Het was een drukke maand, zo druk dat heel veel zaken wegens tijdgebrek het blog nog niet eens gehaald hebben. Gelukkig hebben we de foto’s nog, anders zou alles snel verdwijnen naar de achtergrond.

Zo was daar mijn zoon Christian die te horen kreeg dat hij geslaagd is voor de HAVO en zijn cijferlijst is dusdanig dat hij opeens grote ambities heeft. Ook is hij geslaagd met een dubbel profiel, Natuur en Techniek en ook nog Natuur en Gezondheid. Hij kan alle kanten op met deze profielen en alle vervolgopleidingen liggen binnen handbereik.

Er moest nog gewandeld worden met de  Belgische jachtvrienden en tussen alle trainingen door toog ik met Nova en Lennaert naar  Arendonk waar Karine en George ons ontvingen en een route hadden uitgezet. Ja het regende…maar wanneer niet in juni? Ene mevrouw Rita legde me op de pijnbank en moest overal het fijne van weten…ik was verbaasd wat ze allemaal over me wist. ” Ik lees je blog” was haar verweer…..maar er waren zaken bij….die hebben nooit mijn blog gehaald….”Ik combineer dat””  was haar 2e verweer…. Oké ..niets aan de hand, behalve een geruststellende gedachten dat iemand op afstand combineert 😉

Dan kleine Nova die de laatste hordes nam op weg naar een toekomst als mogelijke fokteef. Tijdens de nederlandse clubmatch haalde ze een “Zeer Goed” binnen en met alle vorige exterieur kwalificaties  is dat plaatje compleet. Qua testen van gezondheid, is een grote hink stap sprong genomen.

• Von Willebrand : vrij
• Elleboogdysplasie: vrij
• Schouderdysplasie: vrij
• Heupdysplasie: HD-A heupen
• Gebit: alles aanwezig en goed scharend

Alleen de ogen moeten nog getest worden.

Haar jachtpassie laat ze elke week zien tijdens de jachttraining, en ook hier liggen we op ramkoers. Iemand vroeg via Social Media, omdat op geen enkel punt bijna nog iets is aan te merken. “en hoe zit het met karakter? …daar moet men op gaan beoordelen”.  Nu is karakter niet zomaar meetbaar, maar iedereen die Nova beter wil leren kennen, is welkom….welkom om te praten over een mogelijk nest in 2017, welkom om het hemd van het lijf te vragen over haar karakter en kennis te maken met dit fijne hondje. Welkom om te horen waar ze vandaan komt, en dat we een aantal generaties kunnen terugkijken omdat her en der allemaal nog goede contacten lopen…..gewoon welkom!!

Maar ook een doordeweekse doorweekte training in Beerse met het “vriendenclubje” ging door. Ik had Lennaert en Nova bij me en constateerde dat “over water” en terugkomen met de eend geen struikelblok hoeft te zijn op de proeven. En toch reed ik met lood in de banden naar huis en had graag met iemand een biertje gedronken. (…)

Alweer regen maar ik merk het al niet meer..

Loek zoon van Cartouche heeft weer toegeslagen en wint voor de 3^e keer op rij de onderlinge proef van zijn opleiding in België. Van de 160 punten behaalde hij er 159. Wat een klasbak!!

Loek en baas Bert!

En tot slot Lennaert….al één week zit hij “in de voetbal” en voorspelt de uitslagen van de wedstrijden net als een octopus 4 en 6 jaar geleden in de Zoo van Berlijn. En wat blijkt…? Tot nu toe heeft hij alles goed voorspelt, zelfs de winst van IJsland op Engeland. Nu deel ik altijd de voorspellingen via FB….en inmiddels heeft hij vele fans en zitten zelfs mensen naar voetbal te kijken die het geen bal interesseert maar die willen weten of zijn voorspellingen uitkomen. Tijdens de wedstrijden vult zich mijn mailbox met “oei” en “ja” en “hoera” en verdere fanmail! 😉

De commisie die controleert of alles reglementair verloopt met logeetje Jacky. Notaris Cartouche kijkt opzij..

Op zoek naar de alpinopet…dat wordt Frankrijk!

Hoe kan het anders..België..eens een belg..altijd een belg…zijn roots!

De ijsbeer staat voor IJsland…..ja wie had dat verwacht…Lennaert dus!

Groen met rood….Ronaldo en Portugal kunnen opgelucht ademhalen!

Wachten op Nickles!

Als ik een kinderboek zou schrijven dan zou het gaan over Nova en Nickels. Of misschien wel jeugdboek, vanaf 12 jaar en ouder, want het zijn inmiddels al opgeschoten tieners.

Hij, Nickels is donker en afgetraind, geen grammetje vet op zijn atletische lichaam. Als hij lacht stralen zijn ogen en flikkeren de witte tanden je tegemoet. Zij, Nova heeft al ronde vormen, een “uitmuntend” lichaam en staart soms dromerige en afwezig in de verte. Hij is een belhamel en durfal  op zoek naar grenzen en zij zoekt vooral de nabijheid van het roedel en warmte om haar heen.

De Maas scheidt hen van elkaar…en moeten ze ver omlopen om elkaar te ontmoeten maar zouden ze vogels zijn dan waren ze maar 6 kilometers gescheiden. Inmiddels zijn het onafscheidelijke trainingsmaatjes…net als vorig jaar toen Lennaert altijd samen trainde met Terza.

Ook dit jaar doen we weer de meest verborgen, mooie, psychedelische locaties aan.  Vandaag gingen we in op de uitnodiging van Hub en werden de pionnen uitgezet op een privé stuk met sulky-trainings-baan. De paarden stonden op stal en hadden we alle ruimte. Nova heeft er een concurrente bij, nl. Flora. Ook zij heeft een oogje op Nickels en opeens is het geen jeugdboek meer, want Flora is van hetzelfde ras als Nickels en zal Nova’s liefde nooit beantwoord worden, maar wel die van Flora. Maar Nova schudt de regen van haar kop en doet alleen maar haar best. Ze denkt niet aan morgen en haalt de eend en schouders op!

Ze had ook kunnen gaan wandelen met haar broers en zusjes ergens in Zeeland maar het vrouwtje lag dwars….die schudt de regen van haar kop, doet alleen maar haar best denkt niet meer aan morgen en haalt haar schouders op!

Hilde, René en Nickels!

Hub en Flora!

Samen down!

Pippi Langkous had een limonadeboom en hier in de tuin staat een honingboom. De tamme kastanje bloeit. Je ziet geen mooie bloemen, maar lange geel-kleurige strengen die bezocht worden door duizenden bijen. Ze verzamelen nectar en stuifmeel en de gele korfjes aan hun poten zijn duidelijk te zien. Het is een gezoem van jewelste…en misschien valt het nu extra op omdat het even droog is en de bijen overuren maken om de hongerige poppen in de raten te voeden.Ondanks de regen zijn er toch nog mooie rozen in de tuin. Eigenlijk te mooi en kwetsbaar voor zo’n hondentuin. De mol is ook weer wakker geworden en dan moet er gegraven worden en dan niet alleen ondergronds maar ook bovengronds 🙁

Gisteren hebben we ook weer vergaderd met de werkgroep Fokken zonder Gokken in Vosselaar om het programma van komende maanden te bepalen. Lennaert en Nova gingen mee omdat er ook getraind kon worden in Beerse. Geduldig hebben ze in de auto gewacht en lieten daarna op het trainingsveld zien dat het prachtige gepassioneerde drenten zijn.

liters nectar en kilo’s stuifmeel

Zeker heel mooi maar niet te mooi?

Weer een leuke verrassing!

In een schaduwrijk hoekje van de tuin staat het “kruudje van Ech”. Eigenlijk zou ik het met zeis en sikkel moeten bestrijden maar zolang het niet het hoekje verlaat mag het groeien.

De naam “’t kruudje van Ech” (Het kruid uit Echt) is afkomstig van mijn vader, want hij haalde zijn bruid uit Echt en kreeg er dit kruid er zomaar gratis bij. Mijn moeder wilde graag planten en bloemen, die groeide en bloeide in de tuin van haar ouderlijk huis, en zo kwam het onkruid, want dat is het, 59 jaar geleden hier in de tuin. Ondergronds vormt deze plant een netwerk van wortelstokken en trek je alles uit de grond, en denk je dat alles weg is, komt het weer terug. Er hoeft maar een centimeter wortelstok te blijven zitten en woekert het weer door. Elke zomer mopperde mijn vader over het “’t kruudje van Ech”. Hij heeft zelfs een keer een plek waar hij een mooi rozenbed wilde aanleggen eerst alle aarde verwijderd, uitvoerig de hoop geïnspecteerd, de aarde gezeefd en schoongespoeld met water om maar te voorkomen dat die ene centimeter wortelstok over het hoofd zou worden gezien. Een maand later stak het eerste plantje alweer zijn kop op…en kreeg mijn moeder altijd de schuld van dit onheil in zijn tuin.

Maar “’t  kruudje van Ech” had nog een betekenis….want net als in de beste huwelijken hadden mijn ouders wel eens onenigheid en noemde hij mijn moeder lachend en plagend ..”’t kruudje van Ech” omdat ze soms zo koppig en halsstarrig kon zijn. Ja plagen dat kon hij als de beste en hij wist precies op welk knopje hij moest duwen om haar even lichtelijk te irriteren maar dan ook weer aan het lachen te maken. Ook dansen kon hij als de beste…op zondagochtend….als hij wat wilde uitslapen en moeder beneden muziek draaide. Dan verscheen hij boven aan de trap in zijn te grote boxershorts en danste de bostella en maakte allerlei “tjik tjik” geluiden en met zijn handen tegenovergestelde draaibewegingen. Moeder riep dan steevast “Ben schei oet” en wij als opgroeiende pubers schudden afkeurend het hoofd. Als hij dan beneden kwam zette hij de muziek nog eens extra hard…het was dan wel klassieke muziek, het hoornconcert van Mozart…en gingen zijn subtiele plagerijen richting mijn moeder door. Zij was dan al druk bezig met het  middag-zondag-maal, zijn lievelings-eten en rook het huis naar gebraden haantjes en bloemkool.

In een schaduwrijk hoekje van de tuin staat nog altijd het “kruudje van Ech” Nu in juni staat het er fris bij en gaat het bloeien en komen er witte schermbloemen te voorschijn.  17 juni is mijn moeder er alweer 4 jaar niet meer. Mijn broer Jan maakte een schitterend boeket van allemaal veldbloemen voor op haar kist en graf. Hij verwerkte er ook “t kruudje van Ech” in en de mensen moeten gedacht hebben, “wat is dat nou?, onkruid in een grafstuk?” En hoewel natuurlijk een droevige periode, hebben we gelachen over het feit dat nu op het kerkhof van Roosteren een kruid welig woekert….

Een lijntje trekken voor het waterwerk en oppassen voor laagvliegende blokken.

Zonder secondant is het moeilijk trainen. Vanuit de jachtopleiding hebben we een groepje gevormd en zoeken de beste plekjes op om te oefenen. Samen met Rick en Jeanne met de Mik en Hilde, René en Nickels hebben we weer de weg gevonden naar Nieuwstadt waar ik vorig jaar geregeld met Sandra ging trainen. Vanavond was het groepje nog groter en helpen we elkaar om de oefeningen goed te volbrengen. Jeanne en René zijn de secondanten en die hebben we hard nodig. We hadden eend en konijn bij ons en lange touwen voor het waterwerk. Hoewel we pas 2 lessen gehad hebben met waterwerk en pas één met wild ging het goed.

Na de show vorige week zaterdag had Nova een klein dipje…ze was niet echt happig op het wild. Even was ik bang dat ze haar interesse helemaal kwijt was maar ze heeft zich hervonden, en hoe…als een ervaren jachthond stort ze zich in het water…gaat over…zoekt het blok en komt terug. Wat een passie…..De secondanten moesten even zoeken hoe en wat met de touwen en vlogen wat blokken over met en zonder touwen…en “plons” in het water. En toen  mocht Nova haar ding doen en de afgedreven blokken ophalen.

Ik heb hoog ingezet…misschien wel te hoog! Met zowel Lennaert en Nova heb ik me opgegeven voor de  “Standaard Jachthonden proef Beesd op 29-07-2016” georganiseerd door de Vereniging De Drentsche Patrijshond.
Dit kun je bijna niet alleen doen en heb ik een secondant nodig. Ik had Sandra gevraagd en ze had nog niet geantwoord. Inmiddels had ORWEJA zijn site opengegooid en zat heel voorjagend Nederland massaal achter de PC om in te schrijven. Ik hing in de wacht en benaderde weer Sandra….gelukkig ze reageerde, en ze ging even overleggen. Mijn vinger hing afwachtend boven de bevestigingsknop en “JA”…ze ging mee en het zou leuk worden, “gezellig”….en drukte ik snel de bevestigingsknop in.  Totdat Sandra er achter kwam dat 29 juli een vrijdag is. “Help!!” ze kan toch niet, ze moet werken en ik had al bevestigd. Je kunt niet iedereen meenemen naar een hele dag met proeven. Het moet iemand zijn die zelf weet wat het inhoudt, de proeven begrijpt en geduldig met je wacht. De honden aanvoelt en weet hoeveel adrenaline het losmaakt bij baas en hond.

Gelukkig heb ik toch zo iemand gevonden in de persoon van Karin de Wolf. Ik had mijn vraag nog niet helemaal gesteld en was nog mijn probleem aan het uittikken en kwam al de bevrijdende bevestiging. “Ik zal er zijn en Jan brengt me! ” Misschien komt het te vroeg voor Nova, maar we houden wel van een beetje uitdaging en druk. Ze heet niet voor niets Nova-Hera…Supernova!

Nickels en Hilde!

Lukt het al een beetje?

Geduldig wachten