Tegen alle weersvoorspellingen in trokken een 30- tal Drentenliefhebbers naar de Demervallei tussen Langdorp en Testelt voor de jaarlijkse Drenten-Lente wandeling

Achter de kerk hadden we een afspraak met “De gidsen van dienst”  Wilfried en Anita Lemmens, die al in een eerder stadium een fantastische route in gedachten hadden. Er was al proef gewandeld en was hun beoogde tocht goedgekeurd voor Drent, man, vrouw en kinderen.

Bij aankomst kleurde de lucht grijs, donkergrijs, lichtgrijs, en druppelsgewijs grijs maar de bezorgde blikken verdwenen  snel toen een aantal leden van het bestuur met een militaire precisie een tafel met koffie, sap en cake tevoorschijn toverde en de stemming er direct goed in zat.

Na de gebruikelijke begroetingen gingen we op pad en volgden de kronkelige loop van het riviertje de Demer. Naast mekaar lopen ging moeilijk en we vormden met z’n allen een langgerekt kleurig peloton. De honden stormden met z’n allen naar voren en verrichten het zware kopwerk over de modderige en erg glibberige paden. Links en recht voltrok zich een modderballet, maar hoe vuiler en natter iedereen werd des te vrolijker de sfeer.  Sommige bleven in de achterhoede hangen en er was nauwelijks nog contact tussen baasjes en hond, je zag alleen in de verte vrolijke staarten door het graan schieten.

Het landschap was onwerkelijk! Een smalle vallei uitgeschuurd door de Demer, ingeklemd tussen 2 begroeide heuvelruggen nauwelijks te zien onder de laaghangende staalkleurige wolken. Hoewel  de natuur veel te laat op gang is gekomen had er een inhaalslag plaatsgevonden en met een beetje fantasie rook je de volop wilde bloemen en hoorde je de duizenden bijen hun vlijtige werk doen. Halverwege de tocht op een modderige driesprong schoof het peloton in elkaar om de traditionele Citroenjenever te nuttigen. Met goed gemoed en vrolijke gezichten werd dit godendrankje naar binnen gegoten. De Drenten waren inmiddels niet meer zo goed uit elkaar te houden aangezien de zichzelf reinigde pels inmiddels was vervangen door één grote bruine plaat! Ook nu hoefde ze niet aangelijnd te worden en konden ze volop op hondse manier met elkaar omgaan en werden er banden voor het leven gesloten en kregen een paar reuen hun eerste warme gevoelens, omdat er toch wel erg leuke teefjes bij liepen.

De jeugdige deelnemers aan de tocht hadden het ook naar hun zin en stapte goed door, je hoorde niemand klagen over modder of nattigheid.

Wilfried en Anita namen hun taak als gidsen zeer serieus en werd veelvuldig verteld over het landschap en de omgeving. Na een rustpauze van 20 minuten werd de tocht vervolgd en veranderde het landschap. Liepen we eerst in een typische rivierenlandschap, doemde opeens een bos voor ons op. Dacht je van het lijkt wel de “Ardennen”, veranderde het landschap alweer en verlieten we de vallei. Ongemerkt moest er toch een hoogteverschil overwonnen worden, en ging opeens het praten en ademhalen een stuk moeilijker, maar niet voor de honden. Na even kort aangelijnd te zijn geweest omdat we door een paardengebied liepen hadden ze alweer de vrije loop en doken het bos in met opeens een stevige afdaling en voelde je opeens zomaar in Luxemburg. Er was van alles te zien , mooie huizen helemaal vrij in de natuur, en toch wel  komische wegbenamingen als “De Rommelweg” met daaronder “Gemeente Aarschot”.

Tegen het einde van de tocht liepen we langs een ongeschonden weiland waar paarsachtige bloemen uit op doemden. Wat is dat? De term orchidee viel, en ging van mond tot mond. De uiterst zeldzame wilde gevlekte orchidee stond hier zomaar fier rechtop. Er zijn plekken over de grens waar als één zo’n exemplaar zijn kop opsteekt er hekken omheen gezet worden, documentaires over gemaakt worden en tegen het einde van de avond toch afgeknakt op de grond ligt en hier staan ze zomaar met z’n honderden bij elkaar!

De Drenten hadden hier geen weet van, misschien vonden ze het ook wel niet lekker ruiken.

Na 8,2 km op de teller was de tocht afgelopen en weer stond er binnen een mum van tijd een tafel met soep, drinken, bubbels, cake enz. De soep ging erin als pap, en vooral de jeugdige wandelaars hebben meer dan één portie genomen en het zich goed laten smaken.

Veel te snel kwam er weer een einde aan deze mooie Drenten-Lentenwandeling en ging iedereen tevreden naar huis. We zijn nu al benieuwd waar we het volgend jaar naar toe gaan want dat er vele mooie ongerepte plekje zijn in België, daar kom je alleen maar met een Drent achter!

Jeanny Wessels Roosteren NL