sep 22

Nazomer..

Er moet veel in de tuin gebeuren en dan helpt het als er foto’s binnenkomen en ik even niet zelf hoef na te denken over een pakkend verhaaltje!. Het zijn natuurlijk foto’s met een hoog hondengehalte, maar er zitten ook een paar smelt foto’s tussen….ohhhhhhhh!!!!

Sanne overziet alles!

Veel liefs uit Zwitserland

Stoere Siebe

Abby en de tweeling!

Een mand vol Witjes

alles wat stinkt is lekker

Totale rust..

Ome Harry op bezoek

Lasse kijkt de kunst af

sep 19

Mea maxima culpa

Josephine van Dijk, een van mijn gastschrijvers schrijft regelmatig stukjes die links en rechts verschijnen in digitale tijdschriften. Ze is wat voorzichtig met maatschappij kritische noten en houdt niet van ongefundeerde brutalen commentaren maar via dit blog is er weinig gevaar…..dit gaat immers over brave honden 😉 !

MEA MAXIMA CULPA??? 🤔

Als het Nederland van de moderne tijd (20 ste en 21 ste eeuw) een mens zou zijn, dan zou het een veelal aardig, empathisch, verantwoordelijk, naïef en beetje onnozel persoon zijn. Een beetje betweterig type die af en toe zijn eigen dierbaren verwaarloosd in zijn ijver de héle wereld te redden. 
Altijd bereid om anderen uit de penarie te helpen (getuige o.a. de talloze goed bedoelde acties die op touw worden gezet om het leed waar ook ter wereld te lenigen) en behept met een (onterecht) eeuwenlang ingeëtst schuldgevoel.

Dat laatste ten gevolge van in het verre verleden door Nederlanders begane wandaden en eeuwenlange strenge godsdienstige opvattingen: “Mea culpa, mea maxima culpa” (“Door mijn schuld, door mijn grote schuld”) waardoor het gedwee en vrijwillig zijn “hoofd op het hakblok” legt bij problemen en calamiteiten overal ter wereld; of die nou zijn ontstaan door natuurrampen of slecht milieubeleid van andere landen of veroorzaakt door de wandaden van terroristen en/of dictators. Een ideale voedingsbodem dus voor partijen die op zoek zijn naar een “scapegoat”.

Het is “Den Mensch” nl. eigen om als hem onheil overkomt een zondebok te zoeken die hij de schuld kan geven en waarop hij zijn gevoelens van frustratie kan projecteren. Een psychopaat lacht je recht in je gezicht uit als je deze (al dan niet ten onrechte) de schuld in de schoenen wilt schuiven of een appèl doet aan diens verantwoordelijkheidsgevoel. Zo niet het aardige empathische Nederland. Tegenwoordig krijgt Nederland dan ook overal de schuld van en wordt overal verantwoordelijk voor gesteld.
Mensen die slachtoffer van een natuurramp zijn geworden kunnen in feite niemand de schuld geven. Ja, een of andere Godheid maar dat lucht niet op want die trekt zich daar niets van aan.
De schade en het leed die orkanen onlangs hebben aangericht is vreselijk. Een natuurramp waarbij geen zondebok kan worden aangewezen.

Of wacht even… Wij Nederlanders schijnen schuldig te zijn aan consequenties in de vorm van plunderingen die de plaatselijke bevolking onder de eigen getroffen bevolking heeft aangericht (die niet benoemd mogen worden en volgens sommige berichten schromelijk worden overdreven of zelfs worden goedgepraat).

De Nederlandse mariniers worden er nu van beschuldigd dat zij niet hebben ingegrepen bij die niet-bestaande plunderingen…. (?) 😟 

Josephine van Dijk, 18-9-2017

sep 17

Reuen en zo

Na een paar maanden rust op het fokfront moet de draad toch weer opgepakt worden. Een mooie gelegenheid is dan het bezoeken van de reuen-dag georganiseerd door de Vereniging Drentsche Patrijshond. Op dit podium krijgen de reuen de aandacht die ze verdienen en wordt helder en duidelijk uitgelegd hoe de reuen staan ten opzichte van het ideaalbeeld vastgelegd in de ras-standaard.

Nova haar aankomende lover is natuurlijk nog altijd Joeri. Daar komt niets tussen, maar voor Nazca het zusje van Nova zijn nog alle opties open!

Een goede reden dus om met Bjorn, Nazca en de kinderen naar Dieren te rijden. De drentenwereld is een kleine wereld met alle ups en downs. Meestal ken je de honden en de namen, want die komen vaak via de social media langs. Nu krijgt alles een smoel, een gezicht, een stem, een herkenning, een traan, een lach en een vergissing!

Ik verwacht dat Nova in november loops zal worden en maakte ik de opmerking dat ik een hotel ga boeken in de buurt van Alphen aan de Rijn rond die tijd. De hele dag maakte we hier verder grapjes over dat als een reu ons wel aanstond er al een hotel in zoiets als Wolvega geboekt moest worden. Bjorn heeft ook nog een sleurhut en kan Robert den Brink wel thuisblijven met zijn All You Need is Love bus!

Sybie had een grote zak knuffels meegenomen voor de toekomstige pups….tja en toen was het feest bij thuiskomst en ging Lennaert met zijn zachte karakter helemaal los.

 

sep 09

Op hoge poten…

Maar dan letterlijk op “hoge poten”. Gisteren is Sjefke gekomen om een nachtje te slapen. Hij is ook een jachthond, een Grote Munsterlander. Groot is hij zeker, groter dan de alfa reu hier in huis Lennaert. Sjefke is een mooie hond en er zijn best veel overeenkomsten met de drent maar ook weer verschillen. Hoewel het roedel pas vrijdag kennis gemaakt heeft met hem, en afwachten hoe de reuen zouden reageren op elkaar, gaat alles voorbeeldig. De reuen onderling hebben het reuze gezellig. Het is juist Nova die er wat buiten valt. Ze wil altijd in mijn buurt zijn en weten waar ik ben. Loopt ze even met de reuen naar buiten, komt ze weer snel terug om te kijken of ik ook kom…blijf ik binnen, dan blijft ze ook binnen. Ik heb al eens eerder een teefje gehad die zo erg aan me hing. Dat was Vosje en ze is wel 19 jaar geworden. Waar ik ook was of stond of wat ik deed…altijd was daar Vosje in mijn buurt die met een zacht duwtje met de neus constant liet weten dat ze er was. Haar ogen draaide mee met mijn ogen en het maakte niet uit waar ik woonde of waar ik sliep, waar ik was was Vosje thuis. Nu gaat Nova ook al die kant op.

Het weer zit niet mee en spelen ze wel buiten maar als dan de vele hondenvoetjes naar binnenkomen lijkt mijn keuken- en kamervloer wel een groot schilderij met allemaal hondenpoot afdrukken. Bij het ontbijt was er even een schrikmoment. Lennaert krijgt altijd als eerste voer in zijn bak maar moet wachten tot de rest ook wat krijgt. Sjefke eet normaal altijd alleen dus die is niet gewend te wachten en voordat ik het wist zat hij in de bak van Lennaert. Oei…ik was dus degene met het schrikmoment, maar Lennaert bleef netjes kijken en wachten op mijn teken en geen kik of grom. Dat had best anders kunnen aflopen!

Ook Cartouche speelt nog als een jonge hond met Sjefke!

Stiekem tegen Nova aangekropen…ze vindt het wel best zolang het bij mij in de buurt is.

Schijngvechten!

Hee Lennaert…..ik ben lekker groter!!!