jan 10

Stormachtig weer!

Helaas weer zo actueel!!!

Playing For Change : https://www.youtube.com/watch?v=rPyMx2aYm78

 

Gimme Shelter

Oh, a storm is threat’ning
My very life today
If I don’t get some shelter
Oh yeah, I’m gonna fade away

War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away
War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away

Ooh, see the fire is sweepin’
Our very street today
Burns like a red coal carpet
Mad bull lost its way

War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away
War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away

Rape, murder!
It’s just a shot away
It’s just a shot away

Rape, murder!
It’s just a shot away
It’s just a shot away

Rape, murder!
It’s just a shot away
It’s just a shot away

The floods is threat’ning
My very life today
Gimme, gimme shelter
Or I’m gonna fade away

War, children, it’s just a shot away
It’s just a shot away
It’s just a shot away
It’s just a shot away
It’s just a shot away

I tell you love, sister, it’s just a kiss away
It’s just a kiss away
It’s just a kiss away
It’s just a kiss away
It’s just a kiss away
Kiss away, kiss away

En hier het origineel met de zang van Merry Clayton op de achtergrond die door merg en been gaat! https://www.youtube.com/watch?v=7loPtrqmtXc

 

 

jan 08

Pup my day, deel 2

We werden gisteren hartelijk ontvangen door het hele Faes-roedel, en het  meegenomen “kerstpakket” werd door moeder Hera dankbaar in ontvangst genomen. Even met de neusscanner er over heen  en ze wist al precies waar de kluifjes voor haar en de rest zaten.

P1020642 (1280x960)

Hee een verlaat kerstpakket!

Gewoon in de woonkamer staat de werpkist  en zo moet dat!!  Je hebt altijd een oog op de pups en zo wennen ze aan een huiselijke omgeving, de geluiden, en de dagelijkse gang van zaken.  Het kleine grut zag er gezond en sterk uit en deed al pogingen om te staan en te lopen……en dat lukte ook nog!

IMG_3698 (1280x853)

Kijk ik loop!!!

Hun oogjes en oortjes zijn inmiddels open en ze reageren ook al op prikkels van buiten de werpkist.  Hera liep ontspannen rond maar hield toch met een half oog de activiteiten rondom de werpkist scherp in de gaten. Lucy is helemaal in de ban van de kleintjes en ze laat zich fotograferen en aanhalen alsof zij de moeder is. Zelfs het schoonlikken van de pups is een taak die het hele roedel uitvoert.  Heros wacht rustig af, want hij weet inmiddels dat hij straks het middelpunt is van de vele ravot-partijen en zo’n stoere reu is natuurlijk wel iets waar de 5 reutjes tegen op kunnen kijken. Als Lucy de 2 teefjes onder haar vleugels neemt dan worden het ook halve jongens want eindeloos spelen en.rondhangen met de mannen doet zij het liefste. En oma Belle??….die ziet dat het goed is!

IMG_3697 (1280x853)

Lucy in de ban van……….het kleine grut!

 

Jan en Simonne hebben geweten dat ze de deuren weer open gegooid hebben want na ons meldde zich Louis, onze trainingsmaat met kleindochter en daarna nog een gezin bestaande uit 4 personen! De puppy’s lieten zich niet van de wijs brengen en deden waar ze op dit moment het beste in zijn, en dat is lekker slapen!

Ik heb gekeken, gesnoven, gewikt en gewogen!

Morgen nog meer foto’s!

P1020653 (1280x960)

Kijk baas zijn ze niet mooi!

P1020643 (1280x960)

Oma, halfzus en moeder verdringen elkaar om de huishoudelijke klusjes!

IMG_3687 (1280x734)

Even friemelen!

jan 05

Pup my day…

1703406-92ab26e6370fffe6318fcd927633a00f

 

Overmorgen is het zover…dan ga ik de puppy’s van Hera bewonderen. Ik heb heel beleefd en netjes gewacht op het sein “Vanaf woensdag is de knip van de deur af !” en ik ben helemaal niet voorgedrongen…..…Helaas heb ik de schijn tegen. Vele denken dat ik ongeduldig en een pusher ben, en de boel forceer, maar ik kan echt heeeeel geduldig wachten…..en bovendien zijn de fokkers streng en rechtvaardig en die bakken geen liever-koekjes!

Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik vermoed dat ik op de eigenaars van de dekreu na……….de eerste ben!

smile Als je nog nooit aan een 2 weeks puppy hebt gesnoven weet je eigenlijk niet wat het met je doet. Als moeder kan ik verklaren dat het bijna zoiets is als het ruiken aan je eigen kind. Christian is geboren in het ziekenhuis en die werd een beetje schoongeveegd en lekker opgerold bij me neergelegd. Op mijn vraag waarom hij niet direct werd gewassen, want ik wist niet beter,  kreeg ik als antwoord dat er een natuurlijke beschermende wit vetlaagje (vernix)  op baby’s zit en als het even kan ze dit laten intrekken. Eén hele nacht heb ik me liggen te versnuiven aan mijn eigen kind en vond het jammer  toen hij gewassen werd. Ik kan de geur niet omschrijven maar weet zeker dat ik het direct weer zou herkennen.

De cadeautjes liggen al klaar voor de pups, maar ook voor Hera en de rest van het roedel, want ook die delen natuurlijk mee in alles wat te maken heeft met de geboorte, de eerste stapjes en straks samen ravotten in de tuin!

Dus woesdag zal ik onze nieuwe huisgenoot mogen vasthouden, ook al is helemaal nog niet uitgemaakt wie of wat!! Ook in dit geval zijn het de fokkers die wikken en wegen en het laatste woord hebben. Voor de zekerheid zal ik maar alle pups aanraken, vasthouden en besnuffelen en weet ik zeker dat ik hem/haar heb vastgehouden! 😉

DSC03130

1,2,3,4,5,6,7 ……..nog alles compleet!

 

jan 02

Bommen en granaten….

haddock

De kruitdampen zijn opgetrokken  en de “solfer” geur verwaaid. Gelukkig zijn Cartouche en Lennaert “bomvast”.  Ik heb vele berichten gelezen over huisdieren maar ook mensen die gebukt gaan onder de angst en de irritatie die het afsteken van vuurwerk met zich meebrengt. Maar wat moet je nu met vuurwerk? verbieden? gedogen? wetten maken? straffen? …………ik weet het niet! Hebben we hier te maken met een oergevoel, een basisbehoefte om één keer in je leven, of één keer per jaar een belhamel te zijn….?

Oudejaarsavond waren de neven op bezoek en het jongste neefje had vuurwerk bij zich. Wij hebben Christian en zijn neven nooit verboden om vuurwerk af te steken, en na 3 jaartjes experimenteren is de behoefte weg….. Zou je het toch verbieden dan blijven ze niet thuis, en buiten je gezichtsveld prutsen ze iets in elkaar wat gevaarlijk kan zijn en wat andere mensen tot last is. Het jongste neefje heeft trots zijn vuurwerk afgestoken en we hebben er met blije gezichten naar gekeken, want het is natuurlijk wel mooi! Misschien hebben we ook gewoon geluk, geluk met onze bomvaste honden, en geluk met onze zoon en neven!!

vuurwerk

Met mijn broer besprak ik wat wij vroeger zelf zo allemaal uitvraten en dat ontlokte bij hem de uitspraak dat als “bureau Halt” had bestaan in onze jonge jaren we waarschijnlijk vaak allerlei taakstraffen aan onze broek hadden hangen. En toch zijn we nu zo braaf als wat. Moedwillig andere mensen kwetsen of pijn doen, dat komt nooit in ons op………..en waren wij toen echt wel “batjes”, en had mijn vader en zijn broer de handen vol aan ons!

Maar de allergrootste belhamel was toch mijn vader…….en dan ook nog eens in een heel gevaarlijke tijd. Als opgeschoten jongen in de oorlogsjaren had hij in de nazomer van 1944 gezien dat de Amerikaanse soldaten aan het oefenen waren op de Maas ter voorbereiding van Market Garden bij Arnhem. Er sloeg een boot om en er verdronken een aantal soldaten. De lading van de boot, bestaande uit wapens en munitie, zakte naar de Maasbodem. ’s Nachts is hij met een aantal anderen terug gegaan naar de plek des onheils en hebben zij geweren, munitie en een mitrailleur uit de Maas opgedoken. Roosteren was wel al bevrijd maar het front liep langs Roosteren en overal zaten afwisselend  Duitsers, Amerikanen en wapens waren en bleven verboden.

Maar ja het oergevoel kwam boven en er moest geschoten worden, hoe gevaarlijk dit ook was!
Wat mijn opa en oma daar bij dachten heeft mijn vader nooit verteld, maar wel dat ze op een zondagochtend de mitrailleur hebben uitgeprobeerd, en hoever dat ding kon schieten. Voor het gemak richtte ze toen op de kerktoren van Maaseik …………..Inwoners uit Roosteren op weg naar de mis in Maaseik hebben de kogels horen kletteren op de daken van Maaseik…….. Het was een kwajongens streek en ze hebben toen meer dan geluk gehad, want zowel de Duitsers als de Amerikanen hadden hun wapens op hen kunnen richten en zonder te vragen kunnen schieten!

Tegen ons, de kinderen, was hij niet zo scheutig met zijn stoere verhalen want hij moest het goede voorbeeld geven, maar met glinsterende pretogen vertelde hij de kleinkinderen over wapens, munitie en een echte mitrailleur die de haan van de toren van Maaseik kon raken………….en toch is het met hem ook goed gekomen, en was hij de braafste burger!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De kerktoren staat nu nog altijd overeind in de verte!

Nawoord: De wapens hebben ze na de oorlog allemaal ingeleverd. De verdronken soldaten zijn op hun aanwijzingen gevonden en liggen begraven in Margraten.

jan 01

Mail uit Zevenaar!!

Lieve Jeanny,
 
Mijn baasje zou uiterlijk de 31e een stukje over ons schrijven. En omdat ze zo druk is, heeft ze mij gevraagd dat te doen. En dat doe ik heel graag! Zeker naar jou, het baasje van mijn grote liefde……Cartouche.
Ik zal proberen een dagje uit ons leven te beschrijven. Brigitte gaat elke morgen met Juno (mijn zoon en dus ook die van Cartouche) om 6.15 uur wandelen. Ze wil dan heel graag dat ik meeloop, maar dat is mij echt te vroeg. Ik draai gewoon elke dag mijn achterste naar haar en slaap lekker verder. Ik weet namelijk dat ze dan toch zonder mij gaat wandelen.
‘s Morgens loopt ze lang met Juno. Ik hoor haar altijd zeggen dat ze dan traint met Juno. Juno vindt de wereld namelijk een beetje spannend en eng. Ik geloof dat ze hem probeert bij te brengen dat de wereld niet zo eng is als Juno denkt.
Ik hoor haar vaak zeggen dat Juno al vooruit gaat, maar nog een hoop training nodig heeft. Om ongeveer half acht gaan Puck (mijn dochter) en ik dan mee met Henk. Wij lopen dan een kort rondje. Als we thuis komen, staat het eten al klaar. Daarna spelen wij nog even met zijn drieën buiten. Om een uur of negen gaat Brigitte ook naar het werk. Dan gaan wij heerlijk slapen.
Maar heel vaak neemt ze één van ons mee naar het werk. Dat is super leuk. Ik probeer elke dag mee te gaan, maar het baasje is van het eerlijke. Nee jij was gisteren, dus vandaag mag iemand anders mee. Heel flauw.
2014 dec nov Iphone Brigitte 781

Mee naar het werk het vrouwtje helpen!

Tussen de middag is het dan feest. Dan komt Brigitte weer thuis. Dan gaan we meestal vechten wie haar het eerst mag knuffelen. Dat is erg leuk, eerst knuffelen en daarna  gaan we naar buiten. ‘s Middags zijn we nooit meer alleen. Meestal zijn de kids dan thuis of Brigitte gaat thuis werken.
Ik moest gewoon een stukje schrijven over zomaar een dag hier thuis. Maar dat is best lastig. Er gebeurt hier heel veel, maar ik kan toch ook niet onze streken prijs geven? Ik kan toch niet vertellen dat Juno de kerstboom al ingezegend heeft. Of dat Puck zoveel jachtinstinct heeft dat ze al zo vaak als een speer er vandoor ging. Zoals vorige week nog, toen Brigitte haar uit een kippenhok in de buurt moest halen.
2014 dec nov Iphone Brigitte 261

Wat is er mis met een kippenhok?

Tja, en dan over mij….ik ben gewoon een verstandige moeder, die bijna geen streken uithaalt. Maar daar denken ze hier vast anders over! Ik ga elke week naar training (bij Paws4Fun) en dat vind ik super leuk. We doen dan Sport en Spel. Ik krijg dan niet alleen super leuke opdrachten, maar mijn baasje ook. We hebben dan echt veel lol samen.
Terwijl ik dit schrijf, knalt het hier behoorlijk. Dat schijnt leuk te zijn. Maar ik word er niet warm of koud van. Mijn stoere zoon, Juno ook niet. Alleen Puck, die vindt het dit jaar in één keer eng. Zij wil echt niet meer naar buiten. En als ze dan toch gaat, trilt ze helemaal. Gelukkig gaan ze wel met haar mee.
Juno is zo knap, hij gaat gewoon mee en dat vindt Puck dan weer fijn.
Lieve Jeanny, ik kan terug kijken op een goed jaar! Wil je Cartouche vertellen dat onze kids het super doen. Juno en Puck spelen heel graag met elkaar. Loet komt hier ook heel vaak en dat vind ik ook geweldig.
Wellicht kunnen we in 2015 weer wat afspreken, want ik mis Cartouche zo erg.
 
Knuf en kus van
 
Isa
2014 dec nov Iphone Brigitte 809

Isa en Juno!