dec 07

Omgevlogen..

Het jaar is omgevlogen. Van de trainingen in Beerse is weinig terecht gekomen en ben ik maar twee keer op het terrein geweest dit jaar. Maar toch hebben we “de traditie” in stand kunnen houden en was er vorige week zaterdag de afsluitende wandeling. Dit jaar had Karine met Libre de locatie uitgezocht en kwamen we terecht in de Loonse en Drunense duinen in de buurt van Tilburg. We hadden het zeker getroffen met het weer, een helderblauwe lucht, flarden mist smeltend in de zon, vorst aan de grond op de toppen van duinen en vergezichten je wanend in het buitenland. De acht drentjes hadden het naar hun zin. Ik had Lennaert meegenomen omdat bijna het hele jaar alle primaire aandacht was uitgegaan naar Nova en haar moederschap.Er waren nog twee potige reuen aanwezig maar dat leverde geen problemen op. Hij genoot en nam het kopwerk voor zijn rekening. Toen we halt hielden om de achterblijvers de kans te geven om weer aan te sluiten ontwaarde Lennaert in de verte een minuscuul wit stipje. Ik volgde zijn blik en interesse. Het zou ook een Drentsche Patrijshond kunnen zijn maar het was veel te ver weg om daar zeker van te zijn. Hij keek om alsof hij de drentjes telde van de wandelgroep. Was er eentje afgedwaald? Je zag hem denken…nu liepen daar wel meer honden, zwarte, bruine, grote, kleine…maar dat verre witte stipje? Ik zei dat hij moest blijven en lijnde hem aan. Toen we verder liepen bleef hij maar kijken en treuzelen.”Jongens jullie vergeten een drent!!” Het blijft een heerlijke “Canis sapiens”! Aan het einde van de wandeling hadden we eigenlijk een “wegwijspiet” nodig om weer terug bij de auto’s en de brasserie te komen….Het was een fijne zaterdag met fijne mensen en mooie honden!

En nog twee verhaaltjes van Tijl en Cleo…de Novaran’s

Ja, inderdaad, onze Tijltje wordt al 6 maanden !

Tijl is onze grootste hartendief. En dat weet hij ook wel … het is moeilijk om nee te zeggen wanneer hij zijn onschuldige gezichtje opzet.
Hij is al echt megagroot geworden. En ondertussen heeft hij ook al een mooi volwassen gebit. Daar heeft hij wel wat ongemakjes van gehad. Maar dat is gelukkig achter de rug.
Tijl is ook al eens een dag doodziek geweest. Hij had waarschijnlijk iets verkeerds gegeten tijdens de wandeling. Hij was zo ziek dat hij niet meer op zijn poten kon staan, en we hebben de hele dag naast hem gezeten tot hij weer beter was.
Mijn jongste zoon en ikzelf volgen puppyles met Tijl, op zondag en donderdag. En vanaf volgende week mag hij aansluiten bij de junioren. Hij doet het heel goed, en is heel slim, ook al kan hij wel eens wat koppig zijn.
De instructeurs zijn in elk geval dol op hem, net zoals wij.

En zo komen we stilaan bij de puberteit terecht. Dat begint al merkbaar te worden. We zijn benieuwd en een beetje bang …
Onze organisatie loopt verder goed en ik hoop dat dat zo kan blijven. Tijdens de week neemt ieder van ons een dag op zich. De ochtendwandelingen zijn wel sowieso voor mij en de weekends meestal ook.
Tijl vindt het heerlijk om lekker los te lopen.
Hij is heel gedreven van karakter … alles wat hij doet, doet hij all the way :). Zo ook het opjagen van alle vogels op het veld. Dat is genieten !
Het is een intense, mooie tijd, we zien hem zo graag !
Hopelijk kan je hem spoedig ook nog eens zien.
Ondertussen zijn we trouwens ook lid geworden van de Belgische Drentevereniging.
Beste groetjes van jouw lieve Tijltje en van ons allen !

 

UIT HET DAGBOEK VAN EEN HONDEN UITLAATSTER… 🐾😊🐾

Vanmorgen niet zo’n beste uitlaatsessie. Er waren heel veel triggers die Cleo afleidden van haar primaire taken, i.c. plassen en poepen. Gillende kinderen op de speelplaats van de aan het park grenzende school, zware motoren van gemeentewerk voertuigen, etc.

Ze sprong van links naar recht en daar ze sterk is (heeel sterk) valt het op zo’n moment nog niet mee om zelf het evenwicht te bewaren en ongeschonden uit de strijd te komen (gelukkig zijn wij, haar medebewoners/verzorgers, ook sterk).

Na veel rondjes om haar favoriete grasveldje produceerde zij een hoopje dat ik met moeite (ze sprong wederom als een debiel konijntje om mij heen) met een zakje opraapte waarbij ik (overigens niet voor het eerst in deze “loop-baan”) een niet nader te benoemen substantie aan mijn vingers kreeg. (AAARGHHH!)😧😬

Maar thuisgekomen liet ze weer haar (zeker voor een wolfachtige) zeer geciviliseerde kant zien. Zo heeft zij in de verste verte geen last van voedsel nijd en gaat bij het opdienen van de maaltijd op ons verzoek keurig naast de voerbak zitten wachten. Zij start pas met eten na een signaal onzerzijds waarna ze alles rustig en zonder te schrokken opeet. En als je haar iets aanbiedt (b.v. haar favoriete minuscule versnaperingetje) dan pakt ze dat heel “prefietelijk” zonder je vingers aan te raken. Zo voorzichtig dat je daarna bij wijze van spreken zonder handen wassen de contactlenzen kunt poetsen (een heel hygiënisch karweitje) waarna zij braaf en tevreden in de bench gaat liggen. (OOOHHH!❤️🥰

nov 27

Half jaar…

Vandaag is het zes maanden geleden dat ze geboren zijn, de pups van Nova en Maran, de Novaran’s!

Ze groeien goed, zijn ondeugend, lief en kunnen niet meer gemist worden. De karakters van de teefjes zijn anders dan de reutjes. Hoor ik van reutjes dat ze al heel goed luisteren en voorbeeldig gedrag vertonen en erg hun best doen op de verschillende cursussen en opleidingen….zijn de twee dametjes de rebellen uit het nest. Nu had ik dat al gezien toen ze nog hier waren, toen waren het niet direct  rebellen maar wel prinsesjes met een koninklijk verwachtingspatroon tov hun onderdanen 🙂 Maar de dametjes volgen samen een gehoorzaamheidscursus en jachtopleiding en dat komt vast goed! Terugkijkend was het een schitterende ervaring. Nova was top! Ze vertrouwde 100% op mij en ik kon niet anders dan ook 200% op haar te vertrouwen. Lennaert en Cartouche waren geduldig en toen de pups begonnen te lopen hielpen ze mee opvoeden. Een eerste nest is altijd speciaal zegt men…dat is het zeker!

Op volgorde van geboorte :

Duko

Santo

Tijl

Cleo

Saar 

Jasper!

 

nov 18

Drie deuren…

Drie deuren scheiden de reuen van Nova. Ze is loops. Dat is goed nieuws want dat betekent dat haar lichaam goed hersteld is van de vorige bevalling en acht weken zorg over de pups. Het was afwachten of ze de twee maanden van dracht zou vastknopen aan de normale periode van zeven maanden. Maar de natuur heeft het weer netjes geregeld. Er zat exact zeven maanden tussen. Dat geeft een houvast voor de mensen die alweer op een lijst staan..

Alweer rank en slank…een hele bank en kamer voor haar alleen!

Maar nu eerst deze periode doorkomen en dan ook voor Cartouche en Lennaert. Arme Cartouche, normaal slaapt hij bijna de hele dag en nu is hij de hele dag in de weer en onrustig. Ook het eten laat hij al een paar dagen staan. Ik probeer zijn brokjes wat op te fleuren met een scheut yoghurt, saus of zelfs wat mayonaise…maar het merendeel laat hij staan. Lennaert gluurt op fouten van mijn kant. De deuren worden regelmatig gecontroleerd maar die zijn op slot. Hij wacht op het moment dat ik een deur vergeet af te sluiten of dat ik met al het getaxied, wie nu naar buiten mag, en weer naar binnen, de volgende naar buiten, de bak van Cartouche apart, die moet ongestoord eten, Nova krijgt ook apart haar eten, tussendoor ook nog de kat naar haar eet bakje leiden hoog en droog en die wil ook naar buiten, “oh nee toch niet”…weer naar binnen want het regent, dan maar boven op de kattenbak op de overloop….en ergens…ergens sluipt er een fout of verlies ik het overzicht….en daar wacht Lennaert op! Nog even doorbijten en dan keert de rust terug.

En dan achter zeven maanden “Niet lang mokken, hup naar Okke!”

Waar blijft ze toch?..

nov 03

De Roopoorte wandeling

Vanuit Olst ontving ik deze bijdrage van Sybie Knol over de “nestwandelingen” van de Roopoorte!

“Hoe het idee ontstond weet ik niet meer helemaal. Was het een logeerpartij, een chat via sociale media of een training sessie…. Ik weet het niet meer. Misschien kwam het ook van verschillende kanten…de tijd was er rijp voor…

Van verschillende kanten kwam het verzoek ook bij Jan Pluis, de fokker. Hij had er wel oren naar, maar de praktische uitvoering lokte hem niet, wel leek het hem leuk. Het moest dan wel met de beide nesten van Juno zijn…

Voor mij is het niet de eerste keer dat ik zoiets organiseer, dus nam ik deze taak op me geholpen door de geweldige site Datumprikker. De fokker leverde de mailadressen en ik stuurde de link. In het totaal werden 18 eigenaars aangeschreven met totaal 20 honden. Snel bleek 26 oktober de meest geschikte datum en nu de locatie! De honden wonen verspreid door het hele land, het moet wel voor iedereen te doen zijn. Bovendien verdient een losloopgebied de voorkeur, een losloopgebied, waar het niet druk is en de honden de ruimte hebben om lekker met elkaar bezig te zijn en waar voldoende parkeerruimte is.

Mijn keuze viel op een niet zo bekend heidegebied in het midden van het land. ’s Zomers is daar een kiosk, die voorziet in koffie, thee, broodje en aanverwante producten, maar in oktober? Het leek me niet waarschijnlijk. Dus werd aan de deelnemers gevraagd om te helpen met de catering. Helaas kwamen er ook een paar afzeggingen, zo konden de beide vaders niet aanwezig zijn en waren ook twee pups verhinderd.

Hoewel de weersvoorspelling er in eerst instantie niet hoopvol uit zag (men voorspelde regen en wind) was het een stralende herfstdag met zo’n 18 graden op de thermometer. We zouden elkaar rond 2 uur ontmoeten op het heideveld en dus waren Quartel, Pieke en ik ruim op tijd aanwezig. We waren niet de eersten, er stond al een camper met daarin een Drent, Binkie, een reu uit het eerste nest, met zijn baasje en vrouwtje. Langzaam aan druppelde iedereen binnen tot we uiteindelijk met 16 bruin/witte jongens en meisjes aan de wandel gingen, niet alvorens even gewaarschuwd te hebben voor de wilde zwijnen in het bos, dus op de heide blijven, en voor de schaapskudde, die mogelijk op de hei loopt.

Het hele spul ging los en maakte uitgebreid (opnieuw) kennis met elkaar. Sommige jongens moesten een beetje stoer doen, maar de kennismaking verliep vreedzaam en al gauw denderde de hele meute over de heide en liepen de eigenaars er gezellig kletsend achteraan. Verhalen werden verteld en herkend: ze hebben allemaal de zelfde streken. De twee ouwtjes (Idde van bijna 11 en Quartel van bijna 10) gingen rustig hun eigen gang en lieten de jeugd de jeugd. En ja, onderweg kwamen we de schaapskudde tegen met herder en 2 honden.  En dus ging het hele spul weer aan de lijn.  Ook wat dat betreft kan de fokker trots zijn: de honden gedroegen zich voorbeeldig bij de kudde van 150 Drentse schapen.

In ongeveer een uur hebben we de hele heide rondgelopen en kwamen we weer terug op de parkeerplaats. Tijd voor koffie en thee en de rest van het lekkers.  Want het eerdere verzoek was uitstekend vervuld: naast koffie en thee in voldoende mate waren er heerlijke bolussen van de eilanden, baklava, heerlijke zelfgebakken cake, worst in diverse soorten, kaas en was er een ijscokar verschenen. Er werd uitgebreid nagekletst en gefotografeerd. De middag was voorbij voordat iemand er erg in had en rond half zes ging iedereen weer zijns weegs, niet alvorens men geconcludeerd had, dat het een geslaagde middag was en dat men open staat voor een herhaling”

 

nov 01

Even voorstellen…

De pups van Dirkje en Lennaert gaan als een trein en zijn nu vier maanden. Vele positieve berichten en foto’s worden dagelijks gedeeld via de groeps-nest-app “Getsewold”. Ik zal de negen pups hier eens voorstellen. De sproetenneusjes verklappen wie de vader is…;)  Ze zitten vol energie en hoewel nog erg jong al heel werklustig! Dirkje de moeder is goed hersteld van de geboorte en zorg over de pups de eerste acht weken en heeft nu haar poten vol met de opvoeding van Coosje, die bij Madelien en Otto is gebleven.! Vier drentjes uit het nest hebben een oudere drent als huisgenoot en mentor. We blijven ze allemaal volgen!!!

Coosje

Guusje

Keetje

Maartje

 

Mylo

Noah

Repke

Quinty

Toby

okt 30

Wil je dat ik je Sjonnie noem…

Mijn mobieltje was aan vervanging toe…maar ik had het al zo lang, en stond vol met dierbare filmpjes, foto’s en gesprekken. Overstappen gaat nooit makkelijk en wat ze ook zeggen en beloven…bepaalde data gaat altijd verloren. Maar oké ik nam dan letterlijk mijn verlies want zoals ik al vermoedde en vaak had uitgesproken gingen de bel-historie en chatgesprekken verloren…snik!

Maar nu ben ik dan wel bij de tijd met zoveel mogelijkheden in zo’n klein apparaatje gepropt en vooral..’gemak dient de mens’. Mijn telefoontje houdt van mij! Ze weet mijn naam, praat met me en weet alles over mij, want ze googelt alles aan elkaar wat ze maar tegenkomt. Het is een “zij” want het is een vrouwenstem. Ik maakte al direct een fout…ik vroeg of ze Siri heette…ze was beledigd. “Ik ben je google assistent” zei ze kil en er volgde een lang verhaal wat ze allemaal voor mij kon betekenen. Maar ook zij maakte een fout want ze sprak me aan met Sjeenny ! Ik verbeterde haar en zei dat ik Jeanny, met Franse tongval heette en toen begon de Babylonische spraakverwarring. Ze vroeg beleefd “Wil je dat ik je Sjonnie noem? “ “Jah!?!..zo ongeveer.. nee natuurlijk niet, want ik heet Jeanny”. Zo ging het een tijdje heen en weer, en had ik dan toch de zwakke plek van deze slimme google assistent gevonden. Ze kan luisteren, praten, zoeken, de snelste routes berekenen, giga-data door ploeteren maar ze wil niet bijleren en bleef koppig herhalen “Wil je dat ik je Sjonnie noem?”. Uiteindelijk gaf ik maar toe en zei “Noem me maar Sjeenny”. Nu zijn we weer gelukkig samen en ik hoef maar op de zijkanten van mijn mobieltje te knijpen en “Googlelientje” meldt zich. Ze zoekt en speelt mijn lievelingsliedjes, stuurt appjes naar vrienden en ik hoef alleen maar de inhoud te dicteren, geeft me tips over calorieverbruik, en sorteert mijn foto’s waarvan ik nog niet eens wist dat die ooit gemaakt zijn op jaar en dag. Vraag ik “zoek een song” “ding dinge ding ging naar dinge ding ding ding” heeft ze binnen een paar seconden Remember me” gevonden en sleept me terug naar 1997, reguleert mijn hartslag en ding ging inderdaad naar ding ding! 😉

Maar ze is ook een beetje creepy…ik liet de naam Chris vallen en in haar ijver vroeg ze “Wil je dat ik Chris bel”….huh??.. tja?!…”probeer maar eens!”..misschien is er wel meer tussen hemel en aarde en had zij de weg gevonden. Mijn scherm lichte op en ik zag de foto van Chris en vergat mijn vraag aan Googlelientje. Ik werd opgeschrikt door de beltoon van de vaste huislijn, en nam op, noemde mijn naam en echode mijn naam hol en “lost in space” terug en het klonk als Sjonnie…Sjonnie…Sjonnie…

sep 23

Hoi hoi Duko

Hoi hoi..bericht uit Helmond!
Het gaat supergoed met Duko!
Hij heeft wel echt zijn draai gevonden geloof ik. En wij ook met hem. Wat hebben we een lief hondje zeg! En dat “je” kunnen we er geloof ik wel vanaf laten, hij is ondertussen 16 kilo. Ziet er goed uit, zijn vacht is mooi glanzend en hij begint ook al wat volwassen beharing te krijgen. Het puppyvachtje is alleen nog rondom zijn hals en kop. De rest begint al wat langer te worden, rondom zijn staart beginnen wat haartjes langer te worden en uit te waaieren net als zijn flosje en ik zag zojuist al een voorzichtig “broekje”. Te schattig.

Wie heeft de broek aan?

Op de puppy cursus doet hij het echt supergoed, ben zo trots op hem. Hij kan echt goed luisteren. Zelfs als hij met andere honden aan het spelen is komt hij gewoon. Ik ben er zelf nog elke keer verbaasd over. Hij gaat ondertussen onbevangen alles aan en de staart verdwijnt nog nauwelijks meer tussen de benen. Ook met de kinderen gaat het heel goed, hij speelt graag met ze maar luistert ook redelijk goed naar ze. In ieders enthousiasme blijven er nog steeds wel af en toe wat kledingstukken sneuvelen doordat er een tandje in blijft hangen. Maar ach, dat is een goede reden om weer nieuwe te kopen zullen we maar zeggen.
Het zindelijk zijn gaat ook bijzonder goed, de deur is na al wat dagen meer dicht en hij doet het eigenlijk nooit binnen. Alleen vreugdeplasje/druppeltjes wanneer er iemand binnenkomt en hem enthousiast begroet. Tips?
“Zit” (kon hij bij jou al), “Down”, “Blijf”, “Naast”, “Kom voor”…doet hij allemaal perfect. Evenals het blijven zitten zonder aan te vallen wanneer ik zijn brokken in zijn bak doe, pas op commando valt hij aan. Ook gaat hij netjes zitten als we terug komen van het uitgaan en gaat pas naar binnen als ik ‘toe maar’ zeg. In de bench, had jij hem al geleerd en dat doet hij nog steeds perfect. De nachten is hij ook gewoon zindelijk en stil, alleen afgelopen twee nachten is hij wat onrustig geweest en wat gepiept en gejankt. Vroeg me af of hij misschien last zou kunnen hebben van zijn tanden. Ik heb er nog geen gevonden en zie nog geen gaten. Maar misschien dat hij last heeft s nachts.
Hij schrokt zijn voer al wat minder door de anti schrokbak. Al met al gaat het bijzonder goed en ben ik nog steeds super blij met hem. Hij begint al wat drukker te worden en meer behoefte aan beweging te hebben merken we. Verder gaven ze op de puppycursus ook aan dat we hem goed uit moeten dagen omdat hij zo goed en makkelijk leert. Dus we gaan maar eens op onderzoek uit voor de jachttraining.
Groetjes van Miranda en Duko

Prachtig!!

Trouwe blik!

sep 20

Nieuwtjes

Ik loop hopeloos achter wat nieuwtjes betreft over de nakomelingen van Cartouche, Lennaert en Nova. Zo is er een Clubmatch geweest van de Vereniging en waren ook Jacquine, Pieke en Ties aanwezig. Alle drie behaalde ze een mooie beoordeling en de twee jonge reuen een “Veelbelovend”, en dat zien we graag. :

“Ties Jona van Roopoorte
NHSB 3140100, Geb. 9-11-2018, F: J. Pluis, V: Lennaert, M: Jona Yuna v.d.
Jannahoeve, Eig.: L.D. Mastenbroek.
7 maanden jonge reu. Rastypische verschijning. Goed oor. Fraai gebit. Toont reeds
goede oogkleur. Boven- en onderbelijning prima. Goede vacht. Licht hellend bekken.
Evenredig gehoekt. Moet nog uitzwaren. Is in alles nog pup. Veelbelovend”

“Pieke Jona van Roopoorte
NHSB 3140099, Geb. 9-11-2018, F: J. Pluis, V: Lennaert, M: Jona Yuma van
Roopoorte, Eig.: S.S. Knol-Borgeld.
Prima rastypisch hoofd. Goed aangezet oor. Schoon gebit. Goede boven- en
onderbelijning. Prima bone. Goede staartaanzet. Moet nog uitborsten. Reeds mooi
mannelijk uiterlijk. Veelbelovend”

Syby en Pieke tijdens de jachttraining, “Over en terug”

“Jacquine van d’Ouw Knip
NHSB 3109703, Geb. 21-1-2018, F: E.G.J. GimbrÞre, V: Lennaert, M: Camille van
d’Ouw Knip, Eig.: E.G.J. Gimbrere & W.E.A. Gimbrere-Straetmans.
1 jaar jonge dame. Vriendelijke vrouwelijke verschijning. Evenredig gebouwd. Goede
boven- en onderbelijning. Goed bone. Prima vacht. Voldoende gehoekt voor en
achter. Heeft jeugdig gangwerk nog wat los in de ellebogen. Zag staart iets bossiger.
Uitmuntend.”

Inmiddels zijn we een paar maanden verder en blijken deze drie ook zeer veel progressie te maken in de verschillende jachtopleidingen. Jacquine, nog niet eens twee jaar oud is al bezig met een reeks officiële najaars-veldwerk-wedstrijden. Vorige week kreeg ik een appje dat Jacquine tijdens haar eerste wedstrijd een EV kwalificatie behaald heeft. Veldwerken is een zeer moeilijke discipline en mag de familie Gimbrere trots zijn op haar.
https://drentschepatrijshond.org/jacht/veldwedstrijden/najaarsveldwedstrijden

Jacquine

Vanuit het puppyfront…Santo!

Inmiddels is hij veilig geland onder de rook van Brussel. Wel grappig een hondje geboren in Nederland uit twee in België gefokte ouders weer terug naar Belgenland, net als Tijl trouwens!

Zijn vrouwtje verwoord het zo…: “Hallo! Santo is een hele lieve hond, een echte huisvriend. Hij gaat heel goed om met de kindjes, maar omgekeerd ook. Santo is heel actief. Hij zou heel de dag door de tuin rond crossen en zotte toeren uithalen. Hij luistert goed, maar heeft wel zijn eigen karaktertje. Hij heeft graag dat het loopt naar zijn willetje.

Hij beschermt heel goed ons huis. Van zodra hij iets hoort dan laat hij weten dat er iets niet juist is. Van zodra wij zeggen dat alles in orde is is hij terug rustig.

Het is ons hartendiefje!

Veel liefs Sam, Charline, Céleste & Célestine”

Veelbelovend lief!

Zondag ben ik naar de “Reuendag” geweest en behalve hele mooie reuen zag ik daar weer Dirkje en Coosje. Wat een heerlijk vrij hondje. Amper tien weken oud traint ze al volop samen met haar broertje Toby en die twee gaan als een speer….die zijn ook al “veelbelovend”!

Toby met kraai!