mei 22

Belissa

In een Duits dorpje in de buurt van Frankfurt stijgt de spanning! Hiltrud, Peter en een roedel van vijf patrijshonden zijn in afwachting van het nestje van Belissa.

Zeven weken geleden is Hiltrud een paar dagen in de regio geweest met Belissa om maar zo dicht mogelijk in de buurt van Lennaert te zijn. Een dekking en dracht is niet altijd vanzelf sprekend maar Lennaert en Belissa “Sie haben es geschafft”!! Ook een bevalling is altijd spannend en liet Hiltrud me weten dat een team van dierenartsen stand-by en meer zal zijn. Ze verheugen zich erg op dit nest en gaan één teefje aanhouden voor de toekomst.

En Lennaert..die weet van niks…die ligt lekker lui in de zon met zijn roedel.

 

Belissa…veel slapen en altijd honger…maar nog altijd in voor een wandeling!

Lennaert leeft zich in…

Cartouche denkt er het zijne van..

 

 

mei 18

Roostere van vreuger..

Nu ik wat meer in wachtkamers verblijf heb ik ook wat ontmoetingen die ik anders niet zou hebben. Terwijl ik wat ongeïnteresseerd in een blaadje met “lifestyle” blader komt er een kwieke oudere meneer binnen. Helemaal kwiek was hij toch niet want hij liep op krukken maar in een flits van een halve seconden zag ik iets bekends. Hij hinkelt een gang in en hoor zijn naam noemen en wordt mijn flits van een halve seconden bevestigd. Hij komt terug naar de wachtkamer en gaat tegenover me zitten, en knikt vriendelijk. Nu had ik kunnen wegduiken in mijn artikel over hippe tassen en “not to wear in 2018”  maar trok de stoute schoenen aan en noemde zijn naam terwijl ik terug knikte.

Lang heel lang geleden eind jaren 60tig en begin 70tig was hij namelijk de burgervader van het piepkleine boerendorpje Roosteren. Landelijk kwam hij in het nieuws omdat hij de jongste burgemeester was, ooit geïnstalleerd. Hij herinnerde zich niet mij persoonlijk maar wel ons gezin en met name mijn vader. Direct wist hij een anekdote te vertellen dat hij met een toch wel heel oud en krakkemikkig autootje bij mijn vader in het bedrijf kwam en dat mijn vader hem de raad gaf snel een andere auto aan te schaffen. Maar als beginnend burgemeester nog woonachtig in Maastricht had hij het geld niet en zoals voorspeld door mijn vader en ondanks diens inspanningen stond hij een paar dagen later langs de kant van de autoweg met pech. Hoewel hij niet lang alleen “onze” burgervader is gebleven, er vervolgens Susteren bijkreeg en toen naar een veel grotere gemeente vertrok, 18.000 burgers onder zijn hoede kreeg en Maastricht Aachen Airport in de lucht moest houden, verbaasde hij me met de aantal lokale details en namen van “roemruchte” inwoners van Roosteren.

Hij veranderde in een paar jaar Roosteren in een modern dorp waar het aangenaam vertoeven was. Zo kwam er een groot buitensportcomplex, tennisbanen, nieuwe scholen, een multicultureel centrum met bibliotheek, gymzaal voor de basisschool en ruimtes voor de huisarts, verenigingsleven en de aanzet tot een sporthal. Overal werden trottoirs aangelegd en ging de elektriciteit ondergronds. Ja en dan de Kempstraat…met pretoogjes vervolgde hij, daar verscheen een heus “kampje” omdat de bewoners van de Kempstraat geen bezwaar hadden aangetekend. Enthousiast vertelde hij dat de grond gelegen op de “Ruck” eigendom was van de Gemeente en hij dit tegen een zeer goede prijs heeft verkocht aan de Watermaatschappij en al dat geld gebruikte voor de hierboven genoemde voorzieningen. Wekelijks had hij spreekuur en kon je terecht met alle problemen. Je kon een beroep op hem doen maar hij verwachte wel een tegenprestatie in de vorm van arbeid of een kunstwerk voor de gemeenschap. Met veel allure, en de flair van een Franse filmster tilde hij Roosteren naar een hoger plan. Zijn ambtsperiode werd ook nog eens nauwgezet gevolgd door de toenmalige lokale filmer en duiken de beelden tegenwoordig op via de social media.

In mijn herinnering doet hij zijn naam nog altijd eer aan en zei ik automatisch U tegen hem, zoals mijn vader dat altijd zou doen!

mei 13

Bezoek!

Er zijn al de nodige mensen polshoogte komen nemen in Roosteren en gisteren was er een delegatie uit de Belgische Kempen, Karine, Rita, Maurice en Louis, de trainingsmaatjes Beerse. Natuurlijk wilde ze kijken hoe het met mij ging maar ook met de honden!! Het wandelen met de honden schiet er wel bij in, en zo kwam het dat zij hun eigen honden thuis lieten en er gewandeld werd met Cartouche, Lennaert en Nova. Wat was het 3-tal  blij en ze stuiterde over de weg. Gelukkig waren we snel bij het stuk waar ze los mogen lopen. Cartouche begint een beetje doof en bijziend te worden en als hij dan te ver vooruit is dwaalt hij steeds verder af en weet niet meer waar ik ben en roepen en fluiten helpt dan niet. Maar hoewel ze even de ruimte namen met z’n drieën kwamen ze steeds netjes terug op de fluit. Ik mocht het tempo bepalen en de duur van de wandeling.  We maakte een kort rondje en de afspraak dat als ik weer helemaal ben opgeknapt we weer een mooie Roosterse dijkwandeling gaan maken.

Een tijdje geleden had Lennaert een date met een Duitse schone en inmiddels is er een berichtje binnengekomen dat er een paar liefdespuppy’s in de maak zijn.

Tijdens het nuttigen van de vlaai ging het al weer snel over Nova en mogelijke pups dit jaar en werden er stiekem al wat opties genomen …..heel stiekem.. 😉

 

 

Primetime knuffelen!

 

 

 

 

 

 

 

 

Bericht uit omgeving Frankfurt “Es geht ihr gut! Hunger, Hunger, Hunger!”