jan 30

Voortgang…

2263323035

In de jaren zeventig en tachtig stonden de Limburgse kranten altijd vol over de Belgische taalstrijd. Dat is ook niet verwonderlijk want het mooie Zuid-Limburgse landschap vloeit rustig en speels over in de Voerstreek. Nu nog zie je wel eens de fanatiek besmeurde verkeers- en plaatsnaamborden.

De strijdbijl zal dan toch wel begraven zijn want tegenwoordig lezen we andere zaken in de krant. Toch wel geamuseerd hebben wij als de werkgroep “Fokken zonder gokken” vernomen dat de Universiteit van Gent nauw gaat samenwerken met de Universiteit van Luik met de oerhollandse Drentsche Patrijshond als inzet! 🙂

http://www.fokkenzondergokken.com/

 

images

Alle neuzen dezelfde kant op….

 

 

jan 25

De maan en de zon

De natuur is in de war……opeens is het lente. Wat een verschil met vorige week. Deze dag gaat vast de boeken in als warmste dag in januari. Al vroeg stond ik gepakt en gezakt om naar het werk te gaan en stond even stil om verwonderd te kijken naar een mooie zonsopkomst aan de achterkant van het huis. De zon piepte achter de aarde uit en veranderde alles in oranje en vurig rood. Maar aan de voorkant van het huis, net boven de bosjes uit die het zicht op de zuider-westerburen ontnemen, stond de maan. Ik kon haar bijna aanraken zo groot en dichtbij, bij wijze van spreken dan. Ze zag eruit als een grote gele kaas, waarmee de vos Reinaert ooit een wolf mee de put in hielp. Ik haastte me weer naar binnen want ik wilde toch op de een of andere manier de maan en de zon in een beeld vangen met de camera. Natuurlijk lukte dat niet of ik zou moeten worden opgepikt door een spaceshuttle en dan full-speed achter de maan zien te komen. Zelfs het maken van een simpele foto van de maan lukte nu niet, want ze zakte wel erg snel achter de bosjes, en mij ontbrak de tijd om er met de auto achteraan te jagen. Gisterenavond had ik al wat foto’s gezien van de maan via social media en was me opgevallen dat het geen mooie gladde bol was maar het oppervlak aan de bovenkant pokdalig en beschadigd uitzag. Dit moeten dan de hoge bergen, diepe dalen en kraters van meteoriet inslagen zijn. Nee, mij is het niet gelukt om dit vast te leggen….maar weer een maand wachten.

P1040861

Niet echt de foto van het jaar…maar wel mooie aquarelkleuren

jan 20

The challenge dag 3 en 4

🙂 Helen gaat helemaal out of the box….en verder!

Dag 3
van mijn DJ Challenge op uitnodiging van Paul Versteegen om 7 dagen lang elke dag een hoogtepunt uit mijn muzikale verleden te laten horen en zien, en nodig ik iemand uit om datzelfde te doen.
HULP! (omdat het nog steeds zo lastig is een keuze te maken) en
HULP die hulplijnen! Ze kwamen mij niet te hulp toen ik voor het eerst naar de repetitie van de harmonie ging. Met veel bombarie aangekondigd – er mochten nu ook meisjes meespelen:- keek ik gretig naar de eerste partijen en riep in paniek uit. “Wat een klein papiertje en wat staat er eigenlijk?” Ha Ha tot zover de succesvolle binnenkomer.
“Geen nood, we lopen eerst de processie” was het antwoord “die gaat langzaam”. Nou dat was zo mogelijk nog erger. Marcheren met dubbelgrote passen, partijen die alle kanten op vliegen, een bergoplopend parcours, ongelijk wegdek en dan die voortekens! “Gans Mergroate oan de sjleutel” zou Sjeng Kraft gezegd hebben.

Hoe dan ook, in het kader van: Gij zult uw (harmonie)afkomst niet verloochenen: De Florentinermars. De eerste mars die ik vol kinderlijk vertrouwen speelde. Grepen kende ik eigenlijk niet en instrument had ik ook pas twee weken maar ik wist hoe het moest klinken dus oefenen tot het “bloed in de bek” stond.
Met kloppend hart de solo afwachten … en inzetten …
PIJNLIJK: ik speelde van een Des partij op een C instrument. Het lachsalvo dat volgde … heeft mijn ego doen krimpen maar het haar op de tanden doen groeien… ha ha

Dag 4
van mijn DJ Challenge op uitnodiging van Paul Versteegen om 7 dagen lang elke dag een hoogtepunt uit mijn muzikale verleden te laten horen en zien, en iemand uit te nodigen om datzelfde te doen.
OUT OF THE BOX denken, doen en luisteren … een tweede natuur. Bij het gretig consumeerleren van muziek en literatuur heeft mij de “maker” altijd meer bezig gehouden dan de vertolker of vertolking. Natuurlijk best leuk de ooh’s en aah’s na een virtuoos hoogstandje enz maar toch “alles is ijdelheid” dacht Fischer-Diskau na zijn zoveelste Goddelijke vertolking van een Schubert lied en vertrok van de Bühne nog voor het applaus losbarstte. (Schubert en Goethe verdienden de eer volgend hem).
Graag in de buurt van componisten, musicologen en interpreten van moderne muziek leerde ik veel: te veel om op te noemen, nu.
Enkele van mijn verworven conclusies. Speel altijd alsof je leven ervan afhangt. Vertel je eigen verhaal MAAR haal je het leven en bedoeling van de componist voor de geest.
Bij sommige componisten kun je dat maar beter aan hen zelf overlaten. Sommigen hebben niemand anders nodig om de luisteraar te laten verdwalen in hun fantasie. Te groot om in welk keurslijf te pasen hebben we dan het fenomeen Zappa, die zichzelf een watermeloen tussen de paaseieren voelde … ha ha. (hij had het o.a. over zijn medemuzikanten maar dit ter zijde)
Waarom dit nummer nooit uit mijn hoofd verdween? Muziek die niet alleen de zintuigen raakt, maar ook alle organen activeert… eenzame hoogte lengte en breedte: OUT OF THE BOX en verder …

jan 16

The challenge dag 1 en 2!

10376276_1541884729415705_9209210449991394643_n

Wat kun je allemaal met een dwarsfluit?…heel veel dus!

Regelmatig worden we via social media uitgedaagd mee te doen aan een challenge. Terwijl ik dan iedereen verveel met vooral de Rolling Stones en moeilijke te ver gezochte covers…….pakken anderen dit toch wat beter aan. Zo is daar mijn nicht Helen Hendriks, die zich door een 7 daagse DJ Challenge heen moet werken. Haar keuzes klinken als muziek in de oren en haar motivaties zijn een genot om te lezen. In het dagelijkse leven verdient ze de kost met muziek en op het moment toert ze met Carboon langs de Limburgse zalen, zit in talrijke ensembles, geeft muziekles en brengt haar passie over via Artamuse!

12391937_10153839342840528_8939723172477612741_n

Carboon trekt opnieuw volle zalen!

Toen ik haar liet weten dat ik zo genoot van haar terugblik in de tijd en of ik misschien iets via mijn blog mocht delen, liet ze me weten  “Maar natuurlijk. Voel me vereerd.“…maar ik ben degene die zich vereerd moet voelen!

Dag 1
DJ challenge. 7 dagen lang elke dag een hoogtepunt uit mijn muzikale verleden laten horen en zien en iemand uitnodigen dit ook te doen…. dilemma wat wordt het klassiek of pop? en welke levensperiode? De herinnering aan Beethovens viool concert en het gevoel van totale overweldiging dat het bij mij te weeg bracht op 4 of 5 jarige leeftijd is in elk geval de oudste herinnering.
De grote bradey bunch familie Hendriks was net trotse eigenaar van een pick-up geworden en er waren meerdere pedagogisch verantwoorde LP exemplaren bij. Uiteraard eerst het nodige gekibbel welke eerst. Voorzien van het nodige commentaar en meezingen werd er geluisterd. Toen de “grote mensen muziek” aan de beurt was, moesten de kinderen naar bed. Onder het dagelijkse protest verdween de een na de ander naar boven. Ik hoefde nooit gestuurd te worden, ging altijd uit mezelf. Daarom hadden pap en mam niet in de gaten dat ik 45 minuten als aan de grond genageld in het donker op de trap zat.
Bij het horen van de muziek begreep ik niet wat er gebeurde. Ik hoorde en zag de aarde draaien. Tijdens het tweede deel moest ik huilen en bij deel 3 koortsachtige blijdschap. Pas toen ontdekte mijn ouders dat ik er zat.
De dag erna mocht ik thuis blijven van het kleuterschooltje: ik was “muZiek” 🙂

Dag 2

Leesverslaafd .. zo kon je me wel noemen in mijn jeugd. Letters of noten dat maakte niet uit. Voortdurende leeshonger. Was altijd wel in een boek bezig. Tekenen en knutselen geen probleem fantasie te over. O ja en er moest natuurlijk ook geoefend worden: wie moest oefenen of trainen hoefde nooit af te wassen thuis … heb weinig af gewassen … maar dit terzijde.
De geheimzinnige fluitist uit Paris s’eveille heeft lang een mysterieuze invloed op me gehad. Bijna demotiverend: “Ik kan nu wel braaf mijn etudes oefenen maar zo spelen … dat gaat me nooit lukken.” Je hoort er de keurslijf – virtuositeit van de Franse klassieke school in en tegelijkertijd het losbandige vrije getimede spel van een jazz fluitist … waanzinnig!
Maar DE anekdote rond deze toen nog onbekende flierefluiter is zo niet nog indrukwekkender:
De kenmerkende fluitpartij in het nummer werd pas aan het einde aan de opnames toegevoegd. Men was niet tevreden over het arrangement en had het gevoel dat er iets miste. Een fluitist, die op dat moment in hetzelfde gebouw werkte, kreeg de vraag of hij naar het nummer wilde luisteren. Diens improvisaties werden er als een soort nonchalante inspeeloefening onder gezet. Vervolgens spoedde hij zich naar de opnamesessie waar hij voor gekomen was en weg was hij. Lied werd een hit dankzij de fluitpartij maar jaren lang vroeg men zich af wie die fluitist toch was geweest … heerlijk wereldberoemde anonymus.
Een jaar of 10 geleden ontving ik een mail van Conny Peters Bladmuziek voor op de CD “Leefde” van Jack Vinders … ha ha daar was de leeshonger weer! DE partij om op te vreten …
Zoek die versie trouwens zelf maar … wil graag de mysterieuze anonymus blijven 🙂  

 

jan 12

Thuiswedstrijd..

DSC00633

Zaterdag was er een hondenshow in Hoogstraten…maar die was verplaatst naar Turnhout, en zo kwam het dat Nova een show liep 6 km van de plek waar ze is geboren. Het was een ruime hal met grote ringen, en konden de honden uit rasgroep 7 weer eens mooi gangwerk laten zien. De keurmeester uit Portugal was best streng. Er ontstond veel discussie in en rondom de ring bij de andere rassen en zag je de teleurstelling op de verschillende gezichten. Nova had al eens mogen snuiven aan het showwerk tijdens de clubmatch in de babyklasse maar nu valt ze al in de jeugdklasse. Ze deed netjes wat ze moest doen, en zelfs het laten zien van de tandjes ging goed. In gebroken Engels vertelde de keurmeester me het een en ander, aangevuld met wat gebaren. Ze was nog niet volgroeid…ja dat klopt…dat duurt bij een drent wat langer, maar sloot af met het woord “excellent”!  Nog een paar keer moest Nova terug de ring in….ik raakte een beetje de tel kwijt …maar uiteindelijk bleek dat zij samen met de reu Brisco, de Best Of Breed (BOB) naar de erering mocht om het ras te vertegenwoordigen. Fokker Jan was zeer verguld met dit mooie resultaat. Daarna begon het lange wachten en eindelijk om 16.30 uur mochten we samen met alle jeugdwinnaars van alle rassen die dag de erering betreden. Een grote ring met tapijt, felle lampen en veel publiek…..Alle honden werden afgeroepen en in stevige draf maakte we onze opwachting….Nova gedroeg zich netjes maar haar staartje tussen de benen liet zien dat ze toch niet helemaal op haar gemak was…net als het vrouwtje. We vielen niet in de hoofdprijzen maar dat is met een jachthond ook hoogst uitzonderlijk tussen de geföhnde poederdozen. Tevreden keerde we huiswaarts, en mocht Nova zondag nog eens mee naar de bossen rond Best om even goed uit te waaien met haar hondenfamilie!

DSC_0301

Samen met Brisco de Best of Breed naar de erering!

DSC_0298

Nova-Hera…ze deed het netjes!

DSC00629

Het gaat niet altijd makkelijk!

 

P1040795 (1024x768)

Een prachtige Uitmuntend!

jan 07

Hondenweer..

Terwijl het noorden des lands zwicht onder ijzel en temperaturen onder het vriespunt schommelen wij wat nabij de 8 graden. Wel veel regen en daar houden de drentjes niet zo van en liggen de hele dag wat lui binnen. Gisteren wat extra tijd vrij gemaakt voor Nova want ons “madammeke” is voor de eerste keer loops….Cartouche en Lennaert zijn wel erg opdringerig maar na een paar vermanende woorden laten ze haar met rust. Het hoogtepunt is nog niet geweest…..of dat heb ik dan gemist.

P1040765 (768x1024)

Wat springt Lennaert hoog!

 

Om de sleur wat te breken mocht zij dan mee wandelen met Terza de Spinone Italiano, de vaste verkering van Lennaert. Zonder mopperen en zusterlijk zaten ze samen achterin de auto. Op de jacht van Sandra aangekomen kregen ze de vrijheid. Terza stond prachtig voor op een fazanten haan en verhip…..patrijzen!!!!. Maar Nova…”de” patrijshond was wat te enthousiast en verstoorde het voorstaan van Terza.

P1040773 (1024x768)

Met Terza!

P1040777 (1024x768)

Boom patrijshond!

P1040782 (1024x768)

Klim Spinone

Hoewel Nova nu voor Lennaert en Cartouche een begeerd object is trekken ze nog altijd samen op. Ik kan niet zeggen dat de een nu agressiever is ten opzichte van de ander. Ze buigen zich samen over elk plasje om maar alle informatie opgeslagen in een paar druppeltjes op te snuiven. Ook liggen ze nog het liefst samen op een kussen te slapen en mag Nova ook een klein beetje aanliggen…..een klein beetje maar!

P1040783 (1024x768)

Nog altijd de beste vrienden!