Nee, niet de drie broers uit de boeken van tovenaarsleerling Harrie Potter, maar Ties, Django en Pieke! Leerlingen zijn het wel en ze halen ook kunsten uit maar dan wel waar de bazen over moeten lachen….en trots op zijn!

Het vrouwtje van Pieke lag weer even tijdelijk in de lappenmand en ging hij uit logeren. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft hij deze tijdelijke verandering goed verteerd. Ook op de jachttraining heeft hij al laten zien dat hij behoord tot “rasgroep 7, Voorstaande honden”. Vrouwtje Sybie geniet van zijn vorderingen en laat weten “hij is een spons is die alles snel in zich opneemt”.

Pieke…met lange lopers..

Quartel en Pieke..

Django heeft het ook erg naar zijn zin in Groningen. Hij heeft inmiddels al een diploma gehaald, “basiscursus gehoorzaamheid” en Henk zijn baasje laat extra trots weten dat Django de jongste deelnemer was tijdens het examen. Ook zijn ze bezig met “fietsgewenning” …terwijl baasje moet trappen zit Django dan heerlijk achter in een aanhang-kar. Zo grappig dat ondeugend koppie met getelde sproetjes in dat karretje.

Django…met lange lopers en mooie sproetjes!

Ties heeft al deelgenomen aan een “Introductie Veldwerk oefendag”. Voor zijn leeftijd heeft hij het goed gedaan. Er waren tijdens die oefendag georganiseerd door de Nederlandse Vereniging Drentsche Patrijshonden ook nog eens vier halfbroers en –zussen aanwezig. Zij zijn inmiddels één jaar oud en speelde links en rechts al wat hormonen op!

We laten nu zijn vrouwtje Lianne aan het woord….

“Hier vliegen de dagen voorbij met Ties….
Ik weet niet hoe het met de anderen gaat, maar we kunnen Ties geen moment uit het oog verliezen. Er is steeds meer kattenkwaad wat hij uithaalt. Onze Idde van bijna tien jaar is steeds de sigaar. Als Idde in zijn mand ligt gaat Ties erop af en sleept hem gewoon met mand en al door de kamer. Ook wanneer Idde loopt, komt Ties eraan om oren en hielen te pakken. Idde is  gewoon te lief voor Ties. De handdoek/theedoek en zelfs de vaatdoek van het aanrecht liggen regelmatig in de mand van Ties.

Wanneer Ties buiten is dan is de kans groot dat er één van de vier katten voorbij komt. Ook die moeten het ontgelden, voor sommige heeft Ties wat meer respect.
Als onze oudste kat buiten is dan worden er kopjes gegeven totdat Ties het “harder” gaat aanpakken. Maar dan krijgt Ties van senior kat een uithaal van de voorpoot.
Is Ties druk aan het spelen met zijn kip die hij meekreeg van Jan Pluis en ik loop tien meter naar de slaapkamer om wat te halen, wanneer ik weer in de woonkamer kom liggen de fleece dekens van de bank en loopt Ties triomfantelijk met een deken in de bek door de woonkamer.

Het is enorm mooi om te zien hoe Ties als pup groeit. Zijn het vandaag de achterpoten, morgen komen zijn oren/kop/staart etc. aan de beurt. Ties zijn staart is echt enorm lang, 41 cm, wanneer hij hem laat hangen komt staartpuntje op de grond. Als het goed is zal staart als hij uitgegroeid is, net over zijn hakken hangen, dus de achterpoten moeten nog groeien. Ties zijn tekening veranderd ook nog. Het streepje op de kop was haast verdwenen, maar lijkt nu duidelijker te worden”.

Ties en Idde!

Ties..met lange lopers!

De contributie is weer betaald, de lidmaatschapskaarten zijn binnen en volgende maand mogen we ons weer begeven op het mooie terrein van Beerse voor de jachttraining. Maar het groepje “Die Hards”..of “trainingsbeesten van Beerse” hebben zich de afgelopen winterse maanden voornamelijk opgezocht om te wandelen.

Vandaag gingen we warm draaien te Ohé en Laak. Ik had een mooie wandeling in gedachten. Hilde, bazinnetje van Lando zou na de wandeling ook aansluiten met Lara voor nog een korte ronde!

De mensen die deze keer de meeste kilometers moesten overbruggen stonden al netjes op tijd op de afgesproken plek te wachten en konden we zonder lang dralen vertrekken. De route liep over een oude dijk, aan de ene kant de Maas en zicht op Belgenland en aan de andere kant grote grindgaten, ruige vegetatie, oerossen,  konikpaarden en met in de verte de lintbebouwing van Laak.

De honden hadden het erg naar hun zin…rennen, de Maas in duiken, rollen in zandbanken, naar muisjes graven, hun neus achterna door het veld. Voor hond en mens was er variatie genoeg en dan worden toch de ettelijke kilometers al pratend en kijkend overbrugd.

Bjorn toverde weer halverwege ter hoogte van een natuurlijke zandbank allerlei lekkere hapjes uit zijn rugzak. Met het zand onder onze voeten en de zon in de ogen waande we ons in warme vakantieoorden!

De eerste kleur zit al op onze wangen en de training en volgende wandeling staan alweer in onze agenda’s!

(Foto’s Manuela van Jarno!)

Lizzy, Nova, Jitse, Jarno, Kiki, Libre en Oliv..

Kiki en Jarno!

Uit de diepe krochten van YouTube duiken tegenwoordig de leukste filmpjes op. Zo kwam ik een fragment tegen uit de “The Midnight Special” met Linda Ronstadt in de hoofdrol. In ons TopPop tijdperk kwam ze wel eens voorbij maar ze werd aangekondigd als Country zangeres, droeg een rode jurk met witte stippen en dat was natuurlijk niet zo hip. Maar toch…ik ging op zoek naar “Your no Good” en kwam deze alleraardigste versie tegen. Het wordt live gespeeld en gezongen. Linda is niet echt vrolijk, bijt zich helemaal vast in de tekst en de vereiste rauwheid. De muzikanten jammen er heerlijk op los….en dan “the backing vocals”…zo leuk, zo ijverig!

The Midnight Special was en is al een begrip, daarbij dan Jose Feliciano die veelvuldig werd uitgeprobeerd op de akoestische gitaar door iedereen die wat gitaar ambities had en dan de toch wel leuke en grappige “lady’s of soul” die hun dansje nog even op elkaar moeten afstemmen. Wat een tijdsbeeld…tja daar word ik nu blij van!

Van Zuid-Holland hoppen we verder naar het uiterste noorden van Nederland, 26 km boven de stad Groningen in het dorp Warffum want daar staat het mandje van Django! (JonaxLennaert)

Zijn baasje stelt hem zelf voor :

“Django is onze tweede Drent. Onze vorige Nike hebben we in september 2017 op 12 jarige leeftijd moeten laten inslapen. Na enige tijd hebben mijn vrouw en ik besloten om weer voor een hond te gaan. Onze voorkeur was duidelijk. “Eens een Drent altijd een Drent”. Op internet hielden we de puppy lijsten in de gaten. Toen we zagen dat er een nest werd verwacht bij van Roopoorten hoefden we niet lang te twijfelen, alsof het zo had moeten zijn. Nike was ook een van Roopoorten en hing meteen aan de telefoon met de heer Pluis. We hebben meteen een reu gereserveerd mochten er voldoende geboren worden. In oktober kregen we te horen dat de dekking was geslaagd en 9 november kregen we te horen dat er een reu voor ons was. Een week later zijn we op bezoek gegaan en hebben de pup in ons hart gesloten. Nu nog een naam!!! We hebben zoveel mogelijk letters van de moederhond gebruikt en hier een mannelijke naam van gemaakt. Dit is dus Django geworden. Na hem vier weken te hebben is hij echt deel van het gezin geworden”.

Django zit inmiddels op de puppycursus en vervolgd zijn baasje…

“Hij heeft nu drie keer de “basis 1″ gedaan als jongste deelnemer. De eerste keer liet hij over zich heen lopen tijdens het los spelen, maar de tweede keer al niet meer. Hij leert snel en doet goed mee. Als enige van de acht honden in zijn groep ging hij vorige week zonder er ingezet te worden in één keer door de tunnel. De tunnel is zijn favoriet. Hij gaat er hardlopend doorheen zonder enige hulp.
Django luistert goed. Loopt zonder te trekken. Gaat voor het oversteken zitten. Is op een enkel ongelukje na ( één keer in de week) zindelijk. Elke avond heeft hij zijn ADHD momentje. De dierenarts vindt hij geweldig, jammer dat hij pas in november weer moet, maar wel beter voor onze portemonnee.”

🙂

Het vrouwtje van Pieke, Sybie Knol heeft kopij aangeleverd over het zeer belangrijke socialisatieproces van een jonge drentse patrijshond!

Een nieuwe pup, Pieke.

Sinds 10 januari loopt hier een pup in huis. En daar zijn we knap druk mee, Quartel en ik. Vaak zoekt Pieke zijn heil bij Quartel en er is natuurlijk niets gezelliger en vertrouwder dan tegen de oudoom aan in slaap te vallen. Gezellig op zijn lekker warme kussen, tegen zijn lekker warme lijf. Of Quartel dat altijd geslaagd vindt, ik vraag het me af…..

Ook is het een heerlijk spel je oudoom te besluipen en onverhoeds aan te vallen, liefst in de keelhuid, dat pakt zo makkelijk vast, hoewel een achterpoot ook niet te versmaden is. Of Quartel dat altijd geslaagd vindt, ik denk van niet….

En natuurlijk is het super stoer om als reuen samen aan de wandel te gaan, leeftijdsverschil speelt volgens de 12 weken oude Pieke geen rol, gewoon stoer, mannen onder elkaar (soms letterlijk: dan staat die kleine tussen de poten van Quartel). Ook daarvan vermoed ik dat Quartel dat niet zo geslaagd vindt…

Van de andere kant zijn er zeer geslaagde momenten: samen stoeien met een vlos, bekvechten bij het leven en als grote oudoom voordoen hoe je aangelijnd wordt, hoe je wacht op de maaltijd, hoe je netjes met de vrouw mee loopt, en alles verdient minimaal een aai en anders wat lekkers.

Natuurlijk moet er ook gesocialiseerd worden, in feite het sociale vormingsproces van een pup, liefst afgerond binnen de eerste 16 weken van het jonge leventje. Het opdoen van nieuwe indrukken en hoe daarop te reageren is van enorm belang. Alles wat Pieke mogelijk in zijn leven mee in contact kan komen, moet nu eigenlijk de revue passeren. En ook daar zijn we druk mee.

Uiteraard maakt hij iedere dag alleen met mij een wandeling, zonder de steun van Quartel (immers Quartel is al 9 jaar en heeft helaas niet het eeuwige leven). Ooit komt er een dag dat Pieke zonder Quartel de wereld aan zal moeten kunnen. Dus een dagelijkse wandeling met daarin altijd wel iets: de vuilniswagen, de kwakende speakers van het station, de trein en de goederentrein, fietsers, wandelaars, kinderen en ook andere honden.

Dit weekend was een super-socialisatie-happening! Kregen we zaterdag bezoek van een moeder met haar 3 dochters in de basisschool leeftijd, vandaag was het weer prijs. Ik was uitgenodigd voor een Nieuwjaarsborrel van een jagend gezelschap.  Allemaal hondenmensen… alleen volwassen honden konden niet mee borrelen, pups wel! Een uitgelezen kans om Pieke aan deze ervaring bloot te stellen in zijn eentje. Hij was zeer onder de indruk: alle dames knuffelden hem en van de heren kreeg hij minimaal één aai.

Het crescendo vormde een optreden van een tweetal jachthoornblazers, die deze bijeenkomst op gepaste wijze afsloten. Deze muzikale noot werd zittend op mijn schoen in gepaste aandacht aangehoord. Koppie scheef en van buiten was te zien hoe hard die hersentjes werkten.

Na afloop, op weg naar huis had ik een wandeling(etje) gepland, zodat iedereen even kon afreageren. Een flinke holpartij doet wonderen, dat weten we allemaal. Op weg naar de A1 even gestopt bij het Caitwickerzand, een plek waarvan ik weet dat de honden er los kunnen.  Quartel kent het hier al: we hebben hier getraind en we stoppen hier meestal als we terug komen uit de Randstad. Voor Pieke was het nieuw, dit soort open bos met heide kende hij nog niet, dus even van de gelegenheid gebruik gemaakt.  En, alsof de eerdere borrel nog niet genoeg geweest was, kwam hier het volgende socialisatie momentje: er kwamen ons drie dames tegemoet: een mooie Weimaraner dame met haar vrouwtjes, waarvan de jongste in een rolstoel zat. Als dit soort momenten je in de schoot geworpen worden, dan moet je ze toch wel gebruiken! Dus terwijl de honden speelden, kletsten de mensen. Moeder bleek een hondentrainster te zijn en dochter smolt helemaal voor Pieke. Alleen door die rolstoel kon ze niet echt goed bij de pup. Dus de pup op schoot gezet zodat ze even lekker konden knuffelen en dat werd door beide partijen zeer gewaardeerd.

Iets later en iets vermoeider dan gepland kwamen we weer thuis. Een super weekend vol ervaringen, goud waard en erg belangrijk in de ontwikkeling van die kleine dreumes.

Joep!

Vandaag zijn Marduc, Joppe, Joep, Jacquin en Woody één jaar geworden (CamillexLennaert)

Hartelijk gefeliciteerd!

Wat zijn ze uitgegroeid tot mooie honden. Zaterdag 23 maart as. ga ik ze allemaal terugzien tijdens een veldwerk oefendag!!!!

Joppe!

Jacquine!

Marduc!

Pieke, zoon van JonaxLennaert heeft een zachte landing gemaakt…en is terecht gekomen in het gouden warme mandje bij Sybie Knol en haar Quartel! Dat warme mandje is een heerlijk kussen in een bench, want kleine patrijshonden moeten nog veel leren en dan is een bench een nuttig hulpmiddel. Maar de foto’s die ik van Sybie krijg laten meestal een Pieke zien die graag het kussen wil delen met zijn nu al grootste vriend Quartel……

De geluiden zijn zeer positief over Pieke…een leergierig en stabiel manneke die al naar het bos is geweest, over de markt heeft gelopen, zijn APK bij de dierenarts tot volle tevredenheid heeft doorstaan, de autoritten goed verteerd, niet bang is voor een trein, heerlijk doorslaapt ’s nachts zodat mama Sybie ook aan haar rust toekomt, alleen in de auto kan blijven als Quartel training heeft..en al bijna 7 kg weegt! Zijn jachtopleiding is ook al geregeld, dus dat gaan we eens volgen de komende jaren..

Ik pas hier makkelijk bij…

Zoek de verschillen…foto links… Pieke met zijn mentor Quartel en foto rechts…Lennaert met zijn mentor Cartouche! Volwassen reuen met een pup is echt wel een gouden combinatie!

Er zijn toch een aantal mensen uit de drenten-wereld die niet één drent hebben, niet twee..maar drie of meer! En dan zijn het ook nog eens meerdere generaties in huis. Uit Duitsland kreeg ik toch wel een schitterende foto van “grenzeloze generaties”. In het midden prijken de twee dochtertjes van Lennaert omringd door de moeder, tante, ooms en oma!. Vorig jaar vlak voor de geboorte zijn achter elkaar de overgrootmoeder en overgrootvader helaas overleden…maar toch, allebei 15 jaar oud!

Ook in Diesen hebben ze drie generaties in huis, oma Caprice, tante Rebelle en dochtertje Jaquine….en moeder Camille die woont alweer in België! Begrijpt u het nog? 🙂

Van Lennaert en Nova leeft zelfs nog de overgrootmoeder Freya*….en zij is dus de bet-overgrootmoeder van de pups van Lennaert. Ook het roedel waar Nova en Lennaert uit komen is nog helemaal intact.

En dan Unique, de zus van Cartouche, zij vormt een roedel met dochter Javana en kleinzoon Maran!

Zo zijn er nog meer voorbeelden en hopen we dat alle honden gezond blijven en ook een mooie respectabele leeftijd zullen bereiken binnen de warmte van hun gezin!

*Freya is 1 februari 2019 overleden, 15 jaar oud!

Nova en haar overgrootmoeder Freya!

Op bezoek bij vader Lennaert…”Pap doe niet zo gek”!!

Jaquine kwam voor de Kerst op bezoek bij haar vader…een hondje om verliefd op te worden, wat een heerlijk vriendelijk karakter!

De Pluisjes vliegen uit. Ze gaan vanaf nu door het leven als Pieke van Roopoorte, Ties van Roopoorte, Django van Roopoorte, Selma van Roopoorte, Faya van Roopoorte, Eline van Roopoorte en Nora van Roopoorte!  De naam van de Kennel de Roopoorte verwijst naar een oude borg van een paar eeuwen terug, gelegen met zijn landerijen te Kolham!

Voor alle nesten van zowel Cartouche als Lennaert is er wel een bijnaam die op de een of andere manier verwijst naar de fokker of de plek waar ze geboren zijn. Zo zijn er “de Vosjes”, “de Stipjes”, “het L-nest, de bende van Cartouche”, “de Hadieskes”, ook wel “de bende van Bunge”, “de Witjes”, “de Lucky-one”, “Die Mädels”, “de Gimbreres” en dan nu “de Pluisjes”. Deze benamingen zijn echt niet respectloos bedoeld maar het denkt en praat wat makkelijker om de boel uit elkaar te houden. Ook schijnt, dat het toekennen van bijnamen juist voorkomt uit primaire positieve gevoelen..”volgens de geleerde”, zou mijn vader zeggen…want die hebben ervoor geleerd 😉

Maar terug naar de Pluisjes! Het was nogal een klus voor Jan Pluis om de 30tig aanvragen voor een pup die hij binnen kreeg in goede banen te leiden, maar het is gelukt. Alle zeven hebben de pups een gouden mandje, sommige als gezins- en erfhond en weer andere voor het veldwerk en de jacht. Natuurlijk hoop ik een aantal van hen weer tegen te komen in het circuit en hun verrichtingen te mogen volgen.

Faya heeft al een plekje gevonden om buiten alles goed in de gaten te houden..

Django helemaal uitgeteld na de vele indrukken!

Pieke gaat bij Sybie en Quartel wonen…hier de kennismaking met Quartel die vele opvoedtaken op zich zal nemen