jul 31

Twaalf…

Hij is jarig! Cartouche wordt vandaag twaalf jaar en naar aanleiding hiervan schreef John Prevoo “dichter en dinker op de Kei” uit Valkenburg een gedicht! 🙂

Neet bie Kennel de Grensmaas sting mien weag
Mèh waal dao is ’t wao ich ’t langste verbleef.
Al jaore langk ’n gouwe mand.
En aldaag wandelend door ’t Limburgsche land.
‘T stump mich altied wir bliej zoa ‘nne feine Baas(in)
Wat mit mich geit zjwummend bie ‘nne pool of in moder Maas
Same mit mien vriendinne.
Meimere veer vaker en doon ich de daag bezinne.
Ja luujkes de kins ’t treffe in ’t leve.
Edere daag wir get opnnuujts te beleve.
Zo noe weurt ’t langzaam tied veur miene knook
Wat ich missjien nog waal goon begrave in ’n look

Groetjes Cartouche

(De vertaling: 
Niet bij de Kennel de Grensmaas stond mijn wieg
Maar het is wel de plek waar ik de meeste tijd verbleef
Al jaren heb ik daar mijn gouden mand
En iedere dag wandelen we door het Limburgse land
Blij ben ik nog altijd met zo’n lieve baas (bazin)
Die mij laat zwemmen in een waterpoel of (moeder) Maas
Samen met mijn vriendinnen.
Meimeren we over de dag en laten deze bezinken
Ik heb het getroffen in mijn leven
Iedere dag weer iets nieuws beleven
Het wordt nu langzaam tijd voor mijn bot
Welke ik misschien nog wel ga begraven in een gat
Zo ongeveer maar dan anders zou de vertaling moeten zijn )

 

jul 29

Rart at møde dig

Ja ik ben dik…nou en?!!

 

Sinds vorig jaar volg ik met interesse de verrichtingen van Kennel Vindhøjs in Denemarken. Het is nl. de kennel van Bente en Henning Wilstrup waar Vindhøjs Falcon vandaan komt. Na onze ontmoeting in 2017 tijdens de Clubmatch hebben we regelmatig contact en heb ik hen op weg geholpen met wat kleine zaken zoals het afleveren van wat spulletjes voor Nederlandse vrienden, het lid worden van de Vereniging en wat fok gerelateerde zoekopdrachten. Deze week was het extra spannend want Mira een nichtje van Falcon stond op het punt van bevallen. Al vroeg in de ochtend kreeg ik een beetje een bezorgd berichtje van Bente, het duurde allemaal wel wat lang en naar aanleiding van wat ze schreef en de foto kon ik alleen maar antwoorden “dat is de slijmprop…het gaat beginnen”.

Toen was het even stil….maar kwam al gauw de bevestiging “we zijn zover”!
Via de chat heb ik ook rond de kerst van 2014 met een aantal mensen de geboorte gevolgd van Nova. Het was een “eenzame kerst” maar werd voor mij toch bijzonder door de spanning, het meeleven, de foto’s, de informatie uit 1e hand, de grapjes en het verheugen op mijn toekomstige nieuwe huisgenote!

De bevalling in Denemarken duurde de hele dag en de laatste liet op zich wachten…maar uiteindelijk was er een mooi nestje van 5 teefjes en één reutje, allemaal gezond en al rond! Mira blijkt een lieve en zorgzame  moeder te zijn. Samen met de vader van het nest “Stone” heeft ze een zeer sportief nestje op de wereld gezet.

Er zijn nog 3 teefjes op het moment beschikbaar! Voor meer informatie over Mira (DK08190/2015) en Stone (NHSB 2800890) en dit nestje kunt u contact opnemen met :

Tel:  0045 20719140 in Engels met Henning of 0045 41423186 in het Nederlands met Bente
Email :  henning@vindhojs.dk
http://www.kennel-vindhojs.dk/
https://www.facebook.com/groups/1752205851677075/

 

jul 27

Kritische noot

Het zal jullie niet ontgaan zijn dat ik train met mijn honden voor officiële jachtproeven. Ik doe het graag, ze hebben zeker talent en is het altijd puur genieten voor de honden en zeker voor mij. Dit weekend heb ik me ingeschreven voor een proef. Lennaert was dit keer de uitverkorenen en ik verheugde me enorm op de proeven maar ook de mensen die ik zou ontmoeten en wederzien.

Het weer en de voorspellingen gooien echter wat mij betreft roet in het eten en heb dus besloten me terug te trekken. Eerst heb ik nog netjes gewacht en gehoopt dat het hele gebeuren zou worden geannuleerd en mogelijk verplaatst maar toen ik woensdagavond een mail kreeg met de mededeling dat het vervroegd zou worden en wat tips over water en schaduw, heb ik besloten me terug te trekken. Er was zeker overleg geweest tussen alle betrokken partijen die nodig zijn om zoiets als een jachtproef te organiseren….maar toch is men niet tot het besluit gekomen de boel te annuleren.

Via de social media en verschillende groepen zijn er natuurlijk voor en tegenstanders maar het opvallende is dat er maar weinig reacties zijn van personen die duidelijk aan geven dat ze hun hond in omstandigheden van de voorspelde 37 graden niet willen voorjagen…..Er wordt wel gesteld dat het onzin is dat men zich terugtrekt en het spektakel zeker door moet gaan.

En ergens raak ik het spoor bijster wat betreft wat is verantwoord en wat is niet meer verantwoord. Voor mezelf is dat wel duidelijk. Ik ben echt niet iemand die snel opgeeft, of een watje, en echt wel in staat een beslissing te nemen wat betreft mijn doen en laten en de veiligheid voor mijn roedel en alles in mijn kringetje. Maar waarom neemt er niemand die de status en de zeggenschap heeft het besluit voor alle mensen en honden? …”jongens het gaat niet door!” Wijselijk houdt men de mond want de “show must go on”! Welke show? Een show van protocollen, richtlijnen en regels? Waarom zou ik daar mijn hond en mezelf voor in een risicovolle situatie brengen? Het is immers niet mijn show!

Dagelijks zien we de berichten over oververhitting, slaan we stoere taal uit als we berichten lezen over honden in auto’s. Worden onpasselijk als we iemand zien fietsen met een hond. Vallen mensen aan waar wij van vinden dat die niet verantwoord bezig zijn met dieren…en nu? Op een paar uitzonderingen na de grote zwijgende massa….en laat maar gebeuren!

Het zal zeker gebeuren en doorgaan en krijgen straks natuurlijk de thuisblijvers ongelijk, want “zie je wel het was best te doen” en dat zal er nog eens extra ingewreven worden. Maar ik blijf wel thuis, gooi alle ramen en deuren in de ochtend open en na 9.00 uur hermetisch alles geblindeerd en op slot. Verdiep me nog eens in het Nationaal Hitteplan om te lezen dat er echt wel risico’s zijn voor mens en dier en verbaas me weer over het feit dat de starheid, de regeltjes en protocollen belangrijker zijn dan welzijn!

jul 22

Op strooptocht…

Als voorjager ben ik natuurlijk geen stroper maar er liggen toch een paar eenden in een speciaal daarvoor gereserveerde vriezer. De eenden, toen al dood, heb ik eerlijk gekocht bij een jachtopleiding en/of gekregen van Sandra en Hilde wiens mannen legale jagers zijn. Maar het rondrijden met een dooie eend voelt een beetje ongemakkelijk en zeker het oefenen van de proeven als er mensen passeren. Al heel snel krijg je opmerkingen over “arm beestje”,“stroper” en “dierenbeul”. Tja…ik ben veel, maar zeker geen dierenbeul. De discussie ga ik wijselijk nooit aan en train ik liever op locaties waar niemand of iemand tot zelden komt. Zo is er de “secret garden” een plek waar je heerlijk kunt trainen en alle elementen zijn aanwezig in een straal van 100 meter. Als ik een plek zou mogen kiezen om een huis te bouwen dan zou het daar zijn. Een hypermodern strak design huis op palen, alles op één level uitkijkend links, rechts en over de meanderende Maas. Maar nu in de aanloop naar een wedstrijd is het belangrijk dat ik op zoveel mogelijk “niet eigen” locaties train zodat je hond niet voor verassingen komt te staan. Zo heb je verschillende soorten waterkanten en zet je je hond alleen maar in op een netjes geschoren schuin aflopende toegang tot open helder water…..tja dan kan het wel eens gebeuren dat je hond tijdens een proef opeens door de brandnetels, stijl aflopend, of nog erger een beschoeiing te water moet. Of eerst een stuk modder waar ze in wegzakken en vervolgens een troebel water met helemaal gesloten eendenkroos of waterlelies. De afgelopen weken ben ik een paar keer in Beerse geweest maar ook dat is bekend terrein voor Lennaert dus ben ik op zoek gegaan naar nieuwe uitdagingen.

Nu wil ik niemand op ideeën brengen maar in de tijd dat Google Earth zijn intrede deed was het in bepaalde kringen een sport om te kijken wie een zwembad verborgen had in zijn achtertuin en volgde er stiekem vele nachtelijke zwempartijen. En met behulp van Google Earth heb ik nu nauwgezet in een straal van 20 km de hele omgeving bestudeerd op zoek naar “moeilijke” watertjes en het belangrijkste.. met geen pottenkijkers. Deze ochtend vroeg, voor de grote hitte ben ik al op pad gegaan…een paar keer had ik pech en was de vijver of poel opgedroogd of zeer moeilijk bereikbaar, maar uiteindelijk is de strooptocht dankzij Google Earth geslaagd en ook nog eens zeer tevreden over Lennaert. Hij heeft veel last gehad van een steeds terugkerende en hardnekkige oorontsteking en heeft hij bijna een heel jaar geen waterwerk gedaan. Maar de vele bezoeken aan verschillende dierenartsen en behandelmethodes waren direct vergeten na zijn modelapporten. Drijfnat, door de modder en brandnetels, klauterend omhoog kwam hij naar me toe. Ik was extra ver uit de kant gaan staan, maar hij negeerde zijn reflex om het water uit zijn vacht en oren te schudden. Zou hij schudden met de eend dan zou hij ze kunnen beschadigen en met een eend met bijtsporen wordt je direct gediskwalificeerd. Hij ging netjes voor me zitten en gaf rustig de eend af en schudde pas op mijn commando! Hé jammer…niemand in de buurt om te applaudisseren of een foto te maken, of toch? Misschien heeft de GeoEye-1 of  Landsat 8 wel alles geregistreerd! 😉

Een blauwe plek, dat moet een vijver zijn!

 

Dat ziet er veelbelovend uit!

 

Beerse! Nova mag natuurlijk mee!

Secret Garden!

Maasvallei!

 

jul 16

Stroomstoring…

Nog voordat ik koffie had gezet, de aardige virtuele “goedemorgen hondendame” had begroet, het digitale nieuws tot me genomen…viel mijn computer uit. Na wat turen in de meterkast en proberen met de verschillende lichtknopjes “licht aan, licht uit”.. bleek de stroom uitgevallen. De complete “downtime” gaf me een schrikreactie…geen koffie, telefoon, social media, warm water, wasje draaien, tv, verstoken van alle vormen van contact… Maar de schrikreactie was maar kort en zag ik ook wel voordelen. Christian lag veilig boven in bed na een welverdiende vakantie in Portugal dus daar had ik geen zorgen over wat betreft niet bereikbaar, en nu gewoon lekker laten liggen dan kon hij ook niet mopperen over geen wifi enz… Ik ging maar eens peilen bij de buren hoe bij hun de situatie was. Na gebeld te hebben, de deurbel werkt op batterijen, deed na een tijdje de buurvrouw open…ze had zich de dag wat beter ingedeeld dan ik, want was dan op de hoogte van een stroom “shutdown” tot wel 12.00 uur, en had besloten uit te slapen. Er waren brieven rondgestuurd, en ja die brief had ik dan inderdaad gekregen maar ik ga al een tijdje gebukt onder “informatie-moeheid” en heb weinig tot geen animo brieven met weer een “moment van overstappen” of “superslimme oplossingen” tot me te nemen….

Eens was dat anders en misschien heb ik juist altijd te veel willen weten en opslaan. Maar dat komt door mijn beroep…altijd alles verzamelen, ontsluiten, delen en niet verloren laten gaan. Eind jaren 80tig en begin 90tig was ik werkzaam in Amsterdam bij het NIKHEF, Nationaal Instituut voor Kern- en Hoge Energiefysica. Dat is een hele mond vol en in die tijd gebeurde daar spannende dingen wat betreft het World Wide Web en de Large Hadron Collider te CERN te Genève. Dat wil zeggen dat de theoretische basis werd gelegd tot het opsporen van het Higgsdeeltje en er gigantische machines werden gebouwd om dit allemaal te meten, te weten en te bewijzen. Het duurde tot 2008 voordat alles kon worden opgestart en pas in 2012 was er het eerste bewijs van het Higgsdeeltje. Vijf jaar runde ik de bibliotheek met als opdracht wereldwijd alles te verzamelen wat er zoal verscheen over elementaire deeltjes, zwarte gaten, relativiteitstheorie, kosmologie, zwaartekracht en lichtsnelheden. Ik waande me in een permanente aflevering van StarTrek/Wars en volgde alles met veel interesse. Op mijn werkplek stond een kleine Apple Macintosh gelinkt met Supercomputer te CERN. HTTP en HTML bestond toen nog niet en ging alles heen en weer via unix-commando’s. Ik herinner me nog mijn verwondering toen ik vanuit mijn werkplek rechtstreeks kon communiceren met iemand in de bibliotheek van CERN…en in plaats van in mijn arm te knijpen tikte ik dan “whoami” om mijn naam te zien verschijnen en dat het geen fictie was.

De LHC groep van NIKHEF…”whoami”

Mijn toenmalige baas had wel oog voor mijn enthousiasme en met nog een paar medewerkers mochten we een bezoek brengen aan CERN om oa. ondergronds de Large Hadron Collider te aanschouwen. Midden in de nacht werden we met een klein vliegtuig naar Genève gevlogen en zag onder me de donkere besneeuwde Alpen opdoemen en de kleine vlekjes en slierten licht van de steden. Het bezoek aan de tunnel 175 meter onder de grond onder het Jura gebergte was meer dan indrukwekkend. De aarde en de natuur herbergt vele wonderen maar hier ligt een wereldwonder gebouwd door duizenden wetenschappers, ingenieurs en technici ’s. Het verhaal hoe je een cirkel boort van 27 km lengte onder Genève en zelfs de grens over onder een gedeelte van Frankrijk is al indrukwekkend. Tijdens de aanleg stuitte men op granieten lagen waar men neit doorheen kwam, en in plaats van waterpas legde men de hele tunnel uit het lood om toch in de zachtere lagen te blijven….het klinkt nu logisch, maar begin er maar eens aan! In de tunnel zelf stonden magneten zo groot als huizen, controlekamers, computers, kabels, het duizelde me van zoveel techniek bij elkaar zo diep onder de grond. En dan was er de buis van 27 km waar de protonen en neutronen botste in de hoop te ontdekken hoe het universum is ontstaan en zich heeft ontwikkeld. Nu zoveel jaren later duikt het thema van The Big Bang, maar vooral wat er allemaal mis kan gaan, als een bron van immense energie, terecht komt in de verkeerde handen, regelmatig op in films en complottheorieën. Leonard en Sheldon hebben na 11 seizoenen The Big Bang theorie maar één wens als wetenschappers…..en dat is het bezoeken van CERN…tja wie niet? Natuurlijk heb ik foto’s om te bewijzen dat ik er was…maar niet van ondergronds…dat was streng verboden te fotograferen omdat er ook nog zoiets was als “strikt vertrouwelijk” een koude oorlog en andere dreigingen.

Nu kun je je afvragen wat het nut is van deze “kostbare” wetenschap en of we erop vooruit gaan als we weten wat het kleinste deeltje ons kan vertellen over “de orde” van ons bestaan. Zeker!! De spin-off van die zoektocht is gigantisch. Er werden nieuwe materialen ontwikkeld, geleidingssystemen, technieken te gebruiken voor de geneeskunde, de boorindustrie, energieopwekking, veiligheid…en iets waar we met z’n allen niet meer zonder kunnen, het WWW. Er moest zoveel data, tekeningen, foto’s  en berekeningen worden overgepompt dat haalde je niet met een paar floppy-disk en na wat protocollen en technische afspraken was het er opeens!

De terugreis ging met een normale lijnvlucht en moest ik een tijdje wachten op de kleine aandoenlijke luchthaven van Genève. Ik dacht na over een cadeau of souvenir voor Chris en mijn moeder. En daar lagen ze te schitteren in een vitrinekast. Chris had altijd een fascinatie voor mooie zakmessen en mijn moeder een fascinatie voor het rode kruis en alles wat met hulpverlening te maken had in de jaren 50tig. Dit zou voor hen het ultieme cadeau zijn…een Zwitsers mes gekocht in Zwitserland, ik wist het zeker! En zo was het ook….terug in Nederland werden mijn cadeaus verrukt in ontvangst genomen…en mijn verhalen over Supergeleiders, Supercomputers, het Heelal en huizenhoge magneten, mijn ultieme ervaring, niet begrepen. En nu na dertig jaar liggen de twee zakmessen en een look a like netjes bij elkaar. Chris was zo zuinig op het mes dat hij een replica kocht omdat hij niet wilde dat de opschrift op het snijvlak zou weg slijten. Mijn moeder heeft het mes in de laatste fase van haar leven teruggegeven aan mij en Chris heeft zijn exemplaar nagelaten aan Christian en nu liggen ze samen bij mij in de vitrinekast…..want het mag niet verloren gaan…

Mijmerend over het verleden en juist de oneindige kennis en ontdekkingen die ons in de toekomst wachten, doorstond ik de uren zonder stroom en gemak. Maar de was is inmiddels netjes opgevouwen, wat ramen gelapt, papieren gesorteerd en een egeltje gered van de hongerdood en uitdroging!

 

 

 

 

Nieuwsgierig? Googel eens op CERN, Large Hadron Collider, Higgsdeeltje of NIKHEF!

 

jul 13

Puppy spam…

Van puppy spam kunnen we nooit genoeg krijgen en zeker als het uit Duitsland komt waar de twee dochtertjes van Lennaert inmiddels de boel op stelten zetten!

De fokster laat weten: “Jetzt ist es sehr turbulent bei uns geworden! Die Kleinen sind zum Leben erwacht und sprühen vor Aktivität! Sie sind sehr lebhaft und haben ein sicheres Gespür und einen starken Willen für jeden Unsinn, den sie nicht machen dürfen! Streiten können sie auch schon wie die Kesselflicker, da wird ordentlich geknurrt und gefaucht. Beiden ist auch völlig egal, dass sie ziemlich hübsch sind. Die Kleinere ist sogar eine richtige Schönheit, finde ich, und Lennaert sehr ähnlich. Mal sehen, was aus ihnen wird. Sie sind jedenfalls zuckersüß und schon in die Familie eingebunden!

De bijgeleverde foto’s laten inderdaad twee actieve puppy’s zien, echte mooie meisjes…maar hou ze in de gaten!!!

jul 07

Voorspellingen..

Van Brazilië bleven alleen een paar veertjes over na de clash met België!

Ergens in 2014 vatte ik het idee op om Lennaert te gaan inzetten als opvolger van Paul de Octopus. Deze Octopus voorspelde verschillende wedstrijden van WK duels goed en wist zelf te voorspellen dat er een finale zou komen tussen Nederland en Spanje. Maar Paul legde het loodje en ontstond er een groot gat. Lennaert sprong hierop in. Hij draaide een beetje warm tijdens de WK van  2014, maar de EK van 2016 was hij volop in functie. Af en toe lees ik mijn eigen blog terug om te controleren of ik niet lieg en kwam opeens een vergeten weddenschap tegen……hmmmmmm……ik heb toen iets beloofd..stel Nederland of België zouden wereldkampioen worden…. Zover is het toen niet gekomen, en zal de weddenschap wel niet meer geldig zijn…hoop ik!

Maar nu is Lennaert alweer in functie en tot nu toe heeft hij het drie keer fout voorspeld. Niet elke wedstrijd doet hij zijn ding natuurlijk, want het WK telt meer als 60tig wedstrijden en zou ik een dagtaak hebben aan het maken en zoeken van attributen.

Begin maar eens te zoeken tussen al die attributen..

Nova dingt naar zijn troon. Ze mag af en toe helpen en daar neemt ze geen genoegen meer mee. Eerst bleef ze netjes kijken naar de verrichtingen van Lennaert en vervulde op commando haar bijrolletje. Als ik nu de attributen heb uitgestald en nog wat pruts met het fototoestel vliegt ze al de tafel op en verstoord het gebeuren. Ik verdenk haar van sabotage want altijd heeft ze een oranje voorwerp in de bek.

Nova probeert de boel te saboteren!

En nu zijn we dus al heel ver in het toernooi gevorderd en zijn de goddelijke kanaries en alles wat danst op de ritmes van de samba al naar huis. Ook de Afrikaanse en Aziatische landen hebben het niet gehaald en ontstaat er nu de situatie dat het een Noord-Oost Europese aangelegenheid is. Zelf denk ik dat Frankrijk het gaat redden…Lennaert zal nu wel voor zijn favoriete Belgische toeterhoed gaan, ook omdat er geen samba-veren meer in het spel zijn. Hoe dan ook…de honden vinden het leuk om te doen, ze hebben nauwelijks een commando nodig en weten direct wat de bedoeling is. We blijven natuurlijk juichen voor België en als ze de finale halen ga ik misschien wel in Maaseik kijken en mag Lennaert met zijn toeterhoed mee!

Met twee dochters in Duitsland heeft hij ook sympathie voor de Oosterburen

Vrouwtje denkt toch Frankrijk…