Drie weken zijn ze nu!
Vorig weekend zwaaide de deuren open, en dat heb ik geweten! Geen tijd meer om het blog bij te werken, juist toen er zoveel te melden was. Het gaat heel goed met de pups en ook met Nova. De “snuivers” zijn verbaasd dat ze er nog ondanks een bevalling en een melkfabriek waar je U tegen zegt, ze er zo goed uitziet. En dan heb ik nog niets verteld over de bevalling. Dat was natuurlijk bijzonder en was ik op alles voorbereid en tot in alle details geregeld wat maar geregeld kon worden. Een heuse vroedvrouw, Marij, op vier minuten afstand en een Dierenkliniek standby met nachtelijke bezetting. Maar toch liep het anders…. Ik merkte weinig aan Nova, geen piep, geen zucht….en bij de werpkist bleef ze ver uit de buurt. Ik zocht contact met de vroedvrouw…”wat doen we, toch nog een nachtje gaan slapen?”. Maar ik veranderde van gedachten en vroeg of ze toch wilde komen al was het maar om de situatie even in te schatten en mij gerust te stellen. Nova dook opeens de kist in en ik riep naar Christian “wil jij de deur openmaken als de bel gaat”. Vier minuten later ging de bel en Marij en Christian kwamen binnen….tja..we hebben geen foto gemaakt maar het moet toch een raar gezicht zijn geweest, ik staande in de kist met in elke hand een puppy. De zorgvuldig klaar gelegde gedesinfecteerde spullen lagen nog altijd klaar buiten handbereik op dat moment want Nova deponeerde twee pups achterelkaar met twee weeën in mijn handen De slijmzuiger zat nog in de verpakking en die kreeg ik niet open, maar als het moet dan moet het en kregen de pups hun levens-kus van mij. Ook de rest van de pups heb ik zelf “gehaald”. Tja en achteraf maakt me dat extra trots!
De vroedvrouw, mijn nicht Marij!
Ze hebben inmiddels ook kennisgemaakt met Cartouche en Lennaert en dat wordt straks dolle pret met zo’n groot roedel in de tuin. Het eerste papje hebben ze zich ook goed laten smaken maar dat kan ik niet zeggen van hun eerste wormkuur. Het is een rustig nestje maar toen werd toch even geprotesteerd en gepiept.
Trots!
En dan mijn kleine grote stoere zachte Christian. Hij had al gehoord dat hij was aangenomen aan de Universiteit van Nijmegen maar hij moest dan wel nog even slagen voor zijn Atheneum. Het verlossende telefoontje kwam deze week en moesten we toch even samen wat traantjes laten en vergaten we ons ploeteren en werken, de verschillende baantjes in de avonduren, de vroege ochtenden en tijdens alle feestdagen! Nu gaan we genieten van de zomer, de vrijheid en de pups!
Geen woorden nodig
De snuivers!