feb 25

Sybie en haar mannen…

Pieke (combi LennaertxJona) is met zijn neus in de boter gevallen bij Sybie en Quartel… 🙂

Toch maar weer eens wat vertellen over de jongens van mij. En meestal gaat het dan over Pieke. Zo ook dit keer, geen wilde avonturen, maar een stukje over zijn scholing.

Ik realiseerde me dat ik nu ongeveer een jaar met hem train. Ja, u leest het goed: een hond van 15 maanden, die al een jaar naar school gaat…. Uiteraard zit hij nog niet op de honden universiteit en is hij begonnen op de kleuterschool… Spelenderwijs heeft hij kennis gemaakt met al die zaken, die een jachthond moet leren kennen. En uiteraard spelenderwijs. Zo leerde hij hoe je een eend (nou ja kleine smient) moet dragen, hoe leuk het is om door water te lopen en vervolgens te zwemmen, dat het gezellig is om te volgen en, ook niet onbelangrijk hoe je vogeltjes vindt.

Vooral dat laatste vindt Pieke geweldig en hij doet het met veel enthousiasme. (Zijn trainster houdt speciaal voor dit doel duiven en kwartels. De vogels worden goed verzorgd en hebben het goed bij haar en ze komen om de beurt in het veld en onder de honden.)  Zijn eerste kennismaking gold de duif en dat is ook zijn grote liefde. Met gevolg dat hij ook zeer geïnteresseerd is in het paartje tortels dat in mijn tuin huist.

Eenden kent hij ook en ook die vindt Pieke uitermate boeiend. Dat dat tot complicaties kan leiden had ik niet echt verwacht, echter een mooi verhaal wil ik u niet onthouden….

Enige weken geleden mochten we trainen op een mooie plek, waar een eendenvijver lag. De bevolking eenden liet van zich horen toen we met het klasje van 5 honden voorbij liepen. Luid kwakend maakten hun ongenoegen duidelijk. En dat was voor Pieke reden om zich als een kangoeroe langs de vijver  op zijn achterpoten te verplaatsen, zo mooi was dat!

Enigszins tot rust gekomen hoorden we de volgende opdracht aan: de hondjes moesten een dummy uit het bosje halen en de enige hulp, die ze kregen, was het gekwaak uit een luidsprekertje met afstandsbediening in het bosje. De trainster bediende dit mooie apparaat. Terwijl het eerste hondje aan de beurt was, stond de rest te wachten. En omdat het behoorlijk fris was, stond ik met mijn handen in de zakken. Dat had ik beter niet kunnen doen: het gekwaak uit het bosje werd Pieke teveel en hij nam (terwijl hij aan de lijn zat) een enorme sprong om te gaan kijken waar die herrieschopper zat. En met een enorm gekraak scheurde mijn hand uit mij zak, of liever uit mijn jas….. Onder de ingang van mijn zak was een geheel nieuwe opening verschenen….wel makkelijk om dummy’s in te stoppen.

Inmiddels heb ik een nieuwe jas, de scheur was niet te repareren en ik sta niet meer met mijn handen in de zakken. U ziet niet alleen de honden leren er veel, ook de voorjagers worden heropgevoed….

Sybie

Pieke staat voor..

Mams….er zit een duif buiten!

Pak me dan als je kan…