apr 23

Gala..

 

Christian en zijn Britt moesten eraan geloven. Het gala stond voor de deur. Redelijk relax werd er naar toe geleefd, alleen was er op het allerlaatste moment nog “kapper” stress maar alles is goed gekomen.

Ik was er niet van op de hoogte dat het echt wel een dingetje is en groots moet worden aangepakt.  Het kopen van een pak verliep vlotjes. Eigenlijk moest het dus een smoking zijn, maar Christian koos zelf voor een pak met de mededeling dat hij dat dan ook kon dragen tijdens een toekomstig sollicitatie gesprek. Ook Britt koos niet voor een lange avondjapon en daar hou ik wel van…twee nog heel jonge mensen, niet alles volgens het boekje, gewoon jezelf blijven!

De jeugd werd verwacht in Kasteel Hoensbroek, niet echt naast de deur en wat was het druk. Wegen waren afgezet, en er stonden dranghekken. Alleen al het bereiken van de locatie nam twee uur in beslag. Maar wat was het een feest voor de jeugd. Zo veel mooie jonge breed glimlachende  gezichten, de ogen zoekend naar die ene jongen of dat ene meisje waar ze al zo lang heimelijk verliefd op waren.

Christian en Britt hoefden niet te zoeken, ze hadden elkaar. In het begin wat verlegen want ook zij hadden dit niet verwacht. Ze maakte een mooie entree in de Austin Healey van broer Sjra, de peetoom van Christian.

Door de drukte kon ik zelf niet zien hoe mijn zoon deze etappe naar volwassenheid door de erehaag mocht maken…maar gelukkig…de foto’s..

apr 16

Amazing….

logotest-11

Aan de voorbereidingen zal het niet liggen. “Amazing Postert” wordt een feest.

Broer Joep en zonen zijn alweer maanden in de weer om de Postert een acht te geven op de schaal van Richter. Ik overdrijf natuurlijk maar de drum en de bas, de trööt en de sjuuf zullen de hartslag overnemen vanavond. Een muziekspektakel, een avondje trippen op evergreens gestoken in bombastische arrangementen.

Dagelijks hebben we de voortgang kunnen lezen en kwamen al veelbelovende repetitiemomenten voorbij. Ook de media besteedt er de nodige aandacht aan “ Amazing wil verbazen”, legt organisator Joep Bustin uit, en als je het snel uitspreekt, dan hoor je ‘mee-zing’.  Dat is precies wat we willen bereiken: dat het publiek meezingt. Daarom zijn de songteksten van alle nummers die onze harmonie speelt op grote schermen te zien.”

De harmonie Wilhelmina wordt aangevuld met een combo. Meer dan 30 nummers, van pop tot rock en van licht klassiek tot Limburgstalig, staan op de playlist in de tot concertzaal omgetoverde sporthal. Een hoofdrol is overigens ook weggelegd voor leerlingen van de plaatselijke basisschool De Draaiende Wieken. De after-party wordt verzorgd door de Zuid-Limburgse band 10 Feet Up. Een nieuw onderdeel van Amazing Postert is dit jaar ‘Sjlaonde Herrie’. Alle slagwerkers uit heel Limburg zijn uitgenodigd…hoeveel het er zijn…dat weet ik niet…maar het zal een letterlijk en figuurlijk spektakel zijn.

En altijd denk ik dan aan mijn ouders….ze waren gek op dit soort uitspattingen en hoewel ze ziekelijk en slecht ter been waren, als er iets borrelde in Posterholt, waren ze opeens wonderbaarlijk genezen en hadden nergens last van. 🙂

In 2013 bracht de harmonie tijdens zo’n amazing moment “Sorry” ten gehore met neef Dennis als solist. Een paar maanden later speelde hij dit voor mijn overleden moeder. Het blijft mijn favoriet en ik luister er nog geregeld naar. Een beetje een rommelige opname met in het begin wat ruis en luidruchtige mensen die stilvallen, gemaakt met een mobieltje, maar wat mooi en nog altijd rechtstreeks naar het hart.

https://www.youtube.com/watch?v=SQmSqjWvTuU

apr 12

Paps…deel 2

Net als Lando vindt ook Lobke dat ze papa Touche al lang niet meer gezien heeft, maar die kids van tegewoordig zijn zo druk met andere zaken. De baasjes zullen de agenda’s eens naast elkaar gaan leggen…..
12670886_1735341526678287_7274856406122066925_n

Lieve paps,

Wat leuk dat jij en je vrouwtje zoveel belangstelling hebben voor wat ik en mijn zusjes en broertjes doen op het gebied van de jacht. Gisteren hoorde ik dat mijn zusje Libre en broer Lando heel druk bezig zijn met KNJV-training, en broer Lennaert heeft zelfs al een B-diploma. Knap hoor. Ook ík heb de KNJV-training gedaan, maar nu we serieus veldwerk doen, vind ik dat gedoe met dummies en zo niet zo leuk meer. Heb ook geen zin meer om daar m’n best voor te doen, dus vrouwtje is voorlopig even gestopt met het apporteerwerk. Daarvoor in de plaats zijn we alweer een tijdje heel serieus met veldwerk bezig. Echt tof hoor paps, heerlijk met m’n neus in de wind over een veld jagen op zoek naar fazant of patrijs. Dat doe ik niet altijd goed hoor, heb óók wel eens een slechte dag, net als mensen. Dit voorjaar heb ik al aan drie wedstrijden meegedaan. De eerste heb ik verknald door zomaar langs een koppel patrijzen te rennen, zonder daar op voor te staan. Sorry……. De tweede wedstrijd had ik m’n dag niet. Volgens de keurmeester liep ik alleen maar hard om m’n baas een plezier te doen, niet om te jagen. Zeurpiet! Afgelopen vrijdag had ik me voorgenomen om het goed te maken. We moesten al heel vroeg in Hulst zijn. Waarom snap ik niet, ik was pas na de lunch aan de beurt. Af en toe mochten Siebe en ik de auto even uit, maar voor de rest was het wachten, héél lang wachten in onze autobenches. Toen ik dan eindelijk aan de beurt was, besloot ik maar eens goed mijn best te doen. Ik heb eerst even verkend wat voor een veld ze me hadden gegeven. Een snuffel hier en daar, maar toen ging ik er  voor. En met succes! Complimenten van de keurmeester, die zich mij nog herinnerde van de wedstrijd ervoor. Volgens hem was ik nu écht aan het jagen. Resultaat: Hij wilde me nóg een keer laten lopen, omdat ik bij de eerste loop geen wild had gehad. Samen met nog drie collega’s stond ik weer klaar. De keurmeester zei er nog bij dat alleen de honden die kans maakten op een ZG beoordeling, en nog géén punt hadden gemaakt, deze kans kregen. De tweede loop heb ik nog méér m’n best gedaan. Na een veld te hebben gelopen moest ik van de keurmeester nog naar een wat ruiger terrein. Het schijnt dat Drenten daar in gespecialiseerd zijn. Tja, en toen zag ik drie hazen. En om te voorkomen dat die ruzie zouden krijgen (drie is te veel toch?), heb ik er eentje weggestuurd…… En helaas zag ik tijdens mijn jacht op die haas de fazant niet die daar óók was….. en die heb ik er uit gelopen…… Sorry…..

12541084_1708077179404722_204402799910481116_n

Maar mijn dag kon niet meer stuk, en van de baasjes óók niet. We moeten nog heel veel trainen, want het lijkt allemaal wel makkelijk, maar dat is het niet. En paps, weet je wat de mensen aan de kant over mij zeiden? Hij (? Ik ben een zij) liep prachtig, goed contact met de voorjager, mooi ritme in de  loop, en werkte goed het veld af.  Nou paps, ben je nu een beetje trots op me?

Ik hoop dat je een beetje tevreden over me bent. Hopelijk snel tot ziens.

Dikke kus van je dochter Lobke.

SONY DSC12801143_1724766054402501_5184315600454977459_n

 

apr 10

Paps..

11846534_1666022803610160_6467180079952206612_n

Elegante Libre

Terwijl iedereen wacht op de echte lente en de zaterdagen meestal wat lui hangend binnen worden doorgebracht is er een ijverig groepje mensen die maanden lang vele kilometers overbruggen om toch maar op de mooiste plekken te gaan trainen en wedstrijden te lopen met hun trouwe viervoeters. Lobke, Libre en Lando, 2 dochters en zoon van CartouchexHera zijn altijd van de partij en laten goed werk zien. De nog altijd jonge honden uit het L-nest (inmiddels zijn ze al 4 jaar) doen me net als Lennaert altijd denken aan “The black Stallion” en “Bucephalus” Win hun vertrouwen en kanaliseer hun passie…dan heb je de beste werkhond, maar ook de trouwste en liefste bondgenoot!

Lando heeft een bericht gestuurd en ook Lobke komt deze week aan het woord!
Dag lieve paps,
Even verslag uitbrengen hoe het met je zoon Lando gaat. We zagen elkaar nl al zo lang niet.
Ik heb het reuze naar m’n zin hier in Oud-Turnhout. Ik kreeg een knap speelkameraadje bij in huis en we kunnen het heel goed vinden met elkaar.
Ik ga nog altijd elke zaterdag trouw naar de jachtcursus. En weet je wie daar ook is? Mijn zus Libre. Gisteren hebben we samen nog de benen genomen en wat eendjes verjaagd. Oeps, mocht ik dat wel vertellen? Tja af en toe maak ik van de apporteer-training een veldwerk-training. Veldwerk zit echt in onze genen zegt de trainer. Na enkele meervoudige apporteren, ook over water, werd er een sleep getrokken met een konijn. Dan zit ik, zoals altijd, op de eerste rij om in actie te schieten. Werken is mijn lust en mijn leven. Vandaar dat mijn baasje het soms wat moeilijk heeft om me tot rust te brengen tussen de verschillende oefeningen. Ik wil, ik wil….!!!!
Mijn baasje bracht me naar een punt waar ik de geur mocht oppakken en zei toen: “zoek sleep”. Ik zat gelijk op het spoor, neus aan de grond. Een keer week ik een beetje af maar kwam gelijk terug op het spoor tot bij het konijn. Ik werd vrolijk beloond door mijn baasje. Ook zus Libre had gelijk het spoor te pakken. “Peace of cake hihi” Wij houden van het echte werk.
Ik hoorde mijn baasje en het baasje van Libre nog zeggen dat we zo’n lieve aanhankelijke honden zijn. Onze trainingsmaatjes en trainer konden dat alleen maar beamen: top-karakter. Ik deed net of ik het niet had gehoord maar kwispelde vrolijk met m’n staartje hihi!Dikke poot en natte lik voor jou paps maar ook voor broer Lennaert en halfzusje Nova.
Lando

12932812_917719888341261_6111195846798699710_n

Libre en Lando…mooi hé!

12993535_917718775008039_4353766349730486796_n

Stoere Lando!

apr 03

De jeugd heeft de toekomst…

P1050043 (1024x768)

De dapperste….

De honden hebben een optrekkende week achter de rug en dan geldt dat ook voor mij. Met de heerlijke training  in Beerse nog vers in het geheugen kwam van de week Betty en Nouschka samen met Nova trainen. Dan ging helemaal niet slecht die 2 jonge dames bij elkaar en dat krijgt zeker een vervolg.

De organisatie van de familiedag draait op volle toeren, maar tussen de vele afspraken en mailtjes door was er toch nog een ander iets waar ik al een tijdje naar uitkeek. Zaterdag moest Nova bewijzen dat die twee “eerste plaatsingen” met een U en ZG geen toeval waren geweest. Toch wat gespannener dan normaal vertrok ik al vroeg naar Genk om deel te nemen aan de 18de Ambiorixtrofee.  Gelukkig was groep 7, de staande honden deze keer de zaterdag aan de beurt en hoefde ik niet de jachttraining op zondag te missen.

Netjes op tijd zaten Nova en ik al klaar bij ring 7. Op de voorkant van de mooie catalogus prijkte een foto van de dapperste Belg aller tijden Ambiorix. Nu zijn er wat misvattingen over wie nu echt de dapperste is geweest ten tijde van Julius Caesar…maar good old Juul zelf heeft toch echt opgeschreven dat dit Ambiorix was en niet Asterix.  Nova heeft hier geen weet van, die vindt zichzelf de dapperste belg en vandaag had ze die moed ook nodig.

Het altijd lange wachten werd aangenaam doorbroken door Marleen en Corinne. Twee dames met de Duitse draadhaar Babke, die ik al twee keer eerder ben tegengekomen tijdens de eerdere shows. Vrolijk veroverde ze een paar vierkante meter hal en vulde zich de meegebrachte picknick tafel  al snel met drinken en eten. Door de verhalen over en weer leek de wachttijd aanzienlijk korter.

Nova was aan de beurt en door de uitslagen van de honden voor ons was ik op alles voorbereid. Netjes liet ze zien wat ze in huis had, en de Kroatische keurmeester werd bijgestaan door een Nederlandse keurmeesteres in opleiding met als specialisatie de Drentse Patrijshond. Het rondje rennen moest ik dubbel doen maar toen ving ik al het bevrijdende woord op “Excellent”.

WHOEEEAAHH….een “uitmuntend” en  “eerste plaatsing”, dat betekent dat ik bij de  Koninklijke Maatschappij St-Hubertus in Brussel de status van Belgisch jeugdkampioen voor Nova kan aanvragen. Er was op dat moment niemand in de buurt waar ik mijn vreugde mee kon delen. Marleen en Corinne waren al naar huis. Mijn tijdelijke Franse buurman lag languit te slapen, terwijl ik toch geapplaudisseerd had voor zijn schnauzer. De Nederlandse keurmeesteres in opleiding had dan toch schijnbaar mijn stiekem uitgevoerd danspasje gezien want toen ik daarna met Nova even buiten wilde stoom afblazen kwam ze me achterna en maakte wat foto’s van Nova en roemde haar typische drenten-hoofd.

En opeens had ik tijd te kort, want Nova moest 2 keer naar de ere-ring. En er moesten ook nog prijzen worden opgehaald, wegens behalen “Beste Jeugd”, een pennen-set en dan voor de Best Of Breed (BOB), een gratis professionele fotoschoot.

Natuurlijk ben ik trots op Nova en het komt ook niet aanwaaien maar ik probeer er uit te halen wat erin zit, nl. een mooi aangenaam gezond pittig drentje met jachtpassie!
De gladiolen zijn dan ook niet alleen voor mij maar ook voor Jantine Lionarons, de eigenaresse van Bowie de vader van Nova. En zeker voor Simonne en Jan Faes, de fokkers en eigenaars van moeder Hera die haar de basis van een fijne drent hebben meegegeven!

12924497_1081912551855338_890925956519250064_n

De “stuutfoto”