aug 26

Bezelhonkie tonk 2018

Jitse van Bjorn…zo jong nog maar al zo mooi en veelbelovend!

Het leven van een voorjager gaat niet over rozen….of te heet om te trainen en te werken…of de hemelsluizen moeten alle opgespaarde water van juli en augustus in één keer kwijt. Gisteren werd ik verwacht in Eefde voor de Bezelhonkbokaal en toen ik thuis om 6.00 uur vertrok en de autoweg opdraaide stond de thermometer op 8 graden. Onderweg waren fraaie wolkenpartijen te zien maar werd het ook steeds natter. In Eefde wachtte Karine met Libre en Bjorn met Jitse. Zij waren al een dag eerder opgereden en stonden op een camping in de buurt. Normaal is zo’n afstand wel te doen maar als de wedstrijd start om 8.30 uur…tja dan wil je en op tijd zijn, en gefocust kunnen beginnen zonder te haasten. Natuurlijk had ik ook ergens in de buurt kunnen overnachten maar thuis zitten nog twee trouwe viervoeters, één kat en één zoon die graag aandacht en vooral eten willen hebben.

Lennaert ging dit jaar mee! Het trainen was er helaas vaak bij ingeschoten en wilde ik in de vooravond nog even werken aan de steadyness, het volgen en downliggen. Hij schudde tijdens de oefening, alles bij elkaar genomen van 15 minuten wel erg vaak zijn hoofd. Ik was weer bang dat hij oorontsteking had en controleerde zijn oor na afloop. …er zat dus een wesp verstrikt in zijn haren onder zijn flapoor.  Arme Lennaert…en ondanks dat ongemak van zoemen, brommen en prikken had hij zonder aarzeling en dralen toch zijn opdrachten vervuld…

De reis verliep voorspoedig maar helaas had de navigatie moeite met de zandwegen de laatste kilometers en kwam ik toch net op het nippertje aan. Geen tijd om iedereen te begroeten of nog een plasmoment voor zowel baasje als hond…snel spullen pakken en op naar de eerste proef…dat was toevallig downliggen, en na 2,5 uur liggen in de auto moest Lennart direct plat in een ruige border. Maar we begonnen met een 10 en was ook direct de spanning eraf. De rest van de punten waren ook niet slecht, maar toch ergens…ergens miste hij een eend. Helaas geen B. Maar dan wel samen met twee anderen honden de meeste punten voor de C. De jongste hond kreeg de 1e prijs en Lennaert en zijn zus Libre allebei de 2e prijs omdat ze exact even oud zijn en de regel van oudste en jongste niet opging. Allebei een mooie beker en diploma. 🙂

Apport over diep water leverde een negen op, verder drie keer een tien, een zes en twee achten…en snik een nul!

De Bezelhonkbokaal is een drentendag georganiseerd door Kennel de Bezelhonk. Iedereen kan zijn drentje inschrijven maar er zijn ook veel honden aanwezig die afkomstig zijn uit de Bezelhonk zelf. Christel Schulte helpt haar pupkopers op weg als ze de jachtpassie van hun hondje in goeie banen willen leiden. Inmiddels is het uitgegroeid tot een topdag met vele liefhebbers, bekenden, serieuze keurmeesters en voorjagers. Iedere hond wordt op waarde geschat en beoordeeld. Er worden C,B,A proeven, en Meervoudige Apporteerproeven gelopen. De hele dag staat in het teken van serieus werk. Na afloop verschijnt er in een mum van tijd een uitgebreide en goed verzorgde BBQ. De innerlijke mens wordt zeker verwend. Susanne van Ommen is een geboren presentatrice en met veel flair leidt ze de prijsuitreiking in goede banen. Voor iedereen heeft ze een persoonlijk woordje en complimentje! Maar dit keer werd ook Christel in het zonnetje gezet. In een tijdsbestek van 1.5 jaar wist ze Nederlandse en Belgische Clubmatch te winnen. Daarna nog eens de Clubmatch van de Club en vervolgens de Winner van Amsterdam. Tussendoor behaalde ze jachtdiploma’s en verzorgde ze jachttraining! Een reden voor haar vrienden om haar te verassen met een gouden jachtfluit. Tja..dat was wel een emotioneel moment voor haar, als je gedrevenheid en prestaties op zoveel verschillende vlakken bij elkaar komen en gezien en gewaardeerd worden!

Het was een mooie dag met ijverige honden en goedgemutste mensen. Uiteindelijk ging Hidde van Marcel Langbroek met de meeste bekers ervandoor. De blik van Marcel, “zo veel bekers”….hij kon ze nauwelijks dragen, en zo trots op zijn Hidde!

Hidde

Helemaal uit België, Karine, Patrick en Bjorn!

Libre, dochter van Cartouche luistert aandachtig of ook haar naam genoemd wordt tijdens de prijsuitreiking!

aug 23

Fun&Fun

Nu de ergste hitte verdwenen is worden we nog altijd verwend met schitterend weer. Heerlijk weer om te wandelen en bezig te zijn met de honden. Samen met Hilde, bazin van Lando trokken we naar het officieel honden-losloop-gebied in Leende. Je zou verwachten dat meer mensen aan de wandel waren maar dat viel reuze mee. Lara mocht deze keer Hilde vergezellen en mijn oog was dit keer op Lennaert gevallen want ik moet zorgen voor een beetje wandelbalans! Lennaert kon het wel waarderen, een stoere bruine meid voor hem alleen. Tevreden hebben we geconstateerd dat we naar deze locatie toe kunnen met een grotere groep drentenliefhebbers en/of nestgenoten. Er is een mooie loslooproute uitgezet met duidelijke bewegwijzering! Het voorwerk is al verricht, nu nog de uitvoering!

Jacquin, nu zeven maanden, mocht al meedoen met de grote honden tijdens de Landgoedfair. Al snel drupte de foto’s en informatie binnen, dat ze zich goed staande heeft gehouden tijdens de verschillende demonstraties en het mooie Hollandse Drentsche Patrijshonden ras netjes heeft vertegenwoordigd!

Marduc uit Tilburg wilde papa Lennaert nog eens ontmoeten en was een afspraak snel gemaakt. Hoewel hij al flink gegroeid is en er al lichtelijk wat hormoontjes opspelen kan hij het nog altijd goed vinden met zijn vader en opa. Tante Nova die rook zo lekker naar …?  Tja…waar rook ze eigenlijk naar?

 

Vader en zoon

aug 16

Offspring spam

Ook de verschillende zonen en dochters van Cartouche en Lennaert genieten van de vakantie…

De Witjes doen het rustig aan!

De tweeling en Abbey

Siebe en zijn vriend hebben het warm

Loet heeft haar diploma!

vier ondeugende oogjes!

mooi in balans

Jacquine heeft puberstreken..

aug 05

Dalena en Danessa

De namen zijn bekend van de twee dochtertjes van Lennaert en Belissa. In Duitsland moeten de stamboomhonden geboren in 2018 beginnen met de letter D. Hiltrud en Peter zijn daar creatief mee omgegaan en zelfs een stukje van pappie en mammie in de namen verwerkt. Ze groeien, spelen, en leren zoals het moet. Ik ben natuurlijk bevooroordeeld, maar men zegt dat knappe meiden altijd op hun vader lijken…;)

En natuurlijk hebben we ook wat bewegende beelden….van een doos dan!