijver Hans Noblesse ligt in de lappenmand maar toch ontving ik onderstaand bijdrage van hem! Zijn herstel zal nog enkele maanden in beslag nemen en wens ik hem veel beterschap!

 Maasbrug Roosteren Maaseik

Deel 1

Hans Noblesse

oude

Oude Maasbrug 1888-1940 met haar mooie kandelabers

Wie is er niet overheen geweest? Als (oud) inwoner van Roosteren hebben de brug, de Maas en de omgeving een speciale betekenis voor mij. Als ‘jonk mènke’ ben ik vele malen de brug over gefietst naar school (Sint- Jansberg), of om shag en sigaretten halen voor de pap. Op “de Rug” heb ik vaak gespeeld en hutten gebouwd. Op latere leeftijd ging ik regelmatig naar een van de vele cafés of terrassen in Maaseik, zoals Collet en de De Beurs. Net zoals mijn opa’s, want die gingen ook al biljarten of een pintje pakken bij De Beurs.

In de loop der jaren is er “in mijn tijd” veel veranderd rondom de brug, zowel aan Nederlandse als aan de Belgische kant. Aan de Nederlandse kant is jarenlang een horecagelegenheid geweest die goed werd bezocht door Nederlandse en Belgische klanten. De laatste jaren ligt het pand er verpauperd bij en zou het goed zijn als hier bijvoorbeeld een fietscafé, restaurant of eventueel een (grensmaas) museum gevestigd zou zijn. Bovendien lag er aan de kant van Roosteren een douanekantoor, waar later een winkel was gevestigd en nog later een zaak van lichte zeden.

grenskantoor

Grenskantoor en Café-Restaurant de la Frontiere

Ook aan de kant van Maaseik is er veel veranderd. Aangezien er steeds meer verkeer kwam, is de huidige randweg aangelegd met stoplichten en er werd een nieuw douanekantoor gebouwd. Zowel het douanekantoor als het kruispunt zijn inmiddels verdwenen en hebben plaatsgemaakt voor een  “ovonde”. Uiteindelijk hebben diverse bunkers uit de Tweede Wereldoorlog plaats moeten maken voor de vernieuwingen.

overgang

Grensovergang toen er nog geen randweg was

De eerste overgang door middel van een pontonbrug was er al in 1672, in de tijd van Lodewijk XIV, met aan de kant van Roosteren een versterkt bruggenhoofd waaraan de plaats Schansberg nog steeds haar naam te danken heeft.

Later werd de verbinding door “Het Grootveer” verzorgd, het veer bood plaats aan meer dan 100 personen en ca. 3 voertuigen met paarden. Bij Aldeneik en Heppeneert waren er ook kleinere veren.

In 1877 hebben enkele hoogwaardigheidsbekleders uit Roosteren en Maaseik de omliggende gemeenten bezocht. Zij hebben toen een petitie ondertekend voor de noodzaak van een brug en deze is verstuurd naar Provinciale staten in Maastricht.

In 1888 is gestart met de bouw van de eerste brug door firma John Cockerill cet C van Ceraing die de brug heeft gebouwd voor 332.975 frank. De brug is geopend op 29 juni 1889.

arbeiders

Arbeiders tijdens bouw in 1888

Dankzij de brug ontwikkelde zich rond 1900 een niet onbelangrijke invoer van Hollands vee naar België. In Roosteren waren er koeweiden en in Maaseik werd in 1899 gestart met de bouw van quarantainestallen waarin de ingevoerde koeien een bepaalde tijd moesten verblijven, alvorens verder vervoerd te worden. Enkele cijfers: in 1902 waren er 4691 melkkoeien en in 1906 maar liefst 6403.

Koeweide

Koeweide in Roosteren

Morgen deel 2!