Vorige voorjaar lanceerde Karin de Wolf het idee om met broertjes en zusjes uit het L-nest en Hera, Gorky en Siebe in Beerse te gaan trainen. Dit zou gaan op vrijwillige en ontspannen basis. Elkaar helpen en begrip voor het drenten brein was de insteek. Met een drent kun je veel kanten op….maar het is niet allemaal vanzelfsprekend. Wat vaak wordt vergeten is dat het toch echt een jachthond is uit “FCI-groep 7: Voorstaande honden”  Ze worden aangeschaft als gezins- en erf hond en dat gaat ook bijna altijd goed maar er sluimert iets in hun koppen en de verhalen zijn legio van de drenten die opeens besluiten zelf het heft in handen te nemen en peterselie in hun oren proppen!

Het idee van Karin, bijgestaan door Louis werd door mij meer dan omarmt. Door wat negatieven ervaringen met ander reuen was Lennaert niet meer de ongecompliceerde jongen die hij was. Jachttraining was nooit echt bij me opgekomen, ook omdat ik niet wist waar ik het moest zoeken.

De eerste keer Beerse was een eye opener. Lennaert vloog inderdaad van links naar recht, bakte ik er helemaal niets van……maar wat was het leuk en bevredigend om zo bezig te zijn.

We vormde een stabiel groepje. Het waren ook Karin en Louis die me aanmoedigde nog een stapje verder te gaan met Lennaert ,…..en de rest is HIStory!

Wie had dat gedacht? Jan Prince met Lobke hebben zich inmiddels ingeschreven voor officiële veldwerkwedstrijden dit najaar en Lennaert en ik voor KNJV proeven. Hoe raar kan het balletje rollen.

Maar de maandelijkse zaterdagen in Beerse blijven speciaal. De basisgroep is inmiddels uitgebreid en afgelopen zaterdag sloten Marian en Kiki aan. Kiki had nog nooit gezwommen. Niet dat ze watervrees heeft want ik heb toch verschillende spetter- en waad-beeldmateriaal zien langskomen, maar toch was dat de grootste uitdaging. De basisdingen gingen haar goed af, net als Joris die al veel kan maar ook graag “met de voeten van de baas speelt” maar dat komt ook vast goed.

Ze zeggen dat alle honden kunnen zwemmen, dat klopt gedeeltelijk, want je hebt zwemmen…en zwemmen……..Na wat aanmoedigingen vertrok Kiki naar de overkant. Ze spetterde erop los en ging niet onder…..oké.. dat is zwemmen. Bijna aan de overkant gekomen leek ze op de Titanic die zich in een uiterste wanhoopactie nog een keer opricht alvorens ten onder te gaan. Ze stond verticaal in het water en kwam niet meer vooruit, maar haar achterpoten kregen grip op de bodem. En nu dan het andere zwemmen…..met een dummy kwam Kiki terug en dat vormt een soort contragewicht, in elk geval veranderen ze dan van techniek, en lag ze mooi horizontaal in het water…….Ook Lennaert  heeft het zo geleerd en ligt nu diep in het water en met zacht golvende rug, geruisloos en stabiel zwemt hij grote afstanden. Dus iedere hond kan zwemmen…ja…..en iedere hond kan leren zwemmen…..ja, dat ook!!

Kiki kan nu allebei  🙂

Spetter, spetter…..

Netjes Kiki…met stabilisator in bek…verhip het is een eend!