jul 31

Schatten…

De spullen zijn weer uitgepakt en de wasmachine maakt nog altijd overuren. Tijd om mijn meegebrachte schatten te inventariseren. Ik heb weer een paar mooie fossielen gevonden maar dat is niet zo moeilijk want het barst van de versteende resten van miljoenen jaren geleden. Ik had gehoopt wat meer te vinden maar door de hitte was het niet te doen om er op uit te trekken.

In een blogje van vorige week heb ik geschreven over de stokrozen en de variatie in kleur. Ik kreeg een aantal reacties nav de donker paarse, bijna zwarte variant. Vervolgens heb ik wat ‘zwart zaad” verzameld, want hoewel niet iedereen graag deze donkere stokroos ziet….ze zijn wel zeldzaam. In mijn tuin probeer ik ook steeds donkere of zwarte bloemen en planten te kweken en de zwarte tulp …. dat is toch meer dan een begrip. Jan en Simonne geven me weinig hoop dat het me gaat lukken stokrozen uit zaadjes op te kweken. Heel Charente is vergeven van de stokrozen maar schijnbaar niet op de plekken waar ze worden uitgezaaid, en men wil dat ze groeien. En wat zijn ideale omstandigheden? Het zwarte exemplaar bevindt zich buiten de tuin en afrastering en heeft gekozen voor een sobere plek in een scheur in het asfalt. Om jaarlingen uit te doen in de buurt van deze plant is onbegonnen werk!

Ik heb al een aantal stokrozen in de tuin uit Charente en ook dit voorjaar heb ik er weer een aantal gekregen. Blij verrast heb ik bij thuiskomst geconstateerd dat één van de gekregen stokrozen toch wel erg donker is…….maar nog niet zwart.

Een andere schat is een jampotje vijgen “eerste pluk” zorgvuldig gemaakt door Simonne.

P1040063 (1024x768)

Mijn schatten!

 

En verder draag ik nu natuurlijk de schat aan indrukken, goeie herinneringen, …wat wijsheid… met me mee!

En deze schat …..wordt vandaag 9 jaar!. Onze lieve, gekke, vrolijke Cartouche die de kunst verstaat om overal voordeeltjes uit te halen, gewoon door te zijn wat hij is. 34 nakomelingen, nog altijd trekken aan de lijn, Oost-Indisch doof, trots…maar de leiding stilzwijgend doorgegeven aan Lennaert,… een levensgenieter!!

Cartouche1

nothing (652x1024) (2)

Cartouche in zijn “nothing box”

jul 29

Lucky..

Al vroeg, veel te vroeg bracht ik Christian en zijn meisje naar de trein in Sittard voor een dagtrip. Ze zijn nog zo jong, samen pas 31 jaar. Zorgvuldig had Christian alles voorbereid en ingepakt, dat is wel aan hem toevertrouwd.
Toen hij jonger was hebben we vele uren in de auto gezeten als ik hem naar het kinderdagverblijf bracht, naar school, muziekles en voetbal…..Hij werd voorgeprogrammeerd met mijn muziek en ontwikkelde dezelfde voorliefde voor de ochtendshow en humor van 3FM.
Maar nu heeft zijn aandacht zich verplaatst, en dat is goed zo. Hij zit naast mij en zij zit een beetje verlegen glimlachend achterin, het is nog te vroeg om veel te zeggen.
Bij het station aangekomen zwaaien de deuren open en ik verwacht niets…maar Christian draait zich naar me toe… een minuscule aarzeling ..en daarna een kus en voel zijn baardje prikken “dag mama, dankjewel”!
Lucky me…lucky she!

Genoeg gezwijmeld.

Gisteren weer de keiharde realiteit van de jachttraining. De onderlinge wedstrijd heb ik door vakantie gemist en dat is jammer want ik wilde graag weten waar Lennaert en ik staan en ja hoor………ik geef toe…ik ga best graag de competitie aan! Lennaert was schijnbaar goed uitgerust want hij was me toch een potje enthousiast……. Bij het markeer-apport  zat hij naar de vrouwen te kijken en zag hij niet waar 80tig meter verder de eend neerkwam…dat moest opnieuw, en toen ging het goed.
Het zoek-apport was “levensecht” nagebootst. De eend lag in een moerasgedeelte met veel riet. De honden hebben 10 minuten om er iets van te maken. Lennaert nam de tijd en zocht in eerste instantie links terwijl hij het rechts moest zoeken. Hoewel je niet de hond kon zien zag je wel het riet bewegen en kon ik mooi volgen hoe hij werkte en bleef werken zonder menselijk ingrijpen en aanvullende commando’s. Netjes bracht hij mij de eend en was het geen witte hond meer met bruine platen, maar een bruine hond met wat witte stukken………en stinken…….maar wel een dikke 10!

Markeer-apport, 2e poging, dat ging goed!

P1040060 (1024x768)

Samen wachten kan best gezellig zijn!

P1040055 (1024x768)

Ze hebben er weer zin in!

P1040062 (1024x768)

De zon is onder en de maan komt op….nee! geen weerwolven in onze groep!

jul 26

De onderlinge proef..

11750706_493824067443544_798205058668616332_n

And the winner is ……..Caty!

Terwijl ik onderweg was vanuit Frankrijk volbrachten mijn collega voorjagers en hun honden de onderlinge proef. Ik had heel graag met Lennaert deze generale willen meemaken en heb zelfs gespeeld met de gedachte eerder naar huis te komen. Sandra en Terza, trainingsmaatjes hebben een verslag geschreven.

Afgelopen  zaterdag  25 juli was het dan zover. Onze onderlinge  wedstrijd voor de jachthonden  en voorjagers.

Samen met het team instructeurs zijn wij vanaf 22 februari een traject gevolgd met ups en downs en de eindstreep  hebben we gehaald.  Natuurlijk  met  niveau verschil.  De ene super goed, de andere gemiddeld, de andere net wel of net niet. Maar iedere hond en voorjager is anders. En we mogen allemaal  trots zijn  op onze resultaten.

De dag  van de onderlinge  wedstrijd  zag er niet rooskleurig uit. Regen, regen en nog eens regen. Heel even tussendoor een opklaring maar weer gevolgd door regen.
Maar dat maakte ons niet zoveel uit. We waren er op gekleed.

In totaal 17 voorjagers deden mee aan deze  afsluiting en we werden in 2 groepen verdeeld. Er waren 2 keurmeesters  aanwezig die ons geen punten doorgaven maar voldoende of onvoldoende  doorgaven.

De 1e groep begon met aangelijnd en los volgen. De 2e groep met vrijsturen.
Gevolgd door downliggen en apport over water. 

Daarna pauze even bijkomen van de spanning en even gezellige praatjes gemaakt. Ontspannen maar .

Na de pauze gingen  we met zijn alleen naar de andere kant van het terrein  waar kort apport met konijn  en zoek verloren  apport te land voor hondjes en voorjagers aan de orde was. Ik zag zelf heel erg op tegen de laatst genoemde oefening omdat  Terza de laatste  weken  niet meer zelfstandig de dekking in ging  en zelfs maandag  in Posterholt  gewoon  doodleuk  ging liggen in de dekking.  Maar ze had het goed gedaan en behaalde een 10. Wat was ik trots op haar. Dat verdiende toch een paar lekkere stukjes frikandel die ik vrijdagavond  nog extra voor haar in de frietenpan had gegooid. (Heeft schijnbaar geholpen)

Weer terug op het eerste  gedeelte  van het terrein  gingen  wij op volgnummer  markeren en daarna apport uit water.

Het zat erop.  De hondjes in de auto en gezellig  met zijn alleen  wat drinken en onze ervaringen uitwisselen. Tussendoor wat eten en wachten  op de prijsuitreiking. Die liet wat  lang op zich wachten.  Dat  kwam omdat men zoveel  diploma’s  moest uitschrijven. (Maandag werd door Hans nog gezegd  dat  ze snel klaar waren  met schrijven  van diploma’s. Zeer slechte prestaties ).

Na de prijsuitreiking zijn sommige  naar huis  gegaan  en andere zijn nog gebleven.

Ik ben naar huis gegaan moe en voldaan.

Bedankt  team instructeurs en de extra  lessen die nog volgen.

Groetjes Sandra en Terza

11753698_493808260778458_4526363849809822679_n

11174832_493808007445150_6007462454905232089_n 11752425_493808117445139_7178954698398232926_n

jul 25

Thuis!!

IMG_1253 (1024x765)

Al vroeg onderweg!!!

We zijn goed geland en de reis ging in record tempo. Het was wel een dieprode zaterdag, maar de files stonden allemaal aan de andere kant van de reling.

Van Poitier tot Parijs reden de vakantiegangers vanuit het noorden in een fuik en wij hadden de vrije baan. Parijs werd soepeltjes genomen en alleen bij Luik werden we even omgeleid maar toch vestigde we een record tijd nl., 8,5 uur en dat met 3 plasmomenten voor de honden.

IMG_1259 (1024x765)

Zon en regen wisselen elkaar af!

Wat is het toch een braaf 3-tal. Verschillende leeftijden met verschillende drive en temperament maar ze passen zich zo makkelijk aan, en ook kleine Nova kent het klappen van de zweep al, een “dreamteam”.  Nova mist nu wel Nox, 2 weken lang haar speelkameraadje en schaduw. Ze keek op dat de katten hier nog altijd wonen maar het hondenspul en kattenspul was blij elkaar weer te zien.

Chris werd afgelopen donderdag opeens ziek. Hij had hoge koorts, had het ijskoud terwijl het toch nog 34 graden was en begon te ijlen. De tamtam tussen Grosbout en La Jarge  werkt voortreffelijk want binnen de korste keren kregen we hulp aangeboden en Thea de mevrouw waar we het huis van huren aarzelde geen moment en ging op zoek naar een dienstdoende arts, kwam ons ophalen en kris kras over de smalle weggetjes naar Villefagnant. De dokter had zijn praktijk nog niet gesloten en zat op ons te wachten. Thea fungeerde als tolk en dat was wel nodig, want het was toch niet echt duidelijk of voor de hand liggend wat Chris mankeerde. De apotheker werd gebeld en ook daar konden we nog terecht en zaten ze ook al op ons te wachten. Wat waren we blij met Thea die de taal sprak en de weg wist. Chris onderging het allemaal gelaten. We kochten ook een thermometer en een charmante apothekers assistente deed erg haar best Chris duidelijk te maken hoe te gebruiken. Toen hield Thea wijselijk haar mond en dat leverde een paar hilarische momenten op.

Ook Brigitta en Tim uit La Jarge waren bezorgd en boden alle hulp aan. We moesten niet aarzelen om te bellen als er iets was….zeker doen…….echt wel…….gewoon vragen!

Dat voelde wel goed, en zeker voor Chris die zou worden opgenomen in het ziekenhuis indien hij niet binnen 12 uur opknapte. Thea bood direct aan dat ik en de honden gewoon in het huis konden blijven als het nodig was. Pfff….waar vind je dat nog …een vakantiehuis waar je überhaupt 5 honden mee naartoe mag nemen, een verhuurster die zich direct over je ontfermt en waar je 3 honden gewoon welkom zijn. Thea had ons ook al een nachtje eerder in het huis gelaten en als ik twijfels uitsprak zei ze simpel “nee joh!!” en dat staat voor “maak je geen zorgen,  je staat er niet alleen voor en al duurt het een week, een maand…” !

Thx Thea!

jul 24

Heimwee..

Onze neuzen wijzen alweer onrustig huiswaarts waar Christian op ons wacht. Zijn vrienden, neef Raf en zus José en de buren hebben een oogje in het zeil gehouden en de berichten via skype en chat stelde ons gerust.

Ik ga niet graag op reis…..wat een onzin!…..natuurlijk ga ik graag op reis….maar ik wil eigenlijk zeggen…ik neem niet graag afscheid.. Nu nog heb ik heimwee naar Dillingen, een klein dorpje in Luxemburg waar ik altijd met mijn ouders naar toe ging en samen met Chris ontelbare keren gekampeerd heb. Ik heb nog altijd heimwee naar Rome, Parijs, Budapest en Wenen. Huisje hier, appartementje daar……de zee bij Porto Angeli op Rhodos, Bärenthal enz…. Alles wat ik zie wil ik graag opnieuw zien en beleven, maar dat kan dus niet, want dat wordt teveel.

Maar ben ik van huis dan heb ik heimwee naar Roosteren, de typische bloemen geur van onze tuin, het gemak, en alles netjes binnen handbereik. Dus eigenlijk heb ik altijd heimwee maar ook de drang naar het nieuwe……komt vast nooit meer goed……

P1040044 (1024x768)

Heerlijk ruikende bloemen in een stadstuintje!

P1040036 (1024x768)

Op de marché de producteurs van Nanteuil en Vallee kun je divers geprepareerd vlees krijgen van “zwarte varkens”!

 

P1040034 (1024x768)

Vooral hoofd en drank koel houden!

P1040033 (1024x768)

Eten kopen op de markt en niet wachten tot je thuis bent…gewoon met z’n allen direct opeten!!

P1040019 (1024x768)

Adieu Grosbout!

jul 21

Wens!

IMG_20150720_210433

De natuur rondom Grosbout is nog ongerept. Het is dan wel een landbouwgebied met kavels zover als de horizon reikt maar de fauna kan er redelijk ongestoord zijn gang gaan.

’s Nachts hoor ik de uil roepen en de verre kef van de vos. In de vroege ochtend op jacht naar vers brood steekt een ree tergend langzaam over, zodat ik bijna tot stilstand kom, en kijkt arrogant met een blik achterom “jij hoort hier niet, ik wel”!

IMG_20150720_210547

Ook de buizerd laat zich regelmatig zien en zweeft stil boven de velden waar vorige week met veel kabaal en inzet van zwaar materiaal de oogst werd binnengehaald. Nu is de rust wedergekeerd en de muizen die het menselijke geweld hebben overleefd zijn nu een makkelijke prooi voor de roofvogels en de vossen.

Rondom het huis is het ook druk, maar dan met het redden van dieren. Uit de kachel hebben we een roodstaart gehaald. Het is een geheel “panis” zwart vogeltje met een vurig rood staartje. Hij was in eerste instantie asgrauw, maar toen ik mijn hand opende om hem los te laten schudde hij zijn veertjes en kwamen zijn kleuren terug. Zeker een minuut zat hij op mijn hand en kon ik hem goed bestuderen. Wat een mooi vogeltjes met gitzwarte kooloogjes. Net toen ik dacht om toch naar binnen te lopen en mijn fototoestel op te halen vloog hij weg.

zwarteroodstaartNSNsized100509

Zwarte roodstaart!

Deze ochtend had Nova een gat in de muur ontdekt……tenminste dat dachten we. Steeds kwam er een korte droge blaf van haar kant en ze bleef maar naar dat gat staren. We hadden ons al een paar keer omgedraaid en toen zag ik opeens dat het gat zich verplaatste. Het was een vleermuis die waarschijnlijk de laatste afslag naar haar donkere schuilplak had gemist en nu verrast werd door het licht en de zon.

Ook het vleermuisje werd gered maar eerst uitgebreid bestudeerd en gefotografeerd……

IMG_20150721_101012 IMG_20150721_100846

Vannacht heb ik een wens gedaan, want ik was net tegen Eva aan het vertellen dat er in deze periode veel sterren vallen en op dat moment viel er een. Heel snel met een groene staart,  en voor ik iets kon zeggen of roepen was hij al verbrand en dus te snel om mijn wens tegelijkertijd te denken want ik had hem al bedacht…weet dus niet zeker of die wens uitkomt……zal wel niet……ik geloof in de natuurwetten, en die doen niet in wensen. Die handelen in leven en dood, en toch hoop ik dat het roodstaartje en het vleermuisje door onze ingreep het redden.

foto

Ik wens..

 

jul 20

Van alles wat…

Een rustige dag heeft toch vele plaatjes opgeleverd en dan zijn vele woorden niet nodig!

P1030971 (1024x768)

Hera en Jan poseren bij een draaimolen!

 

P1030978 (1024x768)

Onderweg lijken sommige struiken en bomen op dieren!

P1040001 (1024x768)

Ñox met blok!

P1030997 (1024x768)

Lana spettert naar de overkant!

P1030988 (1024x611)

Overal stokrozen, hier de roze variant!

P1030986 (1024x537)

Witte stokrozen!

P1030985 (1024x768)

Rooie!

P1030983 (1017x1024)

Donkerpaars, bijna zwart!

P1030979 (1024x768)

Pineau mag niet ontbreken!

P1040007 (1024x768)

Een mooie dag gaat voorbij….de zon is al onder maar de zonnebloemen geven nog wat licht!

jul 18

Brick en brak

P1030965 (1024x768)

Nova kan goed de Franse zon in het water zien schijnen!

Volgens de diverse berichten zitten wij nu in Frankrijk midden in een hittegolf. Het is ook wel echt warm, en het dag- en nachtritme wordt hierop aangepast. Toch valt het nog te doen, en met Lennaert ben ik een paar keer gaan pootjebaden om apport uit water en “eerst afgeven en dan pas schudden” te oefenen. Behalve dat de oefening goed gaat brengt het wat verfrissing.

We komen hier niets te kort en vandaag zijn we met de Faesjes naar een “bric a brac” geweest. Het zou een Limburgs woord kunnen zijn…..bric= steen en brac= een oud iets, een varken , een geit, een koe….of zelfs een vrouw…..in elk geval “oud” !!! Hier staat het voor rommelmarkt.

P1030966 (1024x768)

Best wel leuke spulletjes…….creatief met jutte zakken!

Maar tussen de oude spullen stond ook een worstenverkoper en met wat hulp van Simonne kwamen we achter de inhoud van de worsten! Hoe het eruit ziet is bijzaak. De verschillende smaken worst, het lekkere brood en de diverse harde en zachte kaasjes maken van elke maaltijd een feestmaal.

P1030967 (1024x768)

Es het um de woosch geit…

Nova mocht mee, en ons makkelijke dametje had het naar haar zin, stak links en rechts haar neus in oude Franse spulletjes en genoot van het gezelschap en de aandacht.

P1030963 (1024x768)