okt 28

Fokken zonder gokken

NaamloosFokken zonder gokken : Een gezonde toekomst voor de Drentsche Patrijshond

De naam van onze werkgroep geeft perfect aan waar het ons om te doen is: het fokken op basis van DNA-profielen mogelijk te maken om zo erfelijke aandoeningen bij de Drentsche Patrijshond tot een minimum te herleiden. Het bieden van een mogelijkheid om gericht te fokken en zo min mogelijk aan het toeval over te laten.
Zo willen we voor het ras de Drentsche  Patrijshond een gezonde toekomst waarborgen. Dit in nauwe samenwerking met rasverenigingen, fokkers en eigenaren in binnen- en buitenland en anderen die met het lot van de Drentsche Patrijshond begaan zijn. Want alleen door samen op te trekken maken we kans dit prachtige ras voor de toekomst te behouden.Een eerste, belangrijke stap in die richting is het onderzoek in het kader van een doctoraatsthesis naar een test om epilepsie op te sporen bij kandidaatouderdieren, ons gratis aangeboden door prof. dr. Luc Peelman van de Universiteit Gent.Lees meer over dit onderzoekWaarom op dit moment alleen epilepsie? Deze erfelijke afwijking vormt de grootste bedreiging voor ons ras. Bovendien zijn van andere erfelijke ziekten, zoals PRA, op dit moment onvoldoende lijders en dragers bekend. Wij roepen jullie dan ook op ons ervan op de hoogte te stellen als je hond lijdt aan of drager is van een erfelijke ziekte als epilepsie, pra, of Von Willebrand. Hierbij garanderen wij volstrekte anonimiteit voor hond, eigenaar en fokker.

Meer informatie over ons vind je op onze fonkelnieuwe website www.fokkenzondergokken.com. Verder willen we je uitnodigen met ons van gedachten te wisselen op onze Facebookpagina.

12001823_10153196043037199_1160269622_o-1024x683

okt 25

Raar….

Zelf ben ik een product uit de jaren 60tig en dan draag je een hoop Engelse en Amerikaanse invloeden met je mee.
In menig huisgezin hing toen nog aan de muur een koe-bel of een pijp uit Oostenrijk of Zwitserland. Ook Tiroler hoedjes werden gedragen en geruite hemden. De jongetjes werden gehesen in kleine aandoenlijk Tiroler broekjes, met een gefiguurzaagd wit plastic hertje op hun borst…en moesten ze plassen….dan waren ze altijd te laat want ze kregen de knoopjes van de klep niet open, en ging de snit van dat leren broekje al snel een eigen leven leiden.
De opkomt van de popmuziek verdrong de Duitstalige deuntjes en de Alpensound en verdween “Åber heidschi bumbeidschi bum bum” uit het straatbeeld!

Totdat ….!!! Door de invloed van Zaate hermeniekes  en  Joekskappelen de happy hoge bergen sound weer werd ontdekt. En dan niet ouwe knarren, nee jonge frisse gasten die de oktoberfeesten omarmen en nu is het hek van de dam.
De Lederhosen en dirndl zijn niet meer aan te slepen. Onder mom van kermis loopt de jeugd folklorich uitgedost. Je hebt 2 stromingen….de alternatieven en de ondeugende stroming met  roze te korte broekjes met hartjes en bloemetjes.
Het is echt booming business geworden…de jeugd die zich weer stort op het zoveelste feest en de horeca en feestkledingwinkels die goede zaken doen.

En dan nu een bekentenis…ook Christian, altijd zo serieus, wilde nooit een carnavalspakje aan, draagt deze week “ hosen und hut” !
Hij had een paar leuke foto’s beloofd…maar die zie ik nog niet. Daarom dan maar een gezellige kermis foto….want met kermis is het begonnen.

 

12171087_427399164051471_271950714_o

okt 19

Goats Head Soup!

geit

We hebben wel eens geiten gehad en die liepen in een weitje tegenover ons huis.

Op een dag kreeg ik zo rond 10.00 uur in de ochtend op mijn werk een alarmerend telefoontje van mijn moeder. De school van Christian had gebeld dat onze geit op de speelplaats van de school liep. De kinderen wilden aan het speelkwartier beginnen maar mochten niet naar buiten. Hoezo onze geit?…Er zijn wel meer mensen met geiten in Roosteren. Ik belde naar de school en een strenge juffrouw sprak in de tegenwoordige tijd dat het onze geit is en die moet weg!. Ik vroeg welke kleur de geit had… ‘bruin’… ‘Dat kan niet want wij hebben een witte en een zwarte geit’. De juffrouw ging verder op gebiedende wijs… ‘volgens Christian is het jullie geit’ . ‘Ooh weet hij dat zeker?’… ‘nee dat weet hij niet maar het is jullie geit’. Arme jongen hij werd gewoon gedwongen te zeggen dat het onze geit was. ‘Ik zal kijken wat ik kan doen…..ik bel terug.’ Mijn moeder hing nog redelijk overstuur bij de telefoniste in de wacht. Vader was op dat moment opgenomen in een verpleegtehuis en zij had wat extra aandacht en begeleiding nodig. Ze was slechtziend en ze kon mijn vraag: ‘lopen de geiten tegenover in de wei?’ niet bevestigend beantwoorden.

Een witte en een zwarte!

Ik besloot dan toch maar naar huis te rijden, en Manuela de telefoniste zou zolang mijn moeder aan de praat houden omdat ze enigszins in paniek was geraakt door de strenge juffrouw.

Hoewel ik langs de school reed, stopte ik niet want 99% kans dat het niet onze geit was, maar als ik stopte was het wel opeens mijn probleem. Het was zoals ik dacht. De geiten stonden netjes in de wei en mijn moeder was nog altijd gezellig aan het praten met Manuela, ik ben haar daar nu nog altijd dankbaar voor. Na wat kalmerende woorden en een kopje koffie bij mijn moeder vertrok ik weer naar mijn werk.

Daar weer aangekomen de school gebeld dat het niet onze geit was… de strenge juffrouw was niet tot nauwelijks geïnteresseerd want de geit was weer vertrokken… ik vergat het voorval…

Eén week later stond ik op het punt Christian van school op te halen, sloot de deur en keek even de tuin in… verdorie… daar stond een geit… een bruine geit. Pukkie, onze hond, die normaal gewoon in de tuin mag blijven als ik weg ben, had de geit ook gezien maar verroerde en blafte niet. Hij keek alleen maar steeds naar mijn ogen hoe ik zou reageren. Dan maar Pukkie naar binnen en hopen dat mijn moeder NIET de geit zou zien terwijl ik weg was… want het vorige geiten-incident had haar enigszins uit balans gebracht.

Ik pikte Christian samen met een vriendje op bij school. Ze babbelden vrolijk op de achterbank en ik probeerde ondertussen te beredeneren hoe het mogelijk was dat die bruine geit dan toch mijn probleem was geworden….

Na wat limo gingen Christian en zijn vriendje spelen in het houten speelhuis. Terwijl ik in de schuur zocht naar touw hoorde ik opgewonden kreten uit de tuin ‘mama een geit.’

De geit was helemaal gestrest en onbenaderbaar.  De emmer met brokjes liep ze omver. Ik maakte een lasso van een stug touw die mooi rond bleef staan. Pukkie stond onbewogen naast me en volgde mijn handelingen. De twee knullen in het speelhuis kraaiden van plezier toen ik een paar oefenworpen op een stoel uitprobeerde. Dat ging helemaal niet slecht en ik voelde me Little Joe!

Toen ik op de geit afliep veranderde opeens het gedrag van Pukkie. Hij dook in elkaar en terwijl mijn lassoworp nog in de lucht hing, vloog hij op de geit af en beet haar in de hakken en probeerde als een volleerde wolf haar neer te krijgen. Ik schrok en mijn worp ging ernaast en probeerde Pukkie bij de geit weg te krijgen. De vrolijke kinderstemmetjes klonken opeens benauwd. ‘Mama wat doet Pukkie?’

Ik stuurde Pukkie naar het terras en hij ging rustig zitten te kijken. De geit was nu helemaal holderdebolder en schoot van links naar rechts door de tuin. Een paar keer gooide ik raak maar schoof de lasso van de lange horens. Dan maar mikken op de achterpoten en het was direct raak. De geit vloog over de kop en voordat ik het wist zat Pukkie bovenop haar en greep haar bij de keel. Ik was verbijsterd… Onze lieve rustige huishond bleek een wild dier te zijn die in twee seconden veranderde in een roofdier en de geit in een verstikkende wurggreep nam. De jongetjes in de hut vluchtten naar binnen en begonnen te huilen… mijn moeder stak ook haar hoofd naar buiten …chaos compleet!!!.

Op het nippertje kon ik de geit redden en stopte haar in een kippenstal. Ik dacht er niet over om ze bij onze geiten te zetten want dan weet ik precies hoe het zou gaan… Dan hadden wij opeens drie geiten en konden we ook nog eens opdraaien voor schade die de geit overal in tuinen had veroorzaakt.

Dus bellen met de dierenambulance. Toen ik vertelde dat ik een geit had gevangen ontstond er geroezemoes aan de andere kant van de lijn. Ik had ‘de geit van Roosteren’ gevangen. Al twee weken waren er dagelijks meldingen binnen gekomen en waren ze al meerdere malen tevergeefs uitgerukt. Ook de politie was herhaaldelijk gebeld dat een geit vernielingen had aangericht. En dan met een lasso… tja… Little Joe hé… Oké dat was geregeld… men zou de geit komen ophalen, maar ik moest even wachten want de dierenambulance werd bemand door vrijwilligers.

Na een paar uur verscheen er inderdaad een ambulance… maar het was een oude mensenambulance… ingericht om katten, hamsters en parkietjes te vervoeren… maar niet een wilde geit.

De vrijwilligers waren een vrolijke grijze langharige man en een veel te jong knap langharig meisje die goed werk verrichten. ‘Hoe gaan jullie dit doen?’, vroeg ik. De man zag geen probleem… hij achter het stuur en zij achterin met de geit op de schoot. Om te voorkomen dat de geit bij mij zou achter blijven zei ik niets meer. Ik deed haar een oude hondenhalsband om en droeg haar over. Met veel moeite werd ze in de ambulance geheven en het meisje ging naïef zitten om de geit op de schoot te nemen. Snel de deurtjes dicht. Ik keek de ambulance na en hoorde het gestommel en gebonk en de carrosserie ging van links naar rechts… elk moment verwachte ik de horens te zien priemen door het dak heen… maar dat gebeurt alleen in tekenfilms…

cute-cartoon-running-goat-photosculpture-photo-cut-out-2537701

okt 12

Chaam

 

P1040435

De eerste modderpoel….

Nova was zondag de gelukkige en mocht ze in haar eentje mee naar Chaam voor een wandeling. Dit was een bewuste keuze zodat ze ook eens zonder de mannen een stukje van de wereld ziet. In een groep met 6 andere drenten moest zij als jongste haar plekje veroveren.

Wat was het mooi in Chaam in het bos. De zon maakte van de kleurige bladderen een mooi schilderij.
Ooit heb ik eens opgevangen van iemand waarom zij zo hield van het eerste voorjaarszonnetje “het is net alsof je overal gelijktijdig een warm kusje krijgt”.  Een mooiere uitleg bestaat niet! Maar het najaars-zonnetje had afgelopen zondag hetzelfde effect.

Karine met Libre hadden het initiatief genomen tot deze wandeling en Jan en Louis waren al eerder deze week de route gaan verkennen. Simonne en Marian met Kiki maakte vandaag de groep compleet.
Louis had wat dummy’s meegenomen om mijn jacht-attributen-kist bij te vullen en ook een waterdummy.
Eerst ging Gorky te water en Nova was een en al aandacht. Toen was zij aan de beurt  en vloog het water in, zwom een flink stuk, greep de dummy en direct rechtsomkeer.  Maar op de oever stond een welkomstcomité die haar de dummy wilde afpakken en mislukte helaas het voor brengen.

P1040445

Dappere Dodo Nova op de weg terug met dummy…tante Kiek staat al te wachten….

Het was dan wel geen perfecte oefening maar ze liet wel haar gedrevenheid zien en werd er direct geld voor haar geboden……

Na de wandeling zochten we een plekje op in het zonnetje en genoten we van wat drankjes en stevige  lunch. Het nagerecht…de beruchte kersenvlaai…besloten we in Vosselaar op te eten.  Het was een gezellige “no nonsense”  dag en zal zeker een vervolg krijgen. Maar ook nog dit jaar een keer samen trainen in Beerse staat hoog op onze agenda.

P1040448

Gorky op weg naar de dummy en Hera op weg naar de baas aan de overkant. Wat een schitterende locatie voor jachtoefeningen!

okt 09

Herfst en zo…

Pupil van de week

De honden hadden de juiste toon gevonden, maar zelf was ik even het goeie ritme voor het blog kwijt. Niet dat er niets te melden viel….te veel misschien en dan ben je zomaar meer dan een week blogloos!

Het is een drukte van jewelste in het luchtruim. De ganzen proberen tot een formatie te komen. Met veel geluid en chaotische manoeuvres vliegen ze van links naar rechts en weer terug. Tegenwoordig overwinteren ook veel ganzen in “de nieuwe wildernis” van de Grensmaas. De constante drang naar grind heeft het landschap in de omgeving al vaak veranderd, maar het verschil met twintig jaar geleden is dat het steeds mooier wordt! Eerst wilde men nog alles in cultuur brengen en in bedwang houden…nu laten ze alles los en geven het terug aan de natuur.

De bladeren klampen zich angstvallig aan de takken vast en vechten tegen het kurklaagje dat langzaam in hun zelf groeit en uiteindelijk de sapstroom zal afsluiten! Dat ze vallen, dat is zeker…..maar ze houden het dit jaar lang vol!

Herfst betekent ook elke zaterdag naar het voetballen van Christian kijken. Toen hij nog klein was, een mini-F’je,  stonden we soms al om 9.00 ’s ochtends op een ver koud mistig veld. Maar toch had het wel iets. Nu is het altijd in de middag en schijnt het zonnetje …..en dat heeft zeker iets!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Klein begonnen, 10 jaar geleden pupil van de week!!!!

Hij zit nu bij de A-jeugd…..de grote mannen van de junioren. Hij speelt in een team in de leeftijdscategorie tussen de 16 en 18 jaar. Was voetbal eerst het enige wat hen interesseerde…..nu zijn de interesses veranderd…..er staan verdacht veel meisjes langs de lijn te kijken, en er wordt nu geregeld zelf om een wissel gevraagd, terwijl ze eerst nooit gewisseld wilden worden. De vele biertjes en late uren laten nu hun sporen na.

Elke wedstrijd is het de vraag of het team het einde haalt. De trainer eist discipline en inzet van zijn spelers. Tijdens de trainingen is hij streng… heel streng. Prima donna’s en solisten  wil hij niet in zijn team.. want hij wil een team. Hij is gedreven en emotioneel, maar heeft zeker verstand van het spelletje. De jongens zijn alles voor hem en als hij dan geconfronteerd wordt met een thuisfluiter….dan haalt hij rücksichtslos “zijn jongens” van het veld……Zijn assistent en grensrechter omschrijft het dan op de groeps-app als “het was een bewogen wedstrijd” nou… dan weet ik al genoeg!

Christian kent zijn rol in het team en als voorstopper zal een spits hem drie keer moeten passeren en dan nog komt hij er zelden langs. Al naar gelang het verloop van de wedstrijd klinkt dan “Chris letste man, Jasper doorsjuven…” Als moeder hou je dan je hart vast, want dan mag hij driekwart wedstrijd geen fout maken en moet hij iedereen er uitlopen, elk duel winnen en genadeloos, met kans op een blessure, ingrijpen. Laten dat nu net zijn beste wedstrijden zijn!

IMG_8257correctie

Met een van de hoofdsponsors op de borst moet het toch lukken!