Wat een spanning en drukte. Druk omdat Juul het Spaanse Waterprinsesje de hele dag op bezoek is terwijl haar bazinnetje in Sittard werkt en spanning omdat Hera deze ochtend is begonnen met de bevalling. Terwijl ik dit schrijf zijn er 4 …..     5 hondjes geboren. Met een aantal eigenaars van het L-nestje volgen we live, maar zonder beeld de bevalling en supporteren Hera, Simonneke en Jan!

Snel wat foto’s van Juul die toch wel helemaal verzot is op Cartouche en Lennaert en helemaal niet een middagdutje wil doen in haar bench!

Hoezo? Waar zit de voorkant?

Onvermoeibaar!

In de agenda stond “Kerstwandeling” !

Tijdens de planning was het een aanzienlijke groep, maar door jachtverplichtingen en gewenste zwangerschap was het gezelschap wat uitgedund. Maar de harde kern uit Aalter (Eva, Lana en Steven) en Numansdorp (Jan, Karin, Lobke, en Siebe) waren wel aanwezig en zo trokken we door wind en regen over de Roosterse Maasdijken. Karin had een eend meegebracht en Lobke en lennaert hebben deze een paar keer geapporteerd. Op  een van de overloop gronden van de Maas hadden zich honderden vogels verzameld en toen Karin daar een foto van wilde maken vloog een groot gedeelte op en dat leverde toch wel hele mooie foto’s op!

De wandeling hebben we ingekort, maar was net lang genoeg om een nat pak en frisse neus te halen, maar niet lang genoeg opdat het zou ontaarden in een barre tocht.

Bij thuiskomt wachtte de soep, zuurvlees en warme flensjes gedompeld in Grand Marnier! Lana kon het net als in de zomervakantie nog altijd goed vinden met onze mannen en wist “mama” Eva dat ze in vertrouwde poten was.

Het was gezellig en toch wel speciaal dat we via het L-nest nog altijd met elkaar omgaan en alweer afspraken maken over nieuwe activiteiten.

We hebben dan wel niet door de sneeuw geploeterd, de Glühwein vergeten, niet één kerstliedje gezongen, en niet nagedacht over “Last Christmas” maar het was wel onze “kerstwandeling”!

Knuffeltijd!!!

Kiekeboe!!

De Maas blijft netjes achter de dijken!

Regen en wind recht van voren……koud!!!

Jan, de fokker van Lennaert  is op bliksembezoek geweest om nog 2 pakketten op te halen nodig voor het nestje in aantocht.

Eén pakje was besteld en geleverd in Duitsland, en heeft het  wonen in de euregio zo zijn voordelen en als we daar andere mee kunnen helpen dan doen we dat graag! Dat pakje was bestemd voor de baas zelf, en daar kunnen andere mensen, en dan met name de dames weer jarenlang van genieten, maar ook de mannen met Wallonische inslag! 

Lucy één van de zusjes  van Lennaert was er ook bij, en hadden ze samen met papa Cartouche dikke pret. Tussen Lucy en Lennaert klikt het nog altijd super. Alleen ervaart hij Cartouche als stoorzender die overal met zijn dikke neus tussen zit. Stiekem probeert hij dan lucy met zachte beetjes in de nek weg te halen uit de invloedssfeer van papa Touche. Ook nam hij regelmatig de neus van Lucy in zijn bek om te laten zien dat hij inmiddels de baas in huis is. Binnen haar normale roedel in Vosselaar is Lucy qua kleur altijd  snel en makkelijk te herkennen, maar nu…………in hun snelle spel moest je toch goed kijken wie.. wie… was.

De fokker is met zijn voedzame en welriekende vrachtje vertrokken en hebben wij hem uitgezwaaid en veel geluk en vooral plezier gewenst met het nestje!

Zou de Kerstman een mooi lief half-zusje voor Lennaert brengen in Vosselaar…?…… 😉

Wie is nu wie??

3 keer raden van wie dit een zoon is!?!

Kerstdrenten zijn welkom, maar ook andere creatieve uitspattingen!

Wie heeft er tegenwoordig geen Interternet.!..pet?

Het was een hele speciale uitvaart met heel veel mooie gedichten, teksten, zang en muziek, maar het slot was erg verrassend. We werden uitgenodigd het slotlied uit volle borst mee te zingen, en sloeg een beetje de paniek toe omdat de zang die we al gehoord hadden, verre was van alledaags en niet echt een meezinggehalte had, behalve als je jarenlang zangles had gevolgd………….en toen schalde opeens uit de boxen de Beatles met “All you need is love”  Een laatste boodschap van Liesbeth aan de aanwezigen!

De merels zijn op het moment druk bezig met het stelen van druiven. Ze vliegen af en aan en laten als dank vele strontjes achter. Miesje de poes wil dan wel orde op zaken stellen en de merels wegkijken maar door haar aanwezigheid wordt het alleen maar erger en schijten ze nog meer uit angst.

Als het richting december gaat en het vroeg donker wordt valt het me altijd op dat de merels zo tegen de schemering van die paniekgeluiden produceren. Ze gaan slapen met alarmkreten en ’s ochtend worden ze wakker met dezelfde “tjiek tjiek tjiek” geluiden. Toch zijn de gevaren niet groter dan in de lente en zomer als ze fanatiek hun broedsels moeten verdedigen tegen katten, kraaien en eksters! https://www.youtube.com/watch?v=JH3jqHv-6P4

Als kind wilde ik na school altijd buitenspelen en werd ik zo rond deze tijd vaak overvallen door de duisternis. Overal hoorde ik de paniekgeluiden van de merels die nog niet wilde slapen, maar ze moesten wel want vliegen in het donker kunnen ze niet en waren ze voor de poes! Ook ik moest rennen om voor het eten thuis te zijn en liep langs het keukenraam waar mijn moeder steevast aardappelen stond te schillen voor haar grote gezin. Als ik langsliep keek ze even naar me op. Ze vroeg nooit waar ik was  geweest, en of ik mijn huiswerk af had. Ze vertrouwde me gewoon!

En nu het steeds sneller donker wordt en de merels met veel misbaar laten weten dat ze geen afscheid willen nemen van de korte dag zou ik willen dat mijn moeder voor het keukenraam stond en even naar me opkeek!

Een merelparadijs!