De proef deel 1

De aandachtige lezer weet al dat ik sinds maart de cursus “Zelf africhting v.d. Jachthond” via de Jachthondencommissie KNJV volg.
Bij een cursus hoort een proef of examen. Gisteren was het zover!  5 september stond dan ook al een tijdje met dik rood potlood in mijn agenda gekrabbeld.
De ORWEJA hondenproef Gewest Limburg werd dit jaar gehouden in Paarlo, een pareltje langs de Roer. Onze gastheer Frederik Nijpjes stelde zijn landgoed beschikbaar.  Aangevuld met aangrenzende  landerijen werden de proeven afgenomen op een terrein waar de honden en voorjagers konden laten zien dat ze een verbond voor het leven hebben gesloten gebaseerd op vertrouwen en inzet.
7.15 uur melde Sandra, Lennaert, Terza  en ik zich al bij het secretariaat. De honden moesten eerst gekeurd worden door een dierenarts en alle gegevens werden gecontroleerd, zo ook de chip. Bij Lennaert is dat altijd even zoeken want de chip is afgezakt vanuit zijn rug naar de onderkant van zijn schouder. Net altijd als het ongemakkelijk gaat aanvoelen omdat de chip niet gevonden wordt klinkt het verlossende piepje. De dierenarts kriebelde ook nog even aan zijn ballen en werd hij in orde bevonden…een flinke, gezonde reu, klaar voor het betere werk.
Onze instructeurs vormde tevens de “jachthondencommissie” voor die dag en waren ze druk doende alles in goede banen te leiden. Bij het parkeren, het uitreiken van de looproutes met proeven, de nummers, het verdelen van de eenden, het begeleiden naar de proeven, overal doken de bekende gezichten op en met geruststellende klopjes en knipoogjes voelde je je toch niet alleen in deze onbekende wereld.
Hun werk zit erop, ze kunnen nu niet meer bijsturen en ingrijpen, maar wel blij met je zijn als de eerste goeie score binnen is. De plek van samenkomst vulde zich met jagersgroen….ik had me voorgenomen me niet voorbarig groen uit te dossen en zo stond ik daar in een spijkerbroek met blauwe regenjas en goedkope Dunlop laarzen. Mijn tas was dan wel groen, leger camouflage groen, gekocht voor een paar euro op een rommelmarkt in Frankrijk. We moeten ons eerst maar eens bewijzen!
P1040264 (1024x768)

Het secretariaat draait overuren!

P1040258 (1024x768)

Het verdelen van de eenden…..welke moet ik kiezen?

Hans van Cann sprak de openingswoorden en schalde door de vroege ochtend een mooi, rond, harmonieus geluid van jachthoorns. Tot groot vermaak van iedereen zongen vele honden mee, en begonnen we allemaal met een glimlach aan de proeven…….
P1040268 (1024x768)

De mooie natuurtonen schallen door het Roerdal!

P1040270 (1024x768)

Lennaert houdt wel van muziek. Samen met Sandra en Terza !

P1040272 (1024x768)

Onze groep direct “voor de leeuwen” in de wachtkamer!

Op het routeblaadje had ik al gezien dat we moesten beginnen met één van de moeilijkste B proeven….”Apport over diep water” .
Ik dacht aan wat mjn belgische trainingsmaatjes altijd tegen me zeggen “de hond voelt via de lijn jouw spanning”.  Maar bij deze proef was er geen lijn nodig. Inzetten en je hond moet het zo’n 5 minuten alleen doen. Overzwemmen, eend zoeken in dekking, teugzwemmen en een modelapport.
De honden voor me hadden het moeilijk, ze moesten herhaaldelijk worden ingezet om over te zwemmen, ze konden niet direct de eend vinden en al een paar honden en voorjagers kregen te horen dat ze al uit de wedstrijd lagen voor een B diploma, maar nog mochten doorgaan voor een C diploma.
Lennaert was rustig en attent. Hij had al in de gaten wat de bedoeling was. Ik zette hem in met één woord en hield daarna 5 minuten mijn mond. Hij kwam terug en terwijl ik nog met de afwerking bezig was hoorde ik al achter me “Proficiat mevrouw, u krijgt de eerste 10 vandaag”.
In de 3 opvolgende proeven scoorde we twee achten en een negen………en toen werd ik toch zenuwachtig! Ik moest nog volgen, uitsturen, markeer apport en verloren. Lennaert is en blijft een stuiterbal en het zou toch niet mogen gebeuren dat ik met “volgen” eruit zou vliegen….De spanning kwam dan toch op het lijntje. Lennaert rook van alles op het uitgezette parcour…zijn neus maakte overuren en hij “speelde” dat hij aandacht had voor mij maar in werkelijk registreerde hij dat daar wat fazanten hadden rondgescharreld. Halverwege het los lopen besloot ik toch hem tot rust te manen……dan maar punten aftrek, beter dan dat hij niet meer zou volgen…..pfff……gelukkig toch nog een 7. Met uitsturen vertrok hij voortvarend, de moleculen in de lucht achterna van het wild…….en nu nog influiten… Hij dacht waarschijnlijk aan de stukjes kleingesneden fricandel die ik in mijn jas had zitten ter beloning…hij maakte rechtsomkeer en kwam terug…zijn kop van links naar rechts en neus aan de grond…De keurmeester kon zijn niet te verbloemen jachtinstinct toch waarderen en hoewel niet perfect uitgevoerd toch een 8.   Whaaaahhhhh al zeker van een C diploma….

Over het markeerapport heb ik al eens geschreven…….en vandaag bleek dit de proef te zijn waar de meeste honden ten onder gingen. Een zeer strenge keurmeester die me wist te melden dat je niet vaak drenten ziet op een KNJV proef en ik voelde zijn cynisme….ik negeerde zijn opmerking maar wist natuurlijk wat hij bedoelde…drenten zijn eigenwijs, en laten zich niet makkelijk voorruit sturen en laten het wel eens af weten op waterwerk. Lennaert deed zijn ding zoals een drent het zou doen, met z’n neus. Niet perfect zoals een retriever maar toch een 7. “Hoe sta je ervoor” vroeg de keurmeester. Ik kon het niet nalaten “nog altijd in de race voor een B…en het waterwerk…een 10 en een 8, niet slecht voor een Drent hé”.

De laatste proef….Verloren apport te land..en maar 2 minuten tijd. Lennaert was uit het zicht, hij moest het doen, de seconden tikte weg……rustig kwam hij terug met de eend en een model-apport…..toch maar een 9 wegens plassen in het bos….YES!!!!!!

P1040298 (1024x768)

Niet slecht voor een drent hé!

Vanavond deel 2…

 

Facebooktwitterlinkedinmail

6 thoughts on “De proef deel 1

  1. Ja, zoals je al schrijft, dat volgen van stuiterballen van Drenten. …….. Mij heeft het al eens, als laatste onderdeel van de proeven, een’ B- en C-diploma gekost. Bij jou is het gelukkig goedgegaan.

  2. Heel mooi weer geschreven. Leuke foto’s en wat een ervaringen op een dag.

    Ondanks geen diploma ben ik blij dat ik de proef heb afgemaakt die dag met Terza. Zodat men toch kon zien dat ze best wel werken kan.

  3. O ja by the way, er hebben dit seizoen toch vaker drenten mee gedaan op de proeven . Kijk maar bij de uitslagen van Orweja.

    Volgens mij was Terza totnutoe de enige spinone die een proef gelopen heeft . Helaas zonder diploma wat ik erg jammer vind voor ons/mijn ras .

    En Spinone zijn heel erg eigenwijs en moeilijk met africhten.

    En geen keurmeester die er iets van zei dat er een spinone mee deed.

    Gelukkig bij jullie Drenten wel.

Laat een reactie achter op Mariëlla Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *