Oefening steadyness!

Ik heb het al eens eerder gezegd… met een drent kom je op plekken waar je anders nooit zou komen…. en dit keer wat dichter bij huis. In Herkenbosch langs de Roer kregen we de kans een extra training te volgen op onbekend terrein met vele verwaaingen. De groep was niet zo groot en de instructeurs hielden de lijnen kort op alle disciplines. Sandra reed met me mee en Terza de Spinone  hadden we achterin bij Lennaert in mijn auto gepropt. Geen wanklank vanuit de kattenbak!

De omgeving was meer dan inspirerend, wat een pareltje om te werken aan de oevers van een slingerende geheel natuurlijke Roer.

Honden en voorwerkers deden hun best en het zweet stond 3 centimeter dik op mijn voorhoofd!  De groep was blij voor elkaar als iets wat je voor onmogelijk had gehouden opeens lukte met je trouwe viervoeter. Thies het springertje ging over breed water en besloot ook nog eens de eend mee te terug  te nemen. De blijdschap en de aanmoedigen galmde door het verstilde plaatje en de avondlucht.

Hoofdinstructeur Hans zei tegen mij en bazinnetje van Jip. “Dames es eur hunj dit good doon den moog geer uch get meine” . Tja, dit is zo’n  zin die bijna niet kunt vertalen!… Dames als jullie honden dit goed doen (moeilijk apport)  dan mag je je iets menen……..en dat is weer geen correct Nederlands! Het komt erop neer dat je dan trots en met jezelf ingenomen mag zijn ……dus “ ik meen me nu iets” want Lennaert draaide er zijn poot niet voor om! 🙂 Lekker dier!

Tevreden gingen we naar huis en sloegen de moeilijkste proef van gisterenavond “terrasgewenning”  over….maar volgende keer laten we zien dat we ook dat met gemak aankunnen! 😉

Dat stipje in het water is Thies met eend in de bek op de weg terug!

Sandra, Terza en Lennaert!

Thies het springertje!

Koffiepauze in the middle of nowhere!

Een goed stel!

Communiceren blijft belangrijk!