Sieka, Pieke en Quartel lopen dagelijks een rondje…en dat levert een mooi verhaal op!
Door Sieka Knol .-
Je komt af en toe van die momenten tegen dat je denkt: dat komt me bekend voor…. En wat je er bekend aan voor komt, wil je dan niet meteen te binnen schieten….
Vandaag had ik zo’n moment…
Ik was met Quartel en Pieke naar ‘ons’ bos, een bos waar ik al jaren kom en waar het gedoogd wordt dat de honden los lopen. Een heel divers bos ook: met zanderige stukken en stukken in rabat gegraven. Af en toe kom je er een eekhoorn tegen en merels en koolmeesjes zijn er in overvloed. En soms, heel soms, als er in de wijdere omgeving structureel in het land gewerkt wordt, dan kan je ook wel eens een ree of een haas tegenkomen.
Kortom een rustig bos. En op deze grijze, licht mistige dag was de sfeer een beetje sprookjesachtig. Quartel scharrelde lekker voor mij uit en Pieke ging zijn eigen gang en kwam zich af en toe melden. Echt zo’n wandeling waarbij je zelf ook gaat lopen mijmeren en niet echt oplet.
Tot…….. Pieke voorstaat . Dus erheen en samen kijken wat er voor spannends is te beleven….Een houtsnip koos de vrijheid en samen keken Pieke en ik hem na.
En toen had ik dat moment: dat komt me bekend voor…. Natuurlijk hebben mijn honden wel vaker voorgestaan, ook op houtsnip! Maar ik was toch wat van slag.
We hebben de wandeling afgemaakt en de honden hebben samen gedold en gekkigheid uitgehaald en ik liep te peinzen: dat komt me bekend voor….
Uiteindelijk in de auto naar huis schoot het mij te binnen…Twintig jaar geleden, zomer, warm weer, zelfde bos, alleen toen was net de ondergroei eruit gehaald, de woekerende bramen waren enigszins getemd. Op vrijwel dezelfde plek stond mijn Rinus voor op houtsnip…..
Het was een bijzondere ervaring, alsof ik op een kruispunt in de tijd stond… een soort van Stephen King ervaring…