Pieke deel 2

Het vrouwtje van Pieke, Sybie Knol heeft kopij aangeleverd over het zeer belangrijke socialisatieproces van een jonge drentse patrijshond!

Een nieuwe pup, Pieke.

Sinds 10 januari loopt hier een pup in huis. En daar zijn we knap druk mee, Quartel en ik. Vaak zoekt Pieke zijn heil bij Quartel en er is natuurlijk niets gezelliger en vertrouwder dan tegen de oudoom aan in slaap te vallen. Gezellig op zijn lekker warme kussen, tegen zijn lekker warme lijf. Of Quartel dat altijd geslaagd vindt, ik vraag het me af…..

Ook is het een heerlijk spel je oudoom te besluipen en onverhoeds aan te vallen, liefst in de keelhuid, dat pakt zo makkelijk vast, hoewel een achterpoot ook niet te versmaden is. Of Quartel dat altijd geslaagd vindt, ik denk van niet….

En natuurlijk is het super stoer om als reuen samen aan de wandel te gaan, leeftijdsverschil speelt volgens de 12 weken oude Pieke geen rol, gewoon stoer, mannen onder elkaar (soms letterlijk: dan staat die kleine tussen de poten van Quartel). Ook daarvan vermoed ik dat Quartel dat niet zo geslaagd vindt…

Van de andere kant zijn er zeer geslaagde momenten: samen stoeien met een vlos, bekvechten bij het leven en als grote oudoom voordoen hoe je aangelijnd wordt, hoe je wacht op de maaltijd, hoe je netjes met de vrouw mee loopt, en alles verdient minimaal een aai en anders wat lekkers.

Natuurlijk moet er ook gesocialiseerd worden, in feite het sociale vormingsproces van een pup, liefst afgerond binnen de eerste 16 weken van het jonge leventje. Het opdoen van nieuwe indrukken en hoe daarop te reageren is van enorm belang. Alles wat Pieke mogelijk in zijn leven mee in contact kan komen, moet nu eigenlijk de revue passeren. En ook daar zijn we druk mee.

Uiteraard maakt hij iedere dag alleen met mij een wandeling, zonder de steun van Quartel (immers Quartel is al 9 jaar en heeft helaas niet het eeuwige leven). Ooit komt er een dag dat Pieke zonder Quartel de wereld aan zal moeten kunnen. Dus een dagelijkse wandeling met daarin altijd wel iets: de vuilniswagen, de kwakende speakers van het station, de trein en de goederentrein, fietsers, wandelaars, kinderen en ook andere honden.

Dit weekend was een super-socialisatie-happening! Kregen we zaterdag bezoek van een moeder met haar 3 dochters in de basisschool leeftijd, vandaag was het weer prijs. Ik was uitgenodigd voor een Nieuwjaarsborrel van een jagend gezelschap.  Allemaal hondenmensen… alleen volwassen honden konden niet mee borrelen, pups wel! Een uitgelezen kans om Pieke aan deze ervaring bloot te stellen in zijn eentje. Hij was zeer onder de indruk: alle dames knuffelden hem en van de heren kreeg hij minimaal één aai.

Het crescendo vormde een optreden van een tweetal jachthoornblazers, die deze bijeenkomst op gepaste wijze afsloten. Deze muzikale noot werd zittend op mijn schoen in gepaste aandacht aangehoord. Koppie scheef en van buiten was te zien hoe hard die hersentjes werkten.

Na afloop, op weg naar huis had ik een wandeling(etje) gepland, zodat iedereen even kon afreageren. Een flinke holpartij doet wonderen, dat weten we allemaal. Op weg naar de A1 even gestopt bij het Caitwickerzand, een plek waarvan ik weet dat de honden er los kunnen.  Quartel kent het hier al: we hebben hier getraind en we stoppen hier meestal als we terug komen uit de Randstad. Voor Pieke was het nieuw, dit soort open bos met heide kende hij nog niet, dus even van de gelegenheid gebruik gemaakt.  En, alsof de eerdere borrel nog niet genoeg geweest was, kwam hier het volgende socialisatie momentje: er kwamen ons drie dames tegemoet: een mooie Weimaraner dame met haar vrouwtjes, waarvan de jongste in een rolstoel zat. Als dit soort momenten je in de schoot geworpen worden, dan moet je ze toch wel gebruiken! Dus terwijl de honden speelden, kletsten de mensen. Moeder bleek een hondentrainster te zijn en dochter smolt helemaal voor Pieke. Alleen door die rolstoel kon ze niet echt goed bij de pup. Dus de pup op schoot gezet zodat ze even lekker konden knuffelen en dat werd door beide partijen zeer gewaardeerd.

Iets later en iets vermoeider dan gepland kwamen we weer thuis. Een super weekend vol ervaringen, goud waard en erg belangrijk in de ontwikkeling van die kleine dreumes.

Facebooktwitterlinkedinmail

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *