De katten zijn uit hun doen en helemaal verrast door het dikke natte pak sneeuw. Pumelotje weigert naar buiten te gaan en Miesje had ook enige aansporing nodig.
Nu hebben we hier te maken met een Noorse boskat en een halve Noorse boskat met een flinke scheut Roosters boerenjongens bloed…….dus je zou zeggen, niet bang voor een beetje sneeuw!

Pumelotje was en bleef onrustig. Steeds als ik de deur openhield om haar te laten zien dat het buiten niet eng en onveilig was aarzelde ze even om vervolgens rechtsomkeer te maken.
“ Nou ja! die zoekt het maar uit”! ,dacht ik. En dat heeft ze gedaan. Nadat ik terugkeerde in de keuken lag op het behaaglijke slaapkussen van Cartouche in een plooi een aantal drollen. Lennaert en Cartouche keken me met grote verschrikte ogen aan “Ik was het niet” en “ik ook niet”.!
Het was wel duidelijk dat die 2 mannen onschuldig waren maar Pumelotje, die wel schuldig was keek helemaal niet schuldig, maar meer van “eigen schuld”!

Onze katten mogen gaan en staan waar ze willen en daar maken ze ook dankbaar gebruik van. De kattenbak heeft de hele zomer ongebruikt boven op de overloop gestaan en die heb ik ergens 3 maanden definitief verwijderd. Een kattenbak is wel eens nodig en katten raken ook wel eens een dagje opgesloten in huis maar aangezien ze consequent NIET gebruik maakte van die bak, en altijd alles voor buiten opsparen,  was ik daar ook niet rouwig om!  Lennart wilde wel eens aan de haal gaan met deze lekkernijen, gerold in krokante witte suikers!

Miesje gaat wel naar buiten. Eerst gaat ze uren liggen op de grondradiator en absorbeert warmte, daarna moet ze schijnbaar afkoelen want gaat vervolgens in een stortbak zitten. Nu zit ze al uren onder het afdak te kijken…..te kijken, en te kijken…

Even opwarmen!

Even afkoelen!

Gisteren hebben we ver gewandeld met de honden in een desolaat verstild landschap waar 15.000 jaar geleden de gletsjers tot stilstand zijn gekomen en hoge zandhopen hebben achtergelaten. Niet dat je er direct van bewust bent, of dat er een bordjes staat met de tekst “Hier gaat het Pleistoceen over in het Holoceen”, maar op het moment dat je je afvraagt “waarom veranderd hier opeens zo drastisch de vlakke moeras-kleigrond in een zandhoop?…” dan hoef je nog maar een stap te zetten en je wandelt het Holoceen binnen…..of is het nu andersom?

Op de achtergrond de begroeide zandhopen!

Hier moeten we zeker eens gaan wandelen met onze Drentenvrienden!

Voor de afwisseling ook een filmpje van Hera en haar pups. De aandachtige lezer zal niet ontgaan zijn dat ik met meer dan normale belangstelling volg wat er allemaal gebeurd in Vosselaar. Dat heeft zo z’n redenen…., en wriemelt op dit filmpje, als alles goed gaat, onze nieuwe huisgenoot rond…….. https://www.youtube.com/watch?v=Oc5UWy3iy1A

Met deze keuze ben ik niet over één nacht ijs gegaan. Ik ken Hera, ik ken de fokkers en heb Bowie de vaderhond in oktober op de fokdag samen met een aantal nakomelingen gezien en dan doet het gevoel de rest!