Gastblogster!

Met plezier lees ik de stukjes van Jeanny over haar honden Lennaert en Cartouche (die volgens mij niet bepaald een spreekwoordelijk “hondenleven” hebben, want: mooi huis, bloeiend liefdesleven, lekker eten, grote tuin en vooral: aardige medebewoners/baasjes).
Ik vind het dan ook een eer dat Jeanny mij heeft gevraagd om een “gastblog” te schrijven voor deze site.

Er is echter één probleem: ik heb geen hond en ook geen verstand van honden (in het dagelijkse leven schrijf ik een boek over leiderschap binnen organisaties, interview ik wezens van de menselijke soort en schrijf ik stukjes over mode, maar niet over honden).

En…  (ik durf het bijna niet te zeggen)  ik vind niet alle honden leuk…

Ik weet: een groot taboe en riskant om dit te uiten op een site voor hondenliefhebbers; maar het is niet anders. Net zoals ik niet per definitie álle kinderen schattig, álle bejaarden wijs en álle zielige mensen aardig vind, vind ik ook niet álle honden sympathiek. Het is met dieren net zoals met mensen: sommigen zijn intelligent, anderen niet/ sommigen zijn welopgevoed, anderen niet/  sommigen zijn aardig, anderen niet.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Valt reuze mee bij tante José!!

Uit ervaring weet ik dat het bij hondenbezitters (net zoals bij ouders) heel gevoelig ligt als je hun lieveling niet  mag en het is in beide gevallen dan ook raadzaam dit niet te uiten.

Zo heb ik ooit tijdens een eerste ontmoeting met de familie van een ex op sinterklaasavond met een enthousiaste glimlach op mijn gezicht pijn en ergernis moeten verbijten nadat  het “schattige”oogappeltje van de familie (een verwend rotjochie die verkleed als de Sint wild met een staf rondzwaaide) tot 2 keer toe hard op mijn neus sloeg en ik vervolgens gewillig moest ondergaan dat de familiehond aan mijn nieuwe schoenen  begon te knagen.

Indien u nu denkt met een hondenhater van doen te hebben: dat beeld klopt absoluut niet!

Ik hanteer het principe “leven en laten leven”en respecteer zowel mens als dier, doch zie met name de laatstgenoemden het liefst in hun eigen biotoop. Ik ben dan ook het type dat niet houdt van spinnen en insecten in huis doch dat hen niet dood maakt maar (voor zover enigszins mogelijk) vangt en buiten zet.

Daarbij is het zo dat honden en ik elkaar stiekem best mogen. Ondanks het feit dat ik niet bij elke toevallig passerende hond enthousiast aan het aaien sla en ook niet toesta dat ze mijn gezicht aflebberen, hebben wij toch een soort respectvolle genegenheid voor elkaar.  Sommige honden (zoals Lennaert en Cartouche die ik toevallig persoonlijk ken) vind ik zelfs ronduit aardig, grappig en slim .

Alhoewel!!!

Alhoewel!!!

 

Ik weet het natuurlijk niet zeker maar ik denk dat de meeste honden mij ook wel aardig vinden getuige het feit dat zij best goed naar mij luisteren en zij (ondanks het gegeven dat ik hun minst toegankelijke menselijke kennis ben) vrolijk toenadering blijven zoeken.  Honden van familieleden en vrienden blijven dan ook (ondanks mijn afstandelijkheid en tot hilariteit van hun baasjes) als teken van vriendschap hardnekkig stenen, vieze balletjes, soepbotten en dode dieren (!) voor /op mijn in open muiltjes gestoken voeten leggen waarbij ze bemoedigend en vol vertrouwen naar mij opkijken.  Waarna ik dan soms (ondanks een lichte afkeer) eindeloos zo’n slijmerig of modderig balletje oppak en tot hun genoegen keer op keer de tuin in werp.

Eindconclusie: het zit wel goed tussen mij en de honden… althans de aardige.

Josephine van Dijk-Bustin

http://www.dressesonly.nl/blog/karl-und-coco/

Facebooktwitterlinkedinmail

3 thoughts on “Gastblogster!

  1. Beste Josephine, wat een eerlijk en lief verhaal. Honden zijn eerlijk en tonen onvoorwaardelijk hun gevoelens, dat is een van de verschillen tussen mens en hond. Als honden je opzoeken en vriendelijk bejegenen betekent dit dat ze je mogen.

  2. Leuk José. Als echte hondenliefhebber / bezitter mag ik ook niet alle honden en niet alle honden mogen mij, dus je zit niet op een vreemde planeet…. Respect voor mekaars space en aan mijn nieuwe schoenen knagen: no go! Krijgt ie van mij een lichte duw de andere kant op. Ik ga toch ook niet aan zijn nieuwe speeltje knagen.

Laat een reactie achter op Marianne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *