Er zijn toch links en rechts wat buitjes naast ons neergevallen maar als dan de zon zich laat zien krijg je van die mooie dampende landschappen. Met mijn kleine dappere witte handzame Panasonic Lumix probeer ik dit in plaatjes te vangen, maar het zal nooit zo mooi zijn als de werkelijkheid want je hebt er niet de geuren en de geluiden bij.

De eerste week van mei is voor mij altijd een week met verschillende emoties! Net als trouwens in de rest van Nederland. Een aantal jaren geleden is er een emotie bijgekomen, de moord op Pim Fortuyn. Ik was aan het werk en moest Christian ophalen bij de kinderopvang en beleefde live het vrijmoedige interview bij 3FM en moest toch wel erg lachen om de wederzijdse brutaliteit tussen Ruud en Pim, die toen al wist, dat als hij minister President zou worden hij een groot probleem zou hebben. Voordat ik thuis was werd het al duidelijk dat er iets gigantisch mis was gegaan. Ik was oprecht verontwaardigd. Ik had hem al een tijdje in the picture, niet waar hij voor stond, maar wel wat hij teweegbracht in een geordende wereld van mannetjes die dachten alles zo goed onder controle te hebben, die er zeker van waren dat zij de nieuwe minister-president zouden leveren, die ons om de oren wapperden met cijfers en “onze” tekortkomingen, en wiens ego’s nog strakker zaten dan hun stropdassen. Hun onbeschoftheid, na middernacht toen Pim de gemeenteraad verkiezingen glansrijk had gewonnen, en daar werd televisiegeschiedenis geschreven, maar dat hadden ze zelf niet in de gaten, omdat ze dachten dat heel Nederland in bed lag. Ze wilde hem nog niet eens aankijken, laat staan met hem praten, en lieten toch wel duidelijk zien dat alles wat ze verkondigde was ingestudeerd, niet spontaan, verwrongen en bol stond van ijdelheid, iets wat ze Pim altijd verweten. Hij straalde en was zo blij als een kind in een ballenbak, en een grotere tegenstelling tussen mannen en heren van fatsoen, die in basis voor het zelfde stonden, heb ik nooit meer gezien!!

Ik volgde altijd fanatiek de politiek en verdiepte me zelfs in partijprogramma’s. Discussiëren over mijn politieke voorkeuren deed en doe ik nooit. Maar toen in mei is mijn politieke interesse vermoord en sukkel ik al jaren achter mijn “eigen”  aangeprate tekortkomingen aan.

De politieke landschappen zijn weer correct en is het weer wachten op een linkse of rechtste bui die het degelijke Nederland weer even laat dampen!