Eén brief…

Lobke, dochter van Hera x Cartouche en zusje van Lennaert heeft er flink voor getraind en is klaar voor het echte officiële veldwerk. Zij en Lennaert prijken nu netjes voor eeuwig binnen het bestand van ORWEJA wat staat voor Organisatie Wedstrijdwezen Jachthonden! Het doel van dit bestand is oa. “om jagers en andere belangstellenden een inzicht te geven in de mogelijkheden van goed opgeleide jachthonden”*.
Zoiets gaat niet vanzelf en als fokker en reu-eigenaar mag je best trots zijn op het feit dat je naam door de passie van de honden vereeuwigd wordt!
Lobke laat aan Cartouche weten hoe ze ervoor staat……

Lieve paps,

Hier maar weer eens een berichtje van je dochter Lobke. Jouw bazinnetje heeft gevraagd of ik je weer eens een brief wil schrijven. Nou, dat wil ik wel hoor, ik wil je heel graag vertellen waar ik het op het ogenblik druk mee heb. M’n baasjes vonden dat het tijd werd voor mij om mee te gaan doen met veldwerkwedstrijden. Daar hebben we heel veel en heel hard voor getraind. Veel in Zeeland. Maar ze hebben ook nog eens 2x Johan Kraay naar me laten kijken, omdat die mij goed kent sinds we ruim twee jaar geleden met hem naar Frankrijk zijn geweest. Dat trainen was erg serieus, en doen we met een vast groepje. Maar de baasjes van alle hondjes heb ik ook erg veel horen lachen, en dat terwijl wij in onze benches in de auto moesten blijven. Nou vraag ik je, dat kán toch helemaal niet…..?

Mijn vrouwtje heeft me uiteindelijk voor zes wedstrijden ingeschreven. Eerst dacht ik nog poeh……, da’s veel….. Eén wedstrijd in België werd ik op de reservelijst geplaatst. M’n vrouwtje heeft die uiteindelijk afgezegd. Maar goed ook, want die dag was het heel erg warm, en stel je voor dat ik had moeten invallen! Ik kan niet zo goed tegen warmte, dus dat was dan niets geworden. Ook had ze voor drie wedstrijden bij de Drentsche Patrijshond ingeschreven. Voor twee wedstrijden zijn we uitgeloot. Nu wachten ze hier nog af of ik bij de derde wedstrijd wél wordt ingeloot.

Maar ondertussen heb ik wél al met twee wedstrijden meegedaan. Eentje bij de Epagneul Francais. Dat was m’n eerste wedstrijd, en ik had er die dag totaal geen zin in. Ik liep niet goed in de bieten, en de keurmeester floot me al snel uit de wedstrijd.

Zaterdag moest ik meedoen bij de Duitse Staande Langhaar. Nou paps…..toen dacht ik: Ik zal ze eens even een poepie laten ruiken, en liep alsof m’n leven er vanaf hing. Ik kreeg er echt lol in, en helemaal toen die haas op m’n netvlies verscheen…. Gerend heb ik achter dat beest aan, luid keffend. Onderweg passeerde ik nog een collega-Drent die na mij aan de beurt was. Lachen hoor, want háár vrouwtje deed alle mogelijke moeite om haar niét te laten zien waar ik mee bezig was. Heeft niet geholpen….hihi…. zij ging later mijn voorbeeld volgen, zo óók de derde drent die daarna aan de beurt was. En als je nu denkt dat ze me braaf vonden……, niet dus, werd er weer gezegd dat ik niet achter een haas aan mocht. Zeurpieten!! Ik heb dus geen punt gemaakt en mocht alwéér de wedstrijd verlaten. Vind jij dat nu eerlijk, paps?

Ik heb gehoord dat mijn broer Lennaert een B-diploma voor de KNJV-training heeft gehaald. Stoer hoor, en heel knap van hem. Je mag best trots zijn op ons, want ondanks dat ik gisteren geen punt heb gemaakt in de wedstrijd, was de keurmeester toch héél positief over mij, en daar waren mijn baasjes héél blij mee.

Nou paps, dat was het weer voor deze keer.

Heel veel liefs en lekkere likjes van mij voor jou, maar óók voor Lennaert en Nova! Hopelijk duurt het niet zo lang meer voor ik jullie weer zie!

Je Lobke.