Grensgeval deel 1

Het opgroeien en wonen aan de grens heeft zo z’n voordelen. En dan ook nog eens aan twee grenzen. Historisch gezien waren er natuurlijk ook nadelen. Regelmatig werden we onder de voet gelopen door de verschillende legers uit heel Europa, en zelfs de Noormannen zijn de Maas opgeroeid, hebben aangemeerd in Roosteren en de kerk van Susteren verwoest en de schatten geroofd. Op het moment staat de 1e WO erg in de belangstelling omdat het een en andere 100 jaar geleden heeft plaatsgevonden. Via mijn vader die het weer wist via zijn ouders en een oude buurman…waren er verhalen. Ik kon ze niet plaatsten, ze stonden niet in de geschiedenisboeken en was ik nog te ongeduldig om goed te luisteren en het historisch belang ervan in te zien. Ergens midden november 1918 zochten de Duitsers de snelste route terug naar huis komend vanuit de Belgische Killing fields. Ze liepen zich op de Maasbrug tussen Maaseik en Roosteren vast.  Ze waren nog maar 4,8 kilometer verwijderd van “Die Heimat”, maar op de toenmalige kaarten hadden ze het “smalste stukje” over het hoofd gezien. Alvorens ze dan Nederlands grondgebied mochten passeren moesten ze alle wapens inleveren. En wat dus niemand verwachtte gebeurde…ongeveer 80.000 Duitse soldaten legde zomaar hun wapens neer iets wat tijdens de capitulatie niet was uitgehandeld of was gebeurd. Het ging wel met tegenzin want vele wapens werden woedend in de Maas gegooid, maar het feit dat ze bijna thuis waren na zo’n lange afschuwelijke afmattende oorlog woog zwaarder dan het behoud van sabels, bajonetten, geweren, kanonnen, paarden en trots!

Wat moet dat voor het normaal rustige dorpje Roosteren en de inwoners een uiterst bizar schouwspel zijn geweest, de duizenden soldaten, uitgehongerd, moe, verward en de stank….80.000 mannen die alles achterlaten. “Ja de stank, de stank was niet te harden” benadrukte de oude buurman Er werden grote gaten gegraven en waarin kanonnen met nog voorgespannen paarden in werden gedonderd, wapens, alles…

Onze oude buurman was dus getuige geweest van dit alles. Het klonk allemaal een beetje ongeloofwaardig en behalve wat overlevering was er niets. Ja er was toch wel iets….een bloemenperkje met gele en rode gestileerde tulpen. Het moet een apart ras zijn geweest, ze stonden kaarsrecht, stevig en de rode tulpen gingen nooit helemaal open. De gele tulpen wel en verspreide dan een aangename voorjaarsgeur. Maar het gaat niet om het perkje maar wel om de afzetting rond dit perkje…..om de halve meter een paaltje, verbonden met een ijzerdraad. Bij nadere inspectie bleken dit dus duitse bajonetten te zijn, en waar die vandaan kwamen dat laat zich wel raden!

Van de overlevering bleek dus meer dan alles waar te zijn. Vooral uit Duitse archieven doken foto’s op die het hele verhaal bevestigen. Zelfs foto’s van de Duitse keizer op de Maasbrug. Af en toe werd het opgepikt door een journalist en verscheen er wel eens een artikel in een krant. Maar er is nog een verhaal…een verhaal over een keizer die een aantal zaken in bewaring heeft gegeven toen hij een boerderij passeerde, een nachtelijke klop op de deur, een hoge officier…en waarom zou ook dit niet waar zijn?, maar iedereen die het fijne ervan af weet is niet meer…en zeker geen foto’s!

In de jaren 80tig wilde ik gaan graven….graven op de plek waar al die wapens moesten liggen. Eerst was mijn vader enthousiast maar toen hij in de gaten kreeg dat ik er serieus werk van wilde maken werd hij boos….”dat is te gevaarlijk”, daar liggen ook explosieven”. Dat leek me sterk want het kruit zou na zoveel jaar in de vochtige maasgrond toch geen kwaad meer kunnen. “Je weet niet waar je moet zoeken” Nou dat weet ik wel, want ik had me al vaak afgevraagd waarom net in die wei er zoveel bulten en verzakkingen zaten en hoe meer foto’s erop doken en met een beetje omgevingskennis was dat meer dan duidelijk. Toen kwam het hoge woord eruit…..er liggen niet alleen wapens maar ook menselijke resten, dan kan ook niet anders, de vele gewonde soldaten die amper Ieper overleefd hebben, de uitputting, de chaos…..bijna thuis …..tja…natuurlijk…de stank!

In Maaseik nog met wapens op weg naar de brug. Over de brug was het wapens inleveren of…..

Geweren en bajonetten

Wat omgevingskennis…

https://www.google.nl/maps/@51.0915342,5.8003545,3a,75y,316.47h,88.5t/data=!3m6!1e1!3m4!1sOd_yvWjHWeEOCeIKD2eliA!2e0!7i13312!8i6656

10-tallen jaren als afrastering van een bloemenperk gebruikt en door mijn vader nadat hij het huis had gekocht van de buurman in de afgewerkte olie gegooid om te conserveren en kun je nu nog lezen waar ze vandaan komen!

 

 

 

Facebooktwitterlinkedinmail

3 thoughts on “Grensgeval deel 1

  1. Wat kun jij heerlijk vertellen en schrijven! Ik zie je vader dan voor me, de keren dat we als gezinnen in Echt waren.Mooi dat jij het cultureel erfgoed op deze manier in leven houdt voor het nageslacht.

    Groetjes, Saskia

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *