okt 31

Mik..

14900575_974176519377138_4618020994186035469_nEr bestaat een zegswijze…”dat is dikke mik” en het betekent  “dat zit wel goed”. In Limburg wordt het veel gebruikt,”det is dikke mik” en dan kan het overal op slaan, op teamspirit, een relatie of vriendschap.Waar het exact vandaan komt weet ik ook niet. Een mik is een brood en vroeger was “witte mik” speciaal ..wie het weet mag het zeggen!

Maar er is ook een hond die Mik heet en die was dus gisteren een hele dag op bezoek zodat de baasjes op familiebezoek konden gaan. En zoals het al in de naam zit…”det woor dikke Mik” met de rest van het roedel. Wat hadden ze met z’n vieren een plezier en wat paste Mik zich makkelijk aan. Er waren de naweeën van een feest en de voorbereidingen van een ontvangst van nog wat bezoek. Maar Mik ging geruisloos op in alles wat om haar heen gebeurde. We kennen Mik al langer want ze ging al eens mee wandelen en was toen nog een klein opdondertje van 12 weken, deed dit jaar samen met Nova de jachtopleiding, en vorige week tijdens de Zuid wandeling was ze ook bij.

Mik en Nova zijn ook nog eens echte volbloed nichten van elkaar. De vader van Mik is een broer van Bowie, de vader van Nova. Maar zo op het eerste gezicht lijken ze helemaal niet op elkaar. Mik is heel blond en Nova is kastanjebruin. Maar ik kon ze eens op het gemak bestuderen en bleek dat ze juist heel veel overeenkomsten hebben. Hun vacht voelt exact hetzelfde aan, compact en glad, allebei geen zwaar behang en hun staartjes zien eruit of ze net uit de strakke cellofaan komen. Allebei korte snuiten en stop en daarboven de fanatieke priem-oogjes. Nova steelt altijd mijn aandacht als de twee reuen buiten zijn. Ze loopt dan even mee naar buiten maar komt dan snel terug om haar koppie op mijn schoot te leggen. Dus toen er een koppie op mijn schoot werd gelegd terwijl de honden in de tuin waren keek ik nog niet eens. Ik voelde ook geen verschil in proporties en haarstructuur, pas toen ik keek zag ik dat Mik mijn aandacht aan het stelen was. Maar ook het opvolgen van commando’s ging als van zelf en dat heb ik natuurlijk even uitgebuit….met z’n vieren op een rij onder een laaghangend oktober zonnetje…”Det is dikke mik”!!!

14900388_974225016038955_6038182046013040458_n

14570448_1141319395903588_7608844962025969337_n

Weer thuis…doodmoe!!

okt 26

Drentelarij..

14731265_966921496769307_225291824575133366_nNog niet zo lang geleden verscheen er een berichtje van de hand van Hella. “Zijn er mensen die willen wandelen met hun drent in Zuid-Limburg?”  Ik reageerde met “ja natuurlijk, ikke” en voordat ik het wist zat ik in het organisatie-comité, twee man sterk! Zondag was het zover. We verzamelde in de “Zehntscheune” van Millen, een onzichtbaar dorpje net over de grens in Duistland.  Alles ademde rust uit….en die werd wreed verstoord door een invasie drenten. Het was schitterend al die honden bij elkaar en ook de hartelijke en blijde reacties van de mensen onderling. Voor iedereen stond er een kop koffie en vlaai klaar. De vlaai was gesponsord door het “lief en leef” potje van de facebook groep “De Drentsche patrijs liefhebbers” met bijna 900 leden. En dat schept verplichtingen als 1800 priemende oogjes meekijken hoe die wandeling  Zuid zou verlopen!

Toen we het dorpje verlaten hadden richting Nederland mochten de honden los…..en als drenten los gaan…pfff… Samen met Sandra, Pina en Nova liep ik voorop en dan schieten al die drenten langs je heen en vormen samen een wit bruine wervelstorm. Hoewel het pad goed begaanbaar was weten drenten feilloos ieder modderpoeltje te vinden, de nattigheid te absorberen in hun vacht en dan weer snel terugrennen de mensenkluwen in. Na drie van deze runs had mijn zwarte broek een hippe modderprint. De route was dusdanig gekozen dat de honden eigenlijk permanent los konden lopen. We liepen afwisselend door akkerbouw, bos, park, grote weide, bos en weer een stukje akkerbouw. En ook een waterpartij ontbrak niet. Af en toe liet ik het langgerekte peloton weer in elkaar schuiven en iedereen even zijn hond aanlijnen zodat we zeker wisten dat toch niet een drent achterbleef of verloren liep. Dit truukje werkte perfect want bijna de hele wandeling had iedereen zicht op zijn honden. Ik zeg bijna want ook Ymke was erbij van Mary Relou, en die had al aangekondigd dat haar drent…notabeen een herplaatser uit het grote Amerika graag de ruimte neemt….en Ymke nam de ruimte en volgde haar jachthart, maar steeds in het zicht en steeds gecontroleerd.

14729159_1161629640543201_6938453328209175797_n

Een amerikaanse drent in de duitse bieten….

Hella had een groepje om zich heen gevormd met wat mensen die om verschillende redenen de grote wandeling niet aangingen en ontfermde ze zich ook over een gepensioneerde hulphond. Dit groepje heeft een korte wandeling gemaakt en een ommetje door het piepkleine historische dorpje.

We hadden een verrassing in de groep. Kiki de meest beroemde  facebook-hond was helemaal uit Ranst afgezakt met haar nieuwe baasjes. Marian haar bazinnetje is helaas in augustus overleden en is Kiki door de fokker herplaatst. Het was fijn te zien dat het heel goed gaat met Kiki.

14720547_1134731893229005_3811999551087780906_n

Weerzien met Kiek

Na de wandeling zat het groepje “Hella” al warm in het bistro-gedeelte en iedereen kroop bij elkaar. Nu had ik nogal ruig aangekondigd bij de uitbaatster dat drenten-mensen het liefst buiten zitten, ongeacht het weer, dus het was een beetje krap want niemand bleef buiten, maar was het wel extra gezellig. De soep, de broodje en hapjes hebben we ons goed laten smaken en ging deze dag veel te snel voorbij.

14657541_1134729269895934_2253805824018084014_n

Vele mensen hebben foto’s gemaakt van deze wandeling en kwamen achteraf toch de reacties ‘’ooh had ik dat geweten! ”, “wanneer weer? ”Volgende jaar loop ik ook mee!” Misschien is er wel een mooie traditie geboren!

Hella..het was een oproep met een gevolg, we maken er een traditie van, “de wandeling Zuid” 😉

 

14639616_1134731969895664_8979001819346449888_n

14656323_1134732383228956_5473614059177309881_n

“de lange stoet de bergen in”

14708157_966921583435965_4318884718028218893_n

Veel ruimte om te ravotten

14639759_1161629370543228_5133180044254564858_n

 

_DSC1869

Pina de Spinone Italiano mocht ook mee

Foto’s: Jeanne, Sandra, Karin, Mary, Jan en Jeanny

okt 21

Bloed, zweet en tranen

14720467_639615379549226_4522304011421852070_n

De Drentsche Patrijshond is een prachtige hond. Als je eenmaal hebt kennis gemaakt met het ras ben je verkocht. Maar de Drent heeft ook het nieuws gehaald op een manier die iedere goedwillende liefhebber en fokker pijn doet.

We hebben hier te maken met Nederlands Cultureel Erfgoed, een hond die prijkt op de lijst van de Stichting Zeldzame Huisdieren.  Ooit is men begonnen met het bewust fokken van deze alleskunner en ontstond het ras in 1942. Helaas hebben ze toen een smalle basis genomen van maar een paar honden, ….maar ontstaan zo niet zo alle rashonden of nieuwe diersoorten?

En nu is er paniek…paniek omdat de landelijke pers aandacht besteed aan de Drent. Partijen rollen over elkaar heen en opeens gaat het over poppetjes en mensen en belandt het drentendossier op de tafel van de verschillende advocaten.
Jammer genoeg brak er geen paniek uit toen verschillende groeperingen waarschuwde voor het feit dat de inteelt coëfficiënt van de drent te hoog opliep met mogelijke gevolgen.

Een jaar geleden kwam opeens “Fokken zonder gokken” in beeld. Die naam is natuurlijk niet voor niets zo gekozen. Met een paar mensen besloten we dat het anders moest. Niet lijdzaam toezien en wachten dat de verschillende commissies en praatgroepen eindelijk eens waren uitgepraat en dat er daadwerkelijk iets tastbaars en wezenlijk zou gebeuren. Natuurlijk werden we weggezet als een stelletje amateurs maar dat deerde ons niet. Netjes en zorgvuldig zochten we naar wat wij dachten dat een oplossing zou kunnen zijn en klopte aan bij de Universiteit van Gent. Daar werden we met open armen ontvangen want DNA onderzoek, het herkennen, het meten, het weten….overal ter wereld studeren jonge mensen af op deze onuitputtelijke bron van mogelijkheden die mens en dier ten goede komen. Ons initiatief, “het ontwikkelen van een DNA test zodat vroegtijdig het dragersschap van ouderdieren herkent kan worden kwam op de wetenschappelijke agenda terecht”. Er waren natuurlijk voorwaardes, het zoeken van bloed van lijders en vrije nestgenoten en dan nog massa’s drenten bloed om de fout-percentages eruit te halen en de test zelf te testen.

Moeilijk? Ja!!…Onmogelijk?  Nee!!. Met maar een klein groepje met veel drentenkennis, verschillende vaardigheden, eigen middelen en veel enthousiasme werden alle beren op de weg afgeschoten en opgeworpen barricades netjes omzeild. En wat een prachtig kans voor de Drentsche patrijshond als ras! …een stel wetenschappers die zich dagelijks buigen over het kostbare bloed van dit stukje erfgoed. Die alles zorgvuldig registreren en het voorzichtig opbergen, want wie weet voor wat voor een vervolg-onderzoek men het nog meer kan gebruiken. We zijn een jaar verder en op het moment worden we bedolven onder aanvragen van mensen die graag een buisje uniek drentenbloed beschikbaar stellen. Alles voor de wetenschap, alles voor de Drent!!!

www.fokkenzondergokken.com

 

14606344_10202342021748403_4963129668222870909_n14682185_959856504142473_2279155022834315947_o14642416_959856140809176_1381984783443782546_n14717048_1276351219082035_8834642384492489735_n14702412_640509706126460_375743885324225590_n14650220_640509556126475_7814861232112061553_n

okt 14

Proefwandeling

P1060162 (1024x768)

Lord of the rings-achtige paden

Volgende week zondag zal de drentpopulatie in midden Limburg…op het smalste stukje Nederland tijdelijk flink stijgen. Om op alles voorbereid te zijn ben ik vandaag met Terza, Sandra en Lennaert gaan proefwandelen. Onderweg viel er dus bitter weinig te proeven. In the middle of nowhere geen kroeg te vinden. Maar dat was ook niet de opzet…wel hebben we een mooie route gevonden, en om er enig systeem in aan te brengen…dus dubbel gelopen. De route voldoet aan alle criteria, losloop, bos, water, heel veel modderpoelen, stoeistukken, geheimzinnig paden, romantische doorkijkjes en niet te kort en niet te lang.

P1060164 (1024x768)P1060165 (1024x768)

Als we dan moe, voldaan en modderig terugkeren bij ons startpunt zal daar een lekkere brunch klaarstaan in een mooi historisch pand. Ik denk wel dat de gasten het gehele gebeuren gaan waarderen. Een top idee Hella, die Zuid wandeling!

14686453_680426738783275_1431210642_n

Romantische stukken

 

 

 

 

 

 

 

 

P1060166 (1024x768)

okt 04

Dierendag

P1060140 (1024x768)

Cartouche en Lennaert lekker in het zonnetje in een zelfgegraven kuil

Ook de beesten hebben een nationale feestdag, maar daar doe ik niet aan mee.

Cartouche, Miesje, Lennaert, Poemalotje en Nova hebben elke dag een goeie dag. Althans…ik doe mijn best om het hun naar de zin te maken.

Bij de katten gaat dat vanzelf…..zij verkiezen de vrijheid en zoeken de maisvelden en de weilanden op. Ze komen alleen maar thuis als ze honger hebben en even willen uitrusten. Allebei zijn ze afstandelijker dan je van katten zou verwachten, maar dat komt door hun Noorse Boskat genen. Toch houden ze onvoorwaardelijk van mij, want hoewel ik veel met de honden in de weer ben, waar ze minachtend op neer kijken, stelen ze toch momenten van liefde en affectie. Miesje blijft vaak wel eens een paar dagen weg en komt dan helemaal verfomfaaid thuis. Waarschijnlijk heeft ze dan een traumatisch “iets” meegemaakt want ze wil dan alleen maar op mijn schoot liggen en wurmt zich tussen toetsenbord en mijn blik op het PC scherm. Overal loopt ze voor de voeten en beklaagt zich over het onrecht. Op het moment heeft ze weer zo’n periode en terwijl ik haar aaide voelde ik overal korsten  van wonden…ik telde wel 15 plekjes. Wat er gebeurd is weet ik niet, maar ze moet het nog even verwerken.

IMG_1540

Miesje zoekt troost!

De honden mogen natuurlijk niet hun eigen vrijheid bepalen. Helaas lopen ze te makkelijk onder een auto. Af en toe schiet het wandelen erbij in want 90 kg drent aan een lijn is niet altijd een pretje. Dat compenseer ik weer door een van hen mee te nemen na een activiteit, niet persé bestemd voor honden. Een lange autorit, een voetbalwedstrijd, zomaar ergens naar toe. Hoewel het een echt roedel is en volop met elkaar bezig, en altijd maar spelen genieten ze volop van de aandacht van het vrouwtje voor hen alleen.

Nova heeft iets voor elkaar gekregen wat nog geen hond in mijn huis heeft klaargekregen……ze kruipt op de bank….niet echt op de bank, maar boven op mij als ik op de bank zit. Wil ik haar wegduwen of met strenge stem terecht wijzen geeft ze geen krimp en drukt zich alleen maar stevig tegen me aan en vestopt haar snuit onder mijn haren. Tja…en dan bezwijk zelfs ik en nu heeft ze dus een bevoorrechte positie.

Alle dagen feesten met mijn beesten!!

P1060041 (1024x768)

Poemalotje..altijd tevreden!

P1060137 (1024x768)

Wandelen met de Fellows…Nova mag mee!!

P1050900 (1024x768)

Lachen met Terza…