Vandaag zijn de pups een week oud en verdubbeld in gewicht…de varkentjes!

Moedermelk en slapen, meer hebben ze op het moment niet nodig!  Inmiddels zijn ook de namen doorgegeven aan de Raad van Beheer, nu is er geen weg terug en gaan ze voortaan door het leven als :

De puppy’s beschikken over een een heel scala van geluiden. Het zijn allerlei priet priet geluidjes en allemaal samen klinkt het al een volière met parkietjes.In hun slaap oefenen ze al het blaffen…zo grappig!

“Alle kleuren van de regenboog”

De kraamkamer! De doos waar Nova aan snuffelt heb ik gebruikt tijdens de bevalling om de eerstgeborene even op zij te leggen als de volgende eraan kwam, en ook tijdens het wegen en verschonen van de kist! Nova controleert regelmatig of er toch geen puppy in is achtergebleven!

Een liefdevolle moeder die de eerste dagen nauwelijks uit de kist te krijgen was…nu neemt ze af en toe een pauze en zoekt alweer contact met Cartouche en Lennaert…die trouwens heel geduldig en rustig in de gang en keuken blijven…ook al heb ik weinig tijd voor ze!

Ik wordt later toch groter als mijn mama!

Deze twee hebben nog op het dessert gewacht!

Het lichtste teefje aan de beste tepel!

Tussen al dat puppy-geweld ook nog ander aangenaam nieuws.

• Ties van de familie Mastenbroek heeft zijn eerste show gelopen in België tijdens de Belgische Clubmatch. Hij kwam uit in de puppy klasse en behaalde een “Veelbelovend” en een mooi verslag! Komende zaterdag staat de Clubmatch van de Nederlandse Drentsche patrijshonden Vereniging op het programma en zal hij zijn broer Pieke weer ontmoeten. Ik wens de beide jonge mannen veel succes.
• Vier weken geleden was Dirkje Fan ’t Getsewold in Roosteren op bezoek bij Lennaert, en gisteren hebben Madelien en Otto Atema de echo laten maken….Yes!!! drachtig!!!! We hopen verder op een rustige dracht en voorspoedige bevalling! Ook in Nieuw-Vennep kan de voorpret beginnen.
• En dan een mail van Inneke Eibergen. Nummer zeven uit het nest “de Pluisjes” heeft zich gemeld en een mooi verhaal ingestuurd…de toekomstige pup-eigenaars zijn gewaarschuwd… 😉

Zes maanden oud zijn ze nu…de zeven Pluisjes. De hoogste tijd voor een kennismaking met teefje Gaia♠ (stamboom naam Selma van Roopoorte).
Wat waren de afgelopen maanden druk voor Gaia’s baasjes Aernout, Ineke en zonen Arthur en Reinier uit Hoofddorp. Eén keer eerder hadden we een Van Roopoorte drenten pup in huis maar dat was meer dan 13 jaar geleden. In die 13 jaar groeide Dushi – overgrootmoeder van de Pluisjes – heel langzaam uit van een voorbeeldige pup in een hele rustige oude dame. Of is ons geheugen niet heel betrouwbaar en was Dushi net zo’n eigenwijs en ondeugend hondje als Gaia nu? Want ondeugend dat is ze en hoe! Menig vaatdoekje en afwaskwast en ja zelfs een rookworst moeten uiterst tactisch heroverd worden. En wat te denken van die vieze sokken die – als we niet tijdig ingrijpen – razendsnel in haar bek verdwijnen om er na 4 hele dagen (!) weer uit te komen. De dagelijkse wandelingen in het bos zijn een waar feest voor baas en hond; lekker rollebollen in verse paardenpoep, eendjes verjagen in de plas en natuurlijk juchteren met alle honden die er zijn. Gelukkig heeft baasje in de eerste puppy training en recentelijk ook tijdens de puppy jacht training van de KNJV een handig trucje geleerd waarbij extra lekkere beloningsbrokjes het aanlijnen iets vergemakkelijken. Het zou anders maar zo een zaak van heel veel geduld hebben zijn geweest.
Over geduld gesproken: het zindelijk worden heeft wel even geduurd en een hele nacht overbruggen is er helaas nog vaak niet bij. Korte en onrustige nachtjes nog voor de baas! Een nare bijtwond aan de staart is met hulp van een antibiotica kuur gelukkig nu zo goed als genezen. Onlangs maakte Gaia haar eerste ritje in onze oldtimer VW bus (1966) en lag ze net zo heerlijk achterin als Dushi deed tijdens vakanties en uitstapjes. Dat er nog maar heel veel leuke reisjes en heel veel leuke belevenissen mogen volgen met dit (b)engeltje.

♠ Godin van de natuur en de aarde in de Griekse mythologie. Oermoeder en aarde.

Gaia heeft respect voor de oudere dame!

En nu ligt ook zij prinsheerlijk op de bank!

Gaia on tour!!

• En dan toch natuurlijk nog wat eigen puppy-spam….

Cadeautjes voor de pups!

Heerlijk zo’n toegewijde moeder!

Inmiddels zijn het al dikkertjes…maar toch nog heel klein!

Er komt eigenlijk weinig geluid uit de werpkist…en dat is een goed teken, een tevreden moeder en tevreden pups. De weegschaal laat al zien dat Nova de juiste cocktail mix melk serveert. De pups zijn al allemaal netjes aangekomen!

Het is even wennen om mijn draai te vinden want het huishouden bestaat niet alleen uit Nova en haar eerstgeborenen want ook Christian en de reuen moeten niets te kort komen. Het wordt een mooie zomer!

De bevalling is nog niet afgelopen, het is wachten op nummer zes maar Nova liet al direct zien een perfecte moeder te zijn!

Zijn die echt van mij? Jazeker Nova!

Te lief!

Zes mollen in de tuin 😉

De eerstgeborene van mijn kennel, een stevige reu!

Het 2e reutje…maakte handig gebruik van het voorwerk van zijn grote broer en kwam direct achter hem aan…..

Deze kwam met stip binnen op de derde plek!

De twee teefjes! Je moet goed kijken om ze uit elkaar te houden!

Een stevige grote reu die al spurtjes trekt om bij de beste tepel te komen! De laatstgeborene!

Een trotse moeder!

Ze zijn er!!!

“De Novaran’s” uit de combinatie Nova en Maran zijn geboren.  De dracht ging volgens het boekje en op dag 62 besloot Nova dat de pups geboren zouden worden op dag 63. Wat was ze dapper en doortastend, ze gaf geen kik en binnen drie uur had ze zes pups met alles erop en eraan. Dank je wel Marij voor je steun en hulp. Zo mooi te zien hoe Nova je volledig vertrouwde en alles toeliet.

De merel is al wakker en fluit zijn mooiste lied…en nu snel wat proberen te slapen!

Niet schrikken!! “Douze Points” zijn niet het aantal pups van Nova maar de punten waar we zaterdag op zaten te wachten.

Massaal nemen we ons voor NIET meer te kijken naar dat circus. Het waarom hoef ik niet uit te leggen…niet te pruimen schreeuw muziek en dito vertolkers. En toch zitten we weer massaal ons te ergeren aan het rariteitenkabinet van Europa, inmiddels halve wereld!

De aanloop tot de Nederlandse inzending had ik niet gevolgd. Wist niet wie de vertolker was, en ook niet wat voor liedje was ingestuurd. Maar…toevallig in de auto kwam er iets voorbij op de radio..en werd toch wel direct geraakt, en dan met name door de zinsnede “Loving you is a losing game”. Thuis aangekomen dan toch maar even googelen. Verhip dat is de inzending voor het Eurovisiesongfestival van Nederland….en de hoop flakkerde op!

Wat is een goed lied?…en wat is dan een goed Songfestivallied? Voor me zelf weet ik wel het antwoord. Er moet een houdbaarheidsdatum opstaan, dat wil zeggen..na vele jaren moet het nog aanspreken en niet een niemendalletje met diepe decolletés en zwaar pauken-werk die verder in het liedje helemaal geen functie hebben. Ook als iemand met een viool aankomt en daar twee streken op geeft, denk ik al “ga toch op het dak zitten”!

Er bestaan echt wel songfestifalsongs waarvan de houdbaarheidsdatum niet verlopen is….alleen zijn we vergeten dat het ooit daar begonnen is. Zo is er “Volare”, “Puppet on a String”, “Knock Knock who’s  there”, “Tu te Reconnaitras”, “Johnnie Blue” en zelfs “Katinka“…

Maar niets kan tippen aan “l ‘amour est bleu” van de koningin van weleer Vicky Leandros. Ik heb heel lang niet geweten dat dit oorspronkelijk door haar werd gebracht…het liedje werd zo vaak re-gearrangeerd en gecoverd dat de herkomst niet meer duidelijk was. Er staat zeker een houdbaarheidsdatum op deze song en dat blijkt wel dat je er alle kanten mee op kan…van soft gezongen naar instrumentaal naar bombastische mellow versie

Zou het toch het grote orkest op de achtergrond zijn, alles live, en dat alle noten van zangers en muzikanten raak moeten zijn wat me hier in aanspreekt? De moeilijkheidsgraad was in elk geval veel hoger!

We genieten nog even na van Duncan na een chaotische puntentelling en voelde het als de 6e minuut naspeeltijd Ajax-Tottenham maar nu hebben we het dan toch gered.

Veel luisterplezier en post vooral je eigen “zwakheden”!

Zo’n rondje langs de velden op een zaterdagochtend levert toch altijd een hoop plezier op!

Jacquine (CamilleXLennaert) heeft haar Basis Veldwerk Test behaald, dat is toch een felicitatie waard!

Pieke (JonaXLennaert) heeft de duifjes gespot die op drent-springhoogte hun nestje hebben gebouwd. Maar torteltjes zijn niet dom….die doen dat bewust en blijven poes, kraai en ekster weg bij het nest, daar zorgen de honden wel voor. Vorig jaar heeft een torteltjemeisje, ik noemde haar Tortelinni, in haar eentje een nest groot gebracht onder toezicht van mijn honden.

Django (JonaxLennaert) is echt een stoere kerel en zijn overvloedige vacht begint zich te ontrollen!

Puck (IsaxCartouche)  heeft geen zin in nagelknippen en maakt zich onzichtbaar!

De kist staat…en wordt al veelvuldig getest….Cartouche vindt het prima…zoals alles! 🙂

Jacquine in aktie!

Pieke kan er net niet of net wel bij….

Django oefent zijn rust en groei skills..

Puck oefent niet zichtbaar zijn…

De kist is al volop in gebruik…Cartouche vindt het wel een toffe seniorenwoning!

En nu is het afwachten…

Toch nog springen en gek doen!

Het gaat goed met Nova en inmiddels is ze zich ervan bewust dat er iets gebeurd in het lichaam. Deed ze eerst nog volop mee aan het “dolle kwartiertje” maar sinds deze week is ze minder dol! Ze rent nog wel een paar meter mee met Lennaert de tuin in maar remt dan af, gaat zitten en bekijkt met een volwassen blik hoe Lennaert als een dolle door de tuin rent, snel onder een struik even graven, stofwolken produceert en ons bijna van de sokken loopt.

Elke dag oefen ik nu met haar “buikje verzorgen” en temperaturen! Dat laatste vond ze eerst niet leuk maar daarom moet het ook geoefend worden om straks het tijdstip van de bevalling goed in te schatten.

Alle gesprekken zijn inmiddels gevoerd en ook de “Wiesvrouw” is langs geweest. Deze “wijze” vrouw is mijn nicht Marij die al ettelijke bevallingen heeft meegemaakt bij haar border collies. Zij zal me bijstaan en kan ik haar dag en nacht bellen. Ik zal er zeker niet alleen voor staan want er is al veel hulp aangeboden. Ook de spullen zijn inmiddels verzameld. Eerst wilde ik zelf een werpkist maken maar kwam uit het uiterste puntje in Noord Limburg het aanbod dat ik een nog nooit gebruikte kist kon lenen. “Boele”, alias Jos gaat dit jaar ook een nestje fokken en wisselen we geregeld veel informatie uit. De kist mag ik naar eigen inzicht “pimpen” en dat lukt al aardig!

Werk in uitvoering, de kist!

Volgende week nog wat kleine zaken regelen en het “puppenhuis” zal vanuit België gebracht worden door Hilde. Dinsdag gaan we nog eens bij de dierenarts langs om te wegen en alles nog eens goed te bespreken. We liggen op schema…

Ja…ik zie een buikje!

…

Uit de combinatie JonaXLennaert heeft ook van Faya v. Roopoorte  een zachte landing gemaakt. Baasje Xander stelt haar voor! 🙂

En daar is dan onze Faya! Naast onze twee kids en twee poezen is Faya een vaste waarde geworden in ons gezin. Vanaf de dag dat ze in ons gezin haar intrede deed is het een rollercoaster van emoties en ervaringen. Niet altijd even makkelijk want Faya is soms onzeker en daarnaast erg sensitief, waarmee we met haar hard aan het werk zijn door middel van trainingen, puppyspelen, veel rust en aandacht, belonen van positief gedrag etc. En dat ‘betaald zich uit’, inmiddels heeft ze het volste vertrouwen in ons en wij in haar, dat is heel fijn om te merken.
En tegelijk is ze een oh zo nieuwsgierig hondje, altijd op haar hoede maar toch wel enthousiast en benieuwd naar het andere mens- of dierwezen. Ze is zeer leergierig, en voor slapen heeft ze eigenlijk geen tijd, dus dat zullen de baasjes toch echt moeten reguleren.
We hebben onze handen dus meer dan vol aan haar, ze houdt ons lekker bezig. En vol streken, dat ook. Ze is een echte Drenthe-pup. Bij zowel de kinderen als de twee poezen is het een mengeling van over-enthousiasme en genegenheid; ze rent er als een kip zonder kop achter aan en springt erbovenop als ze de kans krijgt. Rauzen door huis en tuin, gaten graven buiten, planten en bollen uit de tuin trekken, botten begraven…. En de strijd om een plekje op de bank hebben wij verloren er moest toch echt één plekje voor haar zijn.
Hoe dan ook: ook al is ze een bewerkelijk hondje, we zijn ook allemaal verliefd geworden op Faya, ze steelt je hart. Ook op straat en bij de mensen om ons heen. Ze is super knuffelig, houdt van gezelligheid en wil graag dicht bij je zijn en waakt trouw over haar hele roedel. Met haar knuffel-eend in haar bekkie, want die gaat vanaf dag één overal mee naar toe