Moeder en dochter, Isa en Puck!

Puck is gebleven bij Brigitte en Henk!

Abby uit Zwitserland!

Een witte en een bruintje!

Loet is niet bang voor Cartouche!

Behalve moeder Isa waren er afgelopen zaterdag 3 dochters aanwezig. Maar in tegenstelling tot mensen, wilde de reuen wel op de foto en werd er trots geposeerd, maar de dames wilde helemaal niet op de foto. Dan toch maar wat beeldmateriaal bij elkaar gescharreld.

“Auw muk” wat een rijkdom!

Gisteren werden we met Cartouche en Lennaert in Oud Turnhout verwacht. Cartouche omdat hij de vader is van 2 nesten in België, en Lennaert omdat hij gefokt is in België en de fokker graag al “zijn pups” jaarlijks wil terug zien zodat hij goed kan beoordelen of de honden zich goed ontwikkelen, en of er geen onderhuidse spanningen spelen tussen de baas en hond. Dat dit ook nog eens heel gezellig, en een weerzien met vele hondenvrienden is,….. is bijzaak! (ahum!)

In 2 dagen tijd hebben we 18 nakomelingen gezien en kwam ik ogen en oren te kort om alles goed te registreren, wie? wat? waar?  en heb vele foto’s gemaakt met 2 toestellen en een leen toestel (waar natuurlijk de mooiste foto’s nu opstaan, gezien een ander blog). Mijn PC krijgt het weer zwaar te verduren om al die MB’s te verwerken.  Het unieke van deze dag is dat je niet alleen de pups en de ouderhonden ziet, maar ook de oma, oermoe Belle en haar lover! (K-nest). Vorig jaar heb ik zelfs kennis gemaakt met de moeder van Belle, en de vader van Hera!

Uit de combinatie Cartouche X Hera was het beruchte “witte” L-nestje goed vertegenwoordigd met 8 nakomelingen, Lando, Loek, Lesco, Lennaert, Lana, Lobke, Lucy en Libre. Stuk voor stuk mooie drenten waarvan ik Loek en Lesco lang niet meer gezien had. Loek is uitgegroeid tot een grote statige reu met een trotse staart, helemaal cool, calm & collected.  Aan alle pups is duidelijk te zien wie de vader is, maar Lesco lijkt dan toch het allermeest op Cartouche. Niet alleen zijn compacte uiterlijk en weelderige vacht,  maar ook zijn manier van doen, een beetje rondrennen, de clown uithangen, en een “waar is dat feestje?!” mentaliteit!.

Welkom in de grote reuenwereld!

Uit de combinatie Cartouche X Hadise was Mazzel de Mazzelaar en Maral Jee aanwezig. In juni worden zij 1 jaar maar ook deze 2 mogen er zijn. Ze waren allebei een beetje timide, gezien de situatie, voor de eerste keer aanwezig op zo’n honden festijn, maar ze sloegen zich er dapper doorheen, en het vrouwtje van Maral Jee gebruikte het mooie hondenterrein om de dagelijkse oefeningen te doen.

Verder waren dan ook de 2 nesten van Belle (de bruintjes) aanwezig, het H-nest en het K-nest en zo te zien waren nog  alle honden en baasjes tevreden met elkaar!

Lennaert houdt de wacht et Cartouche parmi les chiens!

Na de gebruikelijke ontvangst zijn we met 28 vrolijke drenten gaan wandelen door de Kempische bossen. Het was best warm en in plaatst van door de modder kruipen wat we tot nu toe gewend waren, moesten we stof happen en veroorzaakte de zon al de eerste kleurtjes op de wangen. Het is ons zelfs gelukt om een groepsfoto te maken, alle honden en baasjes op een rij!  “Auw muck” wat een rijkdom!

Op de een of ander manier is er ingeslopen dat Cartouche en Lennaert  dominante honden zouden zijn, omdat we ze zelf altijd nogal kort, en aangelijnd houden. Maar we doen dat juist om onze “watjes” te beschermen en confrontaties tussen reuen onderling te vermijden, en iedereen rust en ruimte te geven om te genieten van de honden en de situatie. Cartouche is de grootste knuffelaar die er bestaat en gisteren had hij een topdag. Steeds zaten kinderen en mensen in groepjes om hem heen en werd volop geknuffeld. Lana zijn dochter  was naast hem aangelijnd en was het alleen maar neusje, neusje en pootjes vasthouden! Oké ik geef toe Lennaert heeft wel een grote mond maar hij wil alleen maar zeggen “diegenen die aan mijn ouwe heer komt, moet eerst langs mij, en ik wil helemaal niet vechten, maar ik laat wel even weten dat ik er ben”

De fokkers en wij kunnen alleen maar tevreden zijn met de resultaten en er zijn al afspraken gemaakt over volgend jaar, maar dan moet de heer Faes dit eerst afstemmen met mevrouw Witjes want dit is “kapotmakerie”!

Straks en morgen nog meer foto’s en verhaaltjes over dit “topsport” weekend, en er was er een jarig…….!

Met plezier lees ik de stukjes van Jeanny over haar honden Lennaert en Cartouche (die volgens mij niet bepaald een spreekwoordelijk “hondenleven” hebben, want: mooi huis, bloeiend liefdesleven, lekker eten, grote tuin en vooral: aardige medebewoners/baasjes).
Ik vind het dan ook een eer dat Jeanny mij heeft gevraagd om een “gastblog” te schrijven voor deze site.

Er is echter één probleem: ik heb geen hond en ook geen verstand van honden (in het dagelijkse leven schrijf ik een boek over leiderschap binnen organisaties, interview ik wezens van de menselijke soort en schrijf ik stukjes over mode, maar niet over honden).

En…  (ik durf het bijna niet te zeggen)  ik vind niet alle honden leuk…

Ik weet: een groot taboe en riskant om dit te uiten op een site voor hondenliefhebbers; maar het is niet anders. Net zoals ik niet per definitie álle kinderen schattig, álle bejaarden wijs en álle zielige mensen aardig vind, vind ik ook niet álle honden sympathiek. Het is met dieren net zoals met mensen: sommigen zijn intelligent, anderen niet/ sommigen zijn welopgevoed, anderen niet/  sommigen zijn aardig, anderen niet.

Valt reuze mee bij tante José!!

Uit ervaring weet ik dat het bij hondenbezitters (net zoals bij ouders) heel gevoelig ligt als je hun lieveling niet  mag en het is in beide gevallen dan ook raadzaam dit niet te uiten.

Zo heb ik ooit tijdens een eerste ontmoeting met de familie van een ex op sinterklaasavond met een enthousiaste glimlach op mijn gezicht pijn en ergernis moeten verbijten nadat  het “schattige”oogappeltje van de familie (een verwend rotjochie die verkleed als de Sint wild met een staf rondzwaaide) tot 2 keer toe hard op mijn neus sloeg en ik vervolgens gewillig moest ondergaan dat de familiehond aan mijn nieuwe schoenen  begon te knagen.

Indien u nu denkt met een hondenhater van doen te hebben: dat beeld klopt absoluut niet!

Ik hanteer het principe “leven en laten leven”en respecteer zowel mens als dier, doch zie met name de laatstgenoemden het liefst in hun eigen biotoop. Ik ben dan ook het type dat niet houdt van spinnen en insecten in huis doch dat hen niet dood maakt maar (voor zover enigszins mogelijk) vangt en buiten zet.

Daarbij is het zo dat honden en ik elkaar stiekem best mogen. Ondanks het feit dat ik niet bij elke toevallig passerende hond enthousiast aan het aaien sla en ook niet toesta dat ze mijn gezicht aflebberen, hebben wij toch een soort respectvolle genegenheid voor elkaar.  Sommige honden (zoals Lennaert en Cartouche die ik toevallig persoonlijk ken) vind ik zelfs ronduit aardig, grappig en slim .

Alhoewel!!!

Ik weet het natuurlijk niet zeker maar ik denk dat de meeste honden mij ook wel aardig vinden getuige het feit dat zij best goed naar mij luisteren en zij (ondanks het gegeven dat ik hun minst toegankelijke menselijke kennis ben) vrolijk toenadering blijven zoeken.  Honden van familieleden en vrienden blijven dan ook (ondanks mijn afstandelijkheid en tot hilariteit van hun baasjes) als teken van vriendschap hardnekkig stenen, vieze balletjes, soepbotten en dode dieren (!) voor /op mijn in open muiltjes gestoken voeten leggen waarbij ze bemoedigend en vol vertrouwen naar mij opkijken.  Waarna ik dan soms (ondanks een lichte afkeer) eindeloos zo’n slijmerig of modderig balletje oppak en tot hun genoegen keer op keer de tuin in werp.

Eindconclusie: het zit wel goed tussen mij en de honden… althans de aardige.

Josephine van Dijk-Bustin

http://www.dressesonly.nl/blog/karl-und-coco/