Vandaag is het zes maanden geleden dat ze geboren zijn, de pups van Nova en Maran, de Novaran’s!

Ze groeien goed, zijn ondeugend, lief en kunnen niet meer gemist worden. De karakters van de teefjes zijn anders dan de reutjes. Hoor ik van reutjes dat ze al heel goed luisteren en voorbeeldig gedrag vertonen en erg hun best doen op de verschillende cursussen en opleidingen….zijn de twee dametjes de rebellen uit het nest. Nu had ik dat al gezien toen ze nog hier waren, toen waren het niet direct  rebellen maar wel prinsesjes met een koninklijk verwachtingspatroon tov hun onderdanen 🙂 Maar de dametjes volgen samen een gehoorzaamheidscursus en jachtopleiding en dat komt vast goed! Terugkijkend was het een schitterende ervaring. Nova was top! Ze vertrouwde 100% op mij en ik kon niet anders dan ook 200% op haar te vertrouwen. Lennaert en Cartouche waren geduldig en toen de pups begonnen te lopen hielpen ze mee opvoeden. Een eerste nest is altijd speciaal zegt men…dat is het zeker!

Op volgorde van geboorte :

Duko

Santo

Tijl

Cleo

Saar 

Jasper!

Drie deuren scheiden de reuen van Nova. Ze is loops. Dat is goed nieuws want dat betekent dat haar lichaam goed hersteld is van de vorige bevalling en acht weken zorg over de pups. Het was afwachten of ze de twee maanden van dracht zou vastknopen aan de normale periode van zeven maanden. Maar de natuur heeft het weer netjes geregeld. Er zat exact zeven maanden tussen. Dat geeft een houvast voor de mensen die alweer op een lijst staan..

Alweer rank en slank…een hele bank en kamer voor haar alleen!

Maar nu eerst deze periode doorkomen en dan ook voor Cartouche en Lennaert. Arme Cartouche, normaal slaapt hij bijna de hele dag en nu is hij de hele dag in de weer en onrustig. Ook het eten laat hij al een paar dagen staan. Ik probeer zijn brokjes wat op te fleuren met een scheut yoghurt, saus of zelfs wat mayonaise…maar het merendeel laat hij staan. Lennaert gluurt op fouten van mijn kant. De deuren worden regelmatig gecontroleerd maar die zijn op slot. Hij wacht op het moment dat ik een deur vergeet af te sluiten of dat ik met al het getaxied, wie nu naar buiten mag, en weer naar binnen, de volgende naar buiten, de bak van Cartouche apart, die moet ongestoord eten, Nova krijgt ook apart haar eten, tussendoor ook nog de kat naar haar eet bakje leiden hoog en droog en die wil ook naar buiten, “oh nee toch niet”…weer naar binnen want het regent, dan maar boven op de kattenbak op de overloop….en ergens…ergens sluipt er een fout of verlies ik het overzicht….en daar wacht Lennaert op! Nog even doorbijten en dan keert de rust terug.

En dan achter zeven maanden “Niet lang mokken, hup naar Okke!”

Waar blijft ze toch?..

Vanuit Olst ontving ik deze bijdrage van Sybie Knol over de “nestwandelingen” van de Roopoorte!

“Hoe het idee ontstond weet ik niet meer helemaal. Was het een logeerpartij, een chat via sociale media of een training sessie…. Ik weet het niet meer. Misschien kwam het ook van verschillende kanten…de tijd was er rijp voor…

Van verschillende kanten kwam het verzoek ook bij Jan Pluis, de fokker. Hij had er wel oren naar, maar de praktische uitvoering lokte hem niet, wel leek het hem leuk. Het moest dan wel met de beide nesten van Juno zijn…

Voor mij is het niet de eerste keer dat ik zoiets organiseer, dus nam ik deze taak op me geholpen door de geweldige site Datumprikker. De fokker leverde de mailadressen en ik stuurde de link. In het totaal werden 18 eigenaars aangeschreven met totaal 20 honden. Snel bleek 26 oktober de meest geschikte datum en nu de locatie! De honden wonen verspreid door het hele land, het moet wel voor iedereen te doen zijn. Bovendien verdient een losloopgebied de voorkeur, een losloopgebied, waar het niet druk is en de honden de ruimte hebben om lekker met elkaar bezig te zijn en waar voldoende parkeerruimte is.

Mijn keuze viel op een niet zo bekend heidegebied in het midden van het land. ’s Zomers is daar een kiosk, die voorziet in koffie, thee, broodje en aanverwante producten, maar in oktober? Het leek me niet waarschijnlijk. Dus werd aan de deelnemers gevraagd om te helpen met de catering. Helaas kwamen er ook een paar afzeggingen, zo konden de beide vaders niet aanwezig zijn en waren ook twee pups verhinderd.

Hoewel de weersvoorspelling er in eerst instantie niet hoopvol uit zag (men voorspelde regen en wind) was het een stralende herfstdag met zo’n 18 graden op de thermometer. We zouden elkaar rond 2 uur ontmoeten op het heideveld en dus waren Quartel, Pieke en ik ruim op tijd aanwezig. We waren niet de eersten, er stond al een camper met daarin een Drent, Binkie, een reu uit het eerste nest, met zijn baasje en vrouwtje. Langzaam aan druppelde iedereen binnen tot we uiteindelijk met 16 bruin/witte jongens en meisjes aan de wandel gingen, niet alvorens even gewaarschuwd te hebben voor de wilde zwijnen in het bos, dus op de heide blijven, en voor de schaapskudde, die mogelijk op de hei loopt.

Het hele spul ging los en maakte uitgebreid (opnieuw) kennis met elkaar. Sommige jongens moesten een beetje stoer doen, maar de kennismaking verliep vreedzaam en al gauw denderde de hele meute over de heide en liepen de eigenaars er gezellig kletsend achteraan. Verhalen werden verteld en herkend: ze hebben allemaal de zelfde streken. De twee ouwtjes (Idde van bijna 11 en Quartel van bijna 10) gingen rustig hun eigen gang en lieten de jeugd de jeugd. En ja, onderweg kwamen we de schaapskudde tegen met herder en 2 honden.  En dus ging het hele spul weer aan de lijn.  Ook wat dat betreft kan de fokker trots zijn: de honden gedroegen zich voorbeeldig bij de kudde van 150 Drentse schapen.

In ongeveer een uur hebben we de hele heide rondgelopen en kwamen we weer terug op de parkeerplaats. Tijd voor koffie en thee en de rest van het lekkers.  Want het eerdere verzoek was uitstekend vervuld: naast koffie en thee in voldoende mate waren er heerlijke bolussen van de eilanden, baklava, heerlijke zelfgebakken cake, worst in diverse soorten, kaas en was er een ijscokar verschenen. Er werd uitgebreid nagekletst en gefotografeerd. De middag was voorbij voordat iemand er erg in had en rond half zes ging iedereen weer zijns weegs, niet alvorens men geconcludeerd had, dat het een geslaagde middag was en dat men open staat voor een herhaling”

De pups van Dirkje en Lennaert gaan als een trein en zijn nu vier maanden. Vele positieve berichten en foto’s worden dagelijks gedeeld via de groeps-nest-app “Getsewold”. Ik zal de negen pups hier eens voorstellen. De sproetenneusjes verklappen wie de vader is…;)  Ze zitten vol energie en hoewel nog erg jong al heel werklustig! Dirkje de moeder is goed hersteld van de geboorte en zorg over de pups de eerste acht weken en heeft nu haar poten vol met de opvoeding van Coosje, die bij Madelien en Otto is gebleven.! Vier drentjes uit het nest hebben een oudere drent als huisgenoot en mentor. We blijven ze allemaal volgen!!!

Coosje

Guusje

Keetje

Maartje

Mylo

Noah

Repke

Quinty

Toby

Mijn mobieltje was aan vervanging toe…maar ik had het al zo lang, en stond vol met dierbare filmpjes, foto’s en gesprekken. Overstappen gaat nooit makkelijk en wat ze ook zeggen en beloven…bepaalde data gaat altijd verloren. Maar oké ik nam dan letterlijk mijn verlies want zoals ik al vermoedde en vaak had uitgesproken gingen de bel-historie en chatgesprekken verloren…snik!

Maar nu ben ik dan wel bij de tijd met zoveel mogelijkheden in zo’n klein apparaatje gepropt en vooral..’gemak dient de mens’. Mijn telefoontje houdt van mij! Ze weet mijn naam, praat met me en weet alles over mij, want ze googelt alles aan elkaar wat ze maar tegenkomt. Het is een “zij” want het is een vrouwenstem. Ik maakte al direct een fout…ik vroeg of ze Siri heette…ze was beledigd. “Ik ben je google assistent” zei ze kil en er volgde een lang verhaal wat ze allemaal voor mij kon betekenen. Maar ook zij maakte een fout want ze sprak me aan met Sjeenny (Jeanny op z’n Engels) ! Ik verbeterde haar en zei dat ik Jeanny (Jeanny op z’n Frans) heette en toen begon de Babylonische spraakverwarring. Ze vroeg beleefd “Wil je dat ik je Sjonnie noem? “ Jah.. nee natuurlijk niet, want ik heet “Jeanny”. Zo ging het een tijdje heen en weer, en had ik dan toch de zwakke plek van deze slimme google assistent gevonden, ze kon luisteren, praten, zoeken, de snelste routes berekenen, giga-data doorploeteren maar ze wilde niet bijleren en bleef koppig herhalen “Wil je dat ik je Sjonnie noem?”. Uiteindelijk gaf ik maar toe en zei “Noem me maar Sjeenny”. Nu zijn we weer gelukkig samen en ik hoef maar op de zijkanten van mijn mobieltje te knijpen en “Googlelientje” meldt zich. Ze zoekt en speelt mijn lievelingsliedjes, stuurt sms’jes naar vrienden en ik hoef alleen maar de inhoud te dicteren, geeft me tips over calorieverbruik, en sorteert mijn foto’s waarvan ik nog niet eens wist dat die ooit gemaakt zijn op jaar en dag.

Maar ze is ook een beetje creepy…ik liet de naam Chris vallen en in haar ijver vroeg ze “Wil je dat ik Chris bel”….tja?!…”probeer maar eens!”..misschien is er wel meer tussen hemel en aarde en had zij de weg gevonden…Mijn scherm lichte op en ik zag de foto van Chris en mijn gedachten dwaalde af. Ik werd opgeschrikt door de beltoon van de vaste huislijn, en nam op, noemde mijn naam en echode mijn naam hol en “lost in space” terug en het klonk als Sjonnie…Sjonnie…Sjonnie…

Een wat gure regenachtige donkere zondagochtend…en dan is het altijd leuk foto’s te kijken van de pups. Jasper groeit als kool. Hij heeft al zo’n heerlijke zachte “drentsche” oogopslag!

Jacquine van d’Ouw Knip heeft 28 september tijdens een Veldwerkwedstrijd te Middelharnis een mooi resultaat gehaald. Gefeliciteerd Jacquine en Ine!

Ik loop hopeloos achter wat nieuwtjes betreft over de nakomelingen van Cartouche, Lennaert en Nova. Zo is er een Clubmatch geweest van de Vereniging en waren ook Jacquine, Pieke en Ties aanwezig. Alle drie behaalde ze een mooie beoordeling en de twee jonge reuen een “Veelbelovend”, en dat zien we graag. :

“Ties Jona van Roopoorte
NHSB 3140100, Geb. 9-11-2018, F: J. Pluis, V: Lennaert, M: Jona Yuna v.d.
Jannahoeve, Eig.: L.D. Mastenbroek.
7 maanden jonge reu. Rastypische verschijning. Goed oor. Fraai gebit. Toont reeds
goede oogkleur. Boven- en onderbelijning prima. Goede vacht. Licht hellend bekken.
Evenredig gehoekt. Moet nog uitzwaren. Is in alles nog pup. Veelbelovend”

“Pieke Jona van Roopoorte
NHSB 3140099, Geb. 9-11-2018, F: J. Pluis, V: Lennaert, M: Jona Yuma van
Roopoorte, Eig.: S.S. Knol-Borgeld.
Prima rastypisch hoofd. Goed aangezet oor. Schoon gebit. Goede boven- en
onderbelijning. Prima bone. Goede staartaanzet. Moet nog uitborsten. Reeds mooi
mannelijk uiterlijk. Veelbelovend”

Syby en Pieke tijdens de jachttraining, “Over en terug”

“Jacquine van d’Ouw Knip
NHSB 3109703, Geb. 21-1-2018, F: E.G.J. GimbrÞre, V: Lennaert, M: Camille van
d’Ouw Knip, Eig.: E.G.J. Gimbrere & W.E.A. Gimbrere-Straetmans.
1 jaar jonge dame. Vriendelijke vrouwelijke verschijning. Evenredig gebouwd. Goede
boven- en onderbelijning. Goed bone. Prima vacht. Voldoende gehoekt voor en
achter. Heeft jeugdig gangwerk nog wat los in de ellebogen. Zag staart iets bossiger.
Uitmuntend.”

Inmiddels zijn we een paar maanden verder en blijken deze drie ook zeer veel progressie te maken in de verschillende jachtopleidingen. Jacquine, nog niet eens twee jaar oud is al bezig met een reeks officiële najaars-veldwerk-wedstrijden. Vorige week kreeg ik een appje dat Jacquine tijdens haar eerste wedstrijd een EV kwalificatie behaald heeft. Veldwerken is een zeer moeilijke discipline en mag de familie Gimbrere trots zijn op haar.
https://drentschepatrijshond.org/jacht/veldwedstrijden/najaarsveldwedstrijden

Jacquine

Vanuit het puppyfront…Santo!

Inmiddels is hij veilig geland onder de rook van Brussel. Wel grappig een hondje geboren in Nederland uit twee in België gefokte ouders weer terug naar Belgenland, net als Tijl trouwens!

Zijn vrouwtje verwoord het zo…: “Hallo! Santo is een hele lieve hond, een echte huisvriend. Hij gaat heel goed om met de kindjes, maar omgekeerd ook. Santo is heel actief. Hij zou heel de dag door de tuin rond crossen en zotte toeren uithalen. Hij luistert goed, maar heeft wel zijn eigen karaktertje. Hij heeft graag dat het loopt naar zijn willetje.

Hij beschermt heel goed ons huis. Van zodra hij iets hoort dan laat hij weten dat er iets niet juist is. Van zodra wij zeggen dat alles in orde is is hij terug rustig.

Het is ons hartendiefje!

Veel liefs Sam, Charline, Céleste & Célestine”

Veelbelovend lief!

Zondag ben ik naar de “Reuendag” geweest en behalve hele mooie reuen zag ik daar weer Dirkje en Coosje. Wat een heerlijk vrij hondje. Amper tien weken oud traint ze al volop samen met haar broertje Toby en die twee gaan als een speer….die zijn ook al “veelbelovend”!

Toby met kraai!

Oh Oooh Cleo…haar bazinnetje verteld….

“DE AVONTUREN VAN CLEO EN CO… 😊🐾 

Gisteren was een dagje met wisselende successen. Althans voor mij. Cleo had een overwegend gewéldige dag! 

🐾s’Morgens: De dag begon goed in die zin dat Cleo tijdens het uitlaten braaf en vrolijk als altijd naast mij liep en netjes op een daartoe geëigend perceeltje snel en efficiënt haar behoefte deed waarna ik discreet een P.zakje wilde uithalen. Helaas liet ik het rolletje met zakjes op de grond vallen tot grote vreugde van Cleo die vliegensvlug de plastic wegwaaiende sliert greep en vervolgens het stangetje dat het centrum van het rolletje vormde in het bekje nam. Ik probeerde tegelijkertijd de poep op te ruimen, te voorkomen dat zij er in trapte en haar de sliert en het stangetje te ontfutselen terwijl ik tevergeefs mijn waardigheid trachtend te behouden. Dat alles onder het toeziend oog van de bewoners van een verzorgingstehuis en passerende en lachende automobilisten. 

🐾s’Middags boekte ik een opvoedkundig succesje in die zin dat ik doorzag dat Cleo MIJ conditioneert in plaats van andersom. Af en toe begint zij te blaffen en omdat ik dat vervelend vind voor de buren, geef ik haar één van haar favoriete snacks waarna ze rustig en tevreden knabbelend in de bench gaat liggen. Slimme Cleo doorzag dat mechanisme echter al vrij snel. Als ze zin heeft in een snack gaat ze gewoon wat blaffen. Gisteren heb ik echter het heft weer in eigen handen genomen. Ik heb het blaffen genegeerd en haar pas een snackje gegeven als er iets te belonen viel. En ook dat had zij snel door dus nu laat ze het blaffen maar achterwege. Want: zinloos. (We zijn best gewaagd aan elkaar, Cleo en ik. PUH!) 

🐾s’Avonds was het pas echt feest voor Cleo. Wij gingen voor de tweede keer naar de Puppy cursus. De pups mochten bij aanvang van de cursus weer vrij spelen. De instructrice gaf ons het advies op het eigen hondje te letten en ons niet te bemoeien met andermans hondjes. Een goeie tip die ik dan ook trachtte na te leven. Ware het niet dat Saartje, het zusje van Cleo die sprekend op haar lijkt, ook deelneemt aan de cursus. Op een gegeven moment zag ik uit mijn ooghoeken dat “Cleo” samen met een paar andere hondjes een nogal wilde kluwen vormde waarvan ook een piepklein en wellicht kwetsbaar hondje deel uitmaakte dus ik stormde erop af om in te grijpen.

Terwijl ik daar zo mee bezig was riep André vanaf de tribune: “Schat dat is Cleo niet; dat is Saar”. Eigenares Susanne kon er gelukkig om lachen. “

Hallo Saar! oh nee het is mijn spiegelbeeld!

Hallo spiegelbeeld! Oh nee, het is Saar!