Al sinds jaar en dag is het rond de Pinksterdagen extra druk in Maaseik. Er wordt een rommelmarkt georganiseerd die 3 dagen duurt. Vele bezoekers uit Duitsland en Nederland overstromen de toegangswegen en terrassen.

Voor mijn vader was dit ook altijd een uitje. Wandelen ging hem niet goed af, maar met zijn fiets kwam hij nog overal, en dan vooral Maaseik. Meestal kwamen we hem dan ook op deze Pinkstermark tegen en altijd had hij wel al iets voor moeder gekocht. Iets van tin, iets van koper, gewoon iets omdat het gemaakt was van degelijk materiaal en zoiets kun je niet laten liggen!

Te vaak hebben wij ook deze markt bezocht en opeens was ik er klaar mee, met al die “rommel”, altijd dezelfde kramen op dezelfde plekken en dezelfde mensen in te zomerse kleding ook al liet temperatuur en leeftijd dit niet toe.

Een paar jaar heb ik dit festijn gemeden en mijn vader zou ik toch niet meer tegenkomen want hij is er niet meer……..en nu zou je denken dat ik mijn vader maar af en toe zag, maar die zag ik elke dag, want we woonden in hetzelfde huis!

Maar vandaag hebben we het er weer op gewaagd en mijn aversie was gedeeltelijk verdwenen. Er waren wel een aantal zaken veranderd. De kindermarkt waar je echt je slag kon slaan was verplaatst naar een te modern winkelcentrum en behalve wat games, pokemon en transformers had dit niets te bieden. Mijn aversie werd ook wel gevoed door het feit dat die rommel allemaal zo duur was. Dat viel vandaag wel mee en had ik als ik wilde 3×4 sets oude stoelen kunnen kopen tezamen voor 50 euro, een beetje opknappen en klaar!

Op de markt zelf was niets veranderd, dezelfde muntenverzamelingen op de hoek richting  Heppeneert, de tent van de fanfare in de hoek waar je vroeger zomaar vuurwapens kon kopen. Op de hoek van de Eikerstraat, de spuuglelijke opgepompte, veel te grote schreeuwerige frietwagen en de cactussen op de hoek van de Bleumerstraat. Zelfs Jan en Hubert stonden nog op hun sokkel!

Ach het was leuk en aangenaam en ik heb toch wat gekocht waar ik zeker profijt van zal hebben, gemaakt van degelijk materiaal en zoiets kun je niet laten liggen!

Jan en Hubert van Eijk