mei 24

Beerse…. jachtgebruikshonden..

P1010491 (2) (1280x1077)

Het was een mooie dag in Beerse, niet te koud, en niet te warm. Behalve Lennaert werd er getraind met Lobke, Siebe, Gorky, Joris, Izzy en Lucy. Lennaert begint net als de andere keren onstuimig, maar op een gegeven moment vindt hij de concentratie en lijkt het net of de jachtgebruikshonden-oefeningen dagelijkse kost voor hem zijn. Zelf moet ik nog veel leren en weet niet altijd welk commando bij welke oefening hoort. Een beetje zenuwachtig laat ik hem dan los, maar hij heeft dan toch goed staan op te letten en te kijken hoe de anderen het doen want hij weet (tot mijn eigen verbazing) wat de bedoeling is en voert de proeven gedreven uit. Nu doe ik wel altijd “zoek” en “blijf” spelletjes met hem in de tuin maar dat kun je bijna niet vergelijken.  De dag was voorbij voordat ik het wist, en hebben we het mooie terrein verkend en ons vergewist dat de honden, ook al zijn ze uit het zicht, het grote terrein niet makkelijk kunnen verlaten. Het is echt wel een mooi oefengebied en ben ik weer tevreden huiswaarts gekeerd met mijn drent…….maar nu zit ik alweer te piekeren of ik toch met hem moet gaan proberen een jachtdiploma te halen!
P1010494 (1280x960) P1010509 (1280x960)P1010491 (1280x960) P1010471 (1280x960)

mei 23

Kort….

Morgen moet er weer gewerkt worden en dan bedoel ik dat Lennaert aan de bak moet. Zelf heb ik mijn werkweekje net afgesloten maar morgen al weer vroeg uit de veren om op tijd in Beerse België te zijn voor jachtgebruikshondentraining. Voordat ik vertrek moet ik nog een belangrijke bestelling ophalen, nl. “Keesevlaai” Volgens mij is er niemand die kersenvlaai niet lekker vindt en zeker de meetrainende Belgen zijn er verzot op. Dat ik en Lennaert kom is meegenomen, en iedereen is vervangbaar, maar die vlaai!!!!

IMG_2633

Iemand zei tegen mij “je moet niet zoveel bloggen, één berichtje per week is voldoende, ik kan het bijna niet bijhouden met lezen, je moet de lezers meer tijd gunnen”!

Ik zei “ooh, oké” en knikte! Vandaag volg ik de raad van deze wijze persoon op, en ziehier één kort berichtje, een niemendalletje over een stuk vlaai! Maar dan ingegeven door tijdgebrek…….en komend weekend worden jullie weer suf geblogd!

“Ich mot noe effe score” https://www.youtube.com/watch?v=yDLEsI2mKCU en dat moest ik gisteren ook nog in het stemhokje, en jawel hoor, een “Stemfie”. In sommige landen in Europa is het verboden, en daar mag je ook niet score en daar mag je ook niet bloowe, gelukkig heb ik K E E SE V L A A A A A I I I I!!!!!!

 

foto

mei 22

Aftellen……

P1010461 (1280x960)In het kader van op alles voorbereid zijn werd er weer “gedate” tussen Lennaert en Saku. Dit keer onder begeleiding van Moeder Kari, Papa Cartouche en Yvonne. Alles verliep vlotjes! De twee reuen waren de eerste 500 meter wat al te enthousiast wat resulteerde in flinke spierballen voor beide bazinnetjes!

Lennaert was door zijn eigen capriolen opeens erg moe! Ja, dat komt ervan!!! Uitsloven, vrouwtje voorslepen, wegspurten, terug spurten..……dan zijn die teefjes toch een stuk slimmer. Die tuttelen wat rond, snuffelen links en rechts en kloppen de hondenkoekjes uit je zak, die ze dan niet hoeven te delen, want de heren zijn bezig met heel belangrijk en hard renwerk!

Nu was het ook wel drukkend en benauwd weer, en Lennaert snakte naar een frisse duik in de Maas,  maar zijn we terug gelopen aangezien  in de verte toch wel erg veel paarden samen klonterde. De wandeling was niet zo lang als gebruikelijk maar de tongen hingen toch bijna tot op de grond.

Het 4 tal heeft zich nog goed vermaakt in de tuin. De teefjes gingen eens lekker overal hurken om een plasje achter te laten, en dan moest Lennaert er overheen piessen en dan weer Cartouche en dan weer Lennaert. Wie die plaswedstrijd gewonnen heeft is onduidelijk!

P1010459 (1280x960) P1010464 (1280x960)

Wat wel duidelijk was, is dat Lennaert en Saku elkaar steeds opzoeken. Saku was wel een beetje aan het flirten met Cartouche en die vindt zo’n jonge meid natuurlijk reuze interessant, en hij weet waar Abraham de mosterd haalt maar daar was Saku toch niet van gediend. Met een stevige snauw liet ze weten dat hij moest opzouten, en zocht daarna het gezelschap op van Lennaert. Die vervulde de perfecte rol van tedere minnaar en bereikte dus veel meer dan Cartouche! Maar voor het echte werk zal hij toch tot augustus moeten wachten want dan zou Saku volgens de planning loops worden. Maar op de een of andere manier heb ik toch het gevoel dat er ergens een foutje zit in die zorgvuldige planning…

P1010448

Na wat geknuffel gingen ze  tikkertje spelen en gingen Kari en Cartouche ook mee doen.  Cartouche knalde met een achterpoot tegen een stoel en had toch wel erge pijn! Nee onze reuen hadden niet zo veel geluk gisteren, maar nu liggen ze al de hele dag een beetje beurs maar gelukzalig in het gras te snuiven waar de twee madammekes hun sporen hebben achtergelaten!

https://www.youtube.com/watch?v=aEtfgfv5iN4

mei 21

Blue Thunder!

P1120107Zondag was een mooie rustige zonnige dag met zomerse geluiden en geuren. In de verte hoorde ik geronk op de kanaaldijk, en vervolgens richting Maaseik langs het  dorp, en kwam het steeds dichterbij en draaide al ronkend en grommend  bij ons de oprit op! Het was mijn broer Sjra met zijn nieuwste “project”! Sjra heeft een paar jaar geleden een goeie baan opgezegd en zijn hart gevolgd met als resultaat een aantal mooie gelikte Austin Healey’s.

Dit jongste project was hij vorig jaar persoonlijk gaan ophalen in Engeland en was verbaasd over de staat waar deze auto zich in  bevond: http://www.bustinclassic.com/?p=184

Inmiddels zijn we bijna een jaar verder en zie “The blue Thunder” Hij is “blue” en hij is mooi en “the thunder” was ook al van heinde en ver te horen!

Zijn vakmanschap en het geduld waarmee hij deze pareltjes weer terug op de weg brengt zie je in alles af. Elk detail klopt.

Mijn zoon Christian heeft achter 2 jaar zijn galafeest, en aangezien Sjra zijn peetoom is hoeft hij zich niet druk te maken over vervoer in stijl Het zal dan wel moeilijk kiezen zijn……..tenminste als er nog iets te kiezen valt, want de economie trekt aan en dat merk je  op zomerse dagen als alle raspaardjes van stal worden gehaald en al sputterend en knetterend tussen België en Duitsland heen en weer pendelen!

Passie heeft een naam, de Austin Healey’ s van Sjra Bustin! Bustin Classic Auto Service
P1010411 P1010415auto

mei 21

Mopper!

Sinds gisterenmiddag doet mijn blog/site rare dingen! Nu kan het komen door de atmosferische storingen boven Europa, en het ene moment ben ik wel in beeld en het andere moment niet. Nu heb ik al een verhaaltje klaarstaan en dat komt er zeker aan, maar van dit moment moet ik even gebruik maken om te melden dat knappe Lando nog even mijn uithangbord blijft en ik achter de schermen even de stabiliteit van mijn site moet regelen!

 

help

mei 20

Allemaal show..

 

Lando!

Lando!

Hilde het baasje van Lando laat  weten dat het toch zo moeilijk is om een goede foto te maken van een aankomende dekreu, en ik kan dat alleen maar beamen. In je eentje lukt dat niet! Iemand moet zorgen dat je hond expressief en energiek eruit ziet en de ander moet maar zoveel mogelijk foto’s maken in de hoop dat “de” foto er tussen zit.

Ik dacht eens slim te zijn door een zak met oud brood in een boom te hangen, en daar zou Lennaert vast intelligent naar gaan kijken. Lennaert heeft dat toen inderdaad expressief, energiek en atletisch  aangepakt, maar was de foto toch niet geschikt voor de dekreuenlijst. Op het moment staat hij met een Pippi Langkous kapsel op de lijst, maar hij was toen nog wel erg jong. Hij en Lando en nog een reu zijn veruit de jongste gasten op deze lijst, en dat zie je ook. Maar ze hebben nog tijd om “uit te zwaren” zoals dat heet en kunnen ze nog jaren op de lijst prijken, maar ik ga toch proberen of ze zijn profielfoto willen veranderen!

Rechtop

Intelligent genoeg?

28 juni gaan Lando en Lennaert naar de  jaarlijkse Clubmatch van de Nederlandse vereniging. Moeder, Hera  gaat ook mee en ook Saku, Lennaert zijn meisje zal zich laten zien en dan zitten moeder en schoondochter waarschijnlijk in dezelfde klasse!

Ook tijdens zo’n show moeten de honden zich fit en stralend presenteren en dat is nooit een probleem geweest. Wel de aanwezigheid van andere reuen en de reactie daarop zou hen wel eens kunnen opbreken. Vanaf nu is het weer oefentijd; netjes lopen, vierkant staan, tandjes laten zien, ballen laten voelen, uitgestrekte draf, en ook de vrouwtjes moeten flink in training!

Lennaert-kopvorenschuin

Pippi Langkous!

 

express13 - KERSTSHOW 2013 -20131221 - 14 - 56 - Kerstshow 2013 - Kynoweb - 20131221 - 14 - 5656 - 06 - 06

Ze kunnen het wel!

 

mei 19

Stripper…

profile_pic

Ik zal er niet om liegen, ik ben een fanatieke stripper……..een “Bitstripper”. Via Facebook is er een App beschikbaar en geregeld heb ik me al blootgegeven! Je kunt kiezen uit het dagelijkse menu maar je kunt ook selecteren op gebeurtenis, nationale feestdag, weersomstandigheden enz.……maar ook uit emoties!.

 

Net als iedereen heb ik mijn Avatar natuurlijk leuker en mooier gemaakt dan in de werkelijkheid. Ook heb ik wat kennissen en vrienden gebitstript en wel eens iets gedeeld, maar daar ben ik toch wat voorzichtiger in geworden omdat niet iedereen leuk vindt, waarover ik in een deuk lig!

Aan het eind van het vorig jaar had ik me verkiesbaar gesteld voor de Ondernemingsraad van het bedrijf en werd er gevraagd aan de kandidaten een stukje aan te leveren over zichzelf en een mooie foto. Aangezien er een “Customize” functie zit in de Bitstrips App heb ik dit gebruikt om een verkiezingsposter te maken. Het heeft geloof ik wel geholpen want ik ben gekozen, maar heb wel geconstateerd dat de aandacht van de kiezer niet altijd naar mijn verkiezingspunten uitgingen. Er waren  opmerkingen over mijn borsten!?! Nou zeg! Ik kon kiezen uit een “mager, slank, mollig, gezet, dik” postuur…..en daar horen die borsten nu eenmaal bij!

OR

Elke dag kijk ik even wat voor nieuwe bitstrips aan het menu zijn toegevoegd en nu heb ik ontdekt dat de Bitstrip App onthoudt welke persoon je in welke situatie en met welke emotie je hebt gebruikt. Zo heb ik eens iemand gebitstript met de emotie zorgzaamheid en betrokkenheid, en iemand met de emotie verontwaardiging en opgewonden standje. En nu krijg ik automatisch elke dag een stripje voorgeschoteld waar al mijn gestripte personen in zijn verwerkt met hun emoties en dat is meer dan leuk. Delen doe ik maar sporadisch en vraag van te voren altijd netjes toestemming! Er zit toch ook wel een groot nadeel aan dat gestrip want je kunt het plaatje alleen maar in eerste instantie publiceren via Facebook en dan snel kopiëren als afbeelding en dan snel verwijderen. Geregeld zit ik dan ook te spieken wie online is zodat mijn leven als stripper niet al te zeer opgemerkt wordt. Toch gaat er wel eens iets verkeerd en ben ik niet snel genoeg en krijg ik een berichtje in de chat van “héé wat was dat?” Nee zomaar lukraak delen doe ik niet, maar ik leef nu gelukkig in mijn eigen kleine geheime stripwereldje!

Jeanny

Louis en Jan 15-11-2013 1526533_422489791212483_883829307_n

mei 18

Plaatjes kijken…

Cartouche is gefokt door Ali Dooren, kennel ’t Jasperspad.  Zijn moeder is Tjiekie Sheran van het Grubbertal en ook zij is gefokt door Ali zelf.

Tjiekie

Tjiekie met een flinke dosis jachtpassie!

De vader van Cartouche is Doerak The  Glouchester en is gefokt door Rob en Tiny Key.

P1010549

Doerak met lange zwiepstaart!

P1010557

Doerak

Ik heb zelfs de eer gehad de oma van Cartouche nl. Sheela Sanne van de Flevomare te ontmoeten. Zij was toen al een waardige dame op leeftijd, en het vele wit en de vacht van Cartouche heeft hij duidelijk van haar geërfd. Doerak heeft zijn lange zwiepstaart weer doorgegeven aan het nestje waar Lennaert uitkomt. Het is altijd leerzaam om ook een generatie verder te kijken dan alleen de ouders, en het valt me op dat de meeste fokkers altijd wel meerdere generaties in huis hebben. Het hebben van een dekreu heeft als voordeel dat je niet bij ieder nest gekweld wordt door de verlokkingen en verleidingen van zo’n kleine lekker ruikende pup die de fokkers zelfs 8 weken lang moeten ondergaan, …….al hoewel?! Ik ben dus 2 jaar geleden ook bezweken!

sheela

Sheela

403012_294613833918906_1914681066_n

Sheela, Tjiekie en Unique

 

Ook nu heeft Ali 3 generaties in huis en inmiddels een reu, tot dekreu in opleiding. Unique de zus van Cartouche is net als hij met pensioen wat betreft het krijgen van nakomelingen. Maar een nichtje van hem doet nog volop mee.

De stamboom van Cartouche is een om je vingers bij af te likken, en de lijn Doerak <3 Tjiekie is er medeverantwoordelijk voor dat Lennaert nu zo’n mooi uitgangspunt heeft wat betreft inteelt coëfficiënt!

Jeanny

mei 17

Liefdesbrief!

I bet you say that to all the boys!

Op de dag dat Lando en Lennaert samen op de site van de Nederlandse Drentenvereniging staan en dit nieuwsfeit hier normaal zou prijken krijgt Lennaert een liefdesbrief, en aangezien het meisje altijd voorgaat……..Voor het nieuwsfeit gun ik de primeur aan de fokker, het Bas en Belle blog, en heb hem dan ook maar voorzien van een mooie foto!
De brief is opgetekend uit de mond van Saku door Yvonne Franssen.
Jeanny

Lieve Lennaert,

Gisteravond las ik in een tijdschrift dat mannen geen gedachten kunnen lezen, en dat de meeste mannen ook niet over telepathische of paranormale gaven beschikken. Daarom zou het fijn zijn, zo stond er geschreven, als vrouwen gewoon in duidelijke taal zouden zeggen wat ze bedoelen en wat ze willen, zodat zelfs een man hen kan begrijpen. Nu ging dat artikel natuurlijk over mensenmannen en –vrouwen, maar ik stel me voor dat voor honden misschien precies hetzelfde geldt, en daarom schrijf ik je deze brief.

Het is namelijk inmiddels alweer enkele maanden geleden dat ik mijn baasjes opdracht heb gegeven om jou te benaderen. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Ik zag je foto staan op die datingsite, www.drentschepatrijshond.org, en ik was onmiddellijk verkocht. Die stoere, maar toch ook tedere blik in je ogen vertelde me meteen dat jij voor mij de ware was.

Bij onze eerste ontmoeting bleek dat ik me niet had vergist, en ik was blij en trots dat jij mijn vriendje wilde zijn. Gelukkig deden jouw vader en mijn moeder niet moeilijk, en mochten we samen afspreken. Eerst nog met mijn moeder en een vriendinnetje erbij, maar daarna zelfs heerlijk alleen met z’n tweeën.

IMG_2114

Tijdens onze laatste wandeling vertelde je me dat je in de voorjaarsvakantie op reis zou gaan, helemaal naar Frankrijk, samen met familie en vrienden. Je enthousiaste verhalen maakten dat ik stiekem hoopte dat je me zou vragen of ik je wilde vergezellen, maar dat deed je niet. Ik hing aan je lippen toen je vertelde over de mooie omgeving en de prachtige wandelingen die je zou gaan maken, maar jij ging  – als een echte man, als ik dat artikel in dat tijdschrift mag geloven – helemaal op in je eigen verhaal en had geen oog voor de smachtende blikken die ik je toewierp. Het eind van het liedje was dan ook dat jij een paar weken geleden lekker naar Frankrijk vertrok, en ik twee weken met mijn moeder op een camping in Noord-Brabant zat.

foto all animal care

Ik geef toe dat ik me er kostelijk heb geamuseerd. Ik heb er een heleboel vrienden en vriendinnen gemaakt, en samen hebben we de grootste lol gehad. We mochten de hele dag buiten spelen of op de bank liggen, ook met modderige poten, en we bleven ’s avonds zo lang op als we maar wilden. Maar ’s nachts, als eindelijk iedereen sliep, dan dacht ik aan jou, en ik vroeg me af je me zou missen, daar in dat verre Frankrijk.

Want ik miste jou wel een beetje, lieve Lennaert, en ik had er spijt van dat ik je niet simpelweg had gevraagd om bij mij te blijven. Met ons mee te gaan. Of mij met je mee te nemen op je avontuurlijke reis.
Maar ik had destijds dat artikel nog niet gelezen, en wist dus niet dat nog geen duizend smachtende blikken of veelbetekenende gebaren van mij, jou zouden doen inzien dat ik graag bij je wilde zijn in de vakantie.

Enfin, volgende week zien we elkaar weer, en daar verheug ik me erg op. Dus, hoewel het volgens het tijdschrift dat ik las volkomen normaal en begrijpelijk zou zijn als ik dat wél deed, zal ik niet mokken, en ook niet zeuren over je gebrek aan inlevingsvermogen. We maken er gewoon een gezellige middag van!

Liefs, Saku

P.S. Ik zag dat je nog steeds een profiel hebt op die datingsite, maar… je hebt mij nu toch??

https://www.youtube.com/watch?v=Rr11FXnriF0

mei 16

Tussen puin en hoop!

beeldmerk

Een uitstapje naar onze oosterburen kan geen kwaad en komen we uit in Duitsland bij Jan Bustin, kunstenaar, tuinontwerper, kenner en doener van oude schilderstechnieken en dan met name Jan van Eijk. Een veelzijdig iemand die ook nog eens op de vroege zaterdagochtend via L1 (radio Limburg) een vraagbaak is voor alle tuinproblemen, en dan niet van “mijn man wil het gras niet maaien” maar waarom de luizen altijd op je lievelings roos zitten en de slakken altijd de duurste planten opvreten!

 

De tuin van Jan is een kunstwerk opzicht en af en toe stelt hij deze open voor publiek! http://www.janbustin.nl/
Zijn website is helaas gedeeltelijk gehackt maar geeft toch een goed beeld van zijn activiteteiten! Hier beneden een leuk verhaal van zijn hand over “baardirissen”
Jeanny

TUSSEN PUIN EN HOOP

Een huis, dat in een dijk of tegen een helling ligt, heeft ons altijd wel aangesproken. Maar het wonen aan de voet van een helling heeft ook wel zijn nadelen. Zo ontstonden er na onze verhuizing naar Duitsland bij de eerste stevige regenbui rondom het huis enorme plassen, die het ergste deden vermoeden ten aanzien van de waterhuishouding in de tuin. En wanneer de buurman zijn “Koikenhof” besproeide, hadden wij ook water… maar dan in onze “Dahliakelder”.

Er moest dus worden gedraineerd. Dat hield in dat de fundamenten rondom helemaal vrij moesten worden gelegd. Een zware klus; zowel fysiek als mentaal. Bij het graven moest ik vaststellen dat de ondergrond bestond uit (weinig goeds belovend) zeer grof puin. Onze voorganger had het spul met voortvarende ijver en massaal van heinde en ver aangevoerd om er een oprit van ruim 25 meter lengte mee aan te vullen. In de wetenschap dat ons huis omringd werd door een kurkdroge, schrale en onvruchtbare zone kon ik me na lang zwoegen dus richten op de volgende uitdaging: de beplanting.

Ik heb altijd een zwak gehad voor baardirissen. In onze vochtige en halfbeschaduwde achtertuin met lichtzure grond en hordes slakken maken ze helaas weinig kans. Maar in de oprit op het zuidwesten bleken ze precies te krijgen wat ze graag hebben: milde winters, genoeg herfst- en voorjaarsbuien om zich mooi te kunnen ontwikkelen en hete droogte in de zomer. De in de zon bakkende wortelstokken worden omringd door een laag kalksteensplit. Dit kalkhoudend dieet blijkt ze prima te bevallen; zo krijgt onkruid geen kans en blijven slakken uit de buurt.

Toen we vorig jaar in mei onze eerste Open Tuindag hadden, zag de oprit er door al die bloeiende baardirissen opmerkelijk uit. Onder meer dankzij de zwartpaarse ‘Black Dragon’ en de naar het centrum delicaat verblekend, hemelsblauwe ‘Allizes’.
Iris ‘Silverado’ maakt haar naam helemaal waar. Ze heeft iets patserigs. Maar ze zou ook niet misstaan op de ‘Luxe’ moederdagverpakking van een goedkoop stukje zeep. Ik geef toe: bij irissen is het genoegen van hun bloei nog vluchtiger dan het geurtje van bovengenoemde zeep.

Maar soms blijft de herinnering wat langer hangen.
Zoals deze: Aan het begin van de oprit stond een zeer fraaie zachtgele hoge baardiris te pronken. Een mooier uithangbord voor de Open Tuindag was er nauwelijks te bedenken. Maar aan het einde van de dag was ons boegbeeld verdwenen! Geplukt…? Nee hoor …Als een “gecrashte” gele zwaan ontdekten we haar tussen de stengels op de grond…in de bloei van haar leven geknakt… Sporenonderzoek deed vermoeden dat de oorzaak een omvallende fiets van één van de bezoekers moest zijn geweest.

Ik zie het al helemaal voor me: een enthousiaste plantenliefhebber of –hebster, die een gezellig fietstochtje met koffie en cake, na afloop van een tuinbezoek te S. in Duitsland ziet eindigen in een klein menselijk én plantaardig drama. De tere bloem verpletterd onder de oh zo praktische fietstas! Het beschaamd rondkijken of niemand het heeft gezien…het schielijk op de fiets stappen en stevig doortrappen op de pedalen. En dan pas durven opkijken wanneer de landsgrens gepasseerd is. En het ergste van alles: het knagende schuldgevoel, dat veel langer aanhoudt dan dat een iris ooit kan bloeien.
Zoiets gun je toch niemand. En zó erg is het nu ook weer niet.

De mooiste dingen in het leven duren nou eenmaal het kortst.
Maar zó kort…?! Dat is alleen voor irissen weggelegd.

jan1 jan2