Maar dan letterlijk op “hoge poten”. Gisteren is Sjefke gekomen om een nachtje te slapen. Hij is ook een jachthond, een Grote Munsterlander. Groot is hij zeker, groter dan de alfa reu hier in huis Lennaert. Sjefke is een mooie hond en er zijn best veel overeenkomsten met de drent maar ook weer verschillen. Hoewel het roedel pas vrijdag kennis gemaakt heeft met hem, en afwachten hoe de reuen zouden reageren op elkaar, gaat alles voorbeeldig. De reuen onderling hebben het reuze gezellig. Het is juist Nova die er wat buiten valt. Ze wil altijd in mijn buurt zijn en weten waar ik ben. Loopt ze even met de reuen naar buiten, komt ze weer snel terug om te kijken of ik ook kom…blijf ik binnen, dan blijft ze ook binnen. Ik heb al eens eerder een teefje gehad die zo erg aan me hing. Dat was Vosje en ze is wel 19 jaar geworden. Waar ik ook was of stond of wat ik deed…altijd was daar Vosje in mijn buurt die met een zacht duwtje met de neus constant liet weten dat ze er was. Haar ogen draaide mee met mijn ogen en het maakte niet uit waar ik woonde of waar ik sliep, waar ik was was Vosje thuis. Nu gaat Nova ook al die kant op.

Het weer zit niet mee en spelen ze wel buiten maar als dan de vele hondenvoetjes naar binnenkomen lijkt mijn keuken- en kamervloer wel een groot schilderij met allemaal hondenpoot afdrukken. Bij het ontbijt was er even een schrikmoment. Lennaert krijgt altijd als eerste voer in zijn bak maar moet wachten tot de rest ook wat krijgt. Sjefke eet normaal altijd alleen dus die is niet gewend te wachten en voordat ik het wist zat hij in de bak van Lennaert. Oei…ik was dus degene met het schrikmoment, maar Lennaert bleef netjes kijken en wachten op mijn teken en geen kik of grom. Dat had best anders kunnen aflopen!

Ook Cartouche speelt nog als een jonge hond met Sjefke!

Stiekem tegen Nova aangekropen…ze vindt het wel best zolang het bij mij in de buurt is.

Schijngvechten!

Hee Lennaert…..ik ben lekker groter!!!