sep 26

Going nuts…

Noten zijn er dit jaar in “Hülle und Fülle” en moet er geraapt worden. Ik wil wel noten laten liggen voor de vogels en andere diertjes in de tuin….maar er lopen drie omnivoren rond die niet vies zijn van lekkere verse walnoten. Eén paar nootjes, dan kan echt geen kwaad maar de hele dag blijven scharrelen en knagen, dat is echt niet goed voor honden en krijgen ze gelooide magen. Zelf peuter ik de laatste velletjes van de noten want dan maakt de verse noten weer bitter maar zover gaan de honden niet. Dus moet ik steeds rapen en dat is geen leuk werkje. Vooral veelvraat Nova moet ik in bescherming nemen. Ze weet natuurlijk dat ik haar in de gaten hou en loopt ze rond met een stoïcijns bekkie. Ze probeert onschuldig te kijken, maar juist dan weet ik dat ze iets verstopt. Soms is ze al een uur binnen en hoor ik toch weer krak….en verraadt ze zich zelf weer en spuugt verschrikt de noot uit als ik naar haar kijk. Tijdens het rapen van de noten had ik even geen zin om op te letten en moesten de twee jongsten in de kennel. Opeens was het “krak..krak…krak” in sneltreinvaart. Een hele karrevracht noten was in het kennel gewaaid en daar profiteerde die twee natuurlijk snel van. Mijn vader riep altijd als wij kinderen aan het ravotte waren.. “denk eraan! ik rij niet naar het ziekenhuis” en hij had het nog niet gezegd of er was weer iets gebroken, gekneusd of hing er weer iemand met zijn lip in de prikkeldraad. Dus ik betrapte er me zelf op dat ik de honden vermanend toesprak…”denk eraan! Ik rij niet naar de dierenarts”!

“Noten?.. Waar dan vrouwtje?”

“Lennaert zie jij noten?”

 

“Nee ik weet echt niet waar de noten zijn…altijd die vooroordelen over Belgische drentjes”

“Ja zeg!! zo’n foto van dichtbij is echt niet flatteus”

“Eén klein nootje kan toch geen kwaad! of twee…of drie….of vier..”

 

sep 16

Mooi cadeau!

Onlangs refereerde iemand aan een uitspraak van Pippi Langkous “ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan” …

Mijn broer had me een inschrijving cadeau gedaan, een dag met jachtproeven. Veel heb ik dit jaar niet kunnen trainen en mijn enige ambitie dit jaar, een Orweja KJV proef viel in het water wegens mijn persoonlijke gesteldheid, herstel en het naleven van “het Hitteplan”!

Maar oké! een cadeau is nooit weg en vertrok ik deze ochtend vroeg naar Heerlen alwaar HC Sirius voor de 2e keer haar unieke jachthonden proef organiseerde. Het was een geheel nieuwe locatie waar de proeven dicht bij elkaar liggen, en een breed water beschikbaar is. Het was mogelijk twee proeven te lopen, de standaard jachthonden in de ochtend en de MAP-B proef in de middag (Meervoudige Apporteer Proef)!
Drie weken geleden werd mij de vraag gesteld of ik ook mee wilde doen met de MAP (??)  “Euh?!….dat wil ik wel maar weet niet wat het inhoudt, heb er nooit op geoefend en/of training in gehad”. Maar ik had dan nog wel drie weken de tijd. Snel daarna kreeg ik bericht dat het niet door ging want vol=vol. Geen probleem want ik wis toch niet wat ik miste. Maar deze week bleek dat er dus nog een plek was en werd de vraag opnieuw gesteld…”Euh?!…..dat wil ik wel maar weet nog altijd niet wat het inhoudt en nooit op geoefend en/of training gehad”. Mijn broer Sjra praatte me woensdag bij en we oefende wat met de eend en vertelde hij mij wat ik mogelijk zou kunnen verwachten. Donderdag dacht ik aan Pippi’s uitspraak en nam een besluit, ik doe mee en kijk wel waar de drent strandt. Me even snel wat theorie eigen gemaakt en verder dan maar geoefend op de basisgehoorzaamheid.
Er waren zo’n 45 honden van verschillende rassen, en één drent. Inmiddels ben ik wel gewend aan de vooroordelen die er heersen over de “werkende Drent”. Ik hoor de verhalen aan, denk er het mijne van, leg het naast me neer en concentreer me op de opdracht.
Tijdens de perfect uitgezette en uitgewerkte proeven was er nogal wat afleiding die er normaal tijdens proeven niet zijn…zo waren er vele wandelaars met loslopende honden die ijverig balletjes in het water gooide tijdens een proef, een wandelaarster met een papegaai op de schouder die door het bos schreeuwde en echode  en het niet veel scheelde en Lennaert toch bijna een tropische vogel binnenbracht. Verder paradeerde opeens “Stadsschutterij St. Sebastianus” langs met veel tromgeroffel en even verderop was er een mini schuttersfestijn met de nodige knallen en muziek…Maar ja, iedereen had met die omstandigheden te maken en was concentratie en rust vereist en het gaf het hele gebeuren wat extra cachet!

 

Na een hele dag werken stond ik dan uiteindelijk met twee B diploma’s…en zeer onder de indruk van mijn hond. Vanuit de basiscommando’s en zijn “will to please” bracht hij achter elkaar alle apporten binnen, de nijlgans, verschillende eenden, konijn, duif, fazant en kauw! Oké hij blijft een stuiterbal en zijn juist het “eenvoudige volgen en uitsturen” cliffhangers, maar schuwt hij niet het moeilijke werk!

Als ik hier de MAP B proeven zou moeten uitschrijven dan ben ik wel twee A4tjes verder. Ik zal een poging doen wat betreft de B2 “Waterwildjacht”. De keurmeester vertelde me wat de bedoeling was. Achter een stuk moeilijk doorgaand kreupelhout was water, de hond en kon het water niet zien. In de verte maakte iemand kwik, kwek en kwak geluiden, er viel een schot en er was een plons hoorbaar. Gelukkig luisterde Lennaert mee want toen ik me nog zat te bedenken hoe ik dit via commando’s aan hem duidelijk moest maken, dat hij door het moeilijk begaanbare kreupelhout naar het water moest en daar ergens een eend zou drijven, ging hij er al voor zitten en was een woord voldoende. Na een tijdje kwam hij triomfantelijk met een eend aan zetten en aansluitend in sneltreinvaart moest hij een nijlgans van een heuvel afhalen die in de dekking lag! Met een zware gans…en dan een helling af denderen, Lennaert maakte ook direct kennis met zwaartekracht. En net binnen de tijd!

Maar ook een heel groot compliment voor de Weimaramer Django en mijn broer Sjra. Zij volgen de opleiding bij HC Sirius en ondanks zijn jonge leeftijd werd hij clubkampioen met schitterde punten.

Lennaert en ik hebben dan wel niet de allerhoogste punten…een drent kun je nu eenmaal niet vergelijken met die snelle MAP honden…..maar wat mij betreft verdient hij de hoofdprijs, want welke jachthond…zo goed als hij is, volbrengt de MAP proeven zonder daar ook maar één keer op getraind te hebben met wat snelle wetenschap van het bazinnetje uit het rode boekje….juist ja, één Drentsche Patrijshond!

Dat was pas een mooi cadeau!! Thx Anita en Sjra!