Van puppy spam kunnen we nooit genoeg krijgen en zeker als het uit Duitsland komt waar de twee dochtertjes van Lennaert inmiddels de boel op stelten zetten!

De fokster laat weten: “Jetzt ist es sehr turbulent bei uns geworden! Die Kleinen sind zum Leben erwacht und sprühen vor Aktivität! Sie sind sehr lebhaft und haben ein sicheres Gespür und einen starken Willen für jeden Unsinn, den sie nicht machen dürfen! Streiten können sie auch schon wie die Kesselflicker, da wird ordentlich geknurrt und gefaucht. Beiden ist auch völlig egal, dass sie ziemlich hübsch sind. Die Kleinere ist sogar eine richtige Schönheit, finde ich, und Lennaert sehr ähnlich. Mal sehen, was aus ihnen wird. Sie sind jedenfalls zuckersüß und schon in die Familie eingebunden! ”

De bijgeleverde foto’s laten inderdaad twee actieve puppy’s zien, echte mooie meisjes…maar hou ze in de gaten!!!

Van Brazilië bleven alleen een paar veertjes over na de clash met België!

Ergens in 2014 vatte ik het idee op om Lennaert te gaan inzetten als opvolger van Paul de Octopus. Deze Octopus voorspelde verschillende wedstrijden van WK duels goed en wist zelf te voorspellen dat er een finale zou komen tussen Nederland en Spanje. Maar Paul legde het loodje en ontstond er een groot gat. Lennaert sprong hierop in. Hij draaide een beetje warm tijdens de WK van  2014, maar de EK van 2016 was hij volop in functie. Af en toe lees ik mijn eigen blog terug om te controleren of ik niet lieg en kwam opeens een vergeten weddenschap tegen……hmmmmmm……ik heb toen iets beloofd..stel Nederland of België zouden wereldkampioen worden…. Zover is het toen niet gekomen, en zal de weddenschap wel niet meer geldig zijn…hoop ik!

Maar nu is Lennaert alweer in functie en tot nu toe heeft hij het drie keer fout voorspeld. Niet elke wedstrijd doet hij zijn ding natuurlijk, want het WK telt meer als 60tig wedstrijden en zou ik een dagtaak hebben aan het maken en zoeken van attributen.

Begin maar eens te zoeken tussen al die attributen..

Nova dingt naar zijn troon. Ze mag af en toe helpen en daar neemt ze geen genoegen meer mee. Eerst bleef ze netjes kijken naar de verrichtingen van Lennaert en vervulde op commando haar bijrolletje. Als ik nu de attributen heb uitgestald en nog wat pruts met het fototoestel vliegt ze al de tafel op en verstoord het gebeuren. Ik verdenk haar van sabotage want altijd heeft ze een oranje voorwerp in de bek.

Nova probeert de boel te saboteren!

En nu zijn we dus al heel ver in het toernooi gevorderd en zijn de goddelijke kanaries en alles wat danst op de ritmes van de samba al naar huis. Ook de Afrikaanse en Aziatische landen hebben het niet gehaald en ontstaat er nu de situatie dat het een Noord-Oost Europese aangelegenheid is. Zelf denk ik dat Frankrijk het gaat redden…Lennaert zal nu wel voor zijn favoriete Belgische toeterhoed gaan, ook omdat er geen samba-veren meer in het spel zijn. Hoe dan ook…de honden vinden het leuk om te doen, ze hebben nauwelijks een commando nodig en weten direct wat de bedoeling is. We blijven natuurlijk juichen voor België en als ze de finale halen ga ik misschien wel in Maaseik kijken en mag Lennaert met zijn toeterhoed mee!

Met twee dochters in Duitsland heeft hij ook sympathie voor de Oosterburen

Vrouwtje denkt toch Frankrijk…

Uit Duitsland kwamen weer een paar foto’s binnen van de jongste dochtertjes van Lennaert. Wat zijn ze mooi en vooral aandoenlijk. De fokster schrijft dat de overgrootmoeder Xara helaas deze week is overleden en ze niet meer vier generaties in huis heeft. Ze missen haar erg en hebben veel verdriet, maar overgrootmoeder Xara is 15 jaar geworden en ze realiseren zich dat dit voor een drent een hoge leeftijd is en ze toch zolang van haar hebben kunnen genieten.

Deze week zijn Lennaert en ik weer in training gegaan voor een officiële wedstrijd. Een hardnekkige oorontsteking heeft hem toch vele maanden aan de kant gehouden. Ik was wel benieuwd wat was blijven hangen en begon direct met de proef waar de meeste honden op stuk lopen, nl. “apport over diep water” omdat het nog rustig was op het trainingsveld. Louis had aan de overkant van het water de eend verstopt en stond op afstand te kijken. Als er iets of iemand is die me nooit teleurstelt is het wel Lennaert. Volgens Louis was het dan ook een 20/20 score wat hij liet zien. Inmiddels was ook Karine met Libre gearriveerd en gingen we direct voor de aller moeilijkste uitdaging, nl. “apport over water” maar dan door een dikke band leliebladeren heen. Zowel Libre als Lennaert deden het netjes en brachten de eend binnen. Het is eigenlijk moeilijk te omschrijven wat het met je doet als je je hond zo bezig ziet en hij onvoorwaardelijk vertrouwt op je commando en voor je werkt. Schijnbaar dacht Karine er ook zo over, want ze draaide zich naar mij om en zei dat ze zo trots was op Libre dat ze er emotioneel van werd als ze keek naar haar verrichtingen….tja…daar stonden we, de twee ruige stoere dames gestoken in camouflage groen….vechtend tegen de traantjes!

We gaan nog een paar keer deze maand de puntjes op de i zetten want zowel Libre en Lennaert hebben we ingeschreven voor de SJP proef te Beesd. Maar ook Maral een halfzus heeft ingeschreven. Cartouche mag trots zijn op zijn werkende nakomelingen en eigenaars. Uit het nest waar Lennaert uit komt zijn er vijf actief bezig met werken, vier op Orweja SJP niveau (Loek, Lando, Libre, Lennaert) en één veldwerkster ook op Orweja Veldwerk niveau! (Lobke)!!

Loek, broer van Lennaert is ook een echte klasbak en heeft al een paar jaar de primeur en legt de lat direct hoog. Ook dit jaar werd hij weer de clubkampioen tijdens de onderlinge wedstrijd van zijn opleiding in België. Dit is al het 5e jaar op rij en nu met de perfecte score van 160 punten uit 160!!!

Veel aandacht voor elkaar!

Vorige week zijn twee zonen van Lennaert voor de eerste keer officieel gekeurd tijdens de jaarlijkse Clubmatch van de Vereniging de Drentsche Patrijshond. Joppe en Marduc waren beide ingeschreven in de “Jongste Puppyklasse”. De twee heren hadden schijnbaar alleen oog voor elkaar en wisten de eigenaars nog verder geen details. Wel dat ze ze allebei een veelbelovend hadden gescoord…..en dat klinkt dan …..veelbelovend!

In hun doen en laten zijn het echte jonge honden en zeker broers. Op het moment staan ze erg hoog op de poten en komen ze wat slungelig over maar dat is duidelijk de leeftijd. Inmiddels heb ik de uitslagen binnen en het zijn mooie beschrijvingen en hoopgevend met het oog op de toekomt. Zusje Jacquin viert op het moment vakantie in Frankrijk en ook zij leverde een foto aan. En ja hoor…hetzelfde lichaam en punkkapsel. Laat de Knipjes maar schuiven, die komen er wel!

Jacquin in Frankrijk!

Marduc

Joppe

Verwenmoment

De pups van Lennaert en Belissa doen het zeer goed. Ze zijn maar met z’n tweeën en laten ze zich de moedermelk goed smaken. Vandaag kreeg ik een update….

“hier neue Fotos der beiden Kleinen. Die Zweite hat die Augen schon auf, die Erste wird bald folgen. Sie entwickeln sich prächtig, so große und dicke Welpen hatten wir noch nie. Belissa hat wohl besonders nahrhafte Milch!” 🙂

De oogjes gaan al open en dan volgen straks al de eerste stapjes. Dan begint veruit de leukste tijd en gaan de beide meisjes kennis maken met de rest van het roedel. Hiltrud en Peter hebben vier generaties in eigen huis en dat is toch wel uniek!

Ze zijn er…de twee nieuwe dochtertjes van Lennaert. Belissa heeft het er goed vanaf gebracht en is een uitstekende moeder. Toen ze de eerste gebaard had was er wel een zichtbaar “huh moment” bij haar. “Wat is dat? Hoort dat bij mij?”  Maar er gaat niets boven een moederhart en is ze alleen maar zorgzaam, voorzichtig en ook honden voelen trots! Gefeliciteerd Hiltrud en Peter!

In Budingen (B) werden 5 jaar geleden ook puppy’s geboren, het M-nestje, en waren Hadise en Cartouche de trotse ouders. “Ze doen het allemaal goed” laat de fokster weten. Zelf heeft ze een teefje aangehouden, Maral en die schijnt een eigen karaktertje te hebben…”just de pap”. Maar als het er echt om spant…dan werkt ze voortreffelijk en heeft ze al de nodige jachtdiploma’s gehaald. Mazzel, Mito, Malko, Maxima en Maral  gefeliciteerd met jullie verjaardag!

Schoonheidsslaapje Maral

In Diesen heeft Jacquine haar eerste zwemles gehad en dat ging haar zeer goed af en ook dat is een vermelding waard!

4 maanden en ze zwemt al als de beste!

Tja….met drentjes om je heen is het leven nooit saai!

In een Duits dorpje in de buurt van Frankfurt stijgt de spanning! Hiltrud, Peter en een roedel van vijf patrijshonden zijn in afwachting van het nestje van Belissa.

Zeven weken geleden is Hiltrud een paar dagen in de regio geweest met Belissa om maar zo dicht mogelijk in de buurt van Lennaert te zijn. Een dekking en dracht is niet altijd vanzelf sprekend maar Lennaert en Belissa “Sie haben es geschafft”!! Ook een bevalling is altijd spannend en liet Hiltrud me weten dat een team van dierenartsen stand-by en meer zal zijn. Ze verheugen zich erg op dit nest en gaan één teefje aanhouden voor de toekomst.

En Lennaert..die weet van niks…die ligt lekker lui in de zon met zijn roedel.

Belissa…veel slapen en altijd honger…maar nog altijd in voor een wandeling!

Lennaert leeft zich in…

Cartouche denkt er het zijne van..

Nu ik wat meer in wachtkamers verblijf heb ik ook wat ontmoetingen die ik anders niet zou hebben. Terwijl ik wat ongeïnteresseerd in een blaadje met “lifestyle” blader komt er een kwieke oudere meneer binnen. Helemaal kwiek is hij toch niet want hij loopt op krukken maar in een flits van een halve seconden zie ik iets bekends. Hij hinkelt een gang in en hoor ik zijn naam noemen en wordt mijn flits van een halve seconden bevestigd. Hij komt terug naar de wachtkamer en gaat tegenover me zitten, en knikt naar me. Nu had ik kunnen wegduiken in mijn artikel over hippe tassen en “not to wear in 2018”  maar trok de stoute schoenen aan en noemde zijn naam terwijl ik terug knikte.

Lang heel lang geleden eind jaren 60tig en begin 70tig was hij namelijk de burgervader van het piepkleine boerendorpje Roosteren. Landelijk kwam hij in het nieuws omdat hij de jongste burgemeester was ooit geïnstalleerd. Hij herinnerde zich niet mij persoonlijk maar wel ons gezin en met name mijn vader. Direct wist hij een anekdote te vertellen dat hij met een toch wel heel oude en krakkemikkig autootje bij mijn vader in het bedrijf kwam en dat mijn vader hem de raad gaf snel een andere auto aan te schaffen. Maar als beginnend burgemeester nog woonachtig in Maastricht had hij het geld er niet voor en zoals voorspeld door mijn vader en ondanks diens inspanningen stond hij een paar dagen later al langs de kant van de autoweg met pech. Hoewel hij niet lang alleen onze burgervader is gebleven, er vervolgens Susteren bijkreeg en toen naar een veel grotere gemeente vertrok, 18.000 burgers onder zijn hoede kreeg en Maastricht Aachen Airport in de lucht moest houden, verbaasde hij me met de aantal lokale details en namen van roemruchte inwoners van Roosteren, de gewone man dus!

Hij veranderde in een paar jaar Roosteren in een modern dorp waar het aangenaam vertoeven was. Zo kwam er een groot buitensportcomplex, tennisbanen, nieuwe scholen, een multicultureel centrum met bibliotheek, gymzaal voor de basisschool en ruimtes voor de huisarts, verenigingsleven en de aanzet tot een sporthal. Overal werden trottoirs aangelegd en ging de elektriciteit ondergronds. Ja en dan de Kempstraat…daar verscheen een heus “kampje” omdat de bewoners van de Kempstraat geen bezwaar hadden aangetekend……Nog altijd enthousiast vertelde hij dat de grond gelegen op de “Ruck” eigendom was van de Gemeente en hij dit tegen een zeer goede prijs heeft verkocht aan de Watermaatschappij en al dat geld gebruikte voor de hierboven genoemde voorzieningen. Wekelijks had hij spreekuur en kon je terecht met alle problemen. Je kon een beroep op hem doen maar hij verwachte wel een tegenprestatie in de vorm van arbeid of een kunstwerk voor de gemeenschap. Met veel allure en de flair van een Franse filmster tilde hij Roosteren op een iet wat hoger plan. Zijn ambtsperiode werd ook nog eens nauwgezet gevolgd door de toenmalige lokale filmer en duiken de beelden tegenwoordig op via de social media.

In mijn herinnering doet hij zijn naam nog altijd eer aan en zeg ik nog altijd netjes U tegen hem, zoals mijn vader dat altijd deed!

Er zijn al de nodige mensen polshoogte komen nemen in Roosteren en gisteren was er een delegatie uit de Belgische Kempen, Karine, Rita, Maurice en Louis, de trainingsmaatjes Beerse. Natuurlijk wilde ze kijken hoe het met mij ging maar ook met de honden!! Het wandelen met de honden schiet er wel bij in, en zo kwam het dat zij hun eigen honden thuis lieten en er gewandeld werd met Cartouche, Lennaert en Nova. Wat was het 3-tal  blij en ze stuiterde over de weg. Gelukkig waren we snel bij het stuk waar ze los mogen lopen. Cartouche begint een beetje doof en bijziend te worden en als hij dan te ver vooruit is dwaalt hij steeds verder af en weet niet meer waar ik ben en roepen en fluiten helpt dan niet. Maar hoewel ze even de ruimte namen met z’n drieën kwamen ze steeds netjes terug op de fluit. Ik mocht het tempo bepalen en de duur van de wandeling.  We maakte een kort rondje en de afspraak dat als ik weer helemaal ben opgeknapt we weer een mooie Roosterse dijkwandeling gaan maken.

Een tijdje geleden had Lennaert een date met een Duitse schone en inmiddels is er een berichtje binnengekomen dat er een paar liefdespuppy’s in de maak zijn.

Tijdens het nuttigen van de vlaai ging het al weer snel over Nova en mogelijke pups dit jaar en werden er stiekem al wat opties genomen …..heel stiekem.. 😉

Primetime knuffelen!

Bericht uit omgeving Frankfurt “Es geht ihr gut! Hunger, Hunger, Hunger!”

In de tuin zit sinds jaar en dag een tortelduivenpaartje! Ze tortelen erop los en zijn inmiddels gewend aan de honden en de kat. Voor de kat hebben ze respect maar ook voor de vele kraaien en eksters die brutaal alle hoge bomen claimen en overal paniek veroorzaken. Vorig jaar is tot twee keer toe hun broedsel verloren gegaan aan dat roversgilde.

Nova zie ik wel eens een sprint trekken als de duifjes op het gazon paraderen maar ze zijn te alert en snel en dwarrelen voor haar neus de lucht in. Gisteren zat ze steeds naar een uitgegroeide conifeer te turen en stond een paar keer voor op de boom. Het kon niet anders daar moet iets zitten! In het begin zocht ik steeds te hoog en opeens zag ik madam tortel op een wankele tak en haar nest gemaakt uit wat losse takjes. Een veilig ongestoord nest lijkt het op het eerste gezicht niet. Maar de duifjes hebben goed nagedacht.  Het ligt exact boven een route die de honden wel 100 keer per dag nemen om de grenzen van hun territorium te controleren! Het lijkt een beetje dom dat wankel evenwicht van de duiven maar het tegenovergestelde is dus het geval…ze weten dat de eksters en kraaien minder snel hun nest zullen plunderen omdat die juist wel respect voor de honden hebben en bij de geringste alarm-roep komen aanspurten.

Hopelijk lukt het de torteltjes dit jaar wel een nestje groot te krijgen, maar het ziet er zo klunzig uit……

Zoek madam tortel

niet echt vakwerk!