Alweer een gastschrijver! Deze keer Chris Wessels!

Onze vakantie in Charente is een aaneenschakeling van plezier, lekker eten en drinken, genieten van elkaar en van de zon. Gisteren echter hebben Eva, Steven en ik een bezoek gebracht aan de resten van het oude Oradour-sur-Glane. Jeanny ging schilderen en paste op de honden. Het oude Oradou-sur-Glane is een verwoest dorp, waarvan de resten als monument getuigenis afleggen van een laffe wraakactie van de Duitse bezetter naar aanleiding van een aanslag van het Franse verzet (waarbij twee Duitse militairen het leven lieten).

Bloedbad
Het bloedbad van Oradour-sur-Glane vond plaats op 10 juni 1944. Het dorp werd die dag door het eerste regiment ‘Der Führer’ van de 2. SS-Panzer-Division Das Reich ingesloten en uiteindelijk verwoest. Bij deze overval werden 642 mensen vermoord. Slechts zes personen overleefden het bloedbad. De mannen werden bijeen gedreven en neergeschoten en de vrouwen en kinderen werden verzameld in de kerk die vervolgens in brand gestoken werd. Het jongste slachtoffertje was pas 8 weken…

Respect
Diep onder de indruk liepen we door het dorp dat na de oorlog ter nagedachtenis in de staat is gelaten zoals het na de verwoesting werd aangetroffen. Door de straten met ruïnes van de in brand gestoken huizen met hier en daar nog een oude naaimachine of de resten van een metalen tafel, een driewielertje. Langs de verwoeste cafés, de garage, de kapper, de meisjesschool. Langs roestige autowrakken. En de kerk. De kerk waarin zich een afschuwelijk drama heeft voltrokken. Vol eerbied liepen de bezoekers door de dakloze, geblakerde kerk. Langs de gesmolten torenklok en de geschonden altaren. Bijna alle bezoekers dan. Een luidruchtige familie, zo te horen uit de Randstad, vond het nodig morbide grapjes te maken. Om de ogen uit je kop te schamen.

Lessons to be learnt
Hebben de mensen iets van dit bloedbad geleerd, vroegen we ons op de terugweg af. Helaas was het antwoord ontkennend. Ook nu nog vinden in de wereld dergelijke slachtpartijen plaats. Of worden vliegtuigen met onschuldige burgers uit de lucht geschoten. En als de omstandigheden zich voordoen, staan ook in ons keurige België en Nederland de oorlogsmisdadigers weer op om hun steentje bij te dragen aan het folteren en uitmoorden van de medemens.

Hoop
Toch denk ik dat we op de goede weg zijn. De verbinding tussen mensen, landen en volkeren groeit en hoe meer we de overeenkomsten zoeken in plaats van de verschillen, hoe kleiner de kans dat we elkaar afmaken. Sloegen in de middeleeuwen Hollanders en Friezen elkaar de hersens in, tegenwoordig leven zij in harmonie in één land. Sinds de tweede wereldoorlog hebben Europese landen de samenwerking gezocht in de Europese Unie en leven in vrede. En Belgen en Nederlanders brengen gezamenlijk een fantastische vakantie door in één huis… Dat geeft hoop op een liefdevolle toekomst!

Chris

https://www.youtube.com/embed/l8Af15OYS9I?feature=player_detailpage