Dierentuin!!!

vogeltje

Gastschrijfster José heeft zich weer gemeld, en aangezien iedereen een beetje aan het terugkijken is, heeft zij die trend gevolgd. De aandachtige lezer zal inmiddels wel weten dat zij mijn zus is en zijn we min of meer samen opgegroeid. Ik min, zij meer! (grapje hé José). Ze doet een boekje open over onze zorgeloze kindertijd en de rol van dieren. Mijn honden in dit verhaal Vosje en Pukkie(Lucky) zijn respectievelijke 19 en 16 jaar geworden!

Venus, Metch and the others…….

In de woning waarin Cartouche en Lennaert nu resideren met hun baasjes, heeft Jeanny (samen met haar ouders, zus en vijf broers) haar jeugd doorgebracht. Zoals bijna alle kinderen wilden ook die zeven graag een huisdier (d.w.z. hond en/ of kat) hebben. Hun ouders vonden het echter al een hele klus om 7 kinderen (op) te voeden. Bovendien vonden zij harige en stoffige huisdieren in combinatie met rondkruipende baby’s en peuters onhygiënisch; vandaar dat er een embargo op huisdieren was afgekondigd.
Wel hadden the kids twee pony’s, een “kudde” goudfazanten en een chagrijnige bosfazant alsmede talloze binnen- en buiten vissen. Voorts een schildpadje, diverse konijnen, een varkentje en (allée dan) 1 huiskanarie.

Ook waren er wel eens tijdelijke gasten in de vorm van gewond wild en gevogelte die na herstel hun weg vervolgden. Doch aaibare huisbeestjes werden ondanks herhaaldelijke smeekbedes niet aangeschaft.

Nu is het echter niet per definitie zo dat een mens een dier kiest. Sommige dieren kiezen hun mensen uit en het huis waar Jeanny en haar familie woonden trok dat soort dieren aan. Zo kwam het dat talloze katten en honden op mysterieuze wijze hun weg daarnaar toe vonden.

De vader van het gezin, een aardige man die een streng doch rechtvaardig beleid voerde (hetgeen ook wel nodig was om 7 kinderen in het gareel te houden: zie elders op deze site het verhaal van de bende van Cartouche), verbood zijn kinderen om de zwerfdieren aan te halen of te voederen. Niet uit gemeenheid, maar vanuit de gedachte dat als je dat doet, je een commitment met zo’n dier aangaat en je er verantwoordelijk voor wordt . Daarnaast wilde hij voorkomen dat zij zich aan elkaar zouden hechten.

Wel zorgde hij ervoor dat de honden een goed nieuw thuis kregen. Tot die tijd voederde hij hen stiekem.
Daar hij opvoedingstechnisch gezien geloofde in “het goede voorbeeld geven”, wachtte hij daarmee tot de avond als zijn kinderen fris gewassen met rode wangetjes in pyjama de Fabeltjeskrant zaten te kijken.
Daarnaast stond hij (op het terras van de avondlucht en rust genietend) oogluikend toe dat de zwerfkatten het schoteltje melk dat hij voor de egeltjes had klaargezet, opdronken en sprak hij de op dat moment actuele zwerfhond zachtjes geruststellend toe. (Het is dat woorden als “paardenfluisteraar”, “hondenfluisteraar” en “what ever-fluisteraar” godzijdank nog niet uitgevonden waren, anders waren die op hem van toepassing geweest).

Zodoende hadden die 7 kinderen ondanks het huisdierenverbod altijd wel een hond of kat. Officieel hadden zij nooit huisdieren doch officieus hebben ze 3 honden en ongeveer 20 katten gehad (waarvan 1 klein katje door Jeanny en haar zus stiekem in de lade van hun nachtkastje werd gehuisvest en in leven werd gehouden met melk toegediend met het flesje van een babypop).

Toen Jeanny (die net als haar vader de dierentaal sprak) volwassen was en het huis uitging, wilde zij dan ook eindelijk een aantal (nu officieel toegestane) huisdieren hebben die zij zelf wilde uitzoeken !
Doch “helaas”:  er kwamen weer twee leuke, door andere mensen verstoten honden op haar pad die zij en haar man adopteerden. Ook was het haar weer niet gegund zelf een katje uit te zoeken want nadat Jeanny en haar gezin (nu als eigenaar) terugkeerden naar het huis, heeft een brutale en hardnekkige rode zwerfkat hen als baasje uitgezocht en zich stapje voor stapje comfortabel in hun huis genesteld…

Jeanny nam zich voor om met de aanschaf van haar favoriete hondensoort (Border Collie en/of Drentse Patrijs) te wachten tot de aangelopen dieren een natuurlijke dood zouden sterven: tengevolge van de liefdevolle verzorging en de uitstekende leefomgeving van de beestjes overschreden ze echter allen ruim de geprognosticeerde “houdbaarheidsdatum” en moest ze daar nog ruim 20 jaar op wachten…

En zo kwam het dat Cartouche en Lennaert  (naast een eveneens door haar zelf uitgezochte Boskat) de eerste door Jeanny en haar gezin uitgezochte dieren waren én de eerste huisdieren die in dat huis mogen wonen….

Vosje! Gevonden, vastgebonden aan een paaltje. Was ongeveer één jaar en 18 jaar lief en leed met ons gedeeld!

Vosje! Gevonden, vastgebonden aan een paaltje.

 

 

Facebooktwitterlinkedinmail

6 thoughts on “Dierentuin!!!

  1. En zo komen we op een plezante manier nog eens iets te weten over de “geheimen” van Jeanny en hoe ze haar ouders belazerde met verboden huisdieren. Ik had al langer de indruk dat het daar in huize Bustin niet altijd zuivere koffie was, maar met deze valt het reuze mee (lol)

  2. Hi Joseké,

    Leuk geschreven en om te lezen. In gedachten sta ik bij het ouderlijkhuis achterom en zie het allemaal voor me!
    Ps. Voetbal???????????????

  3. Leuk beschreven dit verhaal. Door jouw schrijfwijze “zie” ik een liefdevolle man, jullie vader, een man met hart voor dieren.

Laat een reactie achter op Jolanda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *