jun 26

Helaas..

Helaas helaas…

Nova krijgt op korte termijn geen puppy’s. Vrijdag moest ik een tijdje wachten in een klein kamertje op het moment dat de echo zou worden gedaan. Haar buikje was al geschoren en in de warmte en stilte van dat kleine kamertje verloor ik mijn vertrouwen en optimisme. Er was teveel om over na te denken en te veel verloren de laatste zeven jaren…dan moet dit toch ook weer de volgende mokerslag zijn?!

Vergeefs zocht de dokter naar een vlekje in een holle ruimte met een minuscuul kloppend hartje en terwijl ze me troostend toesprak waren mijn gedachten al bij de mensen op mijn pupkoperslijst.  Wat hadden ze een vertrouwen in Nova en Joeri en in al mijn gemaakte keuzes. Zoveel aanvragen, ik had de pups wel drie keer aan de man kunnen brengen.

Natuurlijk is er nog niets verloren en er komen ook weer nieuwe kansen. “Nova kan nu samen met haar zusje Nazca loops worden en misschien hebben ze wel tegelijkertijd pups” liet Bjorn me weten! Oké daar gaan we voor, maar mijn zomerplanning ligt danig in de war en overweeg ik me nog snel voor een paar jachtproeven in te schrijven om positief bezig te blijven.

Ik heb gemerkt hoe moeilijk het is een reu te vinden. Een drent moet niet alleen mooi zijn, maar hij moet ook een vriendelijk karakter hebben, een passie voor jacht, een alleskunner en bovenal gezond. En niet alleen gezond in de vorm van nooit ziek, maar ook nog eens een duit in het zakje doen van de genenpoel van een kleine geïsoleerde populatie. Begin er maar eens aan! Het feit dat de mensen de weg vonden naar mijn pups en Lennaert geeft aan dat ik toch op de goede weg zit, ook al beweren boze tongen iets anders.

Inmiddels lopen er gesprekken met mensen met een teef op zoek naar een reu en probeer ik verschillende partijen met elkaar in contact te brengen. Want zoeken naar variatie blijft belangrijk en als ik dan kan helpen…natuurlijk! Zo zijn er nu twee Duitse teefjes in Roosteren op bezoek en heb ik twee reuen uitgenodigd  om kennis te maken, Manuela met haar topper Jarno en Hilde met Lando een broer van Lennaert. Lando is een prachtkerel, een gedreven hond met een excellent karakter, net zo als zijn vrouwtje die opeens tijdens de donkerste dagen in mijn leven er gewoon was met de juiste woorden en de juiste intentie. Daar was geen uitleg nodig!

Lando

jun 19

Afleiding..

Het valt niet mee!  Zon- en feestdagen zijn verworden tot peins-dagen.  Gelukkig is er veel afleiding in de vorm van Christian, familie en vrienden. Ook de beestenboel  behoed me voor ontsporen.

Voor een portie endorfine ging ik deze week naar Marij en Jaap. Hun superkampioen Bonita had nl. haar eerste nestje gekregen. Ik moest me haasten want de pups waren al zeven weken. Sandra ging mee en de beschuit met muisjes met de kleurtjes roze en blauw stonden al klaar. Ik wil iedereen serieus waarschuwen….”pas op” als je naar border collie-pups gaat kijken. Je moet erg sterk in de schoenen staan om niet toe te geven aan je impuls…”hebben, hebben, willen, nu, hebben” . En dit geldt dus ook voor drenten-pups, te lief, te zacht, te verleidelijk…

Zaterdag was de Clubmatch georganiseerd door de Nederlandse Vereniging van Patrijshonden.  Ik had Cartouche ingeschreven, zomaar….omdat hij nog zo mooi en fit is voor zijn leeftijd en hij ook een verwarrende tijd achter de rug heeft. Nova en Lennaert bleven thuis. Ik had een druk programma met strakke planning, mensen die ik zou ontmoeten, honden die ik moest bekijken, bloed en papieren in ontvangst nemen, praten over reuen, praten over bizarre situaties enz.

Op de parkeerplaats werd ik al warm onthaald binnen de Deense-Belgische enclave met hun mooie honden Mira, Kenzo, Falcon en Kiet.  De clubmatch verliep vlotjes, en hoewel de lat hoog ligt tijdens zo’n dag behaalde de Denen, de Belgen en de Limburger een U van Uitmuntend. Kiet afkomstig uit de Faesroedel werd zelfs nummer één binnen de Openklasse Reuen, en daar zijn altijd veel inschrijvingen, dus veel concurrentie.

Cartouche kwam uit in de veteranenklasse….als een jonge hond die meer interesse had in geurtjes en mensen liep hij door de ring met als resultaat dus een U…niet slecht voor een senior van bijna elf, zevenenzeventig jaar in mensenjaren! Zijn baasje zou trots op hem geweest zijn.

Falcon, Made in Denmark

Keurmeester Wellens zet Kiet op de eerste plaats Openklasse reuen. Fantastisch resultaat voor de Faesroedel!

De ontlading. Luc eigenaar van Kiet had hem uitbesteed aan Simonne die dus op de 1e plek terecht kwam. De zoon van Kiet, Kenzo behaalde een 3e plaatsing.

De Deense fokkers van Mira en Falcon waren ook aanwezig. Mira behaalde een zeer verdienstelijke U.

Marcel had de handling van Cartouche overgenomen. Een hele mooie Uitmuntend viel Cartouche ten deel en 3e plaatsing.

 Op de site van de vereniging staan ook nog mooie foto’s die helaas niet te downloaden zijn, dan maar de snelkoppelingen!

Cartouche:
https://drentschepatrijshond.org/evenementen/clubmatch/foto-s-kcm/singleimage/clubmatch/KCM_2017_SFEER/_N4A2157-JPG/

https://drentschepatrijshond.org/evenementen/clubmatch/foto-s-kcm/singleimage/clubmatch/KCM2017-Prijswinnaars/_KKA9039-JPG/

Kiet: 
https://drentschepatrijshond.org/evenementen/clubmatch/foto-s-kcm/singleimage/KCM2017-Prijswinnaars/_KKA9025-JPG/#image

Kenzo:
https://drentschepatrijshond.org/evenementen/clubmatch/foto-s-kcm/singleimage/KCM2017-Prijswinnaars/_KKA9028-JPG/

jun 08

Slappe lach

Alweer twee jaar geleden volgde ik met Lennaert de opleiding KNJ. Rond deze tijd moesten de puntjes op de i gezet worden en hadden we afgesproken met Gé&Ge voor een oefensessie met veel waterwerk in Noord Limburg. Op de afgesproken plek verscheen eerst Sandra met Terza en daarna Gé&Ge met twee draadharen en een hele bus vol training attributen.

Eerst werd een niet al te breed watertje met een brug opgezocht om het commando “over” goed onder de knie te krijgen. Lennaert was goed in vorm die dag en had ik ook wat tijd om de hele oefensessie eens nuchter op afstand  te bekijken. Misschien had ik ergens lachgas ingeademd maar ik heb alleen maar gelachen…en nog erger…de slappe lach!!!

Het begon al met het “zoek verloren” met de eend….nu zijn Gé&Ge een stel…en als een stel samen jachtoefeningen doen, dan slaat de vlam al snel in de pan.  De eend valt altijd te vroeg of te laat, ligt altijd te diep of te dichtbij maar nooit goed. Tijdens de spanning van het “zoek verloren” kreeg Ge opeens hevige krampen, en moest acuut een bosje opzoeken. De bus zat proppie vol met hondenspul, er was aan alles gedacht maar niet aan toiletpapier. Terwijl ik nog in mijn tas aan het zoeken was naar papierenzakdoekjes bood Gé al mopperend een alternatief  aan Ge ……de bloederige kranten waar de eenden in gedraaid zaten. Ge griste de kranten bij elkaar en weg was ze. Toen kreeg ik al een eerste lachaanval. Sandra hield zich dapper in de plooi, en ging op een  serieuze manier Terza bestuderen.

Vervolgens reden we door naar een brede vijver met nog bredere rietkraag. Hier konden we ook verder alle andere proeven afwerken en zelfs even schieten…als er verder niemand in de buurt was want we zaten aan de rand van een vakantiepark en Gé vertelde dat hij het al aan de stok had gehad met een aantal mensen en er flink gescholden werd en men dreigde met de politie….we waren toch niet echt op ons gemak.

Hij haalde uit de bus een fiets want hij als eenden-ver-weg-legger  moest anders steeds om de vijver heen lopen. Er gingen wat eenden en honden over en weer en ontstond er ergens een probleem dat er wel een hond aan de overkant was maar geen eend. Sandra ging dat probleem even oplossen en liep om de vijver heen en inmiddels was de temperatuur flink gestegen. Om  tijd te winnen kwam ze met de fiets terug. Nou ja tijd winnen…het was een herenfiets ze kwam amper bij de pedalen, het ding stond in het zwaarste verzet en ze moest berg op door het gras. Toen ze eindelijk arriveerde met een vurig hoofd  alsof ze net met veel moeite de gele trui had veroverd waren eend en hond alweer aan de overkant.

Om mijn lachstuipen niet te doen overkomen als uitlachen…concentreerde ik me op wat foto’s maken. De rest van de oefeningen verliepen allemaal goed. Gé hield de score bij, hij was tevens jurylid, mentor, mental coach en had voor alles een praktijk anekdote  en besprak tussen door met ons wat we goed deden en minder. Voor zijn eigen vrouw was hij extra streng, die deed schijnbaar alles fout…en dat gaf weer aanleiding tot discussies. Lennaert veroverde de eretitel “slimme drent”, en dat Gé dit uitsprak was toch wel een groot compliment. Alleen bij het down liggen verspeelde Lennaert wat punten want hij lag naast een bijennest . Als afsluiting gingen Gé&Ge nog even apport uit water een paar keer oefenen. Wij stonden op afstand te kijken. De draadhaar deed raar…..in het water hapte hij wat naar links en rechts en ook aangekomen op de oever deed hij raar. Ge kreeg natuurlijk de schuld. Toen begon Gé  ook wat met zijn armen te zwaaien maar we stonden te ver om de discussie te volgen. Vervolgens deed Ge helemaal raar en danste Gé&Ge en draadhaar wat door elkaar heen …Met z’n drieën stonden ze op een nest wespen te dansen en werden royaal gestoken. Ge werd zelfs gestoken op een plek…daar waar de zon nooit schijnt!!

Volgens Gé waren Terza en Lennaert klaar voor de proef, zijn eigen vrouw en de draadhaar helemaal niet. Lachend en tevreden sloten we deze trainingssessie af……en nu ik dit opschrijf heb ik weer de slappe lach en helaas kan ik de foto’s niet terugvinden van deze giechel-dag…maar wel nog andere foto’s genomen tijdens trainingen met Ge!!