Dit is eigenlijk een blog over vrolijke honden…
Nog niet zo heel lang geleden ben ik mijn vader en moeder kwijtgeraakt en dat valt zwaar zoals het iedereen zwaar valt.
Mijn vader was het toonbeeld van kracht en mentaliteit. Hoewel hij een broze gezondheid had straalde hij gezag uit. Hij sprak niet voor zijn beurt maar als hij sprak dan was het duidelijk,” en zo gaan we het doen! ” en dat werkte altijd!. Met 5 broers en 1 zus was het huis altijd gevuld met verhalen over brommers, auto’s, garages, sterke verhalen en de geur van benzine en tectyl. Het was een mannen wereld en ik wist meer over olie bijvullen dan over het strijken van een zakdoek!
Hoewel er 7 morrende pubers in huis waren had hij het laatste woord!
Het was niet zozeer het laatste woord maar het waren regels, het waren richtlijnen, ze hielden je aan boord!
Het klinkt bijna als een gedicht, of als een gebed! Maar het is geen gebed want god bestaat niet!
God is “een reden” tot godsdienst en biedt een sociaal netwerk bij leven, sterven of dood. Het brengt de mensen tot elkaar of veroorzaakt de meest gruwelijke oorlogen.
Dit is eigenlijk een blog over vrolijke honden….mijn ouders waren tieners in de oorlog en allebei hebben ze het nodige gezien en meegemaakt. Toen ze eindelijk gingen vertellen was je verbaasd dat zij ondanks al deze ellende überhaupt nog in staat zijn geweest hun leven op te pakken. Na de oorlog was “de oorlog” voor mijn vader nog niet voorbij. Als dienstplichtige militair werd hij ver weg naar Indië gestuurd voor het voeren van een strijd die bij voorbaat al verloren was. Een oorlog die niet meer gedragen werd door de Staat der Nederlanden en bevolking. De jonge militairen kregen bij terugkomst de weerstand, de hoon en verwijten over zich heen. Mijn ouders bleven niet hangen in moeilijke tijden. Ze bouwden een bedrijf op en verzorgden en koesterden hun kinderen.
Dit is eigenlijk een blog over vrolijke honden…… en af toe kom ik ze tegen. De mannen met het gezag van mijn vader! Het zijn er niet veel, maar ze zijn er wel. Ze dragen niet altijd een witte boord, ze hebben niet altijd het meeste geld en ze bezitten niet altijd de mooiste auto. Maar ik herken ze direct, hun kracht, mentaliteit en gezag. Het is niet zozeer hun laatste woord, maar het zijn de regels, het zijn de richtlijnen, ze houden je aan boord!