Herfst en zo…

Pupil van de week

De honden hadden de juiste toon gevonden, maar zelf was ik even het goeie ritme voor het blog kwijt. Niet dat er niets te melden viel….te veel misschien en dan ben je zomaar meer dan een week blogloos!

Het is een drukte van jewelste in het luchtruim. De ganzen proberen tot een formatie te komen. Met veel geluid en chaotische manoeuvres vliegen ze van links naar rechts en weer terug. Tegenwoordig overwinteren ook veel ganzen in “de nieuwe wildernis” van de Grensmaas. De constante drang naar grind heeft het landschap in de omgeving al vaak veranderd, maar het verschil met twintig jaar geleden is dat het steeds mooier wordt! Eerst wilde men nog alles in cultuur brengen en in bedwang houden…nu laten ze alles los en geven het terug aan de natuur.

De bladeren klampen zich angstvallig aan de takken vast en vechten tegen het kurklaagje dat langzaam in hun zelf groeit en uiteindelijk de sapstroom zal afsluiten! Dat ze vallen, dat is zeker…..maar ze houden het dit jaar lang vol!

Herfst betekent ook elke zaterdag naar het voetballen van Christian kijken. Toen hij nog klein was, een mini-F’je,  stonden we soms al om 9.00 ’s ochtends op een ver koud mistig veld. Maar toch had het wel iets. Nu is het altijd in de middag en schijnt het zonnetje …..en dat heeft zeker iets!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Klein begonnen, 10 jaar geleden pupil van de week!!!!

Hij zit nu bij de A-jeugd…..de grote mannen van de junioren. Hij speelt in een team in de leeftijdscategorie tussen de 16 en 18 jaar. Was voetbal eerst het enige wat hen interesseerde…..nu zijn de interesses veranderd…..er staan verdacht veel meisjes langs de lijn te kijken, en er wordt nu geregeld zelf om een wissel gevraagd, terwijl ze eerst nooit gewisseld wilden worden. De vele biertjes en late uren laten nu hun sporen na.

Elke wedstrijd is het de vraag of het team het einde haalt. De trainer eist discipline en inzet van zijn spelers. Tijdens de trainingen is hij streng… heel streng. Prima donna’s en solisten  wil hij niet in zijn team.. want hij wil een team. Hij is gedreven en emotioneel, maar heeft zeker verstand van het spelletje. De jongens zijn alles voor hem en als hij dan geconfronteerd wordt met een thuisfluiter….dan haalt hij rücksichtslos “zijn jongens” van het veld……Zijn assistent en grensrechter omschrijft het dan op de groeps-app als “het was een bewogen wedstrijd” nou… dan weet ik al genoeg!

Christian kent zijn rol in het team en als voorstopper zal een spits hem drie keer moeten passeren en dan nog komt hij er zelden langs. Al naar gelang het verloop van de wedstrijd klinkt dan “Chris letste man, Jasper doorsjuven…” Als moeder hou je dan je hart vast, want dan mag hij driekwart wedstrijd geen fout maken en moet hij iedereen er uitlopen, elk duel winnen en genadeloos, met kans op een blessure, ingrijpen. Laten dat nu net zijn beste wedstrijden zijn!

IMG_8257correctie

Met een van de hoofdsponsors op de borst moet het toch lukken!

Facebooktwitterlinkedinmail

One thought on “Herfst en zo…

Laat een reactie achter op Jose Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *