Sieka, Pieke en Quartel lopen dagelijks een rondje…en dat levert een mooi verhaal op!

Door Sieka Knol .-

Je komt af en toe van die momenten tegen dat je denkt: dat komt me bekend voor…. En wat je er bekend aan voor komt, wil je dan niet meteen te binnen schieten….

Vandaag had ik zo’n moment…

Ik was met Quartel en Pieke naar ‘ons’  bos, een bos waar ik al jaren kom en waar het gedoogd wordt dat de honden los lopen. Een heel divers bos ook: met zanderige stukken en stukken in rabat gegraven. Af en toe kom je er een eekhoorn tegen en merels en koolmeesjes zijn er in overvloed. En soms, heel soms, als er in de wijdere omgeving structureel in het land gewerkt wordt, dan kan je ook wel eens een ree of een haas tegenkomen.

Kortom een rustig bos. En op deze grijze, licht mistige dag was de sfeer een beetje sprookjesachtig. Quartel scharrelde lekker voor mij uit en Pieke ging zijn eigen gang en kwam zich af en toe melden. Echt zo’n wandeling waarbij je zelf ook gaat lopen mijmeren en niet echt oplet.

Tot…….. Pieke voorstaat . Dus erheen en samen kijken wat er voor spannends is te beleven….Een houtsnip koos de vrijheid en samen keken Pieke en ik hem na.

En toen had ik dat moment: dat komt me bekend voor…. Natuurlijk hebben mijn honden wel vaker voorgestaan, ook op houtsnip! Maar ik was toch wat van slag.

We hebben de wandeling afgemaakt en de honden hebben samen gedold en gekkigheid uitgehaald en ik liep te peinzen: dat komt me bekend voor….

Uiteindelijk in de auto naar huis schoot het mij te binnen…Twintig jaar geleden, zomer, warm weer, zelfde bos, alleen toen was net de ondergroei eruit gehaald, de woekerende bramen waren enigszins getemd. Op vrijwel dezelfde plek stond mijn Rinus voor op houtsnip…..

Het was een bijzondere ervaring, alsof ik op een kruispunt in de tijd stond… een soort van Stephen King ervaring…

Het lukt me niet meer regelmatig te bloggen aangezien er iets veranderd is in de beveiliging tegen hackers en de site regelmatig door de provider op slot wordt gezet….zo vervelend…vooral omdat ze niet echt bezig zijn met een oplossing….maar oké…snel iets schrijven voordat alles weer op slot zit!

Inmiddels is er natuurlijk van alles gebeurd rondom Nova, Lennaert en hun nakomelingen maar ” Who wants yesterdays papers?”…..Zelf was ik nog aan het opkrabbelen wat betreft de 1e lockdown en inmiddels zitten we in de 2e golf en bijhorende maatregelen. De naderen donkere dagen stemmen me niet heel vrolijk in de wetenschap dat ze dit over het jaar heen willen tillen.

Deze week gaan we een beetje grasduinen, dwars door alle toegestuurde foto’s, feiten en activiteiten heen….en noemen het dan maar part I.

En niet onbelangrijk voor het hele ras…de digitale Reuenavond…

Een tijdje terug vroegen we jullie of er belangstelling is voor een reuenavond. En superfijn: dat bleek er te zijn. Dus deze avond gaat er komen: dinsdag 24 november 20.00u.We organiseren deze avond omdat het heel erg belangrijk is voor de gezondheid van het ras dat zoveel mogelijk verschillende reuen een keertje een teef dekken. Op deze avond leggen we uit waarom dat zo belangrijk is en welke regels er gelden, maar bovenal is er veel ruimte om vragen te stellen aan mensen die al een dekreu hebben. Hoe werkt dat? Hoe zit het met die shows en gezondheidskeuringen? Moet dat echt? Wat moet je doen als een fokker jouw reu wil gebruiken? En zal je reu niet veranderen, lastiger worden tegenover teven?We gaan ook kijken hoe we elkaar kunnen helpen. Mensen met ervaring en kennis van zaken kunnen niet alleen informatie geven, maar ook praktische hulp bieden aan mensen die hun reu wel een keertje willen laten dekken. En we willen een lijst maken met reuen die eventueel voor een dekking gebruikt mogen worden, ook al zijn ze nog niet gekeurd.De avond wordt georganiseerd vanuit deze facebookgroep; dus onafhankelijk van de rasverenigingen. Iedereen mag meedoen. Het maakt niet uit of je wel of niet lid bent van een vereniging. De organisatie bestaat uit een aantal betrokken drenteneigenaren: Michael van der Burg, Jeanny Bustin, Suzanne Dirix, Jolanda Huijsing, Manuela Plaisier en Marcel Senten. En voor alle duidelijkheid: er is geen enkele verplichting. Als je na afloop besluit dat het helemaal niks voor jou is, dan is dat natuurlijk prima.Je kunt je opgeven door mij een PB te sturen met je mailadres. Je kunt je mailadres ook hieronder zetten, maar dat is wel openbaar… Het zou ook leuk zijn als je de (stamboom)naam van je reu doorgeeft. Je krijgt dan voor de 24e een uitnodiging met uitleg over hoe zo’n digitale bijeenkomst werkt. Dat is eigenlijk heel simpel, maar als je het nooit gedaan hebt, dan is het natuurlijk handig als wij kort uitleggen hoe het werkt. Kun je niet de 24e? Geen nood. De bedoeling is dat we deze avond over een tijdje herhalen. Doe je mee? Ook jouw reu kan een belangrijke bijdrage leveren aan een gezond ras!.

Ook Django uit de combinatie LennaertxJona volgt een jachtopleiding. Zijn baasje Henk vertelt.

Django(Pluisje) van Roopoorte zijn jachttraining.

Dag één begon goed. Voorstellen en alle oefeningen met vlag en wimpel gedaan totdat we een apport uit het water moesten halen. Eenmaal met koord het vertrouwen gewonnen ging hij als een speer drie keer heen en weer over een rivier van 20 meter breed met de haas dummy.

Toen ik op les drie de haas dummy in het water gooide kwam ik er achter dat deze zonk als een baksteen. Gelukkig had ik een schepnet mee van drie meter en kon deze terug vinden. (alsof ik het aan voelde komen) advies van de trainers…. niet meer gebruiken. Alleen standaard dummy’s… geen interesse. Gaat als een speer…. pakt hem…. en dan…. “baasje” ..”hier ligt hi”j… “pak het zelf maar”.   Dilemma!  Ik alleen standaard dummy’s gebruiken, maar dat gaat nog steeds niet van harte. Sleepsporen met eend kraai en duif vind Django geweldig. Heel ver ook… hoe hoog het gras of begroeiing ook is. In een rechte lijn het spoor volgen en vinden… het afgeven is een uitdaging… dit is mijn trofee… zit in een groep met twee labradors die alles perfect doen en nog een Drent. Ook deze maakt ere rondjes maar is iets ouder en een teefje van een jager. De man zei ook tegen mij dat ik Django niet moet vergelijken met de labradors. Geduld is een schone zaak bij de Drent. De basis moet er goed in zitten, dan komt het vanzelf goed… die zit wel goed bij Django. Trainers hebben geen ervaring met Drenten tot nu toe. Een training van 19.00 tot 21.30 is dan ook wel zwaar voor een jonge Drent die geen geduld heeft en graag wil. Heb wel veel geleerd en weet waaraan we moeten werken. Maar tien apporten in tien minuten is wel erg veel voor een jonge hond. Vooral in 2,5 uur!!

Heb nog steeds individuele training met de fokker Jan Pluis, en dit gaat stukken beter… mede doordat er minder afleiding is. .. maar ook de laatste les kwamen we er achter dat Django een beetje apport moe is… dus langzaam weer opbouwen. Jan gaf me het advies om thuis de haas dummy’s te gebruiken… en thuis ook met dummy’s te oefenen om weer de interesse te kweken. Hij hecht hier heel veel waarde aan, en wil dat onze Django het plezier erin houdt. Django zijn enthousiasme moet weer terug komen. Heb toch tijd genoeg tot het voorjaar. Jan Pluis en ik trainen gewoon door op ons tempo. Heb in ieder geval geleerd dat je jouw hond nooit moet gaan vergelijken met een ander ras. Doe het in je eigen tempo en met plezier. Het kwartje gaat vallen als de basis er maar goed inzit. In de meeste gevallen zijn juist de baasjes gefrustreerd omdat het niet gaat zoals ze willen. Gaan vergelijken met de andere honden, doe dit niet, en hou het bij  jezelf… want daar gaat het om. De band van jou en je maatje! Een jonge Drent is snel afgeleid en vooral in een vreemde omgeving registreert hij alle prikkelingen en geuren. Train zo veel mogelijk op andere plaatsen, zodat ze er aan gewend raken dat het niet uit maakt waar ze zijn om te presteren. De grootste les die ik heb geleerd is dat je niet vroeg genoeg kan beginnen met jachttraining. Heb eerst normale hondentraining gevolgd. Basis I, II en verdieping… je leert hetzelfde en meer als je vanaf het begin de jachttraining volgt. Zitten toch wel veel verschillen in.

Conclusie!!! Heb je een Drenten pup… begin meteen met jachttraining. De Reuen zijn trouwens de eerste twee jaar minder makkelijk in de training dan de teefjes. Heb ik spijt???? “Nee”!! met heel mijn hart. Het is echt zo leuk om te doen,  en je staat echt versteld, waar je hond toe in staat is. Kijk naar alles wat je hond goed doet in plaats van wat ze fout doen of helemaal niet… raak jij gefrustreerd dan reageert je hond daar dubbel op.   Met rust bereik je veel meer. De basis is dus het belangrijkste en als dat er goed in zit komt het helemaal goed. Bij deze wens ik iedereen succes als ze beginnen… met geduld bereik je het meest!!

Henk Tolhuis

Bericht uit Helmond over Duko uit de combinatie NovaX Maran 🙂

Ondertussen zijn Duko en ik bij les 4 van de jachttraining aanbeland. Duko doet net alsof hij nooit anders heeft gedaan. Hij snapt alles meteen. In tegenstelling tot zijn vrouwtje die toch echt denkt dat ze het begrijpt tot ze weer staat te stuntelen met lange lijnen, tegelijkertijd “kom voor”  moet roepen, en niet moet vergeten op de fluit te blazen, op te letten of hij het apport heeft, die aan te pakken, niet tegelijkertijd in het water te vallen en dan ook proberen Duko te belonen die keurig een verloren apport aan de overkant van het water gaat halen en het netjes naar me toe komt brengen alsof hij weet dat dat zo moet. Hoe trots kun je zijn?!!
Dit was ook de avond dat ik blij was dat mijn hond me een “dood dier” kwam brengen (wie had dat ooit gedacht? , nou ik niet!!) en ik het ook nog aanpakte en met een dode duif in m’n tas naar huis ging om er van de week nog eens mee te gaan oefenen. Duko zal er blij mee zijn. Hij vindt het fantastisch, hij gaat echt als een tierelier op alle apporten af, een dummy, een nep-eend, een duif. Hij vind het helemaal geweldig. Hij vliegt erop af, of zoekt tot hij ‘m vindt. Het liefst loopt hij dan nog vijf minuten rond met zijn vondst in de bek. Maar daar hebben we sinds les twee een stokje voor gestoken.  En vandaag zowaar kwam hij alles meteen brengen. Of zou het aan de frikandellen gelegen hebben die in mijn beloningstasje zaten. Tip van een medecursist. Altijd fijn!!

Al met al nog veel te leren, maar de wil van Duko die is er. En het plezier wat hij erin heeft maakt dat ook ik elke donderdag met plezier m’n oude kleren aantrek om in de “blub” te gaan staan.
Groetjes van Miranda en Duko.

Vandaag ontving ik een leuk verhaal van Sybie Knol over veldwerken, een best wel moeilijke discipline en zeker op wedstrijdniveau. De vier genoemde Grensmaasjes zijn niet gefokt door mij, maar door Madelien en Otto Atema (Kennel Fan ’t Getsewold) en door Jan Pluis ( Kennel vd Roopoorte). Maar aangezien Lennaert de vader is van Quinty, Repke, Toby en Pieke…noemt Sybie ze voor het gemak “de Grensmaasjes” Aanstaande woensdag gaan ze op voor de herkansing!

Jagende Grensmaasjes..- Door Sybie Knol

Op zaterdag 22 augustus werd er een Basis Veldwerk test georganiseerd door de Nederlandse Vereniging “Langhaar”in samenwerking met de Nederlandse Vereniging van Hongaarse Staande Honden “Vizsla”. Het zorgde voor de nodige beroering, want door Covid 19 was er het hele jaar al niets meer gebeurd. Gelukkig werd ik erop geattendeerd en heb me meteen ingeschreven.

De bedoeling van de BVT is, dat de honden, die werkelijk kunnen jagen, voorrang krijgen bij de veldwedstrijden. Er is een gebrek aan wedstrijd terreinen en men wil graag de honden, die daar voor in aanmerking komen, een kans geven mee te doen. In de praktijk betekent dat, dat je zonder BVT minder kans hebt om mee te doen aan een dergelijke wedstrijd, kortom een felbegeerd papiertje!

Het had al een beetje gezoemd in hondenjagend Nederland en ook aan de figuurlijke oevers van de Grensmaas. Voor die tijd had ik al een chat met deze en genen gehad over wat we konden verwachten.  En natuurlijk was er door diezelfde mensen met hun honden stevig getraind.

Zaterdag was het dus zo ver.. We mochten ons melden in de velden rond het mooie Dirksland, op de Zuid Hollandse eilanden. De test was Corona-proef georganiseerd en we werden na de middag verwacht. Na een rit van zo’n dikke 2 uur kon ik ter plaatse mijn auto in de berm parkeren en zag ik dat de groep voor ons net klaar was. Toch even praten met de deelnemers, die de proef al hadden afgelegd. Misschien had ik dat beter niet kunnen doen, want mijn verwachtingen moest ik behoorlijk naar beneden bijstellen. Ik leerde een nieuw woord: herten….  En dat bleek niet positief: het door de bieten springen als een kangoeroe door de jachthond…

Langzamerhand druppelden de deelnemers van mijn groepje binnen: Marcel Langbroek met zijn Toby en zijn Saskia, Ellen Bouwer met haar Repke en Ine Gimbrère, die Repke zou voorjagen, en als vierde “Grensmaasje” Quinty met haar voorjager Marjolein Steutel. Ook was Peter Doderer er met zijn Felix en Roswitha Harmsen had haar Jaula bij zich. Even hebben we staan praten tot de weergoden een badkuip regen over ons heen stortten…

Voor aanvang van de test werden we welkom geheten en vertelde de keurmeester ons wat de bedoeling was en dat hij streng zou keuren, opdat de beste honden van elk ras een kans zouden kunnen krijgen. Per hond zou er een loop zijn op de grasvlakte en een loop in de bieten.

Over wind hadden we niet te klagen, er stond een stevige bries en door de regen was de lucht (en niet alleen de lucht) vochtig genoeg. Marjolein met haar Quinty tonen mochten het spits afbijten en al snel scheerde Quinty van links naar echts op de wind over het veld. Daarna mocht  Marcel en zijn Toby hun kunsten tonen en ook Toby flitste goed heen en weer op de wind. Pieke en ik waren als derde aan de beurt.  Pieke liet zien dat hij wel wil jagen en pakte zijn veld mooi breed.

Daarna mocht dit drietal om de beurt geslipt worden in de bieten. Een beetje hachelijke aangelegenheid: de bieten waren kniehoog en daaronder stonden de plassen van de afgelopen regenbui, enig schaatstalent was hier wel op zijn plaats… Quinty ging goed van start en vocht zich een weg door het gebladerte. Tot ze een haas tegenkwam en die even weg bracht. Gelukkig kwam ze ook snel weer terug. Nu was het de beurt aan Toby. Ook hij had moeite met de hoogte van het gewas, maar deed dapper zijn best en wist het hazenspoor te vingen, waarmee zijn zus Quinty ook mee bezig was geweest. Hierna was Pieke aan de beurt. Nu hebben we in Overijssel, waar ik woon, weinig bieten en heeft Pieke daar dus weinig ervaring mee. Zoeken wilde hij wel, maar waar… eronder: nee toch niet…erboven, maar hoe kom je daar… Terwijl ik terug liep, wist ik het eigenlijk al wel: dit was hem niet…. Jammer…. De keurmeester besprak het drietal en was niet tevreden over wat hij gezien had. Geen van drieën had de BVT gehaald.

Daarna kwam het volgende tweetal aan de beurt: Repke met Ine en Felix met Peter. Ook hier ging het op het gras mooi, duidelijk breed gaan en willen zoeken, op de wijze waarop een Drent zoekt. En vervolgens de bieten weer in. Ook hier was het zwaar voor deze jonge honden en hun voorjagers. Ik meende zelfs een van de voorjagers bijna te zien vallen…. Ook bij de nabespreking van deze honden bleek de keurmeester niet tevreden, ook hier geen BVT.

Als aller laatste mocht Roswitha Harmsen met haar Jaula lopen, omdat haar teefje loops was en ook hier bleek dat dit team niet aan de verwachtingen van de keurmeester voldeed.

Het lijkt nu een negatief verhaal over gemiste kansen, maar al met al was het gezellig en hebben we ondertussen bijgepraat en honden vergeleken, tips uitgewisseld en met elkaar ook gelachen. Het was gezellig hoewel de uitslag ons allen eigenlijk tegenviel… Maar volgens ons kunnen ze jagen, die Grensmaasjes!

En dat met acht Drentsche Patrijshonden. Zondag zijn de pups van Nova teruggekomen naar hun geboortegrond. Ze waren er allemaal, Duko, Tijl, Cleo, Saar en Jasper. Behalve Santo aangezien de baasjes besloten hadden ivm met de code oranje in België, het beter was zich niet te verplaatsen, en daar hebben we alle begrip voor.

Ook vader Maran en oma Javana waren aanwezig en dat gaf aan de terugkomdag extra cachet.

Na de hernieuwde kennismaking en verorberen van de vlaai hebben we een mooie wandeling gemaakt over de Maasdijken. De baasjes kregen een goeie indruk dat de kennelnaam van hun hond “vd GrensMaas” niet zomaar lukraak is gekozen. Ook de frisse duik in de Maas  konden de baasjes en vooral de honden bekoren.

Als fokker en reueigenaar hebben we los van de gesprekken met de eigenaars van de pups ook vooral onze ogen de kost gegeven om te kijken en proberen te ontdekken of er zaken of kenmerken zijn die we liever niet zien….maar we zijn zeer gerust gesteld. Ze zien er allemaal prachtig uit. Actief, speels, drents ….en pubergedrag. Vooraf had ik wat instructies gegeven wat betreft de reuen, Jasper, Duko, Tijl en papa Maran, maar dat ging super. Spelen, rennen, liggend knuffelen…. De twee dametjes Cleo en Saar hadden elkaar ook weer gevonden en als witte lichtflitsen (de minste bruine platen allebei) schoten ze onvermoeibaar van links naar rechts door de groep.

Ik had ook nog de “vroedvrouw” Marij en de twee “peettantes” Sandra en Suzanne uitgenodigd. Ook zij waren nieuwsgierig naar de honden en hoe ze zich ontwikkeld hebben het afgelopen jaar.

Vol vertrouwen zien we uit naar de Fokdag, hopelijk voorjaar 2021!!!

Afgelopen maand zijn de twee jongste nesten jarig geweest. De Novaran’s van Nova en de Getsewoldjes van Lennaert. Via de verschillende groepen op de social media en app volg ik hun groei, ontwikkeling en vooral hun doldwaase avonturen met de baasjes. Dat levert veel mooie foto’s op…te veel om hier steeds te delen.

We feliciteren Duko, Santo, Tijl, Cleo, Saar, Jasper, Coosje, Guusje, Maartje, Milo, Keetje, Repke, Noah, Quinty en Toby met hun eerste verjaardag…en extra leuk dat Nova, Lennaert en ik dan ook een verjaardag-kaart krijgen 🙂

Hier een bloemlezing van wat reacties :

Goedemorgen Jeanny,
Dank je wel voor de felicitaties voor Santo! 

Met Santo gaat alles goed! Het is een grote deugeniet, maar voor de rest een flinke jongen! Hij doet het ook super goed met de kindjes. Als de kindjes gestraft worden en ze moeten in de hoek gaan staan, gaat Santo mee in de hoek gaan staan. Je mag hem dan 10 of 20 keer roepen, hij zal niet komen omdat het partij kiest voor de meisjes 😊. (Best wel grappig)
We zien hem Santo super graag! Dikke kus van Santo! 

Dag Jeanny,
Wat een mooi verjaardagscadeau voor Tijl, onze lieve Tijl !
Hartelijk dank daarvoor ! Geweldig is dat 😀
Die kleine Tijl is ondertussen een grote meneer geworden.Letterlijk dan, want hij blijft ook een schattige kleine deugniet 🤫
Tijl is super aanhankelijk, superlief en supermooi ook. We vinden dat er meer zulke mooie schatten mogen rondlopen op deze wereld. Iedereen is opslag verliefd op hem 💞
Hij geniet met volle teugen van de aandacht die hij nu nog meer krijgt tgv ons Corona-huisarrest. Het doet hem zichtbaar deugd.
Hij heeft een mooie start gekregen van Nova, jou en Lennaert en Cartouche. Ik hoop dat we jullie nog eens kunnen komen bezoeken !
Beste groet en nog eens veel dank, Tijl en Lies Floris Marilou Wannes Nina

Hoi Jeanny,
Hier weer eens een update uit Helmond over Duko. Het gaat goed met onze grote vriend. Vandaag zijn jaarlijkse entingen gehaald en een gezondheidcheck gedaan. Dierenarts was tevreden, hij zag er goed uit, hij weegt nu 33,1 kilo. Hij ging lekker onbevangen naar binnen, was wel alert toen hij ergens binnen een hond hoorde blaffen. Op de onderzoektafel ging hij graag voor een koekje. Hij liet zich het gefriemel goed aanleunen en rolde lekker op zn rug. Tanden kijken blijft hij toch minder vinden, ondanks veelvuldig oefenen.  Meneer blijft op en neer gaan met het (Niet) goed luisteren. Echt pubergedrag zien we dan. Maar is vaak van korte duur en wanneer we dan weer even wat strenger zijn en meer oefenen gaat het weer beter. We trainen nu ook al even niet meer bij een club. In september beginnen we met de jachtcursus in Sevenum. Daar heb ik veel zin, het zal me benieuwen, want stiekem zit ik niet zo te wachten op die dode beesten in mijn handen maar goed dat overleef ik vast wel😉😂. Wel weer heel leuk om samen aan de gang te gaan. De hete dagen is hij goed doorgekomen. Hij vindt het heerlijk om te zwemmen is, als er water is gaat hij erin en ook echt zwemmen. Het liefste wil hij dat we steeds wat gooien zodat hij het kan halen. Ook in de tuin met de kinderen en de sproeier spelen vindt hij ook heel leuk. Hij begint te waken en zien ook wel een gedragsverandering naar vreemde mensen toe, eerst dook hij er meteen op af en nu tast hij wat meer af. Maar ook al wordt hij wat ouder en waakser, het liefst rust hij lekker uit en ligt hij heerlijk te tutten met een knuffel in zn mond en tussen zn pootjes. De avond brengt hij heerlijk door in de Drentenhouding, op zn Brabants zeggen we: met de ballen bloot…😁 Ik zal nog wat leuke plaatjes bijvoegen van onze knapperd.
Groetjes van Stein, Miranda, Thijm, Lize en Duko🐾

27 mei 2019….. ik weet het nog, als de dag van gisteren. We wisten dat het ‘rommelde’ in kennel vd Grensmaas en we waren zo benieuwd of er een pupje voor ons bij zat. ‘s morgens 07.19 u, ‘zal ik Jeanny een berichtje sturen of er al nieuws is, is het niet te vroeg?’ zei ik tegen Henk. Toch maar besloten om het te doen, de spanning was om te snijden 😬😬 20 Minuten later kwam het verlossende antwoord: ‘het zijn twee teefjes en 4 reutjes en als alles goed blijft gaan zit er een teefje voor jullie bij’. Toen heb ik toch wel een traantje moeten wegpinken, zooooooo blij was ik 🥳 en met mij natuurlijk ook Henk, Cas en Stef.
Nu zijn we een jaar verder, onze deugniet Saar is niet meer weg te denken, een heerlijke eigenwijze Drent die we af en toe achter het behang kunnen plakken, maar bovenal voor heel veel vreugde, plezier en liefde zorgt. Op naar nog vele mooie jaren met Saar 🥰

UIT HET DAGBOEK VAN EEN HONDENUITLAATSTER….🐾😊🐾

Je mag de parallel weliswaar niet trekken, maar toch vind ik dat tussen het opvoeden/grootbrengen van een kind en een hond veel overeenkomsten zijn. Zowel in de wijze waarop ik er (opvoeding) zelf tegenaan kijk/ als de zorgen die je erbij cadeau krijgt/ als de vreugde en onvoorwaardelijke liefde die je door/voor zo’n wezen voelt.

V.w.b. opvoeding van wezens (kinderen of dieren) waar ik verantwoordelijk voor ben is mijn persoonlijke visie gebaseerd op 3 pijlers:

Zo’n wezen :

1. Mag anderen niet tot last zijn of anderen schade berokkenen

2. Moet zich gelukkig en vrij voelen

3. Moet veilig zijn en zich geborgen voelen

Pffff; ik geef het je te doen want hierbij is sprake van een zeer complexe en regelmatig aan elkaar tegenstrijdige wisselwerking.

Cleo bijvoorbeeld is een leuk, vrolijk, onbevangen en sociaal type die iedere passant, mens en/of dier enthousiast wil begroeten. Wat ze nog niet snapt is dat de meeste passanten dit heel leuk en schattig vinden. Maar niet allemaal. Wat zij ook nog niet helemaal snapt is dat niet alle passanten leuk en aardig zijn.

Ik laat haar dan ook nooit zomaar naar iemand toestormen: om anderen niet tot last te zijn maar ook en vooral om haar te beschermen tegen haar naïviteit. Want: niet alle honden zijn aardig. Integendeel sommige blijken zelfs kwaadaardig. Best lastig in een park waar je honden niet vrij mag laten lopen maar anderen dat wel doen.

Gisteren is Cleo geconfronteerd met het feit dat haar visie op mens en dier niet helemaal reëel is. Ze stond blij netjes aan de lijn te kwispelen toen 2 grote loslopende honden haar benaderden. Die bleken echter geen goede bedoelingen te hebben: ze kwamen strak starend en zonder te kwispelen naderbij en ineens begreep ze het: niet iedereen is aardig. Onbevangen daredevil Cleo raakte voor het eerst in haar leventje in paniek.

De eigenaars (twee dames) riepen vrolijk meewarig; “Och is het zo’n bangig tiepje?” Ik dacht: “Nee mevrouw: uw hond is een gemeen tiepje en u bent een onverantwoordelijk tiepje”.

Nu overweeg ik (ondanks het feit dat ik tegen geweld ben) een taser aan te schaffen. Kom niet aan onze Cleootje! PUH! 

Door Nancy van Eck

In het najaar van 2019 ben ik begonnen met mijn eigen jachthondenschool, specifiek voor de Drentsche Patrijshond. Toen ik met deze plannen rondliep en het ter sprake kwam in mijn vriendenkring, kreeg ik steevast de vraag: “Is dat dan anders dan met andere jachthonden?”.

Deze vraag stond voor mij niet centraal bij mijn wens voor een jachthondenschool voor Drenten. Ik constateerde dat een gering aantal Drenten deelneemt aan de wedstrijden voor het werk na het schot.

Deze constatering gecombineerd met het plezier dat ik heb in het geven van jachttraining en het feit dat ik als Drenteneigenaar al een tijdje ‘iets’ voor het ras wil doen, heeft geleid tot het steeds concreter worden van een eigen school.

Nog volop in ‘opstart’ fase, kreeg ik twee Drentenpups doorverwezen via een bevriend instructeur. Deze wilden beiden direct beginnen… binnen een week ging het van idee naar het daadwerkelijk starten met de jachthondenschool. Daarna volgden snel twee pubers en ondertussen trainen er 15 honden bij De JachtDrent.

Het lijkt mij fantastisch als ik een bijdrage kan leveren aan een toename van het aantal Drenten op de jachthondenproeven. Dit is de belangrijkste drijfveer van De JachtDrent.

Dit wil ik realiseren door ook trainingen aan te bieden voor onervaren voorjagers. Daarnaast trainen we in kleine groepen waarbij het zwaartepunt ligt bij het vergroten van het zelfvertrouwen van de combinatie hond/voorjager.

En het antwoord op de vraag van mijn vrienden? Een goede training is afgestemd op de unieke hond/voorjager combinatie en is daarmee maatwerk. Dit is het uitgangspunt van de trainingen bij De JachtDrent. Verder word ik blij van een Drent. Jachttraining geven is altijd leuk, maar de dagen dat ik alleen Drenten heb, maken me gelukkig.

Heb je interesse, kijk eens op de website DeJachtDrent.nl en neem contact op.

Honden vanaf 8 weken zijn welkom, we starten altijd met een gratis kennismakingsles.

Tja…en wie is nu bezoeker 400.000? Bianca deed heel erg haar best om precies op tijd te klokken. Een laatste blik op haar mobieltje gaf aan dat”het moment” ergens in de vroege ochtend zou zijn…maar soms gaan dingen heel snel en loopt de synchronisatie niet zoals gepland en was ze helaas te laat. Maar niet getreurd! Toen ik zelf mijn ochtend controle uitvoerde om te kijken of onverlaten geen rare reacties hadden gepost…..stond het tellertje op 400.000 bezoekers. Het had geen zin om weg te klikken want dit moment zou nooit meer terugkomen. Dus dan toch maar een foto gemaakt. En toen Bianca zich als eerste melde dat ze helaas het moment suprême gemist had, verdiend ze wat mij betreft toch het ere plekje.

Deze maand vieren de Novaran’s hun eerste verjaardag. De baasjes en hun hartendieven laten weten dat ze er nog zijn. De terugkomdag en wandeling moeten we ergens dit jaar wel nog zien te plannen na al die corona-toestanden. We blijven ze nauwgezet volgen!

Tijl en Santo zijn de twee reuen die in België wonen. Wat lijken die koppen veel op elkaar….en wat lijken ze veel op Nova!!! Maar niet verdrietig zijn papa Maran, de twee dametjes lijken het meest op hun vader en dat is toch wat meisjes altijd willen!

De twee zeer ondeugende meisjes….

Miranda aan het woord, zomaar “Een dag uit het leven van Duko💖”

“Onze grote vriend is alweer bijna 1 jaar oud. Wat gaat de tijd toch snel. Wat een vriend voor het leven hebben we erbij gekregen! Elke dag blij dat we na veel wikken en wegen toch weer voor een hond zijn gegaan. (Na het overlijden van onze vorige Drent)
Het is zo’n lieverd, hij brengt zoveel!

Zoals een echte Drent betaamd wil hij overal bij zijn, sjokt hij mee van kamer naar keuken, naar buiten, weer naar binnen, ligt in de weg bij het koken, gaat mee met klusjes en pikt dan z’n puppymandje uit de garage en krijgt het voor elkaar zich daar helemaal in te wurmen. Houdt de wacht voor het toilet, onder de trap en is elke keer weer zo blij wanneer je weer in z’n gezichtsveld bent al is het maar na 1 sec.

De kinderen hebben een vriend voor het leven, zijn dol op hem en ravotten wat af met Duko. Duko vindt het allemaal best en kan goed aangeven wanneer het genoeg is en gaat dan lekker op 1 van z’n plekjes liggen.

Sinds twee weken slaapt meneer los in de kamer en wanneer we weg zijn los in de bijkeuken. Dit gaat allemaal goed. Het lijkt alsof hij nu rustiger is dan in de bench. Heerlijk dat dat grote ding nu uit mn huis verdwenen is, hopelijk is hij niet meer nodig. Maar dat zal nog even afwachten zijn, want ook Duko heeft af en toe zijn puberperiodes. 🍌🍌🍌 zijn ook hem niet vreemd. De perfect luisterende pup transformeerde rond een maand of 7 in een jonge hond die toch eens ging kijken wat er gebeurde wanneer hij niet meteen terug kwam, afstand werd steeds een beetje groter en wanneer je aan het spelen bent hoef je toch zeker niet saai naar je vrouwtje te komen dacht Duko. Maar nu een paar maanden later heeft hij toch begrepen dat dat echt gewoon elke keer wel de bedoeling is.

Wij blijven lekker oefenen met elkaar en plezier hebben en genieten van elkaar en de natuur. Want dat doet Duko toch echt het allerliefst, buiten in het bos, bij het ven, op een zandvlakte, als hij maar lekker los kan, rennen en ravotten. Heerlijk!”