27 mei j.l. zijn de Novaran’s van de Grensmaas twee jaar geworden. Toen ik zes jaar geleden de kennelnaam indiende bij de “Raad van Beheer” wist ik niet dat “De Grensmaas” zo “hot” zou worden. Officiële geregistreerde kennelnamen zijn nl. wereldwijd uniek. Roosteren werd in die tijd flink op de schop genomen in het kader van veiligheid en nooit meer natte voeten. “Nooit meer” bestaat niet wat betreft moeder natuur/aarde en zeker niet wat betreft de trage, woeste, koppige, lome, zwellende, droogvallende en onvoorspelbare Maas! Maar na jarenlang grindwinning, verbreden en vele kuub grondverplaatsing is er een schitterend natuurgebied ontstaan. De wilde paarden en koeien zijn uitgezet maar de rest van de fauna heeft zich op natuurlijke wijze hier gesetteld. Het  traject en resultaat en de daarbij behorende natuurbehoud heeft inmiddels al diverse prestigieuze prijzen binnen gesleep zoals vorig jaar de nationale prijs “Het Zonnetje”. Het wordt gezien als lichtend voorbeeld voor alle hoogwaterprojecten in Nederland….en dat wil toch wel wat zeggen in ons kleine natte kikkerlandje. Recent weer een mooie prijs, de beste wandelroute van het jaar in de Benelux.

Internationale prijs voor RivierPark Maasvallei

Je zult als hond maar deze unieke achternaam dragen 🙂

Op de felicitaties van Mams Nova kwamen warme reacties en foto’s binnen en die wil ik de lezers niet onthouden!

“Met Jasper gaat het goed, moet van de dierenarts wel een kilootjes af, woog 2 weken terug 33 kilo. Ik heb hem maar verwend met een speeltje!”

• 

• 

“Saar is niet meer weg te denken binnen ons gezin, het onstuimige, het ondeugende zit er nog steeds in. Maar ja; Henk wilde een actieve, niet onderdanige hond, nou die heeft hij gekregen hihi hihi. Verwend wordt ze ook hier. Vanwege Corona is er eigenlijk altijd iemand thuis. Als we weer terug gaan naar ‘normaal’ (wat is normaal….) dan zullen we allemaal moeten wennen aan de nieuwe situatie, vooral Saar. Het zou leuk zijn als we elkaar, met de hondjes, weer kunnen ontmoeten, we hebben warme herinneringen aan de het treffen vorig jaar bij jullie!”

• 

• 

“

“Dankjewel voor je lieve mailtje van vorige week voor de verjaardag van Tijl ! Al 2 jaar is die grote sloeber nu 😊   Het is onze allerdikste vriend. En hij toont eveneens dat hij graag bij ons is. Ik volg ondertussen de jachthonden training bij Orion met hem. Hij heeft een goeie neus, zwemt al best graag. Apporteren vindt hij fijn, maar dan toch liefst enkele meter op afstand van mij, zodat ik toch ook wat moet werken 😉 De deugniet ten top! Hij gehoorzaamt ook best wel goed, behalve als hij wordt opgejaagd door een andere reu. Dan wil hij wel eens stoer uithalen. En dat vind ik dan echt wel minder leuk. Ik hoop dat dat nog wat vermindert. Want sommige wandelaars verschieten dan echt van hem en ik kan dan alleen maar streng optreden. Gisteren waren we op stap in Oudenaarde en de beiaard begon te spelen. Hij zette een serenade in en zong vrolijk mee met de beiaard. Het was indrukwekkend en toen had hij veel bekijks. Je hoort het! Het is altijd dolle pret met Tijl. Zijn lieve, grappige, muzikale, actieve, met mannelijke hormonen gevulde handel en wandel brengt leven in de brouwerij en we genieten elke dag van onze dikke vriend.   Lieve groet, Tijl, Lies & de kinderen   PS : de lesgever van Orion kende jou blijkbaar en vond dat Tijl op Nova leek. Dat was leuk om te horen! “

• 

• 

• 

• 

“Extra verwennen zit er hier niet in: meer dan HM Prinsesje Cleo nu al verwend wordt, kán bijna niet.   Ze is ook zo leuk en wij zijn zooooooooooooooooooooo blij met haar; al twee jaar lang elke dag. Aan die zomer van twee jaren geleden en het hechtingsproces hebben ook wij heel fijne herinneringen. Superleuk om mee te maken; veel lieve honden en aardige mensen ontmoet.”

• 

• 

Duko is vorige week nog met zijn bazinnetje op bezoek geweest bij Nova. Samen met Cleo maakte hij er een dolle boel van! Mensen vragen altijd of honden zich kunnen herinneren de plek waar ze zijn geboren….dat durf ik niet met 100% zekerheid te zeggen maar de grote waterbak is het blijft favoriet om lekker ongegeneerd uit te lebberen.

• 

•