Na het vele werk van de afgelopen maanden met de werkgroep “Fokken zonder gokken” en het bij elkaar brengen van de bloedstalen voor onderzoek aan de universiteit van Gent schoten de activiteiten met mijn eigen honden er een beetje bij in.

Voor Nova heb ik een “to do list” opgesteld en we zijn zowat halverwege. Inmiddels heeft ze al 3 puppy/gehoorzaamheid/vervolg cursussen succesvol afgesloten en ook voor de jachtcursus in Posterholt die in Maart van start gaat staat ze al ingeschreven. Op het moment ligt haar Belgische stamboom bij de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied om de Nederlandse nationaliteit te verkrijgen en wordt ze vervolgens bijgeschreven in het Nederlandse stamboek. Dit is een vereiste om in de toekomst te garanderen dat haar mogelijke pups ook een stamboom krijgen. Er komt weer iemand van Raad van beheer haar identiteit via de chip controleren en haar bekijken, en die weten inmiddels wel waar wij wonen want ook de aanvraag voor Lennaert en de kennel zijn allemaal netjes volgens de regels verlopen. Ook een swab met Nova’s DNA is bij het van Haeringen Instituut te Wageningen “in behandeling”.

2016 wordt een druk jaar voor haar want naast de jachtopleiding zal ze een paar shows moeten lopen en voor één, begin januari is ze al opgegeven.  En ook de rest van de  gezondheidsonderzoeken zullen moeten worden opgepakt.We doen nu eenmaal ons best onze honden een goed leven te geven en te zorgen voor gezonde en mooie nakomelingen.De jacht is inmiddels geopend….de jacht op een geschikte reu voor Nova…..en daar neem ik me eens goed de tijd voor!

Met Lennaert ga ik in december ergens in de Kempen een eendaagse workshop volgen meervoudig appoteren en/of workingtest.  Het zal voor ons beide weer een nieuwe ervaring zijn. Hoewel de workshop openstond voor alle rassen jachthonden zullen er nog 2 andere voorjagers met een Drent meedoen. Allebei mij niet onbekend!

Op de website van de vereniging van de Drentsche Patrijshond verschenen er wat foto’s van reuen en zowel Juno (Arko) van Brigitte en Lennaert verschenen herhaaldelijk prominent in beeld. Dat heeft Cartouche onze mooie man toch maar even afgeleverd.  Cartouche waar alles mee begon is nu 9,5 jaar. Af en toe is hij een beetje onzichtbaar met dat jonge geweld om hem heen, maar het is wel een rol die bij hem past. Hij dringt niet voor en wacht netjes af en haalt er op die manier het meeste voordeel uit. Zelfs teefjes en dekkingen zijn hem op deze manier ten deel gevallen.

http://www.drentschepatrijshond.org/nieuws-blogs/nieuws/nieuws-evenementen/680-foto-s-reuendag-2015-online

  Ik heb al sinds 1982 contactlenzen, en dat is dus al heel lang. In eerste instantie had ik pionierslenzen, nl. zachte lenzen en was het zoeken naar het minst irriterende stukje kunststof en stond ik onder streng toezicht van een oogarts.

Nu de jaren des onderscheids achter me liggen is het weer zoeken naar de juiste lens. Na contact met de specialist weet ik nu dat ik een “dominant oog” heb……en daar had ik nog nooit van gehoord. Het werkt hetzelfde als je “handig-” en “benigheid”.  Ik ben rechtshandig en latent linkshandig. Die linkshandigheid heb ik ontwikkeld toen ik mijn pols had gebroken na een duik vanaf een hooizolder.

Verder ben ik twee-benig met een neiging tot linksbenigheid. Als linksvoor speler zou ik mooie voorzetten kunnen geven vanaf de achterlijn van de tegenstander. Als rechterflank speler hetzelfde maar dan ook nog eens geniepig binnendoor en met mijn sterke linkerpoot afwerken richting doel…….

De contactlenzenspecialist wilde dus weten  hoe het zat met mijn dominante oog. Ik moest een object aanwijzen met beide ogen geopend op een paar meter afstand en daarna om beurten de ogen dichtknijpen. Met het oog waarbij het aangewezen object ook echt het aangewezen object bleef….dat was mijn dominante oog…knap hé…en het werkte ook nog.

De bedoeling is dat ik straks een lens krijg waarmee ik kan kijken als een havik in mijn dominante oog en een lens meer voor de kleine lettertjes en het beeldscherm in mijn “onderdanige” oog.
In het begin even wennen maar volgens de opticien weten de hersenen daar wel raad mee. ..!

Toevallig zag ik de afgelopen tijd een aantal filmpjes en teksten dat ogen en hersenen makkelijk te foppen zijn, wel heeeel gemakkelijk!!. Kromme lijnen blijken recht te zijn, beweging blijkt illusie te zijn, een zwevend zwart wit cadeautje blijkt een maquette te zijn.
Ook foto’s en filmpjes over oorlogsgebieden en vluchtelingen blijken spelletjes te spelen met onze hersenen en ogen en duikelen voor en tegenstanders over elkaar heen.
Getuigenverklaringen blijken bij voorbaat nooit te kloppen, want wat je ziet kan nooit de waarheid zijn. Angstwekkend allemaal.

De eerste lenzen die ik droeg daar stonden nummers ingegraveerd….makkelijk om geheime codes mee de grens over te smokkelen, maar verder dan een terras in Maaseik ben ik daar niet mee gekomen. Op de terugweg na 4 grote glazen trappist wilde we de weg afkorten en strandde in een maisveld. Mijn zicht was een beetje troebel en drie keer knipperen en een lens was weg. Gelukkig nam mijn dominante oog het over….en wonder boven wonder hing daar een glinsterende druppel aan een maiskolf opgelicht door het maanlicht. Volgens een getuigenverklaring zou dit als onmogelijk worden afgedaan maar het is wel de waarheid!

18 september verscheen Jack op mijn blog, en zijn avonturen gaan verder….

Eindelijk! Het is ervan gekomen en heb ik contact op genomen met Southern Ocean Wharf in Zuid Engeland om een nieuwe zeilboot te laten bouwen, het word een Ocean 71ft Yawl. De grote mast 28 meter hoog, de bezaan 14 meter, haar naam word weer “Gloria” en ze gaat 50 ton wegen.  Dus een boot om de wereld mee rond te zeilen, want dat is mijn plan.

Een jaar later is Gloria klaar, met een vriend haal ik haar op en zeilen een proefreis naar New Port, USA.  We zeilden het Engelse kanaal uit , en zeilden verder langs de Franse kust staken de golf van Biskaje over naar de noordelijke kust van Portugal en daar onze eerste grote sprong van ongeveer 725 zeemijlen naar de Azoren en hoofdstad Ponta Delgada. We hebben de hele reis fijn weer gehad met winden van 4 tot 12 meter per sec, Gloria liep heerlijk met haar 22 meter door de golven met een vaart van tussen 6 en 13 knopen per uur. Zij is uitgerust met automatische piloot en radar en bij kalm weer zaten we beneden in de salon keken af en toe op het scherm en kompas en na ca 5 dagen zijn we in Ponta Delgada aangekomen. Ik had me niet voorgesteld dat er zoveel mensen woonden op die kleine eilandjes in het midden van de oceaan, leuke restaurants waar we alleen maar gerechten van de zee gegeten hebben, heerlijke vissoep, kleine kreeften, oesters  en veel andere gerechten.

We zijn daar een week gebleven en hebben een kleine motorboot gehuurd om rond te varen tussen de verschillende eilanden met enorme kraters die nu met water gevuld zijn, alle eilanden staan in bloei met enorme bossen van Hortensia, dat is wat we het eerst zagen, de grote blauwe banden van de bloemen tegen de hellingen van de eilanden.

Het volgen deel van de reis ging van Ponta Delgada naar New Port Yacht Club New York, een reis van ongeveer 2300 zeemijlen,  ongeveer 16 dagen zeilen. Na een paar dagen hadden we windstilte, de hele zee was glad als een spiegel en op onze radar zagen we een groot vrachtschip dat op onze koers lag. We hebben ze aangeroepen en het bleek een Zweeds schip te zijn op weg naar Zuid Amerika, wij vertelden ook wie we waren en de kapitein vond dat zo leuk dat hij heeft bijgelegd en ons aan boord geboden voor een grote lunch. Dat was een natte boel, heel veel schnaps en bier, cognac en grog, Na wat uurtjes konden we niet goed meer lopen, maar de mannen hebben ons weer aan boord gehesen en ons beiden goed vast gebonden in de kuip achter het wiel, motor gestart en met een “nou redden jullie het wel” de zee opgestuurd. De automatische piloot was aangezet en de koers op New York, het duurde wel wat uurtjes voordat we onze touwen weer los durfden te maken. Veel walvissen en dolfijnen gezien, leuk met de dolfijnen die blijven rond de boot zwemmen en maken leuke kunststukjes.

Na 18 dagen aangekomen in New Port Yacht Club, fantastisch wat een ontvangst, we hadden per radio medegedeeld dat we onderweg waren en toen we wisten dat het nog 3 dagen zeilen was voordat we aankwamen weer precies gezegd om welke tijd, om 13.00 uur zijn we de haven binnengekomen, alles was voorbereid. Een mooie plaats bij de hoofd stijger precies buiten het clubhuis.  De eerste 4 uur alles schoongemaakt en wat geslapen want 19.30 uur was het welkom en diner met honderd leden van de club in het clubhuis. Alle toespraken waren geweldig en we voelden ons als Neptunus één en twee die de oceanen “bezegerd” hadden.

Wij zijn daar 14 dagen blijven liggen met veel uitvluchten in de omgeving en naar New York, we werden ook door veel van de leden thuis uitgenodigd om te eten en natuurlijk hebben we ook wat kortere zeiltochtjes met onze nieuwe vrienden gemaakt, iedereen was zo “impressed” van de nieuwe boot.

De laatste dagen zijn we begonnen om de volgen etappe te plannen.  Van New Port naar het noorden,  New Foundland en Clarenville een reis van ongeveer 1300 zeemijlen en vandaar naar Stavanger in Zuid Noorwegen. We zeilen dan over de Noord Alantische Oceaan, ten noorden van Scottland en ten zuiden van de Färö eilanden……

………en wie tikt mijn bezoekers-aantal-tellertje naar de 50.000?

Vandaag was het de dag dat er de langste files werden gemeten op de Nederlandse en Belgische wegen en zo kwam het dat ik 9 uur onderweg ben geweest. We hadden een missie, en die hebben we volbracht. Op korte termijn bloed verzamelen van drentsche patrijshonden die lijden aan epilepsie en hun vrije nestgenoten. Met Frans en Jan zijn we de kostbare bloedstalen bij de Universiteit Gent  bij de faculteit diergeneeskunde, de afdeling genetica gaan aanbieden. We hebben kennis gemaakt met de professoren, de doctoraal studente en de rest van het team. Het was een lange maar zeer leerzame dag.

Jeanny

Kasten vol studieobjecten. Gelukkig was in ons geval bloed voldoende……

Via verschillende kanalen verscheen onderstaand bericht:

Belangrijke update..

19 november 2015 gaat voor Fokken zonder gokken een belangrijke dag blijven. Vandaag zijn namelijk de bloedstalen van de Drenten die het onderzoek naar de DNA test voor epilepsie aan de universiteit van Gent afgeleverd.

Het onderzoek kan dus vanaf vandaag een start nemen.

Wij van de werkgroep zijn fier op het werk dat we sinds 8 oktober 2015 hebben geleverd. In zes weken hebben we het klaargespeeld van de minimum 10 nesten waar lijders van epilepsie in voorkomen op te sporen. In dezelfde tijd hebben we de eigenaars van de Drenten kunnen warm maken om mee te werken en hebben we ook nog eens een aantal dierenartsen bereid gevonden van hun medewerking te bekomen. Verschillende onder hen hebben spontaan gratis hulp aangeboden bij de bloedafname.

Ondertussen hebben we ook de logistiek voor het verzamelen van de bloedstalen georganiseerd. Er zijn ontelbare telefoongesprekken en mails geweest, afspraken gemaakt voor bloedafname, ophalen van de bloedstalen en inlichtingen verstrekt hoe het bloed moest verpakt en bewaard worden . Ook het ophalen en/of verzenden heeft het nodige geld gekost aan de leden van de werkgroep. We hadden geen sponsors bij de grote brandstoffirma’s, dus kwamen de kosten uit eigen portemonnee…

Soms waren het zenuwentoestanden, misverstanden, enkele afzeggingen van deelnemers (een paar) die wel een sleutelpositie innamen, zendingen die te lang op zich lieten wachten, Stambomen die nodig waren om bij een bloedstaal te voegen die onvindbaar waren. Het is maar een greep uit het aantal hindernissen die moesten genomen worden, en die tot grote voldoening alle een gunstige oplossing hebben gekregen.

Opslag van de bloedmonsters! -20 graden! We mochten alles bekijken.

Wat een steeds terugkomende stimulans was om er steeds opnieuw met volle overtuiging in te vliegen, waren de reacties van de eigenaars van de Drenten die we bezochten om bloed op te halen. Steeds weer kregen we felicitaties van hen, en moesten we ook telkens weer aanhoren dat men niet begreep waarom dit zo belangrijke onderzoek door privépersonen diende te worden georganiseerd.

Vandaag hebben we meer dan 45 bloedstalen afgeleverd bij het labo dierlijke genetica van professor Dr. Luc Peelman en professor dr Alex Van Zeveren aan de Ugent te Merelbeke. Als de onderzoeken die vanaf vandaag kunnen starten aan het einde van de doctoraatsthesis een gunstig resultaat heeft hebben we met beperkte middelen en veel inzet een belangrijke wending gegeven aan de gezondheidsproblematiek van de Drentsche Patrijshond als ras.

En hier gaat elke individuele pup die nadien gaat geboren worden haar voordeel van kunnen halen !

Voor de werkgroep Fokken zonder gokken

Jan Faes

Drentenwandeling georganiseerd door “de Faesroedel”! Altijd goed en gezellig!

Nova heeft het goed aanstaan. Alweer mocht ze alleen mee naar een herfstwandeling in de grensstreek bij Baarle Nassau. Maar allereerst moesten nog pakketje uitgewisseld worden want ook Sinterklaas kwam gisteren aan in België en Nederland, en hebben we hem toch zeker 3 keer in verschillende dorpen een feestzaal zien binnenlopen…. En nu ik dit schrijf realiseer ik me dat ik een pakket vergeten ben!

De buienradar had de dag van te voren al laten zien dat we gegarandeerd in een zondvloed terecht zouden komen en zo geschiedde want weersvoorspellingen komen tegenwoordig altijd uit, behalve als ze zon voorspellen.  De paden waren nog begaanbaar en het was een rechttoe rechtaan parcours maar toch kregen sommige honden het klaar om verloren te lopen en zo ook onze sluitende achterhoede. Doordat er aan kop van het peloton flink werd doorgetrokken en de achterhoede wat achterbleef viel er een flink gat. De honden pendelen  tussen de groepen heen en weer en raakte Nazca een zusje van Nova haar baasje kwijt. Maar Nazca, niet de domste , liep helemaal terug naar de auto van het baasje. Daar werd ze dan opgevangen door Jan de fokker en kreeg een ritje 1^e klas met de auto, en werd teruggebracht naar de wandelclub. Nova amuseerde zich ondertussen met haar broers Noxx, N’Bowie en N’Boris.  Die 3 zijn uitgegroeid tot flinke krachtige reuen en de armen van de verschillende baasjes zijn inmiddels een paar centimeter opgerekt!

Tijdens de wandeling rende Nova steeds een stuk vooruit maar kwam ook steeds netjes terug en lette goed op of wij niet verloren liepen. Steeds even met haar neusje tegen onze handen.  “Hier ben ik! Hier ben ik!”
Van het L-nest was alleen maar Lando de broer van Lennaert erbij. Lando heeft tegenwoordig stevige verkering met Lara, een mooie flatcoat, en ze wonen nu al samen.
Het eindpunt van de wandeling was een ven en Nova en Lara lieten even zien met het apporteren van dummy’s uit het water dat ze allebei beschikken over een grote “will  to please”.

In het midden drijft een dummy maar niemand gaat hem halen….totdat……

“Zeg kleine bedankt voor de moeite…..maar hier met die dummy”…..”wegwezen is van mij …” Stoere meid!

De achtergebleven “pootjebaders” probeerde Nova haar dummy af te pakken, maar  gelukkig liet ze met haar 11 maanden dat niet gebeuren. Het was haar apport en haar verdienste, stoere meid!

Na de wandeling lieten we ons de eieren en hesp goed smaken.  Pia Boone was met haar dochter en de bekendste facebook drent  Annelotte ook van de partij. Lotje is na een leveroperatie goed opgeknapt en liet zien waar ze goed in is…..schooieren en heel lief kijken . Bowie en Boris zijn nu verliefd, zwaar verliefd op mooie Annelotte…

Volgende week wordt er weer gewandeld met vele drentjes. De initiatief nemers Jan en Simonne Faes nodigen iedereen uit met een drent……maar ook zonder drent! De vorige keer was Nova nog een te kleine pup en hebben we zelf niet meegelopen…….ook waren we toen te laat omdat de auto onderweg ontploft is. Hopelijk lukt het nu wel om mee- en uit te lopen.

“Herfst wandeling op de grens België / Nederland
Op zaterdag 14-11-2015 wandelen we weer in groep met Drenten en hun baasjes. Velen kennen de wandeling al want op 28 februari wandelden we al op dezelfde paden en wegeltjes onze winterwandeling.
Het seizoen maakt er nu toch wel een gans andere wandeling van qua uitzicht, nu gaan we van de herfstkleuren en –geuren genieten.
Om 14u00 verzamelen we aan het wereldberoemde (in de Kempen toch) café “In Holland” aan de Schootsenhoek 23 te 5114 AE Castelré
Voor de GPS gebruikers: coördinaten volgens Google Earth: 51° 24’ 37.32” N en 4° 47’ 33.61” O.
De wandeling loopt langs een zeer gevarieerd landschap met bos , heide , velden en akkers, lange dreven met loofbomen en als top attractie voor de honden, het in de streek zeer gekende “Bootjesven”.
Wie na de wandeling honger heeft gekregen kan in café in Holland de benen onder tafel steken en zich de specialiteit van het huis laten welgevallen “Spek en eieren à volonté”.
Uitbater Jos Snoeys en zijn ploeg weet wat een wandelaar graag heeft… de pan op tafel, lekker vers brood erbij en een Thermoskan dampende koffie. Meer moet dat niet zijn.

Wie nu al weet dat hij op 14-11 honger gaat hebben rond 16u30, laat dat ten laatste weten op woensdag 11-11-2015 via janfaes@skynet.be en dan reserveren wij een plaatsje voor jullie. Dus invullen, Wij willen voor…X… aantal personen een plaatsje reserveren in café in Holland. Ter plaatse kan je dan nog beslissen wat je wil eten, snacks zijn er ook verkrijgbaar.
Jan, Simonne en de Faesroedel”

Het traject “Fokken zonder gokken” is voortvarend van start gegaan. Inmiddels zijn we begonnen met het verzamelen van het bloed, nodig voor het onderzoek bij de Universiteit te Gent.

De “Le tour de Limbourg” is al achter de rug en wil ik alle mensen danken die op vrijwillige basis hun medewerking hebben verleend. Om het nuttige met het aangename te combineren wat betreft mijn koerierswerk heb ik Lennaert en Nova meegenomen en er nog een vroege ochtend training in Beerse aan vastgeknoopt. Het terrein was uitgestorven en hebben die twee zich flink kunnen uitleven.

Best lastig om alle oefeningen met twee ongeduldige typetjes te doen. De meeste tijd ging zitten in het organiseren van de oefeningen…..hondje vastbinden, hondje losmaken, hondje vastbinden ..pfff.

“Zeg!!!! Lennaert schiet eens op met die oefening….ik wil”……

Ik had een grondpin mee genomen en stevig in de grond gedraaid…..dacht ik. Voor Lennaert had ik wat dummy’s achter een hek gegooid, toch minimaal één meter hoog. Lennaert kreeg het commando “apport”.  Nova zat achter mij en opeens scheerde een grondpin rakelings langs mijn hoofd. Met Pin en al vloog ze over het hek, botste tegen Lennaert op die al weer terugkwam en daar weer achteraan……

Passie en werklust is wel aanwezig dus daar hoeft niet op geoefend te worden…….maar wel op rust……rust…wachten….rust en down!!!

Dat vonden ze allebei niet zo leuk…..maar ze deden het wel. Nova nog wel niet de volle twee minuten en moest toch af en toe zitten en kijken waar ik was…maar al een heel goed begin.

Zonder leiband blijven zitten…geen straf  met dit zonnige weer!

Daarna hebben ze nog wat gezwommen en mochten ze vrij rondrennen omdat er toch geen anderen voorjagers en honden aanwezig waren.  Lennaert wist niet wat hem overkwam dat hij zomaar daar vrij mocht rond crossen!

Op ons gemak zijn we vervolgens naar Vosselaar gereden voor een paar stevige koppen koffie bij de Faesroedel en het afleveren van de kostbare vracht verpakt in een koeltas van de FINA.

Mijn ouders hadden vroeger een garage en was er in de jaren 60tig een spaaractie op touw gezet. Je kon toen sparen voor allerlei artikelen die te maken hadden met de vrolijke FINA dolfijn. Ook wij wilde natuurlijk graag deze spulletjes hebben maar daar waren mijn ouders niet echt scheutig mee. De koeltas uit de spaaractie is altijd bewaard gebleven en die kon ik mooi gebruiken voor het veilig vervoeren van de bloedstalen.

Een echte bloedhond!