Aangezien we in de vakantie een paar weken naar Frankrijk gaan en we het vorig jaar gemerkt hebben dat met 3 personen en 2 honden de auto afgeladen  vol zat, zijn we gaan proefdraaien! Vooral de benches is een terugkerend  probleem, en als ik ergens een hekel aan heb,  is dat iets trilt of rammelt in een auto!

Met een beetje wrikken en geweld is het gelukt de twee benches naast elkaar plat te leggen in de auto. Daar een plank overheen, wat dekens en het plekje voor onze twee prinsen kan er zeker mee door. Lennaert mocht proefzitten en die rol was hem op het lijf geschreven en hij  wilde niet meer uit de auto. Cartouche had wat meer aanmoedigingen nodig want-* die vond de constructie een beetje eng zo hoog in de auto. Gisteren zijn we gaan proefrijden en dat is ook de reden dat er geen verhaaltje hier prijkte. Het proefrijden verliep zo goed dat we doorreden en bleven rijden tot dat we opeens in het departement Deux Sèvres aanlandde. Daar stond ook nog eens een vakantiehuis leeg en opeen verschenen er vrienden en we niet ver uit de buurt zaten bij Simonne, Jan en de hele hondenfamilie hebben we besloten hier te blijven voor een week.

Tadaaaaaa!!!!!!!!

We zijn al helemaal in de ban van het ”Alo Alo” effect  en het Franse ontbijt is goed gevallen! Straks duiken we met Simonne en Jan een frans kroegje in en dan eens kijken of we het lome zondag  zomer gevoel al in mei kunnen ervaren.

En Lennaert en Cartouche? Die waren toch wel heel verbaasd dat het proefritje een vakantietrip blijkt te zijn.

Er is één minpuntje, de beloofde WIFI is er niet en dat brengt mijn blog in gevaar. Maar het is me gelukt dit met jullie te delen, dan zal het de rest van de week ook wel lukken!

Vandaag of morgen is mijn site/blog 4000 keer bezocht. Dat schept verwachtingen! Het is een website met een geïntegreerde blogfunctie rondom Lennaert en Cartouche. Maar zo strikt ben ik niet, en dat hebben jullie al gemerkt. Alles wat me zo bezighoudt, mens, dier, muziek, sport, natuur, schoonheid, Luikse lelijkheid, schooltijd, ontmoetingen enz. slinger ik in de openbaarheid en tja! aangezien ik niet veel te verbergen heb kan dat geen kwaad!

Inmiddels heb ik al 3 gastschrijvers aan me gebonden en volgende week komt daar nog iemand bij, met een totaal andere insteek, maar wel een heel interessante, maar ik verklap nog even niets….

Gisteren hoorde ik op de radio dat Dolly Parton een Dance plaat gaat maken!?! Dat geeft mij een reden om haar alom bekende liedje “Joleen”, hier in een rock versie,  gebracht door de The White Stripes te delen!

En Lennaert mag vandaag ook niet ontbreken en daarom een ‘stuut’ foto, en een mooi plaatje waar zijn moeder, zijn oma, zijn zusje en een oom op staan!

Van links naar rechts: Hera, Lucy, Belle en Heros

1 mei is een mooie dag. De zon schijnt altijd, ook al schijnt hij niet. Al mijn herinneringen aan deze dag zijn goed. De tuin ruikt zwaar naar seringen en lelietje van dalen en alles is fris groen.
1 mei is ook de trouwdag van mijn ouders en de verjaardag van mijn zus José, en zijn er altijd diverse feesten rond die datum gevierd.
1 mei is een internationale feestdag, maar “rara” niet in Nederland, maar dat is niet erg want ik voel dan toch altijd feest!

Esoj en Ynnaej

1963
Esoj  en Ynnaej,  de een wat groter dan de ander,
verbaasd proberen ze naar buiten te kijken door een ruit bedekt met kristallen.
Esoj en Ynnaej, de een wat blonder dan de ander,
Mam blaast tegen het raam, en maakt een rondje in het ijs.
Esoj en Ynnaej, de een bedachtzamer dan de ander,
Ze rillen in hun flanellen pyjama en proeven van de kou.
Esoj en Ynnaej, de een met roze bloemetje en de ander met blauw.
Ze zijn tevreden in hun kamer, en wachten op de kusjes,
van eerst mam, ze stopt de dekens strak om hen heen,
en pap geeft een snelle kus op hun koude wangetjes.
En nu slapen!
Esoj en Ynnaej zingen samen een lied, de een vormt echte woorden de ander doet haar na
Esoj en Ynnaej,
Het is al lang geleden, maar het komt weer dichter bij.

2013
Esoj  en Ynnaej,  de een wat groter dan de ander,
verbaasd proberen ze naar buiten te kijken naar een wereld vol veranderingen.
Esoj en Ynnaej, de een wat blonder dan de ander,
Mam blijft in hun gedachte, en maakt een rondje in hun gevoel.
Esoj en Ynnaej, de een bedachtzamer dan de ander,
Ze rillen soms van verdriet  en proeven van het leven.
Esoj en Ynnaej, de een met flair en de ander met schouder eronder.
Ze zijn tevreden in hun huis, en wachten op de kusjes,
van hun geliefde, en stoppen de emoties weg,
Ze denken aan  pap en de  snelle kus op hun wangen.
En soms is het moeilijk te slapen!
Esoj en Ynnaej zingen samen een lied, van verdriet, hun gedachtes vormen de woorden.
Esoj en Ynnaej,
Het is niet lang geleden, en het zal altijd blijven.

Vorig jaar 30 april 2013 kregen wij bezoek uit het buitenland terwijl de rest van Nederland voor de televisie zich lag te vergapen aan het koningsblauw van Maxima.

Het buitenlandse bezoek nam een fles mee, en wel een weloverwogen keuze nl. “Oranjebitter n feestelijke borrel” De oranjebitter werd geproefd gewikt en gewogen, en zoals dat gaat tussen partijen die elkaar aftasten kreeg de oranjebitter de kwalificatie lekker en zeer goed mee. Nu wonen we naast de Maas en we hadden de fles leeg kunnen drinken en in de Maas kunnen gooien, maar dat hebben we niet gedaan!

Ergens op een blog werd er aandacht besteed aan dit samenzijn en verschenen wat foto’s. Een oplettende mevrouw herkende de fles en gaf aan dat zij een poosje geleden deze fles had geschonken aan de schenker!
Vervolgens heb ik een streep getrokken op de fles en er een datum bijgeschreven “dit zou nog wel eens van pas kunnen komen”!

September 2013 was het zover. De fles maakte in cadeauverpakking weer de lange weg naar het buitenland en werd weer in de handen gedrukt van de schenker. Nu waren we in de buurt van de Schelde en hadden de fles kunnen leegdrinken en in de Schelde kunnen gooien, maar dat hebben we niet gedaan!,  De fles bleef maar één maandje in het buitenland om vervolgens weer terug te keren naar Nederland, en naar de mevrouw die oorspronkelijk de fles had gekocht en geschonken! Nu waren we in de buurt van het Hollands Diep en we hadden de fles kunnen leegdrinken en in het Hollands Diep kunnen gooien, maar dat hebben we niet gedaan.

Opvallend was dat hoewel er toch af en toe werd gedronken uit de fles het bitterpeil nog altijd tot aan de streep stond. Er moet geknoeid zijn met deze fles, het kan niet anders!

In februari 2014 ging de fles weer op tournee en belande in de buurt van het kanaal Dessel-Schoten. Nu hadden we de fles kunnen leegdrinken en in het kanaal  kunnen gooien, maar dat hebben we niet gedaan. Voorzichtig  werd er een glaasje uitgedronken en zakte de kwalificatie van zeer goed tot matig!
Zaterdag 26 april 2014 was het Koningsdag in Nederland en belande de fles Oranjebitter in een desolate omgeving ergens in een buitenland.
Weer werd er voorzichtig genipt aan dit koninklijke vocht, en het viel me op dat het bitterpeil nog altijd tot aan het streepje stond, maar er werd toch doorgedronken. Helaas viel het drankje niet goed en werd geopperd de fles in de eerste de beste sloot te werpen en er een brief in te doen met de kwalificatie “slecht”.

Dat vond ik te ver gaan en heb de fles met het allerlaatste restje meegenomen met nog een bodempje “Oranje Bitter , ’n Feestelijke borrel”.  Vandaag, 30 april 2014, precies een jaar later, helemaal alleen ga ik me nu te buiten aan de rest van de inhoud en denk terug aan de mooie momenten die we allemaal samen met deze fles beleefd hebben en hoop dat het altijd zo zal blijven!

Eindelijk “Onze Drent” het lijfblad van de Nederlandse vereniging  “De Drentsche Patrijshond” is bezorgd. Op pagina 24 staat een artikel geschreven door Bart van der Pol, lid van de Fokbeleidcommissie. Hier heb ik al een tijdje op zitten te wachten en ik had op mijn blog/site al wat documenten en foto’s in de “hold” gezet en er zijdelings voor de aandachtige lezer al een pagina aan gewijd. (klik!)

Op de foto prijkt fokker Jan Faes uit Vosselaar(België)  met Hera de moeder van Lennaert.

En wat in het artikel staat is allemaal waar want ik ben er zelf bij geweest. Sterker nog Jan Faes was op dat moment niet echt aan het opletten en ik maakte hem er attent op. Hij keek, hij keek nog eens, zijn ogen werden groter, en voor de allereerste keer kwam hij niet uit zijn woorden…….ja dat was zijn Hera en….mijn Lennaert……hij probeerde het uit te leggen aan de omzittende en er werd al eens verstoord in zijn richting gekeken, en heb ik maar het initiatief genomen om mijn vinger op te steken en de spreker en de toehoorders deelgenoot te maken van het feit dat “De Hera” zelfs live aanwezig was in de zaal….. Volgens mij is hij die middag terug naar Vosselaar gezweefd en wel dusdanig hard dat hij geflitst werd en een royale verkeersboete heeft opgelopen!

Lennaert en Hera zijn moeder staan toch maar netjes in dit rijtje!

Ja, hier mogen Simonne en Jan zeker trots op zijn. Maar ook wij voelen ons vereerd want het feit dat ook Lennaert daar op de presentatie verscheen is toch niet zo vanzelf sprekend, want als Hera en Cartouche gezamenlijke voorouders gehad zouden hebben stond Lennaert niet in dit rijtje. Dus het is niet alleen de combinatie waar Hera uit voorkomt, die uniek is maar ook nog eens het vervolg, de combinatie  Cartouche X Hera is uitermate uniek!

Misschien dat nu al een aantal lezers afgehaakt zijn, want fokken is soms hogere wiskunde. Er kan zoveel mis gaan, men is zo kritisch en de honden moeten perfect zijn omdat iedereen nu eenmaal een perfecte hond wil hebben. Maar wat is perfect? Kijk eens naar wij mensen en dan naar ons gebit. Kapitalen worden er uit gegeven aan beugels en jarenlang lopen kinderen met alle kleuren van de regenboog rond en gaan gebukt onder de dagelijkse beugelschoonmaak stress. Het resultaat mag er zijn, allemaal een mooie stralende glimlach. Maar honden dragen geen beugels, en als er één tandje scheef staat krijgt een hond al een beoordeling mee die hem uitsluit van de fok. Hoeveel atletisch vermogen, jachtpassie, gouden karakters, gezondheid enz. is op deze manier niet verloren gegaan?

Lennaert heeft 5 broers en 6 zussen, maar ook nog eens 3 driekwart broers en 2 driekwart zussen. Cartouche heeft ook met Hadise, de zus van Hera een nestje geproduceerd, en al deze 16 nakomelingen bezitten dezelfde lage verwantschap als Lennaert!

Een gevleugelde uitspraak in de fokkers wereld is “Fokken is gokken”! Het zat ons ook wel eens tegen maar in dit geval steken we in België en Nederland de vlag uit!

Hera

Cartouche

Via Facebook werd ik benaderd door een mooi gesoigneerde mevrouw, en dacht “wie is dat ook alweer?!” Het bleek Ria te zijn die ik dan toch al vanaf mijn 12e ken! Samen zaten we eerst op de MAVO en daarna de HAVO. Op de HAVO zaten we regelmatig naast elkaar en werd ik gewaarschuwd door de leraar Nederlands dat ik me niet moest inlaten met Ria want die zou de school toch vroegtijdig verlaten! Dit geeft een beetje aan waar we Ria ongeveer zouden moeten plaatsten, maar dit beeld klopte helemaal niet. Ria was een lief, zachtaardig meisje met blond halflang haar en af en toe wafelgolfjes en hele dunne spillebeentjes, met een spijkerbroek, strakker dan strak, en een lachebekje eersteklas.  Ze kreeg verkering en na ons eindexamen verdween ze uit beeld!

Zondag  stond ik een beetje gedachteloos naar de voetbal te kijken, kwam vers uit bad en had toch een beetje te veel gel in mijn haren gedaan, en keek even naar rechts. Er kwam een mooi gesoigneerd stel aan lopen en in een flits dacht ik de vader van één van de voetballers te herkennen……..en dat was ook zo, en de mevrouw kwam naar me toe……en vroeg of ik Jeanny was? Ria??? “Ik herkende je direct” zei ze “maar dacht toen, daar staat een jong meisje”  Nou zeg, zo’n pot gel doet wonderen! Niet te geloven, jaren niet gezien en gesproken en alle herinneringen kwamen boven.

Samen met mijn broer waren ze prins en prinses geweest. Hij heel groot en zij heel klein. Op de een of andere manier was ik toegevoegd aan de raad van elf maar ik weigerde de daarbij behorende attributen te dragen. We kwamen niet uitgepraat en pikte de draad weer op als vanouds en lagen in een deuk om dezelfde stommiteiten. “Weet je nog dat Luis (uitspreken Luus) van zijn Puch werd gereden, en dat hij in het ziekenhuis lag en we hem zijn gaan opzoeken” “Ja dat weet ik nog, en hij leek heel erg op Jesus Christ Superstar!”  En dat de aardrijkskunde lerares zogenaamd de krant ging lezen en daar gaatjes in gemaakt had om ons in de gaten te houden, en dat we tijdens de biologie les iemand een opgemaakt “iets” lieten vallen en dat ik de klas werd uitgestuurd, ….en….en…

We babbelde enthousiast door en de toeschouwers in onze omgeving die dan schijnbaar toch meeluisterde gingen zich geregeld met ons gesprek bemoeien en werden ook steeds vrolijker.
Een mevrouw wiens zoon meevoetbalde, maar al een tijdje niet meer was komen kijken, omdat ze dan slecht speelde vond onze vrolijkheid wel aanstekelijk. En ja hoor! Haar zoon scoorde de 2-0 en was het verder een gelopen race!

“Zit Joep ook op Facebook?” Vroeg ze,  “Ja natuurlijk, gewoon uitnodigen tot vriendschap, dat vindt hij leuk”.

Het was een gezellig weerzien en na het laatste fluitsignaal scheidde zich weer onze wegen! “Ik blijf je blog lezen” zei ze nog…..”en dan schrijf ik over jou” riep ik haar na!

Vandaag heb ik al geconstateerd dat mijn broer de vriendschap via Facebook heeft geaccepteerd.  Het Facebook heeft vele gezichten, maar dit is de mooie kant!

SZH_fokkerijpresentatie_Drentsche_Patrijshond

SZH_fokkerijpresentatie_Drentsche_Patrijshond_2

RVB_HetFokkenVanRashonden_20121029_01

Raad van Beheer.- Het fokken van Rashonden.

Populatiemanagement..- Infoavond Drentse Patrijshond, Woudenberg 19 November 2013.

Poulatiemanagement.- Infoavond Drentse Patrijshond,

Chris was met de auto naar de garage en hij kwam terug met een koffiemolen, tenminste dat waren zijn woorden toen hij uitstapte!

Maar dan wel een mooie koffiemolen met sprekende kleurtjes. Het bleek dat de leenauto’s allemaal niet beschikbaar waren en kreeg hij van mijn broer Joep een klassieker mee.

Nu lijken die kleurtjes wel erg over de top en niet natuurlijk, maar dat is toch niet waar. In onze tuin staat een donker rode brem en het rood van deze brem komt overeen met het koffiemolen rood. Ook het geel bloeit momenteel volop, en kon ik in één shot deze “onnatuurlijkheid” vastleggen. 

Het kevertje, want daar hebben we het hier over, is nu weer terug naar de garage, maar het was wel leuk om er een dagje naar te kijken! 

AutoBustin

• Bustin Classic Auto Service

Omdat het gisteren zo leuk was hier nog een vervolg….. Jan Prince, baasje van Siebe had zijn waadpak aangedaan om eventueel te helpen als het mis zou gaan. En gelukkig, het ging mis! Zijn pak liep vol met water en ik zal zijn blik niet vergeten toen het koude water bepaalde levels in zijn waadpak bereikte! Daar zijn helaas geen foto’s van. (Ik stond “schijnbaar” in de weg, maar de rest was  gewoon niet in staat foto’s te maken en Lennaert was op dat moment te water en die had ook mijn support nodig!) Sorry Jan! Ik moest kiezen, en had ik geholpen dan had ik waarschijnlijk ook een nat pak opgelopen. Je vrouw Karin lachte trouwens het hardst!

Hier gaat het nog goed!

Blub, blub!

Hera en Lobke, een mooi span!

Hera is er niet vies van!

Lobke doet het goed!

De oversteek!

Siebe in actie!

Libre en Karine

Soms krijg je zomaar opeens onverwachts een cadeautje, en soms krijg je er meer! Vandaag had ik dat geluk en ik hoefde al die cadeautjes nog niet eens uit te pakken!

26 februari j.l schreef ik onderstaand mailtje aan een aantal drentenvrienden!
 “Ik heb een dikke brief uit België ontvangen en ben nu officieel lid van de “Jachtgebruikshondenvereniging Antwerpen”. Voor een niet jager is dit een toch wel rare gewaarwording maar verheug me wel op de oefeningen en alles wat Lennaert en ik kunnen leren”.

Op voordracht van onze vriend Louis zijn we met een aantal bezitters van pups van Hera en Cartouche lid geworden van deze vereniging om samen met onze honden één zaterdag in de maand oefeningen te doen.

Vandaag was het de 2^e keer dat we hadden afgesproken, en aanwezig waren de zusjes Lobke en  Libre, moeder Hera, Siebe en Lennaert.  Louis met zijn Gorky waren er dit keer niet bij en had Karin en Jan van Siebe en Lobke een programma voorbereid met voor Lennaert een aantal nieuwe elementen. Nu staat Lennaert bekend als een stuiterbal en ongeleid projectiel, en ontkennen heeft geen zin, want dat is ook zo……tot vandaag!. Opeens vielen een aantal puzzelstukjes op zijn plaats. Zijn onstuimigheid en alertheid zette hij vandaag om in jachtpassie. Ik merkte het al tijdens de voorbereidende oefeningen. Hij  liet zich niet meer afleiden door …alles wat maar kan afleiden.. en keek aandachtig toe hoe andere honden hun proeven deden.  Behalve met dummy’s werd er ook gewerkt met een eend en konijn. Toch wel enigszins verbaasd volgde ik de verrichtingen van mijn eigen hond. Had ik vorige keren nog vol bewondering gekeken naar zijn zusjes, moeder Hera, Gorky en Siebe wat die allemaal deden en durfde……….vandaag  kon ik ook vol bewondering naar Lennaert kijken, en gaf hij me het ene cadeautje na het andere.  Dit resultaat had ik echt zo snel nog niet verwacht! Ook de fokker Jan, aanwezig met mams Hera was in zijn nopjes over de verrichtingen van zijn gefokte honden!

De dag vloog voorbij en tevreden ben ik huiswaarts gekeerd om te constateren dat ik nu naar nieuw leer, hond, eend, konijn en een vleugje oranjebitter ruik. Wat wil ik nog meer!

Hier: Meer foto’s!

(foto’s Karin en Jan Prince)