jul 22

Oradour-sur-Glane

DSCN0936 Alweer een gastschrijver! Deze keer Chris Wessels!

Onze vakantie in Charente is een aaneenschakeling van plezier, lekker eten en drinken, genieten van elkaar en van de zon. Gisteren echter hebben Eva, Steven en ik een bezoek gebracht aan de resten van het oude Oradour-sur-Glane. Jeanny ging schilderen en paste op de honden. Het oude Oradou-sur-Glane is een verwoest dorp, waarvan de resten als monument getuigenis afleggen van een laffe wraakactie van de Duitse bezetter naar aanleiding van een aanslag van het Franse verzet (waarbij twee Duitse militairen het leven lieten).

Bloedbad
Het bloedbad van Oradour-sur-Glane vond plaats op 10 juni 1944. Het dorp werd die dag door het eerste regiment ‘Der Führer’ van de 2. SS-Panzer-Division Das Reich ingesloten en uiteindelijk verwoest. Bij deze overval werden 642 mensen vermoord. Slechts zes personen overleefden het bloedbad. De mannen werden bijeen gedreven en neergeschoten en de vrouwen en kinderen werden verzameld in de kerk die vervolgens in brand gestoken werd. Het jongste slachtoffertje was pas 8 weken…

Respect
Diep onder de indruk liepen we door het dorp dat na de oorlog ter nagedachtenis in de staat is gelaten zoals het na de verwoesting werd aangetroffen. Door de straten met ruïnes van de in brand gestoken huizen met hier en daar nog een oude naaimachine of de resten van een metalen tafel, een driewielertje. Langs de verwoeste cafés, de garage, de kapper, de meisjesschool. Langs roestige autowrakken. En de kerk. De kerk waarin zich een afschuwelijk drama heeft voltrokken. Vol eerbied liepen de bezoekers door de dakloze, geblakerde kerk. Langs de gesmolten torenklok en de geschonden altaren. Bijna alle bezoekers dan. Een luidruchtige familie, zo te horen uit de Randstad, vond het nodig morbide grapjes te maken. Om de ogen uit je kop te schamen.

Lessons to be learnt
Hebben de mensen iets van dit bloedbad geleerd, vroegen we ons op de terugweg af. Helaas was het antwoord ontkennend. Ook nu nog vinden in de wereld dergelijke slachtpartijen plaats. Of worden vliegtuigen met onschuldige burgers uit de lucht geschoten. En als de omstandigheden zich voordoen, staan ook in ons keurige België en Nederland de oorlogsmisdadigers weer op om hun steentje bij te dragen aan het folteren en uitmoorden van de medemens.

Hoop
Toch denk ik dat we op de goede weg zijn. De verbinding tussen mensen, landen en volkeren groeit en hoe meer we de overeenkomsten zoeken in plaats van de verschillen, hoe kleiner de kans dat we elkaar afmaken. Sloegen in de middeleeuwen Hollanders en Friezen elkaar de hersens in, tegenwoordig leven zij in harmonie in één land. Sinds de tweede wereldoorlog hebben Europese landen de samenwerking gezocht in de Europese Unie en leven in vrede. En Belgen en Nederlanders brengen gezamenlijk een fantastische vakantie door in één huis… Dat geeft hoop op een liefdevolle toekomst!

Chris

https://www.youtube.com/embed/l8Af15OYS9I?feature=player_detailpage

DSCN0937

jul 22

Deel 4

Eau de vie, deel 4.

Eva wilde nog maar één ding, en dat was Steven. Ze was moe, ze was verward, en wilde weg uit deze dompige omgeving, maar mocht niet weg. Ze probeerde te vergeten wat ze had gezien. Het gezicht van een jonge vrouw, helemaal fris, helemaal gaaf, opmerkelijk mooi! Ze sloot haar ogen en dacht intens aan Steven, waarom had ze ooit aan zijn liefde getwijfeld, waarom had ze hem altijd ijzig op afstand gehouden! “Mag ik bellen” vroeg ze aan hoofdcommissaris Michielsen. “Ja natuurlijk Eva”, en hij bekeek haar van boven naar beneden en nog een keer, maar wel beroepsmatig!

Steven kwam aan de lijn en ze hoorde Simmone op de achtergrond kirren. Eva mompelde, en ze stamelde, maar ze kwam niet uit haar woorden. “Ik kom naar je toe” zei Steven kort, hij had geen uitleg of aanmoediging nodig, en dat was precies wat Eva nu op dit moment nodig had. Ze hoorde Simonne nog tegenpruttelen en de verbinding werd verbroken.

Chris zag Eva bellen en dat herinnerde hem aan het mobieltje dat Jeanny nog voor de ontdekking van het lijk had verdonkermaand. Hij stak zijn hand uit en zei met dwingende stem “het mobieltje!” en “je bent hier toch niet bij betrokken? ” “Bij het lijk of de orgie” kaatste ze terug. “Het een zal toch wel met het ander te maken hebben, en vertel me alsjeblief wat je weet!, ik maak me zorgen…” zei hij toen zachtjes. “Zorgen maken?, dat had je eerder moeten doen” antwoorde ze fel en ze liep naar Michielsen toe. “Mag ik weg?”

Hoofdcommissaris Michielsen monsterde met pijn in zijn hart de groep betrokkenen. Wat is toeval? Hij kende ze allemaal stuk voor stuk, ze hadden dezelfde hobby en gezamenlijk hadden ze altijd veel lol. In een balorige bui hadden ze zelfs allemaal dezelfde tatoeage laten zetten en iedereen had hier later spijt van behalve Steven en Jeanny. De rest verborg het gele rechthoekige figuurtje altijd onder halflange mouwen, ook al was het 30 graden. Michielsen had direct al met zijn jarenlange ervaring gezien dat het lijk niet een vers lijk was, maar een goed door de alcohol geconserveerd lijk, en dat sloot al direct de jongelui die hadden ingebroken en huisgehouden als daders uit. Dat betekende wel dat alle mensen hier aanwezig met toegang tot de kelders en depot juist wel bij de verdachten hoorde. Waarschijnlijk waren ze zich dit nog niet bewust, behalve de schipper, want die probeerde altijd conflict situatie te vermijden, maar dan juist raak je overal bij betrokken!!. Michielsen wilde Chris niet passeren met zijn uitspraak “ik neem het nu over” maar zo’n delicate samenloop van omstandigheden……. Hoewel hij vermoedde dat Jeanny iets met de inbraak had te maken, was er geen reden dat ze op het plaats delict nog langer rondliep.  “Je mag weg, je bent niet verdacht…..maar eigenlijk hoor jij altijd bij de verdachten” voegde  Michielsen er quasi streng aan toe, en knipoogde geruststellend naar haar.

Jeanny liep richting boot! Schipper Jan zat met een rood tot paars aangelopen hoofd op een stenen muurtje omringd door een aantal rechercheurs. Hij keek op en ze zag dat zijn wangen geelbleek waren en een vreemd contrast vormde met de rest van zijn hoofd. Snel bracht ze even de wijsvinger naar de lippen, maar de ogen van de schipper waren dof en leeg en leek het gebaar aan hem voorbij te gaan……

“Ik moet bellen” dacht ze, “Karin, José, iemand..”

 

 

jul 21

Easy livin’

pinneauOef wat vliegt de tijd…..en daar wil ik niet al te lang bij stil staan want “genieten” is hier het belangrijkste woord.

In het mooie huis “Butfinal” van Thea van der Borg is het aangenaam toeven. Gisteren had ze ons uitgenodigd om Pineau des Charentese komen proeven en we hebben de beide versie Rouge et Blancs ons royaal laten smaken, zo ook de typische fransen hapjes. Daarna moesten we in het pikkedonker nog huiswaarts schravelen. Chris had wel een zaklamp meegenomen, maar we wilde ervaren hoe donker donker kan zijn. Eva trapte direct op de noodrem, tja en dan krijg je kettingbotsingen en de slappe lach!

Vandaag had ik hondenwacht en zijn Chris, Eva en Steven naar Oradour-sur-Glane vertrokken en ben ik “een bakkie gaan doen” bij Jan en Simonne. Nu weten Jan en Simonne bijna alles en hebben altijd wel een antwoord paraat, maar van een bakkie doen hadden ze nog nooit gehoord. Toch fijn dat zij ook iets van mij kunnen leren. (Bron: Taal in gebruik: Bakkie doen, Nederlanders zijn koffiedrinkers en dat is voor sommigen zo vanzelfsprekend dat ze het woord koffie helemaal niet meer gebruiken. Een bakkie doen is een beetje plat Nederlands voor een kop koffie drinken)

De meningen zijn verdeeld over het weer. Het is afwisselend bewolkt en zonnig en zo’n 28 graden. Voor mij ideaal, maar Eva wil een strak blauw luchtje en een wat hogere temperatuur, maar ze is al mooi bruin en te veel zon is ook niet goed voor een strak huidje!

Vanavond hebben Steven en Eva hondenwacht en gaan wij op bezoek bij Nederlands-Engelse kennissen, en de rest van de week…………easy living!!! https://www.youtube.com/watch?v=DKxZY0DIxIk

De drent met de 6 poten...

De drent met de 6 poten…

P1010907

Gneet!!

P1010911

Alles proeven!

 

 

jul 20

Drent my day!

IMG_3361 IMG_3364 IMG_3365 IMG_3366 IMG_3367

Eau de vie, deel drie!

Het gezelschap moest een tijdje wachten op een vervangende schipper, en tijdens dit wachten werd de onderlinge achterdocht langzaam vervangen door verbondenheid. Na 20 minuten stapten ze aan de overkant uit de boot. Het was warm, veel te warm en links en rechts liepen straaltjes zweet naar beneden. Eva trippelde voorop en zwaaide naar Annemie die nonchalant een sigaretje stond te rollen, maar toen het gezelschap naderde het snel wegstopte in haar tas. Er volgde een snelle kennismaking en iedereen snakte naar de koelte van de kelders en Annemie ging hen voor. Haar taak was het coördineren en managen van alles wat met beveiliging had te maken, en deze dag was een zwarte dag omdat toch ergens iets gigantisch fout was gegaan. Hoe kan het dat een aantal jongelui zich kunnen laten insluiten, terwijl er 14 bewakers rondlopen met honden, terwijl overal camera’s hangen, en schipper Jan toch altijd precies weet en bijhoudt wie hij overzet en wie weer terugkomt! Toen ze er hem op aansprak verloor hij van het ene op het andere moment zijn zelfbeheersing. Zo kende ze hem niet. Hij was altijd een stabiele factor en hoewel zijn gedrag onberispelijk leek, kneep ze wel eens een oogje dicht als hij een terugval had!
Bij hangar 5 gingen ze naar binnen! De geur van alcohol die er altijd hangt pakte hen nu extra op de adem. Annemie leidde het gezelschap naar sector 11 en het dure goedje stroomde hen al tegemoet. Verschillende vaten met “eau de vie” waren gaan rollen, gaan botsen en opengesprongen. Anderen waren met geweld geopend en er lagen kaarsen, resten van een joint, sigarettenpeuken, condooms en plastic bekertjes. Het was duidelijk dat het een gerichte daad was en dat men zich hier kostelijk vermaakt moest hebben gedurende enkele uren. Er lag ook een mobieltje dat nog voordat het op de gebruikelijk manier kon worden veiliggesteld, snel door Jeanny werd opgeraapt en in haar zakken verdween. Chris registreerde deze actie maar zei niets. “Zie je wel kwajongensstreken” zei Jeanny en richtte zich tot Annemie ” gewoon een stelletje jongelui die de jaren des verstand nog even willen uitstellen, of misschien zelfs wel de jaren des onderscheids” Deze opmerking ging langs Annemie heen! Eva stond aangeslagen de schade op te nemen en keek naar haar spiegelbeeld in een van de geopende vaten. Haar spiegelbeeld? Ze voelde het bloed uit haar gezicht wegtrekken en wilde schreeuwen. Er kwam geen geluid. Er niet aan willen toegeven wat ze zag, probeerde ze met een lichte aanraking haar spiegelbeeld te verstoren. Nee het was geen verbeelding, het was geen spiegelbeeld en opeens was daar weer het geluid, en echode haar schreeuw door de kelders……..
Schipper Jan hoorde de schreeuw en wist dat nu alles voorbij was. Ze zouden naar hem toe komen! Ze zouden vragen gaan stellen, ze zouden hem niet geloven, hij zou breken. Waarom nu? Zijn taak was het overzetten van toeristen, niet meer en niet minder en die was bijna volbracht. Wat had Jeanny nog niet al te lang geleden tegen hem gezegd in een boze bui? “Je lijkt wel Charon die de schimmen van de doden overzet” diezelfde dag had ze hem nog een mailtje gestuurd dat het haar speet, dat ze dat niet had mogen zeggen, maar het spookte nog altijd door zijn hoofd!
Chris probeerde de groep tot rust te bedaren. Annemie was niet meer in staat zich te bewegen. ‘n lijk in haar kelders. Ze kende alle vaten en ook het vat uit 1962, dat was haar geboortejaar!!. En hier dobberde nu een lijk in! Ze kwam weer tot haar positieven toen een donkere stem door de kelders bulderde. “Ik ben hoofdcommissaris Michielsen, en ik neem het nu over…..”

jul 19

Truffiere..

IMG_3355

Truffelhond? Nee, knuffelhond!

 

Het heeft gedonderd en gebliksemd in Grosbout (Groboe) Na onze avondmaaltijd zijn we een flink stuk gaan wandelen maar het stuk werd langer dan verwacht aangezien we verdwaalden. Als je het nooit gezien hebt is het moeilijk uit te leggen dat het moeilijk oriënteren is in een landschap zonder aanknopingspunten. Nergens in de verte een kerktoren, en de logica van 4 keer rechts en we zijn weer op de plek van vertrek werkte ook niet. Tijdens onze wandeling onder leiding van een gediplomeerde biologielerares was er veel te zien en dat was ook de reden dat we een beetje afdwaalden van ons pad. We kwamen een grote sprinkhaan tegen van wel 7 cm en een vliegend hert.

In mijn verhaal van gisteren had ik het over een truffelhond en zou je denken dat ik maar iets uit mijn duim heb gezogen, maar Jan Faes heeft me verteld over truffelhonden en ook dat die wel eens vergiftigd worden door concurrenten aangezien er veel geld omgaat in deze branche!

IMG_3359

Truffiere protegee par la loi

Nu blijkt dat we midden in een truffelgebied zijn neergestreken! Niet dat we gevaar lopen, want we blijven netjes op de paden en laten onze drentjes niet los. Er is ruimte genoeg om los te lopen, maar Grosbout is omringd door oude bossen. En aan de neuzen en spiedende blikken van onze honden te zien, zit er overal wild.

 

In de verte zagen we toch veel donkere wolken samensmelten tot donkergrijze banen met af en toe een bliksemschicht. Ook over het omslaande weer had Jan al eens verteld; dat het dan flink kan spoken. Ik wilde de groep niet verontrusten maar hoopte toch dat we snel wat aanknopingspunten zouden vinden. Voor de eerste echte donderslagen waren we gelukkig thuis en kwam een bezorgd boertje ons vertellen dat we de auto’s maar beter niet onder de boom konden laten staan. Het hele dorp leeft inmiddels mee met ons. Uiteindelijk viel het allemaal nog mee en is het vandaag een dag met een aangename gevoelstemperatuur. Een zonnetje gecombineerd met een windje en dat voelt aan op je huid alsof je overal tegelijkertijd een kusje krijgt!

P1010906

Vliegend hert.

P1010905

Zoek de sprinkhaan!

jul 18

Temporiseren!

IMG_3301

Op een rij!

De temperaturen waren hier gisteren flink hoog en de boeren in de omgeving werkte als paarden om de oogst binnen te halen. Nu lijkt dat binnenhalen van de oogst een romantisch gegeven maar sinds Stijn Streuvels en zijn benaming voor de zon, “de koperen ploert” is hier veel veranderd. Gigantisch grote machines worden uit de schuren gehaald en binnen een paar uur ziet het landschap er opeens totaal anders uit.

We hebben het goed aanstaan. Eva en Steven hebben al kennisgemaakt met allerlei massages en zijn al helemaal “Zen”. We hebben al diverse kazen geproefd en vele dier soorten in worstvorm verorberd! Zondag zijn we uitgenodigd voor een Pineau de Charentes proeverij bij de verhuurster van het huis. Ze had ons al eerder verrast met een goed gevuld groentemandje! Op een subtiele manier staat ze ons bij met raad en daad en genieten we volop van de vakantie. Onze to do list is acceptabel flexibel en staat een bezoekje aan de Compostelle hoog op ons lijstje!

De honden geven het allerbeste uitdrukking aan “temporiseren”!


IMG_3338

Lana

IMG_3337

Lennaert

IMG_3336

Cartouche!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deel 2 van Eau de vie. De personages zijn bekend en nu nog het verhaal…..

Eau de vie, deel 2

“Dat was geen goeie grap van mij” dacht Chris toen hij zag dat Eva verstijfde, en voegde er snel aan toe “tja beroepsdeformatie”.  U heeft melding gemaakt betreffende een inbraak? Ja, Eva had inderdaad vanuit haar functie als Public Relations-manager direct de politie gebeld toen bleek dat er was ingebroken in een van de goed beveiligde chais waar de cognac al vele jaren lag te rijpen.

Steven wisselde even een blik met inspecteur Chris en het was duidelijk dat die twee elkaar vaker ontmoet hadden, al lieten ze dat niet merken. “Tot straks dan” riep Steven harder dan nodig was en liet zijn snelle kar piafferen als een woest paard en spoot toen weg. Luid toeterend toen hij Jeanny passeerde die een wegwerpgebaar maakte, maar ook even haar tanden ontblootte en hem een snelle lach schonk.

“Sorry Inspecteur” zei Eva, “Maar ik begrijp niet dat “Wessels” hier nu alweer opduikt. We willen deze zaak vertrouwelijk afhandelen, maar met haar in de buurt lukt dat nooit!”

Chris had niet zoveel zin om dit nu weer te gaan uitleggen. Hij was zijn beroep beu! Altijd draaide alles om de cognac of de gevolgen van cognac, dronkenschap, ongelukken, toeristen en voornamelijk bewaking van de goddelijke drank, maar nooit het werk waar hij voor was opgeleid en een gedegen onderzoek. De enige variatie was dat hij vorig jaar de dood van een vergiftigde truffelhond had moeten onderzoeken, en toen bleek de eigenaar ook nog eens zelf de dader te zijn en was die wat onvoorzichtig geweest met rattenvergif.

“Ik heb haar gebeld, mevrouw Eva, we werken samen aan deze zaak.” “Openheid is een rechte weg naar de waarheid!”

“Oké:” zei Eva, “waarom niet.” Eigenlijk was ze bevriend met Jeanny en samen was het altijd leuk, maar soms gedroeg ze zich als een jongen, hard klappen, bier uit een fles drinken, op de vingers fluiten en dan die SpongeBob dingen. … Hoe kon zij nu een link hebben met die knappe inspecteur Chris, want het was wel duidelijk dat daar meer was dan een toevallig telefoontje aan een blogster op zoek naar inspiratie! Eva bedacht zich dat Jeanny dus in staat was een dubbelleven te leiden met alle gevoelens en emoties!

Het zijn gewoon een stelletje tieners geweest! Schipper Jan heeft ze gisterenavond nog overgezet met zijn bootje, maar is vergeten of ze ook nog zijn teruggekeerd, wist Jeanny al te vertellen!

“Dan ga ik eerst even met de schipper praten” zei Chris en maakte aanstalten om naar de boot toe te lopen maar toen gebeurde er iets raar. Schipper Jan knalde tegen de kade met zijn boot, gooide zijn pet in het water, keek wild om zich heen en beende weg. “Dat zit niet goed” zei Jeanny en maakte het SpongeBob gebaar!

 

jul 17

Eau-de-vie

Met de TomTom op scherp trokken we naar Cognac. We zouden en moesten een cognachuis bezoeken, en we hadden zeker goede raad en adviezen gekregen maar die sloegen we in de wind omdat we in een temperatuurtje van 34 graden zo snel mogelijk één koel doel wilde bereiken!

P1010885

Zo belandden we bij “Cognac Hennessy”. We kochten netjes onze kaartjes met “2 consumpties” en wachtten braaf op onze gids. De stad Cognac is wereldberoemd dankzij haar “Eau-de-vie”, afkomstig uit de omringende wijngaarden op schrale stenige bodem. De stenen, de bovenlaag, het schraalheidsgehalte enz. heeft allemaal zijn uitwerking op de smaak……..en helaas betrap ik me dan weer op mijn stopwoordgedachte “ja, ja dat zal wel!” De cognac wordt gedistilleerd en gerijpt in de “chais” (bovengrondse opslagplaatsen) aan de oevers van de Charente.

DSCN0693

Met een bootje staken we van de Quais Hennessy de Charente over waar de  chais liggen en waar de geheimen van de cognac strikt bewaard blijven.

Door de warmte, de lichte lunch, en de Franse gids was onze aandacht niet optimaal en vulde we de net opgedane kennis aan met onze eigen fantasie, en hadden we zomaar een spannend boek kunnen uitschrijven met ons zelf natuurlijk in de hoofdrol* …….Na een uurtje was de rondleiding voorbij en was het tijd om te proeven. Door een aantal mooie mannen(weinig inhoud) werden de glaasjes klaargezet en de eerste slok verschroeide mijn smaakpapillen. Fout!!! zelf schuld, want er werd net uitgelegd dat je een slokje moest nemen, dat slokje niet doorslikken, maar laten rondgaan in de mond en voordat je het doorslikt een nieuwe slok nemen. Maar ik had zo’n dorst….We lieten ons de cognac goed smaken en dan is de verleiding erg groot om een aantal flessen te gaan kopen, maar gelukkig hadden we niet alle goede raad in de wind geslagen  “niet kopen, veel te duur en niet zo lekker als bij mijn cognacboer”!!! Als het lukt willen we dit boertje ook nog bezoeken.

Jeanny

DSCN0739

 

DSCN0735

 

 

 

 

 

 

*“Eau-de-vie”

Eva veegde geërgerd de haren uit haar gezicht. Aan de Quais Hennessy zag ze Jeanny een steentje in de rivier de Charente schoppen. Waarom moet zij hier nu ook weer opduiken dacht ze bij zichzelf. Even diep ademhalen, rug recht en lachen. Het bootje aangemeerd aan de overkant maakte zich langzaam los en werd snel en behendig door schipper Jan haar kant op gemanoeuvreerd. Ach ja schipper Jan, dacht ze! Hoe lang vaart hij nu niet al op en neer met al de lallende en schijtlollige toeristen? Altijd correct, duidelijk en niet te misstaan, een ruwe bolster met blanke pit. Al is het 38 graden, dan nog draagt hij zijn pet en broek met grijze strepen en messcherpe vouw. Langzaam liep ze naar de naderende boot op haar veel te hoge hakjes die dreigde klem te komen zitten tussen de stenen. “Heee Eva!” Riep Jeanny haar toe en schoof haar lichtblauwe, gratis, bij bier gekregen, nep Raybannetje in haar haren. Kind ga eens naar de kapper en doe iets aan dat zonnebloemkapsel dacht Eva! Naast haar stopte abrupt een auto! Het was Steven, en hoewel ze al lang een oogje op hem had wilde ze dat niet toegeven. Steven zou de ideale prins op het witte paard kunnen zijn maar ze kon zich niet voorstellen dat hij voor haar zou kiezen aangezien hij altijd omringd was door supermooie langbenige voetbalvrouwen. Steven kon een aardig balletje trappen en zijn vader runde een cognac-imperium! “Zie ik je vanavond? Ik wil je iets laten zien!” Voordat ze kon antwoorden ging zijn mobieltje af en zag ze op de display de naam Simonne opflitsen. Pffff….. “nul komma nul kans” dacht ze, tegen Simonne kan ik niet op. Hij liet Simonneke even rinkelen en wachtte op Eva’s antwoord. Misschien!  “Wat is hier eigenlijk aan de hand”, vroeg Steven? “Ze hebben iets gevonden in een kelder”. Voordat ze nog meer kon vertellen hoorde ze achter zich een kort kuchje. Ze draaide zich om en betrapte zich op staren. Aangenaam ik ben Inspecteur Chris…waar is het lijk???

Wordt vervolgd…….

 

 

jul 16

De foto’s

Vanochtend moest ik erg snel mijn blog in orde maken omdat er 3 ongeduldige personen in de vorm van Eva , Steven en Chris naar Cognac wilde om cognachuizen te bezoeken en natuurlijk “proeven”. De foto’s van gisteren, en dan met name het schilderen in de fruitgaard schoten er door de haast bij in. Ook nu even geen lang verhaaltje maar louter wat foto’s. Morgen is een rustdag voorzien en dan weer een wat langer verhaal van mijn eigen hand! We hebben zelfs een spannende thriller verzonnen met Cognac als decor, en dit willen we een schrijfster aan de hand gaan doen! Ooh ja Lennaert was de afrit nog niet af zaterdag of hij had al een ” I miss/love you” berichtje van Saku!

 

P1010870

Eva en Simonne in opperste concentratie!

 

P1010871

Het resultaat! Een frans landschapje!

 

 

 

 

 

DSCN0686

DSCN0736

Mijn ogen waren al klein, nog voor de eerste slok!

 

 

 

 

 

 

10306318_686805131373333_3117034681544090747_n

Miss you!

jul 16

Visie op..

Mijn eerste schilderworkshop in Frankrijk is een feit. Een beetje zenuwachtig en met strakke smoeltjes zaten Simonne en Eva te wachten op wat er ging gebeuren……….nou ja?! Wat kon er gebeuren en nog belangrijker wat kon er misgaan? Onder schaduwrijke kersenbomen met zicht op het Franse landschap, en met de Franse slag, toch helemaal niets!!!

Na afloop waren ze “content” over hun schilderijtjes en als de cursisten tevreden zijn, ben ik ook tevreden!

Het WK is nog niet helemaal uit onze systemen verdwenen en gastschrijfster José heeft me een samenvattende “visie op”…. gestuurd.

Verder heb ik weer een verrassende gastschrijver weten te strikken. Wanneer het artikel arriveert, weet ik nog niet dus blijft het ook voor mij een verrassing!

Jeanny

 

 

Toleeuwch nog een nabeschouwing…

Alhoewel veel mensen (vooral mede-vrouwen) de overvloed aan voor- en nabeschouwingen t.a.v. het WK zat zijn, bij dezen toch nog een nabeschouwing en wel (o.a.) óver de voor en-nabeschouwingen …

Vóór het WK begon hebben mijn echtgenoot (fervent voetbal kijker) en ondergetekende (geen voetbalkijker) in het kader van het “ook-tijdens-het-WK-fijn- houden-van-onze-relatie” strikte afspraken gemaakt v.w.b. de te kijken voetbalprogramma’s. Wij zijn daarbij overeen gekomen dat hij de belangrijkste wedstrijden zou zien plus de voor-en nabeschouwingen rond een Oranje wedstrijd. Daar omheen zouden wij s’avonds door mij te kiezen tv-programma’s kijken.

Van dat laatste is het echter praktisch niet gekomen: niet omdat mijn man zich niet aan de afspraak hield, doch doordat ik zelf gefascineerd raakte door de Wonderlijke Wereld van het WK en met name de psychologische processen die zich op en naast het veld afspelen …..

Op het veld was de (vaak van objectiviteit gespeende) macht van de scheidsrechters opzienbarend. Zo is een overtreding (o.a. fysiek geweld) blijkbaar niet gebeurd als de scheidsrechter deze niet heeft gezien: derhalve is een bloedend gat in een hoofd of een bloedende snee in een gezicht alléén niet genoeg bewijs voor een overtreding (e.e.a. kan tenslotte ook het gevolg zijn een meteoriet)… .

Naast het veld zijn er de wonderlijke moodswings van zowel de commentatoren in de diverse praatprogramma’s als die van de achterban van de diverse voetbalteams. Daarbij dient opgemerkt te worden dat Nederland in dezen afwijkt van de rest van de wereld. De Nederlandse commentatoren zijn vooraf vooral negatief t.a.v. tactiek van de coach en prestaties van voetballers. Totdat het tegendeel bewezen wordt; dan pas worden zij (gematigd) enthousiast. De rest van de Nederlandse achterban daarentegen heeft een min of meer rustig vertrouwen in prestaties en goede afloop.

De commentatoren en het overgrote deel van de fans uit de overige landen (vooral de zuidelijke) zitten op één lijn met elkaar: d.w.z. deze zijn lyrisch vóór de wedstrijden. Vooraf en na een overwinning verafgoden zij hun voetballers als ware het goden. Doch hun loyaliteit reikt niet ver: als hun team verliest verguizen zij het net zo makkelijk; zelfs als dit de kwartfinale of halve finale (toch geen geringe prestatie) heeft gehaald …

Na een aantal weken de wedstrijden en voor- en na beschouwingen te hebben gevolgd, kan ik redelijk objectief concluderen dat wij ons (zowel in sportieve als in psychologische en ethische zin) niet hoeven te schamen: niet voor het Nederlandse team en ook niet voor de Nederlandse mentaliteit in dezen.

De gekozen tactiek werkte goed, de spelers speelden prima en fans én spelers namen hun verlies in de halve finale op waardige wijze.

Zo ook de man naast mij op de bank. Alhoewel hij gedurende het toernooi bij elke goal van Oranje enthousiast juichend was opgesprongen, rende hij na de fatale penalty niet kwaad naar buiten om een auto of de vlag in brand te steken. Ook werd hij niet chagrijnig en verscheurde hij zijn geluk shirt niet.

Hij zei slechts rustig: “jammer, het Oranje team had het zo verdiend om het WK te winnen”. En zo is dat….

José

taart

jul 14

Zonnebloemen..

P1010851_1Het weer is veranderd van overvloedige natte regen in stralende zonneschijn. Die regendag noemen we voor het gemak de wisseldag. Wennen aan het huis en wennen aan elkaar. Maar er valt niks te wennen want we voelen ons gewoon thuis!

Alleen het niet beschikbaar zijn van mijn blog was het enige smetje en werd er naarstig gezocht naar een alternatief en… gevonden. Maar toen ik bezig was met het alternatief bleek weer alles te werken. Via de Social Media heb ik dan toch gemerkt dan mijn verhaaltjes gemist werden…….en als goedmakertje vandaag het 2e verhaaltje.

We hebben een schitterende wandeling gemaakt in en rond Grosbout, en dan uitspreken “Groboe”. Afwisselend liepen we door velden en stukken bos en ongemerkt maakte we een fikse wandeling omdat we eerst warm liepen in de zon en dan weer lekker afkoelden in de bossen.

En wat gebeurt er als Nederlanders en Belgen een mooi groot veld tegenkomen met frisse gele zonnebloemen??? Dan moeten er natuurlijk foto’s gemaakt worden, want dat zien wij toch niet elke dag. Dus nu geen hondenfoto’s, maar mensenfoto’s in de stijl van Anne Geddes.
P1010846_1
!DSCN0623_1