Overmorgen is het zover…dan ga ik de puppy’s van Hera bewonderen. Ik heb heel beleefd en netjes gewacht op het sein “Vanaf woensdag is de knip van de deur af !” en ik ben helemaal niet voorgedrongen…..…Helaas heb ik de schijn tegen. Vele denken dat ik ongeduldig en een pusher ben, en de boel forceer, maar ik kan echt heeeeel geduldig wachten…..en bovendien zijn de fokkers streng en rechtvaardig en die bakken geen liever-koekjes!

Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik vermoed dat ik op de eigenaars van de dekreu na……….de eerste ben!

 Als je nog nooit aan een 2 weeks puppy hebt gesnoven weet je eigenlijk niet wat het met je doet. Als moeder kan ik verklaren dat het bijna zoiets is als het ruiken aan je eigen kind. Christian is geboren in het ziekenhuis en die werd een beetje schoongeveegd en lekker opgerold bij me neergelegd. Op mijn vraag waarom hij niet direct werd gewassen, want ik wist niet beter,  kreeg ik als antwoord dat er een natuurlijke beschermende wit vetlaagje (vernix)  op baby’s zit en als het even kan ze dit laten intrekken. Eén hele nacht heb ik me liggen te versnuiven aan mijn eigen kind en vond het jammer  toen hij gewassen werd. Ik kan de geur niet omschrijven maar weet zeker dat ik het direct weer zou herkennen.

De cadeautjes liggen al klaar voor de pups, maar ook voor Hera en de rest van het roedel, want ook die delen natuurlijk mee in alles wat te maken heeft met de geboorte, de eerste stapjes en straks samen ravotten in de tuin!

Dus woesdag zal ik onze nieuwe huisgenoot mogen vasthouden, ook al is helemaal nog niet uitgemaakt wie of wat!! Ook in dit geval zijn het de fokkers die wikken en wegen en het laatste woord hebben. Voor de zekerheid zal ik maar alle pups aanraken, vasthouden en besnuffelen en weet ik zeker dat ik hem/haar heb vastgehouden! 😉

1,2,3,4,5,6,7 ……..nog alles compleet!