Ook Django uit de combinatie LennaertxJona volgt een jachtopleiding. Zijn baasje Henk vertelt.

Django(Pluisje) van Roopoorte zijn jachttraining.

Dag één begon goed. Voorstellen en alle oefeningen met vlag en wimpel gedaan totdat we een apport uit het water moesten halen. Eenmaal met koord het vertrouwen gewonnen ging hij als een speer drie keer heen en weer over een rivier van 20 meter breed met de haas dummy.

Toen ik op les drie de haas dummy in het water gooide kwam ik er achter dat deze zonk als een baksteen. Gelukkig had ik een schepnet mee van drie meter en kon deze terug vinden. (alsof ik het aan voelde komen) advies van de trainers…. niet meer gebruiken. Alleen standaard dummy’s… geen interesse. Gaat als een speer…. pakt hem…. en dan…. “baasje” ..”hier ligt hi”j… “pak het zelf maar”.   Dilemma!  Ik alleen standaard dummy’s gebruiken, maar dat gaat nog steeds niet van harte. Sleepsporen met eend kraai en duif vind Django geweldig. Heel ver ook… hoe hoog het gras of begroeiing ook is. In een rechte lijn het spoor volgen en vinden… het afgeven is een uitdaging… dit is mijn trofee… zit in een groep met twee labradors die alles perfect doen en nog een Drent. Ook deze maakt ere rondjes maar is iets ouder en een teefje van een jager. De man zei ook tegen mij dat ik Django niet moet vergelijken met de labradors. Geduld is een schone zaak bij de Drent. De basis moet er goed in zitten, dan komt het vanzelf goed… die zit wel goed bij Django. Trainers hebben geen ervaring met Drenten tot nu toe. Een training van 19.00 tot 21.30 is dan ook wel zwaar voor een jonge Drent die geen geduld heeft en graag wil. Heb wel veel geleerd en weet waaraan we moeten werken. Maar tien apporten in tien minuten is wel erg veel voor een jonge hond. Vooral in 2,5 uur!!

Heb nog steeds individuele training met de fokker Jan Pluis, en dit gaat stukken beter… mede doordat er minder afleiding is. .. maar ook de laatste les kwamen we er achter dat Django een beetje apport moe is… dus langzaam weer opbouwen. Jan gaf me het advies om thuis de haas dummy’s te gebruiken… en thuis ook met dummy’s te oefenen om weer de interesse te kweken. Hij hecht hier heel veel waarde aan, en wil dat onze Django het plezier erin houdt. Django zijn enthousiasme moet weer terug komen. Heb toch tijd genoeg tot het voorjaar. Jan Pluis en ik trainen gewoon door op ons tempo. Heb in ieder geval geleerd dat je jouw hond nooit moet gaan vergelijken met een ander ras. Doe het in je eigen tempo en met plezier. Het kwartje gaat vallen als de basis er maar goed inzit. In de meeste gevallen zijn juist de baasjes gefrustreerd omdat het niet gaat zoals ze willen. Gaan vergelijken met de andere honden, doe dit niet, en hou het bij  jezelf… want daar gaat het om. De band van jou en je maatje! Een jonge Drent is snel afgeleid en vooral in een vreemde omgeving registreert hij alle prikkelingen en geuren. Train zo veel mogelijk op andere plaatsen, zodat ze er aan gewend raken dat het niet uit maakt waar ze zijn om te presteren. De grootste les die ik heb geleerd is dat je niet vroeg genoeg kan beginnen met jachttraining. Heb eerst normale hondentraining gevolgd. Basis I, II en verdieping… je leert hetzelfde en meer als je vanaf het begin de jachttraining volgt. Zitten toch wel veel verschillen in.

Conclusie!!! Heb je een Drenten pup… begin meteen met jachttraining. De Reuen zijn trouwens de eerste twee jaar minder makkelijk in de training dan de teefjes. Heb ik spijt???? “Nee”!! met heel mijn hart. Het is echt zo leuk om te doen,  en je staat echt versteld, waar je hond toe in staat is. Kijk naar alles wat je hond goed doet in plaats van wat ze fout doen of helemaal niet… raak jij gefrustreerd dan reageert je hond daar dubbel op.   Met rust bereik je veel meer. De basis is dus het belangrijkste en als dat er goed in zit komt het helemaal goed. Bij deze wens ik iedereen succes als ze beginnen… met geduld bereik je het meest!!

Henk Tolhuis

Bericht uit Helmond over Duko uit de combinatie NovaX Maran 🙂

Ondertussen zijn Duko en ik bij les 4 van de jachttraining aanbeland. Duko doet net alsof hij nooit anders heeft gedaan. Hij snapt alles meteen. In tegenstelling tot zijn vrouwtje die toch echt denkt dat ze het begrijpt tot ze weer staat te stuntelen met lange lijnen, tegelijkertijd “kom voor”  moet roepen, en niet moet vergeten op de fluit te blazen, op te letten of hij het apport heeft, die aan te pakken, niet tegelijkertijd in het water te vallen en dan ook proberen Duko te belonen die keurig een verloren apport aan de overkant van het water gaat halen en het netjes naar me toe komt brengen alsof hij weet dat dat zo moet. Hoe trots kun je zijn?!!
Dit was ook de avond dat ik blij was dat mijn hond me een “dood dier” kwam brengen (wie had dat ooit gedacht? , nou ik niet!!) en ik het ook nog aanpakte en met een dode duif in m’n tas naar huis ging om er van de week nog eens mee te gaan oefenen. Duko zal er blij mee zijn. Hij vindt het fantastisch, hij gaat echt als een tierelier op alle apporten af, een dummy, een nep-eend, een duif. Hij vind het helemaal geweldig. Hij vliegt erop af, of zoekt tot hij ‘m vindt. Het liefst loopt hij dan nog vijf minuten rond met zijn vondst in de bek. Maar daar hebben we sinds les twee een stokje voor gestoken.  En vandaag zowaar kwam hij alles meteen brengen. Of zou het aan de frikandellen gelegen hebben die in mijn beloningstasje zaten. Tip van een medecursist. Altijd fijn!!

Al met al nog veel te leren, maar de wil van Duko die is er. En het plezier wat hij erin heeft maakt dat ook ik elke donderdag met plezier m’n oude kleren aantrek om in de “blub” te gaan staan.
Groetjes van Miranda en Duko.