Lennaert stuurt berichtjes naar zijn Belgische familie in 2012 die op dat moment voor 2 maanden in Frankrijk verblijven.
Hallo allemaal,
Gisterochtend had mijn vrouwtje al een verhaaltje klaar staan over mij met de titel “De steen der wijzen”. Toen gebeurde er iets en heeft ze het verhaaltje niet naar ome Faes gestuurd want ze heeft een nieuw stukje gemaakt met de titel “Lof der domheid”.
Zondag zouden we lekker gaan BBQ met vrienden en ’s morgens waren de baasjes al druk in de weer met het klaarzetten van spullen en maken van allerlei lekkernijen. Op de een of andere manier was er even niet veel aandacht voor mij en ik ging eens een kijkje nemen in de schuur. Ik had al eerder ontdekt dat daar een zak stond met de hondenbrokjes voor papa en mij. Snuffelen was nooit een probleem en als ik wat te lang bleef hangen was het altijd de stem van het vrouwtje die me tot de orde riep.
“Eens kijken of dat wel een stevige zak is! Nou ja, 3 laagjes papier daar ben ik zo doorheen”. En toen, de zak stond op een stoel, een regenbui van allemaal lekkere brokjes. Ik probeerde ze nog op te vangen en terug te doen in de zak, maar om de een of andere reden namen die brokjes de verkeerde afslag en belande in mijn maag. Ik weet niet hoelang ik geprobeerd heb alles netje op te ruimen, toch zeker wel een kwartier, en stond het vrouwtje opeens achter me. Ze hoefde helemaal niets te zeggen. Ik keek zo schuldig en ook zielig want opeens had ik heeeeel erge buikpijn. Ze was helemaal niet boos, maar bezorgd. Ik zag eruit als mama Hera vlak voor de bevalling, met als verschil dat het voor haar een zegen was en voor mij een zonde.
Er werd snel gegoogeld op “pup te veel gevreten” en “overvreten pup”, “nou ja zeg!!!”, terwijl ik alleen maar wilde helpen.
Mijn ingebouwd honden instinct begon zelf te werken. Ik kroop in elk hoekje van de tuin weg en deponeerde een gedeelte van mijn maaginhoud in een kuiltje en maakte het kuiltje met mijn neus dicht. Dit deed ik zo’n 10 keer en had mijn wintervoorraad al klaar. Mijn buik was toch nog altijd kogeltjerond en liet mijn vrouwtje me veel rusten. ’s Avond kwamen de gasten en kwamen ook mijn darmen op gang. Met verwondering werd tussen de gangen door gekeken naar de grote hopen poep die uit zo’n klein “ooh zielig” babyhondje kan komen (ik zit nog officieel in de babbyklasse!) Vrouwtje ruimde niks op want ze moest zeker weten dat er ook alles weer uitkwam. Onduidelijk is of sommige gasten op dieet waren of dat er een andere oorzaak was dat er veel eten overbleef! Maar wat overbleef was dus niet voor mij, wel voor papa, wel 2 dikke sappige worsten, en ik kreeg niets.
Vanmorgen kreeg ik dan weer 7 brokjes aangevuld met gekookte spercie bonen en daar moet ik het dan de hele dag op doen.
Heb ik iets geleerd?, nee hoor want de brok zit nu in een ton, verzwaard met gewicht op de deksel, en net betrapte me het vrouwtje dat ik zat te knagen aan de rand van de ton, en die zal zeker wel eens een keertje omdonderen!
Jullie, niet meer zo dunne, Lennaert
Gepubliceerd 08-08-2012 om 09:05 door Bas & Belle
Hallo Drentelaars, Faeselaars, puppelaars en bloggelaars,
Ik had in mijn vorige verhaaltje al melding gemaakt over “de steen der wijzen”.
Vrouwtje twijfelde of het wel geschikt is voor een blog met allemaal vrolijke Drenten, want het is een beetje een sentimento.. sentiman….stitive………….”een zielig verhaal” met een hoog natte puppyogen gehalte. Maar aangezien ik toch de hoofdrol speel hier dan toch het verhaal.
Vrouwtje heeft nog altijd vakantie en neemt zich nu de tijd om de laatste spulletjes van haar, in juni overleden moeder, op te ruimen of een plekje te geven.
Iedereen die zijn ouders heeft verloren weet dat dit een pijnlijk proces is. Het is ook moeilijk alles op waarde te schatten, het zijn soms kleine onbenullige dingen, maar je kunt ook niet alles bewaren.
In een doosje vond vrouwtje een steen. Ze herkende het als een typische Maassteen. Ze wist het verhaal niet achter deze steen, en hij was niet mooi van vorm, had een saaie grijze kleur, was niet groot, was niet klein, ze wist het niet. Ze stond een tijdje in gedachte met de steen in haar hand te wikken en wegen wat nu de betekenis was van deze steen.
Aangezien we hier aan de Maas wonen en overal in de tuin maasstenen liggen kon het vrouwtje niet direct een reden bedenken deze steen te bewaren. Ze gooide de steen op een grindpad achter in de tuin. Al zou ze willen, hij was niet meer te herkennen of te vinden.
En toen kwam ik! Tijdens dit hele gebeuren zat ik binnen in de bench en had hier niets van meegekregen. Ik werd voor een plasje buiten gelaten…..en toen mijn vrouwtje later naar buiten kwam lag daar op het matje de steen. Eerst twijfelde ze, maar het was hem echt; saaie grijze kleur, niet groot, niet klein…
Ja, nu heeft ze een reden om hem te bewaren, de steen die haar moeder jaren lang in een doosje had weggeborgen, heb ik tussen duizenden andere stenen met mijn neus teruggevonden en weer naar haar teruggebracht!
Vrouwtje heeft een rekje waarop ze alle mooie stenen bewaard die ze vindt tijdens het wandelen, de veer van de uil en de specht, een stukje hout in hartvorm, de schedel van een merel, scherven uit een verleden, een mooi stuk glas, een tand van een paard, en daartussen heeft nu de steen van haar moeder ook een ere plekje gekregen.
Lennaert
Gepubliceerd 10-08-2012 om 08:04 door Bas & Belle
23-8-2012
Lieve familie,
Ik hoop dat de terugreis vlotjes is verlopen en dat jullie weer kunnen wennen daar in Vosselaar?!
Na het lezen van de diverse puppen kranten denk ik dat mevrouw Halff-Van Boven zich een hoedje schrikt aanstaande zaterdag tijdens de clubmatch. De een heeft proppen in zijn oren, de ander bananen, zelf trossen bananen en ook nog eens Chiquitta’s. De een te mager, de ander te dik, de een dartelt achter de vlinders aan, de ander kauwt op een slak en lopen we wel netjes in het rijtje?.
Zij zal denken dat het carnaval is. Waarschijnlijk is de babyklasse nog nooit zo goed gevuld geweest. En…..broertjes en zusjes, we zijn natuurlijk geen baby’s meer, en we gedragen ons ook niet als baby’s, maar ja, in welke categorie moet je zo’n groepje ongeregeld plaatsen?
Papa komt ook mee, die maakt zich nergens druk om, en misschien ziet hij wel een “toffe chick” en kan zijn dag niet meer stuk. Ik ben toch wel een beetje zenuwachtig, dat is ook wel een beetje mijn aard en dan ga ik op mijn kont zitten en kijk eerst een tijdje de kat uit de boom, maar volgens vrouwtje en baasje komt alles goed.
Vandaag was het dan eindelijk gelukt. Ik loer al wekenlang op een stuk zeep in de badkamer. Ik moet en wil het hebben, maar ja dan is de deur dicht, dan ligt tie in het bakje en kan ik er niet bij, dan is het vrouwtje in de buurt, maar vandaag….alles klopte, en dook ik met zeep de tuin in. Vrouwtje had niets gezien. Ze riep me naar binnen en zonder enige waarschuwing kwam de inhoud van mijn maag naar buiten. Ja, toen zag ze het, de zeep in stukken gebeten. Dus voor zaterdag heb ik zelfs mijn maag gewassen.
De buitenkant wordt niet gewassen, want dat mag niet volgens de drentegeleerden voor een keuring. en ik stink! Ik stink!, pfff..dat wordt een lekker ritje voor mijn baasje met 2 niet gewassen drenten achterin de auto.
Vele stinkende neusjes, maar met een frisse limoenen adem,
jullie Lennaert
Geef een reactie