Ik las ergens dat de “kroenekranen” onderweg zijn en inmiddels gespot zijn boven zuid-west Frankrijk. Dan duurt het nog ongeveer 2 dagen en trekken ze ook hier over. Als het helder weer is zie je hoog in de lucht trage waaiers honderden meters breed. Het is een spectaculair schouwspel maar ook het geluid van de duizenden vogels klinkt als een symfonie. De “kroenekraan” of de kraanvogels zit verweven in de familie van moederskant. Het enthousiasme van dit jaarlijkse schouwspel ging over van mijn oma, op mijn moeder op mij. Jarenlang zijn de vogels weggebleven en moeten ze een meer oostelijke route genomen hebben…en nu, al verschillende jaren worden ze weer volop gespot. Ze trekken naar het hoge noorden en komen aan in een omgeving waar de winter nog lang niet is afgelopen. Ze dansen voor elkaar, paren en zorgen gezamenlijk voor één jong en maken zich op om weer de lange reis terug te maken naar Afrika en Zuid Europa. Laat het snel lente worden!

De groene route tikt Limburg aan!