sep 09

Bijna een gebed!

Dit is eigenlijk een blog over vrolijke honden…

Nog niet zo heel lang geleden ben ik mijn vader en moeder kwijtgeraakt en dat valt zwaar zoals het iedereen zwaar valt.
Mijn vader was het toonbeeld van kracht en mentaliteit. Hoewel hij een broze gezondheid had straalde hij gezag uit. Hij sprak niet voor zijn beurt maar als hij sprak dan was het duidelijk,” en zo gaan we het doen! ” en dat werkte altijd!. Met 5 broers en 1 zus  was het huis altijd gevuld met verhalen over brommers, auto’s, garages, sterke verhalen en de geur van benzine en tectyl. Het was een mannen wereld en ik wist meer over olie bijvullen dan over het strijken van een zakdoek!
Hoewel er 7 morrende pubers in huis waren had hij het laatste woord!

Het was niet zozeer het laatste woord maar het waren regels, het waren richtlijnen, ze hielden je aan boord!

Het klinkt bijna als een gedicht, of als een gebed! Maar het is geen gebed want god bestaat niet!
God is “een reden” tot godsdienst en biedt een sociaal netwerk bij leven, sterven of dood. Het brengt de mensen tot elkaar of veroorzaakt de meest gruwelijke oorlogen.

Dit is eigenlijk een blog over vrolijke honden….mijn ouders waren tieners in de oorlog en allebei hebben ze het nodige gezien en meegemaakt. Toen ze eindelijk gingen vertellen was je verbaasd dat zij ondanks al deze ellende überhaupt nog in staat zijn geweest hun leven op te pakken. Na de oorlog was “de oorlog” voor mijn vader nog niet voorbij. Als dienstplichtige militair werd hij ver weg naar Indië gestuurd voor het voeren van een strijd die bij voorbaat al verloren was. Een oorlog die niet meer gedragen werd door de Staat der Nederlanden en bevolking. De jonge militairen kregen bij terugkomst de weerstand, de hoon en verwijten over zich heen.  Mijn ouders bleven niet hangen in moeilijke tijden. Ze bouwden een bedrijf op en verzorgden en koesterden hun kinderen.

Dit is eigenlijk een blog over vrolijke honden…… en af toe kom ik ze tegen. De mannen met het gezag van mijn vader! Het zijn er niet veel, maar ze zijn er wel. Ze dragen niet altijd een witte boord, ze hebben niet altijd het meeste geld en ze bezitten niet altijd de mooiste auto. Maar ik herken ze direct, hun kracht, mentaliteit en gezag. Het is niet zozeer hun laatste woord, maar het zijn de regels, het zijn de richtlijnen, ze houden je aan boord!

 

 

sep 08

Floor!

Vanuit Elsloo kreeg ik een berichtje van Manuela. Ze heeft weinig introductie nodig 🙂

P1050079 (800x600)

Goedendag  samen,
Ik zal me effe voorstellen , mijn naam is Manuela Janssen. Ben een vriendin en collega van Jeanny.
Ik ben moeder van Sanne en Katelijn en getrouwd met Ton. Ook hebben wij een gezellige beestenboel thuis.
We hebben onze hond Floortje, 2 poezen, Miep en Puk en 2 goudvissen.
Floor woont nu ruim 4 jaar bij ons. En dat is een beetje vreemd gegaan. Dat verhaal wil ik graag met jullie delen.
Ton en ik gingen op pad voor een fiets voor onze oudste dochter die in België naar school ging.
We kwamen uit bij mensen in België die verschillende fietsen te koop aanboden.
Op het terrein waren ook honden aanwezig, de nogal aan het blaffen waren.
Dus vroeg ik “kan ik ze aaien”,” ja hoor, ik zal ze effe loslaten”.
Nou zogezegd zo gedaan, en de mevrouw vond ons erg leuk met de honden!!!
Ook effe naar de fiets gekeken en gekocht. Ton de fiets inladen.
En toen “plop”, staat mevrouw des huizes voor me met 2 schattige pups.
“Ja of dat niet iets voor ons zou zijn?! We waren zo leuk met honden” 🙂
Tja je voelt hem al hé,  zo’n snoezige puppies 🙂
Ook speelde mee dat de kinderen toch wel graag een hond zouden willen. En laat deze puppy’s nu lijken op mijn allereerste hond die ik als kind had!! Verkocht dus!

Want ja de band die je met je allereerste hond hebt is er 1 uit duizenden.
Als ik weer eens ruzie had met mijn ouders, nam ik haar mee naar mijn kamer en kletste haar de oren van de kop, over hoe moeilijk ik het had. En ze keek me altijd met zo veel begrip aan. Ik moest wel gelijk hebben!

De puppy ging dus mee, in een kartonnen doos, en een plastic zakje voer voor de eerste dag.
We hadden niks, geen riem, mand. Nada. Onderweg een naam verzonnen. FLOORTJE

Met net gekochte fiets naar Jeanny en Chris, want die wonen vlak bij Maaseik waar Sanne naar school gaat. Fiets daar gestald. Pup laten zien. Hilariteit alom. Riempje geleend van hun overleden hond Pukkie.
En op naar huis……..
Het is een heerlijk beestje, past helemaal bij ons. Ze heeft wat vreemde trekken, maar wie niet.
Ze is bijzonder lief en ook dol op ons.
We hopen nog vele jaren samen te mogen beleven.Ze is gek op wandelen en in het water liggen.

Mocht je kennis met haar willen maken, dat kan!
Tot later,

Manuela

P1050039 (800x600)

P1050131 (800x600)

IMAG0382 (533x800) IMAG0891 (800x533)

sep 06

Landootje

IMG_3583 (800x533)

Presenteer!!!!

Tijdens de nestkeuring van afgelopen zondag werd ik aangenaam verrast door Lando. De puberale slungel van Hilde is volwassen aan het worden. Het wachten, lopen, showen en knuffelen ging hem goed af. Doordat de keurmeester zo vaak “goed” ten behoeve van de schrijverij riep, dacht Hilde dat hij een “Goed” had maar dat bleek dus “Uitmuntend” te zijn. Wekelijks gaat Hilde met hem naar de jachttraining en ze vertrouwde me onlangs toe dat ze in eerste instantie “te zacht” was! Nu kun je nooit “te zacht” zijn als vrouw maar Hilde bestiert een huishouden met 4 mannen en dan zal ze toch regelmatig haar harde kant moeten laten zien. Laat Landootje maar schuiven, die komt eraan!

Wat trouwens een niet te onderschatten klus is, is de schrijverij. Een keurmeester roept van alles over belijning, uitzwaaien, staartaanzet, gehoekt enz. Iemand moet dit dan zo snel mogelijk op het papier zien te krijgen, en deze schone taak had Simonne op zich genomen. Haar vele jaren ervaring als schooljuf kwamen goed van pas en de beoordelingsformulieren zijn netjes ingevuld met een leesbaar handschrift.

IMG_3554 (800x534)

Nico durft niet te kijken, Lando wel!

Lando (800x600)

Tussen de buien door lekker wandelen!

Voor morgen heb ik gastschrijfster Manuela Janssen weten te strikken en die zal ons iets vertellen over haar lieve hond FLOOR!

Jeanny

sep 01

Nestkeuring: CartoucheXHera

IMG_3476 (533x800)

Lando en Nico!

Na een “hondsweekend” valt er natuurlijk veel te vertellen, en dan wel over het L-nest. Van het nest van 12 waren er 7 aanwezig, de reuen Lando, Lennaert en Loek, en de teven Libre, Lana, Lobke en Lucy. Ze werden onderworpen aan een grondige inspectie en scoorde allemaal Zeer Goed Of Uitmuntend! Ook Cartouche en Hera als ouderdieren werden herkeurd, en Cartouche onze ouwe witte reus behaalde een mooie Uitmuntend! In dat jonge honden geweld wordt hij wel eens naar de achtergrond gedrukt, maar het is zijn nest en een keuring is voor fokkers toch heel belangrijk om te kijken naar welke kanten het genenspul is opgevlogen. De keurmeester wist te melden dat als je binnen een nest zoveel U’s en ZG behaald het wel een goeie combinatie moet zijn en daar is de fokker dan mee verguld, maar wij met Cartouche natuurlijk ook.

Wel vond de keurmeester het nest “te wit” vanuit zijn optiek en hij noemde het zelfs “mijn voorkeur” Tja!, ik zie zelf ook wel dat de drenten in België over het algemeen wat bruiner zijn en dan wordt er altijd de discussie gevoerd wat wel of niet mooier is en wat wel of niet mensen willen zien. En daar vliegen we dus met z’n allen uit de bocht, want het gaat er bij een hondenkeuring niet om wat je “graag ziet”, of “mijn voorkeur”, maar het gaat over de rasstandaard!  Het L-nest zou in Nederland nooit als “te wit” zijn bestempeld! Niet dat ik hier teleurgesteld over ben, helemaal niet, want ik heb genoeg andere Drenten gezien om daar zelf over te kunnen oordelen, maar ik vond het wel jammer dat net op dat moment er zo de nadruk op werd gelegd. Maar ieder zijn deel en mening, en dat respecteer ik!

Binnen het nest zitten al 2 dekreuen, die zowel in België en Nederland op de lijst staan, en daar zal snel één derde bijkomen. Het L-nest is tot in Amerika bekend en gaat daar door het leven als “The famous L-Litter”. Dat komt natuurlijk ook door de verschillende blogs en de Facebookactiviteiten rondom het wel en wee van de “pups” en hun aanhang, en natuurlijk de lijnen waaruit ze voortkomen. Gisteren waren van de moederhonden 4 generaties aanwezig en dat is zeker uniek en heel leerzaam om te zien.

Chris en ik zijn zeer tevreden huiswaarts gekeerd met onze “Wild Wild White boys” die nu alweer hun plicht als zorgzame erfhond vervullen. Nee, op een drent raak je nooit uitgekeken en nooit over uitgediscussieerd, want is het nu een brave hofhond, een gepassioneerde jager, een showhond zonder krullen, een hond om mee te fokken, een hond die voor je werkt, een hond om mee te scoren, een hond om te zoenen, wel of niet met veel oorhaar, een hond die nooit in bad hoeft, een hond die jaagt onder het geweer, een hond die stinkt, een hond met denkvermogen, een hond met een eigen willetje, een hond met een grote familie, een hond die naar je ogen kijkt???? Onze honden hebben het allemaal en zo ook de andere LLtjes, en dat is wat telt!

In oktober is het nest van “de Witjes” uit Zevenaar aan de beurt…..what’s in a name!!

Jeanny

IMG_3540 (538x800)

Lana en Eva. 2 beauty’s!

IMG_3548 (800x541)

Jan draaft mooi!

IMG_3566 (800x550)

Cartouche en Chris weten nog hoe het moet!

IMG_3511 (800x578)

Lando en Hilde, altijd vol concentratie!

IMG_3502 (800x603)

Verhip!! Ik draag schutkleuren!

IMG_3515 (800x572)

Loek en Bert, altijd rustig!

IMG_3520 (590x800)

Sierlijke Karine en Libre!

IMG_3523 (533x800)

Lobke en Jan. Wat!!?!! zijn jullie de verjaardag van mijn grote vriend Siebe vergeten?