apr 23

Gala..

 

Christian en zijn Britt moesten eraan geloven. Het gala stond voor de deur. Redelijk relax werd er naar toe geleefd, alleen was er op het allerlaatste moment nog “kapper” stress maar alles is goed gekomen.

Ik was er niet van op de hoogte dat het echt wel een dingetje is en groots moet worden aangepakt.  Het kopen van een pak verliep vlotjes. Eigenlijk moest het dus een smoking zijn, maar Christian koos zelf voor een pak met de mededeling dat hij dat dan ook kon dragen tijdens een toekomstig sollicitatie gesprek. Ook Britt koos niet voor een lange avondjapon en daar hou ik wel van…twee nog heel jonge mensen, niet alles volgens het boekje, gewoon jezelf blijven!

De jeugd werd verwacht in Kasteel Hoensbroek, niet echt naast de deur en wat was het druk. Wegen waren afgezet, en er stonden dranghekken. Alleen al het bereiken van de locatie nam twee uur in beslag. Maar wat was het een feest voor de jeugd. Zo veel mooie jonge breed glimlachende  gezichten, de ogen zoekend naar die ene jongen of dat ene meisje waar ze al zo lang heimelijk verliefd op waren.

Christian en Britt hoefden niet te zoeken, ze hadden elkaar. In het begin wat verlegen want ook zij hadden dit niet verwacht. Ze maakte een mooie entree in de Austin Healey van broer Sjra, de peetoom van Christian.

Door de drukte kon ik zelf niet zien hoe mijn zoon deze etappe naar volwassenheid door de erehaag mocht maken…maar gelukkig…de foto’s..

nov 12

Omdenken..

aba88937cb22baf90fff5eeea8ab9adf_400x400

Het is wat onrustig in onze vertrouwde drenten-wereld! Er lopen verschillende initiatieven van welwillende liefhebbers om op de een of andere manier grip te krijgen op het DNA van de Drentsche patrijshond en dan met name op het identificeren van erfelijke ziektes.

Ieder levend wezen krijgt te maken met erfelijke ziektes dus dat is niet uniek voor de Patrijshond. Wat ook niet uniek is is dat men met DNA-onderzoek een mooi ras wil behouden voor de toekomst. En toch ontstaat er onrust en verdeeldheid. Die verdeeldheid hoeft geen probleem te zijn, want de doelen en motieven zijn goed en… “zonder wrijving geen glans”.

Het nut en de noodzaak van DNA-onderzoek valt al niet meer te ontkennen. Er gebeurt zoveel op dit gebied! Over de hele wereld roepen rasverenigingen hun leden op om toch maar bloed af te staan zodat wetenschappers hiermee aan de slag kunnen. Het onbekende veroorzaakt dan toch angst… maar waarom? Keuzes gemaakt in het verleden kunnen niet worden terug gedraaid dus heeft het ook geen zin om daar bij stil te blijven staan. Onze werkgroep  “Fokken zonder gokken” wil niemand de zwarte piet toespelen. Nee een goed fokbeleid maak je samen! We willen wel de mensen ervan overtuigen dat we de toekomst van de drent echt zelf in de hand hebben.

Vergelijk het met de opkomst van het mobieltje. Altijd een telefoon bij de hand?… Ja dat was wel makkelijk en ook wel nuttig. Maar de technische ontwikkelingen stonden niet stil….. we vonden het maar lastig dat we moesten gaan nadenken over providers, geheugen, online bankieren, beveiliging enzovoort. We wilde toch alleen maar bellen…!!!

De hele technische vooruitgang werd gepropt in een klein apparaatje en wat blijkt… gemak dient de mens… alle argumenten “tegen” zijn niet meer van deze tijd en we kunnen niet meer zonder.

Zo moeten we ook het DNA-onderzoek zien.
Het vergt wat omdenken, we moeten ergens beginnen… maar straks kunnen we niet meer zonder!

Jeanny

11753698_493808260778458_4526363849809822679_n

Van Springer tot Spinone……allemaal zijn ze gebaat bij fokken zonder gokken!

mei 24

Te…

P1030488 (1024x468)

Al sinds jaar en dag is het rond de Pinksterdagen extra druk in Maaseik. Er wordt een rommelmarkt georganiseerd die 3 dagen duurt. Vele bezoekers uit Duitsland en Nederland overstromen de toegangswegen en terrassen.

Voor mijn vader was dit ook altijd een uitje. Wandelen ging hem niet goed af, maar met zijn fiets kwam hij nog overal, en dan vooral Maaseik. Meestal kwamen we hem dan ook op deze Pinkstermark tegen en altijd had hij wel al iets voor moeder gekocht. Iets van tin, iets van koper, gewoon iets omdat het gemaakt was van degelijk materiaal en zoiets kun je niet laten liggen!

Te vaak hebben wij ook deze markt bezocht en opeens was ik er klaar mee, met al die “rommel”, altijd dezelfde kramen op dezelfde plekken en dezelfde mensen in te zomerse kleding ook al liet temperatuur en leeftijd dit niet toe.

Een paar jaar heb ik dit festijn gemeden en mijn vader zou ik toch niet meer tegenkomen want hij is er niet meer……..en nu zou je denken dat ik mijn vader maar af en toe zag, maar die zag ik elke dag, want we woonden in hetzelfde huis!

Maar vandaag hebben we het er weer op gewaagd en mijn aversie was gedeeltelijk verdwenen. Er waren wel een aantal zaken veranderd. De kindermarkt waar je echt je slag kon slaan was verplaatst naar een te modern winkelcentrum en behalve wat games, pokemon en transformers had dit niets te bieden. Mijn aversie werd ook wel gevoed door het feit dat die rommel allemaal zo duur was. Dat viel vandaag wel mee en had ik als ik wilde 3×4 sets oude stoelen kunnen kopen tezamen voor 50 euro, een beetje opknappen en klaar!

Op de markt zelf was niets veranderd, dezelfde muntenverzamelingen op de hoek richting  Heppeneert, de tent van de fanfare in de hoek waar je vroeger zomaar vuurwapens kon kopen. Op de hoek van de Eikerstraat, de spuuglelijke opgepompte, veel te grote schreeuwerige frietwagen en de cactussen op de hoek van de Bleumerstraat. Zelfs Jan en Hubert stonden nog op hun sokkel!

Ach het was leuk en aangenaam en ik heb toch wat gekocht waar ik zeker profijt van zal hebben, gemaakt van degelijk materiaal en zoiets kun je niet laten liggen!

P1030489 (891x1024)

Jan en Hubert van Eijk

P1030491 (1024x623)

mei 04

Anekdote…Malta…

Afbeelding (6)

Met de fiets en zwemspullen op ontdekking!

 

Een aantal jaren voordat Christian werd geboren, zaten we in mei op het eiland Malta. De temperatuur liep al flink op en het hele eiland was gevuld met United Kingdom-toeristen met vele tatoeages.
We probeerde de drukte wat te ontvluchten en huurde fietsen en kochten in een speelgoedwinkel eenvoudige duikbrillen met snorkel.

In een rustige uithoek ver weg van alles en iedereen zochten we de zee op. De mooiste vissen dartelde als kleurige vlinders om ons heen, en zwommen met ons mee in de hoop dat we een steen verplaatsten zodat ze konden aanschuiven aan een kreeftjesbuffet.

Door de stilte, het warm-koele water en de schoonheid verloor ik besef van tijd en ruimte. Met de duizenden vissen scharrelde ik langs de grillige onderwater kustlijn. Een wat koudere waterstroom schudde me wakker en zocht ik met mijn ogen bovenwater de plek waar de fietsen lagen. Ik schrok! Wat was ik ver afgedreven. Ik ging weer onderwater en keek voor de eerste keer eens achter me en werd acuut overvallen door een gevoel van hoogtevrees. Het eiland hield gewoon opeens op en een diep ravijn en koude zee bevond zich onder me.
Nu dacht ik dat ik werd “overvallen door hoogtevrees”, maar het was iets anders, een oer-angst, vergelijkbaar met de angst die kinderen hebben in het donker, een angst voor donkere holen en niet peilbare plekken. Die angst heb je niet voor niets meegekregen en moet je instinctief behoeden voor domme dingen en gevaar. Nou mijn oer-angst werkte echt wel en  zei “weg hier” ”gevaarlijk” “haaien”!! Mijn bril en snorkel liep vol en met ingehouden adem, ogen dicht en zwemmen zwemmen zwemmen naar de kust. Onzacht kwam ik in aanraking met de vulkanische rotssteen, maar ik had het gered!

Chris had mijn gespartel opgemerkt en kwam op zijn gemakje aangezwommen. Hij was niet onder de indruk van mijn paniek en lachte me zelfs ronduit en hartelijk uit. “Hier bij Malta? haaien? Die zouden zich vast in mij verslikken”……… ! 🙁

Met wat pleistertjes op mijn geschaafde knieën en ellebogen gingen we de dag erna naar een museum. Er bevond zich ook een zoölogische afdeling. Bij binnenkomt werd de aandacht direct getrokken door een soort poort waar een lang persoon nog doorheen paste…..netjes afgewerkt met 3 dubbele rijen ivoorkleurige, glanzende, dodelijke verscheurende tanden….. “Geen haaien bij Malta?” Wat bleek, de allergrootste witte mensenhaai ooit gesignaleerd en gevangen…was bij Malta…en het bewijs waren de opengesperde geprepareerde kaken met harde tanden waar ik helemaal zonder één keer slikken doorheen paste……..ik weet zeker dat ik die dag ontsnapt ben aan………..mijn oerinstinct nam het over en dat zal niet voor niets zijn geweest.

Afbeelding (8)

Malta! Mooi maar ook veel toeristen! en wat maken ze er zelf in de binnenlanden een rotzooi van! ZO zonde!

cactus

Bizarre wouden van agaves. Geen bomen maar bloeiwijze en daarna sterven de planten af!

Jeanny

 

apr 15

Parijs…. deel 2!

foto2 (640x480)

Mijn eerste stuk was gewijd aan de betrekkelijke rust die in een miljoenenstad als Parijs dan toch kan heersen. Dit had er alles mee te maken dat er dit weekend extra beveiliging en streng toezicht was om te voorkomen dat er ergens bommen afgingen.

Mijn reisgezelschap bestond uit 3 ex-collega’s, Conny, Manuela en Francien die zich dapper kweet van de taak om ons een beetje in het gareel te houden. Dit is gedeeltelijk gelukt, al zit er nu een scheur in één van de trappen van de MontMartre 😉 en heeft een snel-tekenaar ervaren dat blond haar niet altijd te garantie geeft, snel en makkelijk 50 euro te verdienen.

Morgen nog wat meer sfeerbeelden en heb ik mijn fototoestel eens niet gericht op de bekende taferelen, maar gezocht naar kleur, vorm, rare hoekjes en symmetrie!

P1030187 (800x679) P1030159 (800x600) P1030154 (800x600) P1030143 (640x480) 4-9 Parijs 062

P1030231 (640x480)

 

apr 01

1 april 2015

Vandaag was het gevaarlijk. Niet alleen door de storm die over het land raasde, maar ook dat je belaagd werd door een hoop 1 april grappenmakers.

Mijn eigen grap werd zuinig 3 keer geleukt en er was maar één dappere persoon die er commentaar op durfde te leveren. Conclusie, of grap mislukt of ZO geloofwaardig en niet in eerste instantie als onwaar herkend!!!

Maar dan was er nog Hilde van Beers! Die had er goed over nagedacht:

“Graag jullie mening. Zaterdag op cursus in Turnhout kwam er een vrouw foto’s maken voor in een hondentijdschrift. Ze was erg geïnteresseerd in Lando, vond hem zo’n mooie uitstraling hebben. Gisterenavond kreeg ik telefoon van haar of Lando niet het gezicht wou worden van een merk zacht wcpapier (merk mocht ik niet vernoemen). Ik heb gezegd dat ik haar uiterlijk donderdag iets laat weten. Ik heb er nl een dubbel gevoel bij: gecharmeerd dat ze hem daarvoor vraagd / ik ben het baasje van die wc papier hond, komt dat nt slecht over als stoere dekreu? Wat denken jullie?”

Tja en toen?  Hilde vraagt wel eens vaker advies. We hadden wel het vermoeden dat het een grap was, maar stel het was geen grap!………en we gingen helemaal los over een mooie foto- en filmcarrière van Lando!

Hilde liet ons lang spartelen maar nadat er bijna weer ruzie ontstond tussen de Hollanders en Belgen kwam ze met de verlossende foto……kiekeboe.”1 april”

11081054_10205166106665500_6464277672789343541_n

De WC hunk Lando!

 

Eva, bazinnetje van Nox stuurde wat foto’s, en wat blijkt …die kan vloerbedekking leggen…..of zou dit ook een grap zijn.

received_10206724327493518

Even bijknippen!

received_10206724327413516

Netjes afwerken!

Een wandeling met Cartouche en Lennaert was helemaal niet grappig. Ik wilde Lennaert over een watertje heen sturen, maar daarin zwommen zwanen. Ze waren niet echt onder de indruk van Lennaert. Chris liep om het water heen om Lennaert op te vangen maar toen gingen langzaam en traag de zwanen er toch vandoor. Lennaert vergat alles wat hij op de jachtcursus had geleerd en rende achter de zwanen aan, steeds verder weg, uit het zicht, richting drukke weg……..grrrrrr……………zonder brokken direct naar bed!!!

10349896_10204512227306678_8515962082528937701_n

 

mrt 19

Nox!!

P1020958 (1024x763)

We hebben hem ontmoet…….Dé Nox!

Nox is het halfbroertje van Lennaert en van Lana…….en onze nieuwe vakantiegenoot. We trokken naar Aalter waar Eva en Steven wonen samen met hem en Lana. Onder het genot van een bruisend wijntje, koffie, broodjes en allerlei lekkere kaasjes en vleesjes werden onze vakantieplannen bezegeld.

Nox is een stevige drentenjongen met lieve zachte ogen maar ook een doerak. Tante Lana heeft de handen vol aan hem, maar het is leuk te zien hoe ze over hem waakt!

Het was een leuke middag en met een hoofd vol vakantiepret zijn we vertrokken. Het enige minpuntje waren de wegen rondom Brussel…pfffff….. en dan die vrachtwagens! Het waren net rijdende tijdbommen. Er dreigde file, maar ons slim TomTommetje had uitgerekend dat we 5 minuten tijd konden winnen, en we hoefde alleen maar te bevestigen. Kris kras door een binnenstad werden we gestuurd, stad in en weer stad uit en wonder boven wonder weer een autosnelweg……..we hebben niet stilgestaan maar of we echt tijd hebben gewonnen……..

P1020955 (1024x768)

Spelen met Lana

mrt 16

Mooie foto’s…

10429474_10203597925175941_3045521504530850530_n

Ik kreeg een paar mooie foto’s toegestuurd door de fokster van Cartouche. Op de foto zie je Unique de zus van Cartouche, zijn nichtje Javana en zijn achterneefje Maran.

Unique wordt in juli ook al 9 jaar maar net als Cartouche ziet ze er nog goed uit en is ze nog topfit!

Ik heb begrepen dat ze voor Javana inmiddels een knappe reu met jachtpassie op het oog hebben en zal er dit jaar in Leopoldsburg, als alles goed gaat, een nestje geboren worden!

11069907_10203597923575901_3842536367284002245_n (1) 11050685_10203597927015987_1378526695291210826_n

images (2)

11042958_10203597928736030_874056917283272140_n

10711055_10203597927696004_2727037126831327516_n